คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : love 5
love 5
DONGHAE TALK
“ฮยอกแจ !!!!!” ร่างเล็กที่ล้อมลงไปนั้นทำให้ผมใจกระตุกวูบ ผมรีบเข้าไปคว้าร่างนั้นนันที ฮยอกแจไม่มีทีท่าว่าจะตื่นหรือลืมตาขึ้นมา ร่างที่อยู่ในอ้อมแขนผมขาวซีดเพราะไม่ได้กินข้าวเลยแม้แต่น้องตั้งแต่เช้าที่ผมเอาไปให้เจ้าตัวก็ไม่กินฮยอกแจมักจะลืมดูแลตัวเองมากว่าการดูแลคนอื่นคิดถึงส่วนรวมมากว่าเรื่องส่วนตัวจนตัวเองต้องเป็นแบบไหนก็ช่าง
“พี่เอากุญแจรถมาผมจะพาฮยอกแจกลับไปห้องก่อนผมบอกผู้จัดการที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ผมรับกุญแจนั้นมาแล้วช้องร่างนั้นขึ้นมาไว้ในออมแขนอย่างระวังแล้วพาออกมา ไปยังรถทันที
“พี่ทงแฮค่ะ”ผมหยุดกับเสียงเรียก ก็พบว่าเป็นเจสสิก้าที่เรียกพอเห็นผมหยุดเธอก็วิ่งมาหาผมส่งยิ้มมาให้แต่พอมาถึงตัวผมรอยยิ้มที่คิกว่าหวานนั้นหุบลงทันที
“มีอะไร” ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูจะติดโมโห
“ทำไมพี่ถึงดูเป็นห่วงพี่ฮยอกแจนัก”เธอถามน้ำเสียงสั่น ๆ จะมาไม้ไหนอีกละร้องเล่นเกวียนจริงนะ
“และทำไมฉันต้องไม่เป็นห่วงด้วยละในเมื่อฮยอกแจเป็นคนสำคัญของฉัน ถอยฉันรีบ”ผนเลี่ยง ออกไปแต่เธอก็เกาะแขนผมไว้ ผมกลับหันมามองเธออย่างเอาเรื่อง แล้วน้ำใส ๆ ที่ กลั่นออกมาก็ไหลลงมาผมไม่รู้สึกอะไรกับน้ำตานั้นหรอกเพราะผมรู้ดีว่ามันไม่จริงใจเลยไม่ได้มาจากความรู้สึกใด ๆ เลย
“เก็บน้ำตาของเธอไปซะ “ ผมว่าแล้วเดินออกมาตรงไปที่รถทันทีวางร่างฮยอกแจอย่างเบามือ ผมเร่งความเร็วเพื่อให้มาถึงห้องเร็ว ๆ ผมจอดรถแล้วอุ้มร่างฮยอกแจนั้นตรงไปที่ห้องจัดการท่านอนให้สบายแล้วตรงไปที่ห้องน้ำเพื่อนำผ้าและกะละมัง นำมาเช็ดตัว ผมนั่งมองฮยอกแจ เพื่อทำใจในการที่จะเห็นร่างที่นอนอยู่นั้นผิวที่ขาวเกินกว่าที่ชายใด ๆ จะมี ร่างที่บาง ปากที่เป็นสีชมพูบางนั้นที่ตอนนี้ซีดลงอย่างเห็นได้ชัดเม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นมาตามใบหน้าและตามตัวทำให้ผมใจเต้นและหน้าร้อน ๆ
“เอาก็เอาว่ะ มีห้องน้ำนี่หว่า ฟื้นเมื่อไหร่นายไดชดใช้มันแน่ฮยอกแจ”ผมถอดเสื้อกล้ามนั้นเผยผิวขาวแล้วเม็ดไตนั้นผมยิ่งเก็บอาการไม่อยู่ผมลูบไล้ผ้าไปตามร่างที่ขาวนั้นอย่างสั่น ๆ
“อย่าสั่นดิว่ะ ทงแฮ” ผมพูดปลอบใจตัวเองลมหายใจที่ติดขัดนี้มันอึดอัดเหลือเกินแล้วผมก็อดจนเช็ดตัวเสร็จแค่ท่อนบนยังขนาดนี้ท่อล่างคงไม่ต้องหรอกมั้งเพราะถ้าท่อนล่างอีกมีหวังผมได้ยับยั้งตัวเองไม่ได้หรอกผมเปลี่ยนเสื้อให้ฮยอกแจและก้ต้องกลั้นใจอีกครั้งเมื่อต้องเปลี่ยนกางเกง
“เฮ้อ ออออออออ เกือบตาย คูณสองแน่”ผมลุกออกมาจากห้องตรงมาที่ห้องครัวที่หาอาหารเพื่อคนป่วยแต่มันไม่มีอ่ะ
“อ่ะ โจ๊ก”ผมหยิบโจ๊กที่อยู่ในตู้ออกมาแล้วต้มน้ำกินไปพราง ๆ ก่อนละนะ ผมยกถ้วยโจ๊กเข้ามนห้องพร้อมยา
“ฮยอกแจ ฮยอกแจ” ผมเรียกเจ้าตัวเบา ๆ เพื่อปลุกให้กินข้าวแล้วทานยา
“อืออออออ “ ฮยอกแจส่งเสียงในรำคออย่างรำคราญที่มีคนมากวนเวลาสนอนเป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่ผามปลุ กที่ตัวเองปลุกครนอื่นนี้ใช้ความรุนแรงอย่าเมื่อเช้าที่ถีบผมมาได้ถ้าจังทงแฮน้อยทำไงอ่ะ
“ตื่นมาทานข้าวแล้วก็ทานยา”ฮยอกแจลืมตัวขึนมาผมพยุงให้นั่งพิงกับหัวเตียง
“ฉันเป็นอะไร”
“นายเป็นลม ก็นายเล่นไม่ทานข้าวเลยนี่ การซ้อมเลยต้องหยุด”ผมบอกออกแกล้งทำเป็นเสียง ให้ดูว่าฮยอกเป็นคนผิด
“ขอโทษ”ฮยอกแจเอ่ยเสียงสำนึกผิดก้มหน้าลง
“นี่อย่าคิดมากน่าทุกคนก็เหนื่อย นายเป็นลมนะใครมันจะมีอารมณ์เต็นต่อ นายก็ไม่เคยที่จะห่วงตัวเอง คิดแต่คนอื่นก่อนทุกที ดูแลตัวเองให้มากกว่านี้อย่าให้ฉันต้องเป็นห่วงให้มากนักเข้าใจไหมแล้วก็กินข้าวซะ ต่อไปนี้ถ้านายไม่ดูแลตัวเองฉันจะเป็นคนดูแลนายเอง” ผมตักโจ๊กเป่าให้มันเย็นแล้วยื่นไปตรงหน้าฮยอกแจแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะอ้าปากรับ
“ฉันดูแลตัวเองได้ เอามานี่”ฮยอกแจแย่งช้อนจากผมแต่ผมไม่ให้หรอกผมอยากดูแลเค้าบ้างเท่าที่รู้จักกันมาเป็นฮยอกแจตลอดที่คอยดูแลผมนะ ผมอยากดูแลหัวใจตัวเองบ้างก็เท่านั้น
“เอามาสิฉันกินเอง”ฮยอกแจทำเสียงจิ๊จ๊ะอย่างขัดใจ
“ฉันบอกแล้วฉันจะดูแลนายเอง ตลอดเวลาที่ผ่านมานายดูแลฉันมามากแล้วให้ฉันดูแลนายบ้างสิ”ฮยอกแจทำแก้มพองลมอย่างที่นาน ๆ จะทำแล้วจะตอนที่อยู่กับผมเท่านั้น เวลาที่ฮยอกแจอยู่กับผมนั้นจะมีบางอย่างที่แตกต่างจากที่อยู่กับสมาชิกคยอื่น ๆ อย่างเช่น ที่ทำในตอนนี้ แล้วจะเอาแต่ใจเล็กน้อย ถ้าอยู่กับสมาชิกคนอื่นจะเป็นคอยตามใจคนอื่นแต่ท่ากับผมนี่ขี้น้อยใจ ขี้งอล นี่คงเป็นสิ่งที่ทำให้ผทรักคนตรงหน้าละ
“ฉันดูแลตังเองได้ นายมีอะไรก็ไปทำเลยไป”ฮยอกแจไล่ผมแต่ผมนั้นมันขึ้นชื่อเรื่องหน้าด้าน
“หน้าที่ฉันคือ ดูแลนาย กินซะ”
“ไม่”ฮยอกแจว่าแล้วมุดลงผ้าห่มคลุมโปงทันที ทำตัวเป็นเด็กเลยนะอายุก็ตั้ง ยี่สิบกว่าแล้วฮยอกแจเกิดก่อนผมแต่ปีเดียวกันเรีบกว่าแก่เดือนละนะแต่ในการนับผมเป็นน้องฮยอกแจเพราะฮยอกแจเกิดเดือน เมษายน ( เดือนเดียวกันเลยอ่ะปลื้ม)ส่วยผมเดือนตุลาคม แล้วที่ทำอยู่เนียมันทำอยู่เนี่ยมันโตตรงไหนเนี่ย
“ฮยอกแจ นายจำลุกมากินดี ๆ หรือว่าจะให้ฉันป้อน”ผมนึออะไรสนุก ๆ แล้วสิ ร้ายนักนะ
“.........................”ฮยอกแจไม่มีการตอบรับอะไรเลย
“ทางปาก “
พรึ่บ...............
“เอามาฉันกินเอง”ฮยอกพอผมบอกว่าทางปากก็รีบออกมาจากผ้าห่มแล้วกินโจ๊กทันทีไม่สนว่ามันจะร้อนไหมผมก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมากับท่าทางที่น่ารักที่ผมที่ได้เห็นมันเท่านั้น
“กินยา ด้วยนะ เดี๋ยวมา”ผมบอกแล้วเดินออกมาแต่ต้องหยุดเมื่อฮยอกแจรั้งเอาไว้
“จะไปไหนอ่ะ”
“ทำไมคิดถึงหรอ”ผมตอบนำเสียงแกล้งคนที่นั่งมองอย่างรอคำตอบ
“ไปตายซะ”ฮยอกแจ ว่าแล้วหันไปกินต่อแต่ผมเห็นนะแก้มที่แดงนะ”
“ไปดูพี่อีทึกเดี๋ยวมาอาบน้ำให้”ผมว่าแล้วต้องรีบวิ่งเพราะหมอนใบใหญ่นั้นรอยมาทางผม
ปัง!!!!!! ตุบ!!!!!!
“ไปตายซะไอ้ทงแฮ!!!!!!!!!!” คลั้งเลยครับทีนี้และยังไม่ได้ดูสภาพตัวเองที่เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนะรู้แล้วจะเป็นไงนะ
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก ไอ้ทงแฮ มึงทำอะไรกับกูเนี่ยยยยยยย มึงถ้ามาอีกนะมึงเดี้ยงแน่ ไอ้บ้า!!!!!!!”นางมารเข้าสิงหรือไงนะว่าที่ภรรยาผมนะ
ไรเตอร์ – เค้ายอมแล้วหรอทงแฮ
ทงแฮ - ฉันรู้ว่าเธอคงไม่ปฏิเสธหรอกใช่ไหม
ไรเตอร์ - ทำเป็นรู้ดี
ทงแฮ - ฉันเป็นใครละให้มันรู้บ้างสิ
ไรเตอร์ - ไม่รู้ต้องดูพฤติกรรมก่อนมากน้อยว่ากันอีกทีนะ บาย 555555
ทงแฮ - จำไว้นะนังไรเตอร์ฮยอกยอมเมื่อไหร่ฉันจะให้ฮยอกฆ่าแก!!!!!!!!!
----------------------------------------------------------TBC---------------------------------------------------------------
คุณเคยได้ยินไหมว่าคนที่รักกันชอบกันนะ
ถ้ามันไม่มีอะไรที่เหมือนกันมันอยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก
เคยสังเกตตัวเองไหมว่า ตัวเองมี นิสัยเหมือน โอปา บ้างไหมนะ
โดยเฉพาะคนที่ชอบ และทั้งวง
จับจุด ดี ๆ ค่อย ๆ นึกไปว่านิสัย โอปาเป็นไงแล้วมาคิดว่า ตัวเองเป็นแบบนั้นไหม
ลองคิดเล่น ๆ ดูนะอาจเป็นความสุขอีกอย่างที่เราผูกพันกันนะ
E.L.F. FANCIFUL
ความคิดเห็น