คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : love 1
LOVE 1
Super junior นั้นเป็นวงบอนแบนที่ดังระดับโลกที่มีแฟนคลับถึง 49 ล้านคน พวกเค้าเป็นนักร้องที่พอเศษกว่าวงอื่น ๆ ไม่ว่าเป็นกลุ่มที่มีสมาชิก 13 คน ด้วนความสามารถของสมาชิกของแต่ละคนที่มีมาให้เห็นเรื่อย ๆ ไม่ว่าใครเห็นหรือได้ชมก็ต้องตกหลุมรักกันทั้งนั้น
“ฮยอกแจ เมื่อไหร่นายจะออกมาจากห้องน้ำเนี่ยฮะ จะนอนในห้องน้ำเลยหรือไงฮะ” ผมที่กำลังอาบน้ำอย่างสบายตัวต้องมาเซ็งกับเสียงของทงแฮที่เรียกผมทุกเช้าหาเรื่องผมเรื่องการอาบน้ำทุกเช้า จริง ๆ ผมนะพึ่งที่ได้เข้ามาอาบน้ำเองนะแต่ว่ามันนะตื่นสายแล้วโดนพี่ทึกด่ามันเลยมาเร่งผมหาว่าผมอาบน้ำช้าบ้างละจะนอนในนี้บ้างละ แต่เพื่อให่มันหุบปากผมจึงรีบอาบแล้วรีบออกมา พอผมเปิดประตูห้องน้ำ ก็เจอทงแฮยืนท้าวเอวมองผมอย่างหาเรื่อง
“ยืนนิ่งทำไม อยากอาบไม่ใช่หรอก็ไปอาบสิ”มายืนหน้าปลาปวดท้องอยู่ได้ ผมแต่งตัวเสร็จก็ออกมาเจอทงแฮยืนมองหน้าผมแล้วยื่นผ้าผืนเล็กให้ผม ไม่ต้องถามก็รู้ผมยิบผ้ามาแล้วละเลงบนผม ใช่ทงแฮมันใช้ผมเช็ดหัว มันเป็นงานของผมที่จะต้องทำไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่ว่ามันเหมือนเป็นหน้าที่ไปแล้ว แล้วทงแฮก็ไม่คิดที่จะเช็ดเองด้วย ผมว่าทุกคนคงรู้จักผมเป็นแน่แท้ ผมเป็นสุดที่รักของ writer คนงามที่เองละครับ(ดีมากค่ะฮยอกจ๋า : writer)
“นายเช็ดเองไม่ได้หรือไงทำไมต้องฉันทุกทีละ” ผมเช็ดผมไปก็บ่นมันไป ทงแอเงียบไม่ตอบอะไรกลับมา มันจริงนี่นาตอนนี้การกระทำที่ผมกับทงแฮทำมันทำให้ดูว่าเป็นแฟนกันมากกว่าเป็นเพื่อนหรือว่ารูมเมทกันนะและใช่ว่าการกระทำเหล่านี้มันจะไม่มีผลกับผมนะ ผมใจเต้นทุกครั้งที่ทงแฮขอ หรือว่าอ้อนให้ผมทำให้มันนะ
“อ่ะเสร็จแล้ว”ผมโยนผ้าใส่ทงแฮแล้วเดินออกมาจากห้องปล่อยให้ทงฮแต่งตัว
“ทงแฮละฮยอกแจ” ผมเดินมาในห้องนั่งเล่นคิบอมที่มารอไปทำงานพร้อมกันที่นี้พร้อมกับสุดที่รักอย่างซีวอนถามผม แต่ก่อนที่ผมจะตอบผมก็สังเกตเห็นสายตาดุจากซีวอนส่งไปให้คิบอม ประมาณเป็นนัย ๆ ว่า จะถามถึงมันทำไม
“อะไรของนายฉันแค่ถาม เท่านั้นเป็นอะไรละ”คิบอมที่รับรู้ก็หันไปว่าซีวอนแทน แต่ก็น่าดุหรอกสำหรับซีวอน เพราะว่าแฟนคลับนะเชียร์คู่คิเฮมากนะสิครับแล้วสุดที่รักอย่างซีวอนจะยอมได้จะไดเวลาออกงานทงแฮแล้วคิบอมก็จะแฟนเซอร์วิตทั้งนั้นจะมีบางประเทศที่มีผมและทงแฮคู่กัน แค่คิเฮ คงแรงว่า อึนแฮอ่ะครับ(ใครบอกละคะฮยอกจี้ แฮอึนหรืออึนแฮเนี่ยแรงมากนะจะบอกให้: writer) ผมเดินเลี่ยงไปทงห้องครัวเพื่อหาของกินก่อนไปเพื่อไม่เป็นการเสียงานเสียการอันใด แต่แค่ถึงแค่ปากประตูกก็ไม่อยากที่จะกินขึ้นมาเลยละก็มันมีแต่ของหวานอย่าง เย่อุคอ่ะผมเลยห้องหาที่ไปไหม
“ฮยอกแจนายทำอะไรนะ”เสียงพี่อีทึกที่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ดังมาจากข้างหลังทำเอาผลสะดุ้งนืดหน่อย
“ปล่าวผมแค่จะออกไปรอข้างนอกเพราะว่าในบ้านมัน...เอ่อ” ผมใช้สายตามองไปรอบ ๆ แทนคำพูดพี่อีทึกก็มองตามผมแล้วกลับมายิ้มให้ผมอย่างรู้ใจ
“ก็รีบ ๆ หาสิ ไปรอที่รถได้แล้วใกล้เวลาแล้ว เอ่อ แล้วทงแฮละ”
“แต่งตัวอยู่ป่านนี้คงเสร็จแล้วละครับ”
“อือ “ ผมเดินออกมาที่รถที่จอดเตรียมพร้อม ผมมาก่อนได้ทีต้องจองข้างหลังเพราะว่าผมจะนอนหลับ และมันผิดคาดเพราะว่าเบาะหลังติดกระจกมันมีคนมานั่งก่อนผมและยังหลับก่อนอีก ผมเข้าไปใกล้ ๆ แล้วดึงเสื้อที่ปิดหน้าอยู่นั้นออกก็พบว่าเป็น ทงแฮ มันมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยทำไมผมไม่เห็นมันเลยละ ผมก็โมโหนิด ๆ นะแต่ก็มันคงเหนื่อยเพราะว่าเมื่อคินกลับมาก็ตี 2 กว่า แล้วยังมรงานตอนเช้าอีก ผมก็นั่ง ข้าง ๆ ก็ได้แต่ผมไม่หลับแต่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นแทน ผมนั่งเล่นไม่นานทุกคนก็ขึ้นมาบนรถเพื่อไปที่ สถานที่จัดงาน แล้วเพราะทุกคนขึ้นมากัน จึงทำให้ทงแฮงัวเงียตื่นขึ้นมา มันชโงกหน้ามาดูที่โทรศัพท์ว่าผมทำอะไร
“เล่นบ้าอะไรปัญญาอ่อน” มันว่าผมแล้วก็คลุมผ้าแล้วหลับต่อ ผมมองมันอย่างคิดบัญชี ฝากไว้ก่อนเถอะ ใช้เวลามานานในการมาที่ สถานที่จัดงาน Music core ที่จัดนอกสถานที่เพราะว่าเป็นวันพิเศษนานเอง พวกผมเป็นวง ปิดงานดังนั้นจึงมีเวลาเตรียมตัวมากกว่าวงอื่น ๆ พวกเราเข้ามาในห้องแต่งตัวทำนู้นทำนี่แยกย้ายกันไป ผมก็นั่งเล่นโทรศัพท์ผมไปเรื่อง ทงแฮก็นอนตลอด นอกนั้นก้อยู่เป็นคู่ ๆ ให้คนไร้คู่อย่างผมอิจฉาเล่น
ก๊อก ๆ ๆ ก๊อก ๆ ๆ
ทุกคนหันไปที่ประตูเพื่อรอดูว่าใครมาเยือน พอเปิดประตูออกมาทุกคนก็พร้อมใจที่จะมองมาที่ไอ้คนที่นอนอยู่ข้าง ๆ ผมที่มันไม่รู้เรื่องอะไรเลย
“ทำไมเธอถึมาอยู่ที่นี่ได้ละ” พี่อีทึกที่เป็นคนเอ่ยถาม เจสสิก้าที่เข้ามานั่นเอง
“เอ่อ พอดีว่าฉันมาเป็นพิธีกรแทน ยูรินะค่ะเธอไม่สบาย แล้วพี่ทงแฮอยู่ไหนละค่ะฉันมาหาพี่เค้านะ”เธอตอบคำถามแล้วต่อด้วยจุดประสงค์ของเธอทันทีว่าที่เธอมาที่ห้องนี้เพราะใครแล้วมาทำไมพี่อีทึกนี้มาที่ทงแฮที่นอนข้าง ๆ ผม ผมที่กำลังจะลุกหนีแต่ฝ่าพระบาทของทงแฮที่จู่ ๆ ก็มาวางบาตักผมทำให้ผมต้องนั่งลงไปอย่างเดิม
“พี่ทงแฮค่ะ พี่ทงแฮ ตื่นเถอะค่ะ พี่ทงแฮค่ะ” เจสที่เห็นแล้วก็เดินมาหาทงแฮเขย่าที่ไหล่หนานั้นเบา ๆ แต่เจ้าตัวก็ใช่ที่จะตื่น ผมก็ใช่ที่จะอยากอยู่ตรงนี้แต่ติดที่ขามันนี่แหละ
“ ทงแฮอ่า ตื่นได้แล้ว”ผมจึงต้องเรีอกเองเพราะว่าถ้าปล่อยให้เจสเรียกอยู่อย่างนี่นะให้ตายมันก็ไม่ตื่นแต่ก็ไม่ร็ว่าทำไมว่าถ้าเป็นผมเรียกมันทีเดียวตื่นไม่ว่าจะเบาหรือว่าเสียงดังก็ตาม ตามที่ผมบอก ทงแฮลุกขึ้นมามองผมอย่างหาสงสัย
“ฮยอกแจนายเรียกฉันทำไมเนี่ยฉันง่วงนะ”ทงแฮดุผมนิด ๆ
“พี่ทงแฮค่ะเจสเองค่ะ”เจสที่เห็นดังนั้นเลยเกาะแขนทงแฮทันทีแล้วยิ้มหวานที่ผลิตขึ้นเองตามธรรมมาชาติไม่ได้ส่งมาให้ทงแฮ ทงแฮไม่มีปฏิกิริยาตอบแค่มองหน้านิ่ง ๆ แล้งหันมามองผมอีกครั้ง
“พี่ทงแฮค่ะ สนใจเจสหน่อยสิค่ะฉันมาหาพี่นะ”เธอเขย่าแขนทงแฮไปมาเหมือนเด็กที่ถูกขัดใจทงแฮถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายและรำคราญ ผมก็ทนไม่ไหวผมเลยยกฝ่าพระบาทของทงแฮให้พ้นตักผมแล้วลุกออกไป
“จะไปไหนฮยอกแจ” ทงแฮเรียกผมก่อนที่ผมจะออกมาจากที่ตรงนั้น
“ไปเข้าห้องน้ำ”ผมบอกปัด ๆ
“ไปด้วย”ทงแฮพูดพร้อมลุกมาลากผมให้เดินตามไปพอพ้นจากรัศมีห้องทงแฮก็หยุดแล้วพ้นหายใจ 2-3 ครั้ง ทำให้ผมไม่เข้าใจว่ามันเป็นอะไร
“นายตามฉันมาทำไม”ผมยิงคำถามที่อยากรู้มากเพราะเวลาเจอเจสสิก้าทีไรทงแฮจ้องเอาผมไปเกี่ยวด้วยเหมือนผมเป็นไม้กัน แมว(หมา)ซะงั้นอ่ะ จะพูดก็ไม่แปลกเพราะว่าทงแฮกับเจสสิก้านั้นมีข่าวออกมาว่าสองคนนี้เป็นแฟนกัน แต่เท่าที่ผมเห็นนะเป็นฝ่ายเจสสิก้ามากกว่าที่ตาม๖อทงแฮนะผมไม่เห็นว่าทงแฮมันจะเล่นด้วยซักครั้ง เพราะทุกครั้งมันจะมีผมมาเกี่ยวตลอด
“ใครมันจะอยากอยู่กับยัยนั้นกัน”ทงแฮตอบอย่างหัวเสีย
“เฮอะ...... คนอย่างลี ทงแฮ ปฏิเสธผู้หญิงเป็นด้วยหรอ”ผมกอดอกมองทงแฮที่ยืนพิงกำแพงตรงข้ามกับผม
“ฮึ....”ทงแฮหัวเราะในลำคอแล้วเดินมาทางผม ด้วยสายตาที่มันเอ่อ........
“ทำอะไรของนาย” ผมถอยหนีทงแฮแต่ว่าทางหนีผมถูกทงแฮกั้นเอาไว้จนหมดหน้าผมแล้วหน้าทงแฮอยู่ห่างกันเพียงไม่ถึงคืบ
“อยากรู้หรอ ..........”ทงแฮพูดเสียงแผ่วเบาทำเอาผมตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูกเพราะเป็นครั้งแรกที่ทงแฮทำกับผมแบบนี้
“..........................”
“ก็ ฉันชักอยากเปลี่ยนบ้างอ่ะ อย่างนายก็น่าสนใจดีนะ”ทงแฮมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า
“บ้าไปแล้วหรือไงฮะ”
“ปล่าวฉันพูดจริง ๆ”
“ไอ้บ้าถอยเลย”ผมผลักทงแฮออกแล้วเดินหนีทันทีเพราะรูสึกว่ามันไม่ปลอดภัยแล้วละสำหรับการอยู่สองต่อสอง ของผมกับทงแฮ
“เดี๋ยว...”ทงแฮเดินตามมารั้งมือผมไว
”อะไรอีกละ.....”ผมถามออกไปเสียงห้วน
“นายเป็นอะไรหน้าแดง ๆ “ทงแฮจับหน้าผมหันซ้ายหันขวา หน้าผมแดงหรอ ผมปัดมือทงแฮออกแล้วก้มหน้าหนี ก็ผมอายอ่ะ
“หรือว่านายเขินฉันใช่ป่ะ”ทงแฮทำเสียงทะเล้นใส่ผมแล้วเอานิ้วมาจิ้มที่แก้มสองสามที
“นี่ถ้าเรียกแล้วมีเรื่องแค่นี้ก็ปล่อย”
“ผมเดินหนีแต่ทงแฮมันนี่เหนียวจริง ๆ เลยนะ
“อะไร”
“อยู่เป็นเพื่อนฉันหน่อยดิ ไม่อยากไปเจอยัยผีบ้านั้นอ่ะ”ทงแฮว่าเสียงอ้อน ใช้ไม้นี้ทุกทีสิ แล้วผมก็ชอบอ่อนทุกทีสิน่า
“เออ “ ผมเดินตามทงแฮจนมาถึงรถ
“ขอนอนหน่อยง่วงมากเลยอ่ะ”พอนั่งได้ที่ทงแอก็เอนตัวมานอนบนตักผมเฉยและโดยที่ผมยังไม่ได้ว่าอะไรสักคำ
“นี่แล้วทำไมต้องมานอนบนตักฉันด้วยเนี่ยฮะ” ผมโวยวายใส่ไอ้คนที่นอนนิ่งอย่างสบายใจแต่จู่ ๆ ผมกลับยิ้มออกมายี่ผมยิ้มหรออออออออออออออออออทั้งที่พึ่งจะดุคนที่นอนอยู่ความรู้สึกเล็ก ๆ ที่ผมรู้สึกมานานกับคน ๆ นี้มันกำลังก่อตัวออกมาจนชัดเจนมากทุกวันแล้วสิ
................................................................................................................................................................................
E.L.F FANCIFUL
คือเรื่องนี้อาจเน้นแรงไปที่ SNSD อ่ะนะใครที่รับไม่ได้ก็อย่ามาว่ากันนะคะเพราะว่า writer ไม่ชอบมากค่ะโดยเฉพาะนางในเรื่องอ่ะนะค่ะ ส่วน HAEEUN ขอให้สนุกนะคะ เม้นท์ด้วยนะขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น