คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Fanciful 1
1
ณ มหาวิทยาลัยโซล เป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงในเมืองมากโรงเรียนหนึ่งที่มีนักศึกษาหน้าตาดีรวบรวมอยู่ในนี้ เด็กที่จบม. ปลายมักหวังจะเข้ามาที่วิทยาลัยนี้เป็นอย่างมากเพราะเรื่องหน้าตาของรุ่นพี่ที่ดังที่สุดและก็ยังควบคู่ไปกับเรื่องที่ ไม่ตีคู่กันไปอย่างเช่น ยกพวกตีกัน ไม่ต้องบอกว่าใครสถาบันไหนก็บอกได้ว่าขาประจำคือใครแต่ที่อย่างว่า คนเรามักชอบคนเลว รักคนดี แต่งงานกับคนรวย มันเป็นเรื่องที่แน่นอนที่สุดอย่างหามิได้ กลับมาที่สถาบันสุดหรูแห่งนี้กันดีกว่าในบันดาแต่ละสถาบันจะต้องมีผู่ที่ TOP อันดับของที่นั้นแต่กิตติศัพท์ของเรื่องนี้มันก็นาเพราะที่นี่มีตั้ง 7 อันดับเริ่มตั้งแต่
1. อี ทงแฮ คณะวิศวกรรม ปี 4 ลูกนายพล
2. โจ คยูฮยอน คณะวิศวกรรม ปี 4 ลูกธุรกิจส่งออก
3. คิม ยองอุน คณะวิศวกรรม ปี 4 ลูกนักธุรกิจมือถือ
4. คิม จงอุน คณะวิศวกรรม ปี 4 ลูกนักธุรกิจร้านทอง
5. ฮันคยอง คณะวิศวกรรม ปี 4 ลูกเจ้าของบ่อน้ำมัน
6. เชว ซีวอน คณะวิศวกรรม ปี 4 ลูกเจ้าของห้ามสรรพสินค้าที่มีสาขาทั่วโลก
7. ชินดง คณะวิศวกรรม ปี 4 ลูกธุรกิจอาหาร
แต่ละรายมิใช่ย่อยเป็นที่รักของทั้งโรงเรียนทั้งอาจารย์ เคะ น้อยใหญ่ สาวสวยทุกรุ่น เรียกว่าไปที่ไหนไม่มีใครไม่รู้จักนั้น
โซ นารา ผู้เขียน
ผมที่อ่านหน้าหนังสือจากแมกกาซีนประจำเดือนที่ผมเองชอบอ่านแต่วันนี้มันไม่น่าอ่านเอาเสียเลยผทขย่ำหนังสือที่ตนเองพึ่งจะซื้อมาเมื่อก่อนเข้ามาเรียนเพียงเพราะเรื่องที่เอาลงมัน จี๊ดเข้าที่ใจเค้าอย่างแรง หล่อหรอ รวยหรอ เฮอะไอ้เลวพวกนี้มันน่ายกย่องตรงไหนไม่ทราบ
“ฮยอกเป็นอะไรทำไมขว้างหนังสือแบบนั้นอ่ะ”ซองมินเพื่อนรักที่เข้ามาหาผมอย่างเป็นห่วงเพราะว่าหนังสือเล่มนั้นเค้ารู้ดีว่าแม้แต่มันมีรอยนิดเดียวผมก็โวยวายแล้ว แต่วันนี้ผมจะเลิกอ่านไอ้หนังสือบ้านี่ตลอดไปไม่อ่านมันแล้วกลับบ้านนะจะเผาทิ้งให้หมดเลยคอยดู
“ไม่อยากอ่านมีแต่เรื่องไร้สาระหนักสมองทั้งนั้น” ผมตะโกนแล้วหันไปฟุบกับโต๊ะเรียนไม่สนใจแล้วว่าใครอยู่บ้างมอง ก็มองไปสิคนอารมณ์ไม่ดีจะให้หัวเราะหรือไง
“เฮ้ย ไอ้คยูวันนี้ไปร้านป่ะเห็นเด็กที่ร้านบอกว่าชอบมีพวกเข้ามาหาเรื่อง”เสียงบุคคลที่พึ่งเข้าทำให้ผมเงยหน้าขึ้นมาจากโต๊ะแล้วมองไปที่กลุ่มคนพวกนั้นไอ้พวกที่ทำให้ผมไม่อยากที่จะอ่านหนังสือสุดที่รักเพราะมีพวกมัน มันอยู่ห้องเดียวกับผมทั้งกลุ่มมันนั้นแหละและผมกับไอ้พวกนี้ก็ไม่ถูกชะตากันอยู่แล้วตั้งแต่แรก
“มองอะไรไอ้ไก่”เห็นมะ ว่าทำไมผมถึงไม่ชอบมัน ทงแฮเป็นคนเอ่ยกวนผมที่มองมันอย่างหาเรื่อง
“มองให้หมาถาม”ผมว่าแล้วหันหน้าออกมาทางหน้าต่างอย่างระงับอารมณ์ที่มันกำลังก่อตัวเล็ก ๆ ข้างใน
“”พูดงี้ก็สวยดิหาเรื่องกันนี่หว่า”ทงแฮเดินมายืนอยู่ที่หน้าโต๊ะผมแต่ผมไม่สนใจไม่อยากที่จะต่อปากต่อคำ
“นี่ หันมาคุยกันดี ๆ ดิยัยไก่”มือใหญ่จับแขนผมแล้วดึงหันให้มาหามันแต่ผมขืมเอาไว้แต่มันตัวใหญ่กว่า แรงมากกว่าทำให้ผมเหมือนหนุ่นเวลามันดึง
“ไม่คุย เวลาเสวนากันคนอย่างนายแล้วมันทำให้หนักสองฉัน ปล่อย”ผมสบัดแขนแล้วลุกออกจากที่แต่มือใหญ่ของอีกคนก็จับผมเอาไว้ทัน
“จะมากไปแล้วนะนายนะ”ทงแฮเริ่มเสียงดังใส่ผมแต่ไม่สนหรอกดังมาก็ดังกลับ
“แล้วทำไมอย่างนายก็ดีแต่กำลังสมองมีแต่ขี้เรื่อย”ผมตะโกนกลับอย่างอารมณ์ขึ้น ไม่เกรนจะกินไม่เนี่ยฉัน
“ปากดีนักนะคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงมาว่าคนอื่นไม่มีสองนะฮะ”ทงแฮบีบแขนผมจนผมรู้สึกเจ็บที่ต้นแขน
“ได้จะบอกให้ว่าฉันเป็นใคร 4 ปีนี้ยังจำไม่ได้ใช่ไหม ได้............ พลั๊ก!!!!...........”
“เฮ้ย!!!!” ผมถวายหมัดไปที่ปากทงแฮอย่างเต็มแรง ทงแฮเซเล็กน้อยอึกจริงนะแกนะเพื่อน ๆ รีบวิ่งเข้ามาดูกันเต็มบางคนก็มองผมอย่างเอาเรื่อง แต่ไอ้พวกผู้ชายนี่ทำหน้าชื่มชมซะไม่มีอ่ะ ขณะที่ผมกำลังมองที่เพื่อน ทงแฮก็ตั้งตัวเดินมาที่ผมอย่างเอาเรื่อง ผมจะตายไหมอ่ะ (อ้าวฮยอกเมื่อกี้ชกเค้าอยู่เลยกลัวเต้าแล้วหรอลูก โถ่ฮยอก writer) ผมก็มองมันไม่กลัวหรอกนะ
“นายกล้ามากที่ชกฉัน”ทงแฮว่าเสียงเรียบดูน่ากลัวขึ้นมา
“คนอย่างนายมันต้องเจอแบบนี้มันน่าจะหนักกว่านี้อีกนะเพราะว่าปากนายมันชกแล้วนิ่มดีว่ะ ฮะ ฮ่า ฮะ ฮ่า อุ๊บ!....”
.O0O . ผมที่กำลังหัวเราะอย่างดีใจแต่กลับรู้สึกเสียงหัวเราะของผมนั้นหายขาดไปโดยฝีมือไอ้คนที่ผมต่อย...ผม...ต่อย ... ไอ้ทงแฮ... ไอ้ทงแฮมันจูบผมผมรีบผลักมันออกแต่กลับล็อกท้ายทอยผมให้ชิดกับมันอีกลิ้นชื้นที่เข้ามาในปากผมผสมกับเลือดจาง ๆ ที่เกิดจากแผลที่ผมชกมันเมื่อที่ผ่านมาไม่กี่นาทีนี้เองรอบข้างก็ไม่มีใครที่จะห้ามแต่ว่าผมอาย ผลักออกเท่าไหร่ก็ยิ่งลุกล้ำมากกว่านั้นอากาศเริ่มจางหายพอ ๆ กับสติของผมที่มันหาดหายและดับลง
จูบแรกของผมมมมมมมมมมมมม !!!!!!!!!!! ไม่นะ.......................
.
TBC
ดี ไม่ดี ยังไงบอกได้นะ รับทุกอารมณ์ค่ะ
13 Only you SUPER JUNIOE
E.L.F. FANCIFUL
ความคิดเห็น