คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : พบเจอ(อีกแล้ว)
MOND HAE
หมัดหนักชะมัด ตัวเล็กอย่างกับอะไร ซ่าส์จริงนะ
"เป็นไงแก"ป๋าที่อยู่ข้าง ๆ ผมตบไหล่ผมเบา ๆ เอ่ยอย่างติดขำ
"เจ็บดิถามได้ หมัดหนักใช้ได้"ผมว่าพรางลูปปากปอย ๆ แถมมีเลืดออกมานิดหน่อยอีก
"อยากปากดีเองนี่หว่ามึง"พี่คังเอ่ย
"เฮอะ ก็ดีแค่นี้แหละทำเป็นซ่าส์ โดนทุกราย"ผมว่า ก็จริง ซ่าส์ แบบนี้ผมเจอมาเยอะแล้วแล้วก็ .... ทุกราย
Sorry Sorry sorry เน กา เน กา
" จ๋าที่รัก "ไม่ต้องเดามาใครโทรมาหาป๋าหวานซะขนาดนั้น
"จ๊ะ .. จ๋า....จ๊ะ "พูดแค่นั้นก็วางสาย
"มีอะไรป๋า"ซีวอนถามทันทีที่วางสาย
"ฮีนิมบอกว่าให้ไปงานเลี้ยงไว ๆ มีคนจะแนะนำให้รู้จัก"
"ใคร"ผมถามอย่างสงสัย
"จะรู้ไหมอยากรู้ก็ไปดิว่ะ"ป๋าว่าแล้วเดินออกไปทันทีผมก็เดินตามออกไปที่รถของผม จะแนะนำใครอีกละคราวก่อนก็เอาเด็กมาแนะนำแต่ผมไม่ชอบคราวนี้จะใครอีก ใช้เวลาไม่นานก็มาถึง
"มากันแล้วหรอ ไวกันจริงนะ"เจ้ที่เห็นพวกผมมาถึงก็ออกมารับทันที
"เจ้ แล้วทึกละ"พี่คังที่พอลงจากรถเมื่อไมม่เห็นภรรเมียก็ถามขึ้นมาทันที
"ไปซื้อของกับพวกฮยอกนะ" ฮยอกหรอ คุ้น ๆ แฮะ แต่นึกไม่ออกว่าใคร หรือว่า อ๋อ ผมนึกออกละ ยัยไก่ฮยอก แต่ ยัยพวกนั้นจะมาที่นี่ได้ไงคงไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอกมั้ง ผมมานั้งดื่มอะไรไปพราง ๆ เพื่อรอพี่ทึกที่ไปซื้อของยังไม่มา
"เจ้ กลับมาแล้ว"เสียงใสที่เอ่ยมาแต่ไกลทำให้ผมหันไปมอง เหล้าในแก้วที่ผมกำลังจะดื่ม แก้วแถบล่วง ไม่น่า อย่าบอกนะว่า
"ไอ้ปลา/นาย"ทั้งผมและฮยอกพูดเอ่ยออกมาพร้อมกันต่างคนต่างไม่เชื่อสายตาตัวเองโดยเฉพาะผมไม่ใช่ว่าเป็นฮยอกแต่เพียงอย่างเดียวแต่ว่าเป็นชุดที่ใส่ด้วย เสื่อปวดไหล่ กางเกงยีนสั้น ผิวขาว ๆ ทำเอาหน้าผมร้อน ๆ
"รู้จักกันหรอ"เจ้ที่ถามมาขัดจึงทำไห้ผมได้สติกลับมาก่อนทีอะไร ๆ จะเกิดโดยไม่คาดคิด
"เฮ้ย/พวกนาย"เพื่อนฮยอกแจที่เดินตามมาก็ตกใจไม่แพ้กัน
"นี่มันอะไรกันเจ้ไอ้พวกนี้ทำไมถึงมาอยู่ที่นี้ละ"1 ในเพื่อนของฮยอกถามขึ้น
"ก็พวกนี้เป็นของแฟนพี่อ่ะ"เจ้ว่าแล้วเดินไปกอดแขนป๋าทันที
"ไอ้เจ็กนี่อ่ะนะ"ฮยอกแจเอ่ยอย่างไม่เชื่อ
"เดี๊ยะ ตบเลยนี่ฮยอก"เจ้ว่าแล้วยกมือขึ้นเหมือนว่าจะตบ
"ก็มัน"จริงสิป๋ากับฮยอกเมื่อก่อนมานี่ ถ้าเจ้รู้นะว่าป๋าทำอะไรตายแน่ ๆ
"ทึกจ๋า หมีช่วย"พี่คังที่เห็นพี่ทึกถือของหนักมาก็เข้าไปช่วยทันที
"พีทึกอย่าบอกนะว่านี่ก็"ฮยอกว่าอย่างติดขัด แล้วชี้ไปที่พี่คังกับพี่ทึก
"ทำไม อ๋อ แฟนพี่เอง"
"แล้วที่บอกว่าจะมีเพื่อนมาอย่าบอกนะว่าไอ้พวกนี้นะ"เพื่อนฮยอกที่แก้มบวมเอ่ยขึ้น
"อือ ใช่ทำไมอ่ะ"เจ้ตอบอย่างยิ้มแย้มแต่ พวกฮยอกอยากจะเป็นลม
"งั้นผมกลับละ บาย"ทั้ง สี่เอ่ยลาแล้วตั้งท่าจะเดินออกแต่เจ้แกดักหน้าเอาไว้
"กลับไม่ได้ แกกลับฉันจะโกรธแก"
"เจ้ แตว่าไอ้พวกนี้"
"ไม่มีแต่ แล้วพวกนี้ก็เพื่อนแฟนพี่นะ"เจ้ทำเสียงออดอ้อนเต็มที่ ฮยอกมองมาที่ผมแล้วทำตาดุใส่ คิดว่าผมกลัวหรอ ไม่ คนอย่าง อี ทงแฮ ขึ้นชื่อว่าเป็นอันธพาลไม่มีกลัว ผมยิ้มกลับอย่างชนะ
"ก็ได้ ผมอยู่ก็ได้ แต่ถ้ามีอะไรผมไม่รู้นะ"
"เออน่าไม่มีอะไรหรอก แต่แกอน่าแตะของมึนเมาเด็ดขาดเข้าใจ๋"
"รู้แล้วน่า"
"ดีงั้นไปช่วยทึกทำอาหารไปเลย ส่วนพวกนายก็มีอะไรก็ไปทำถ้าไม่มีไปช่วยฉันเลย"เจ้ว่าอย่างมีอำนาจ แต่แกกก็มีจริง ไ อ่ะแหละ ผมเดินไปข้างหลังเจ้แล้วสกิดเบา ๆ
"เจ้ ถามหน่อยดิ"
"ว่ามา"
"ทำไมเจ้ห้ามฮยอกดื่มของมึนเมาอ่ะ"ผมถามตรงๆ ก็ผมอยากรู้อ่ะ
"ถามทำไม"
"เออ น่า"
"ก็ไม่มีอะไร ไอ้ไก่มันไม่ถูกกับของมึนเมามันแพ้ ถ้ามันดื่มละเรื่องใหญ่แน่"
"ขนาดนั้นเลยหรอ"
"เออ มาก็ดีแล้วช่วยดูบาบิคิวหให้หน่อยสิตรงทึกอ่ะยังไม่เสร็จเลย"
"ทำไมมาใช้ผมอ่ะ"
"เอาน่าจะได้ไว ๆ ไง"
"ก็ได้"ผมทำตามที่แกสั้งผมนั่งลงตรงข้ามกับฮบอกที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว เค้ามองผมนิดหน่อยแล้วไปสนใจของในมือต่อ
"อ้าวทงแฮมาช่วยหรองั้นพี่ขอตัวละนะ"
"พี่จะไปไหนอ่ะ"อยอกเอ่ยเมื่อพี่ทึกจะไป
"ไปช่วยฮีนะ"พี่ทึกไมว่าต่อรออะไรเดินออกไปทันที
ผมมองคนตัวเล็กที่อยู่ตรงข้ามกับผมอย่างไม่รู่ว่าจ้องนานเท่าไหร่ เพราว่า ปากแดง ๆ ผิวขาวๆ แก้มใส ตากลม ๆ มันทำให้ผมละสายตาไม่ได้ทำไมกันทั้ง ๆ ที่ผม เจอมาตั้งหลายคน ทั้งหญิง เคะ สวย ๆ อึ๋ม ๆ ผมกลับเฉย ๆ แต่กับคนตรงหน้าผมกลับละสายตาไม่ได้
"จะมองให้ถึงใส้ติ่งเลยไหม"ฮยอกเ่ยทำให้ผมหลุดออกมาจากผวง
"ให้ดูป่ะละ"
"ประชด"
"ไม่แน่จริงนี่หว่า"ผมทำเสียงกวน ๆ เล็กน้อยใส่
"ถ้าอยากกินบาบิคิวนะเงียบ ๆ ไม่งั้นไม้เสียบนี้มันจะเสียบปากนายแทน"ฮยอกว่าแล้วเอาไม้ทำมาจะทำจริง ๆ
"ทำเป็นซ่าส์นะ เมื่อเย็นยังบอกว่าเมะ ตอนนี้เมะเค้าแต่งตัวแบบนี้หรอฮะ"
"ทำไมเมะแต่งไม่ได้หรือไง"ฮยอกแจเถียงกลับทันที
"ไม่ได้"
"นายนิ"
"ทำไม"
"ไอ้ปลา"
"คร้าบ"
"ไม่เสียบแล้วเบื่อ"ฮยอกว่าแล้วเดินออกไปทันทีผมมองตามหลังบางที่เดินออกไปด้วยท่าทางโมโหแต่ผมว่ามันน่ารักมากที่เดียว
"มองขนาดนี้ชอบเค้าละซิ"พี่ทึกที่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้เอ่ยขึ้น
"พููดบ้า ๆ นะพี่"ผมว่าทันที
นี่ฮยอกนะถึงจะดูแข็งแรงเมื่อดูภายนอกทำเป็นซ่าส์อย่างที่นายเห็นแต่จริง ๆ นะแต่เมื่อเวลาที่อยู่กับคนที่สนิทและเชื่อใจฮยอกแจะดูน่ารักมากเลยละ "
"....."
"ที่ทำเป็นเก่งนะเพื่อไม่ให้ตัวเองโดนใครรังแกจริง ๆ แล้ว ฮยอกอ่อนไหวง่ายมาก เพราะไม่มีใครคอยดูแลไง"
"ก็ซ่าส์อย่างนั้นใครจะกล้า"
"เอาเถอะที่บอกนะแค่อย่ามองฮยอกว่าแข็งแรงบางทีคำพูดบางคำที่เราไม่ได้ตั้งใจแต่ฮยอกจะใส่ใจมันมาก"
ความคิดเห็น