ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : love 7
love 7
...................................................................................................................................................................
“พี่นะมันของที่อยู่ใกล้มือที่พี่ทงแฮเค้าเล่นประจำ แต่เบื่อเร็วอย่าทำเป็นได้ใจไปหน่อยเลยค่ะว่าพี่เค้าจะทำดีอย่างนั้นเพราะชอบพี่นะ”
“ของใกล้มืออย่างนั้นหรอ”
ของใกล้มือ
ของใกล้มือ
ของใกล้มือ
“ฮยอกแจมาทำอะไรตรงนี้นะ”ผมตื่นจากผวง ด้วยเสียงของทงแฮที่มองผมอย่างเป็นห่วง ผมปรับสีหน้าให้ปกติก่อนจะมองทงแฮที่มองผมอย่างต้องการคำตอบ
“มาเข้าห้องน้ำ ไปนะ”ผมตอบ แล้วขอตัวเองมาเพราะผมยังไม่ต้องการที่จะสนทนามากกว่านี้ทั้งคำพูดเมื่อกี้และสิ่งต่าง ๆ นา ๆ ที่มันทำให้ผมมึนไปหมดทุกเรื่อง ทั้งเรื่องงาน เรื่องส่วนตัว ทั้ง ๆ ที่ผมแยกออกแล้วว่าเรื่องงานก็ส่วนงานแต่ ทำไมทุกอย่างมันรวมกันไปหมดแล้วละ ผมคิดเรื่อยมาจนมาถึงห้องอัด
“ฮยอกแจทำไมไปนานจังละ มีอะไรหรือปล่าวนายดูลอย ๆ นะ”พี่อีทึกเดิมเข้ามาหาผมเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง
“ปล่าวพี่ผมสบายดี ผมสบายดี”ผมตอบแล้วเดินเลี่ยงออกมา
“ทงแฮฉันนึกว่าแกตกส้วมตายไปแล้วไปนานมากอ่ะ”พี่อีทึกบ่นกับคนที่พึ่งเข้ามาใหม่ผมไม่สนใจนั่งฟังเพลงไปเรื่อย ๆ จนถึงเวลาพักเที่ยง
“พักก่อนละกันอีกนิดเดียวด็เสร็จแล้ว” ผมเดินออกมาก่อนเพื่อนเพื่อมารอที่รถไม่นานทุกคนก็ตามมาสมทบกับผม
“จะกินไรดีพี่”ซองมินถามพี่อีทึกที่กำลังคิดว่าจะทานไรดีเพราะพี่แกอาจต้องได้จ่าย แฮะ ๆ พวกผมใช้วิธีนี้เพื่อปลอกลอกเฮียทึกที่มีไมค์ทองคำที่แฟนคลับให้มา
“เนื้อย่างก็ได้”ผมยืนมองทุกคนที่ดีใจเพราะพวกเราไม่ค่อยที่จะได้กินกันมาก นานกินทีเพราะพวกผมมันมากเลยนาน ๆ กินก็พอแล้วต้องกินพร้อมหน้ากันด้วย
“พี่ทงแฮค่ะ” เสียงเรียกดังมาจากด้านหลังทำให้ทุกคนมองไปที่เธอ
“มีอะไร”ทงแฮว่าอย่างเบื่อหน่ายเชมองไปอีกทาง
“พวกพี่จะไปทานข้าวกันหรอค่ะ”
“..................”
“งั้นฉันขอตัวไปดวยได้ไหมค่ะ”เธอทำเสียงใสมองอย่างออดอ้อน ทงแฮมองมาที่ผมคงหาตัวช่วยแต่ตอนนี้ผมไม่พร้อมเลย
“พี่ผมไม่ไปนะ พอดีครูสอนเต้นนัดไปนะ”ผมบอกพี่อีทึกแล้วเดินเข้าตึกมาทันทีความจริงไม่มีหรอกผมโกหกทั้งนั้นเมื่อแน่ใจว่าทั้งหมดนั้นได้ไปกันแล้วก็ออกมาหาอะไรกินข้างบริษัทแทนผทยังไงก็ได้ง่าย ๆ ผมเลือก นมจืด ขนม และรามยอล ผมเดินมานั่งทานในห้องซ้อมที่ปลอดคนเพราะเป็นห้องซ้อมของพวกผมทุกวงจะมีห้องของตัวเองและในนี้ก็เหมาะสุดแล้วในการนั่งทานของ
แอ๊ดดดดด!!!!!!!!!!!!
ผมเข้ามาผิดคาดเพราะว่ามีคนมาอยู่ก่อนผมแล้ว คยูฮยอนนั่งหันหลังใหล่หน้านั้นสั่นเล็กน้อยผมเดินเข้าไปใกล้ ๆ เพราะความเป็นห่วง
“นายเป็นอะไรนะคยู ร้องไห้ทำไม”ผมจับไหล่คยูเบา ๆ คยูฮยอกหันมามองผม หน้าตาที่หล่อนั้นมีแต่คราบน้ำตา
“พี่ มินทิ้งผมแล้วอ่ะ”คยูฮฉยอนพูอย่างเศร้าสร้อย
“จะบ้าหรือไงไม่มีทางอ่ะนายเข้าใจอะไรผิดหรือปล่าว”ผมเอ่ยอย่างไม่เชื่อรักกันขนาดนั้นไม่มีทางที่จะเลิกกันแน่โดยเฉพาะพี่ซองมิน
แอ๊ดดดด.....ปัง!!!!!
ทั้งผมและคยูฮยอนมองไปที่ประตูก็พบพี่ซองมินเดินเข้ามายังคยูผมเลยต้องหลีกทางเพราะดูแล้วมันคงไม่ดีถ้าผมเข้าไปเกี่ยว
“เป็นบ้าอะไรฮะไอ้หมาป่า”พี่ซองมินเท้าเอวถามอย่างเอาเรื่อง
“ไม่ต้องมาหาผมพี่จะเลิกกับผมทำไมไม่บอกผมเองทำไมต้องไปบอกคนอื่นแบบนั้น พี่เบื่อผมแล้วใช่ไหม ๆ “คยูฮยอนบอกทั้งน้ำตาที่อาบแก้ม หมดกัน หมาป่าของ (มิน) ผม
“ใครบอกนายฮะ”
“ไม่ต้องมีใครบอกผมได้ยินมาเองพี่บอกกับไค ว่าเลิกกับผมแล้ว”
“เฮ้อ นายนี่นา ฟังไม่จบแล้วมาคิดเอาเองมันสมควรที่จะต้องมาตามแก้ไหมกับความคิดของนายเนี่ย ทำตัวเป็นเด็กฉลาด ที่แท้ก็บ้า”
“ใช่สิ ผมมันไม่ดีนิ”
“นี่ที่ฉันบอกนะ ฉันบอกว่าฉันเลิกกับนายไม่ได้ เข้าใจไหม” คยูฮยอนที่ทำหน้าเศร้าก่อนหน้านั้นเงยหน้ามองภรรยาตาโตทันที
“พูดจริง ๆ นะหรอที่บอกนะ”คยูฮยอนเข้าไปหาพี่ซองมินอย่างดีใจ
“ทีหลังนะถ้ายังฟังหรือ เห็นอะไรก็ช่วยดูและฟังให้จบแล้วจากนั้นจะว่าไงก็มาถามฉันไม่ใช่ว่าเอามาคิดเองเออ เองแบบนี้”
“ครับผม จะไม่ทำอีกแล้วขอบคุณนะครับคนดี”คยูฮยอนคว้าร่างอวบของพี่ซองมินมากอดไว้แน่น เห็นแบบนี้ ภาพของทงแฮก็ผุดขึ้นมา
“พี่ฮยอกแจ ผมไปก่อนนะพี่ แล้วเจอกัน” คยูฮยอนวางมือบนบ่าผมแผ่วเบา ผมจึงยิ้มตอบกลับไปแทน ร่างคนรักสองร่างนั้นเดินออกไปทำไมใจผมมันหวิวแบบนี้ละ มันหวิวจนผมกลัว ผมสบัดหัวสองสามครั้งเพื่อไล่ความคิดพวกนั้นไป แล้วลงมือทานอาหารในมือที่ซื้อมา
แอ๊ดดดดด
ผมมองคนที่เข้ามาใหม่หลังจากที่พี่ซองมินกับคยูฮอนออกไปผมมองผู้ที่เข้ามาเยือนเป็นทงแฮที่เข้ามา แต่ว่างทงแฮน่าจะไปทานข้าวกับเจสแล้วนี่ทำไมยังอยู่ น่าจะกำลังทานกันอยู่แท้ ๆ ผมไม่ได้สนใจทงแฮ แต่กลับมาสนใจของกินในมือที่ผมซื้อมา
“ทำไมไม่ไปกินข้าว”ทงแฮยืนตรงหน้าผมแล้วถามเสียงเรียบ
“แล้วมันเรื่องอะไรของนาย”ผมเงยหน้าไปตอบแล้วกลับมาสนใจกับของกินต่อ
“ทำไมต้องทำให้ฉันเป็นห่วง”ทงแฮขึ้นเสียงนิด ๆ คงเริ่มโมโหแต่ทำไงผมรู้ดีว่าทงแฮนะเป็นคนยังไงทุกครั้งที่ทะเลาะกันผมจะยอมแต่ครั้งนี้ผมคงเย็นไม่ไหว
“ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน ตัวฉัน ฉันดูแลได้ไม่ต้องให้ใครมาดูแล ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะทงแฮ”ผมลุกยืนประจันหน้ากับทงแฮอย่างไม่เกรงกลัวใด ๆ
“แล้วที่ทำมันไม่ใช่เด็กหรือไงฮะ!!!!!!!!!”ทงแฮตะโดนใส่ผมจนผมรู้สึกกลัวขึ้นมาแต่ก็ทำให้ใจสู้เข้าไว้
“นายไปซะ ไปหาแฟนนายซะทงแฮ”
“ฉันนึกว่านายเข้าใจแล้วนะว่าฉันกับเจสเราไม่ได้มีอะไรกันมากกว่านั้น “ทงแฮข่มเสียงไม่ให้ตะคอกผม
“......................”
“คนที่ฉันคิดมากกว่านั้นคือ นาย เข้าใจไหมฮยอกแจ เลิกบอกว่าฉันเป็นแฟนคนอื่นเสียที เพราะฉันรักนาย คนที่ฉันจะดูแล เป็นห่วง หวง คิดถึง และ รัก คือนาย”ทงแฮพูดออกมาทั้งที่ผมได้แต่ อึ้ง ทุกคำพูดของทงแฮที่เอ่ยออกมามันวนเวียนอยู่ในหัวผมซ้ำไปซ้ำมาจนรอบข้างผมนั้นอื้อไปหมด ใจที่เต้นแรงออกมาจนผมกลัวว่าทงแฮจะได้ยิน
“เข้าใจหรือยัง”ทงแฮเอ่ยออกมาเสียงเบา ผมมองทงแฮที่ก้มหน้ามองพื้น
“เงยหน้ามาสิ”ผมบอกเสียงเรียบ แต่ทงแฮก็ยังเงียบผมจึงเดินเข้าไปแล้วเสยคามมนนั้นขึ้นมาภาพที่เห็นนั้นทำเอาผมอยากขำมาก เมื่อกี้ยังตวาดผมแต่ตอนนี้หน้าทงแฮแดงจนเห็นได้ชัดจนลามไปถึงหู ทงแฮหันหน้าหนีผมทันที
“ห้ามหัวเราะนะ”ทงแฮเอ่ยออกมาแต่หน้ายังไม่ยอมที่จะสบตาผม
“นี่ ที่นายพูดนะเรื่องจริงแน่หรอ”ใจที่พองของผมนั้นมันอยากได้คำยืนยัน ทงแฮเงยหน้าที่หายแดงขึ้นมามองผม
“ฉันเคยหรอกนายหรือไง”ทงแฮว่าเสียงหาเรื่องแก้เขิลไปงั้นแหละผมรู้หรอก
“เคย บ่อยด้วย”ผมยู่ปากใส่ทงแฮ
“ฮยอกแจฉันคิดว่าฉันจะบอกนายให้มันโรแมนติกกว่านี้แต่ในเมื่อนายงอลฉันมันเลยไม่เวิร์คเท่าไหร่”
“นี่อย่ามาบ้าหนังให้มากแล้วใครงอลไม่ได้งอลซะหน่อย”
“ฉันรู้หรอกน่าว่านายงอลฉันเมื่อกลางวันนะ ฉันไม่ได้ไปหรอกนะ”
“แล้วทำไมไม่ไป”ผมถามทงแฮที่เดินมาหาผมจนตอนนี้หน้าห่างกันแค่คืบ
“ก็หัวใจฉันเดินหนีมาใครจะกินลงละ”ทงแฮวาดแขนรอบเอวผมทำให้ระยะมันแคบมากไปอีก
“ฉันยังไม่ได้ตกลงเลยนะ”ผมเบหน้าหนีทงแฮเพราะผมก็เขิลเป็นนะ
“แล้วเมื่อไหร่”
“ไม่รู้ ขอความแน่ใจ”ทงแฮขมวดคิ้มหากันทันที
“นี้ยังไม่เชื่อกันอีกหรอเนี่ยต้องทำไงนายถึงจะเชื่อและไว้ใจฉันนะ”
“........................”ผมเงียบแล้วใช้ความคิดแต่แทบไม่ได้คิดเพราะทงแฮจูบผมจนผมตามไม่ทันทงแฮจูบร้อนแรงแล้ววผ่อนให้นุ่มนาลจนผมเคลิ้มตามมือผทคล้องคอทงแฮแน่น ทงแฮผละออกมามองผมนิ่งใจผมมันเป็นจังหวะ 3 ช่าแล้วตอนนี้
“แบบนี้เชื่อหรือยัง”ทงแฮพูดเบา ๆ ตรงปากผม
“......อือ”พอได้คำตอบทงแฮก็จูบผมอีกครั้งครั้งนี้นุ่มนวลกว่าครั้งแรก ความรักของผมลงเอยแล้วผมไม่รู้ว่าคืนนี้ผมจะปลอดภัยไหมเพราะแค่จูบในห้องซ้อมก็แย่แล้วแล้วขึ้นชื่อว่าทงแฮ เห็นเงาความหื่นก็มาแล้วเห็นเป็นเด็กเจ้าน้ำตาเถอะนะคุณลองมาอยู่ด้วยสิว่ามันหื่นขขนาดไหนนะ แต่ผมรักมันไปแล้วนี่นาทำไงได้ เนอะไรเตอร์
ไรเตอร์ - ให้ช่วยไหมละ
ฮยอกแจ – แบบไหน
ไรเตอร์ – ให้ทงแฮมานอนกับไรเตอร์ไงฮยอกจะได้ปลอดภัยอ่ะ(เคลิ้ม)
ฮยอกแจ – ฝันไปเถอะนังหมู
ไรเตอร์ – เค้ารักฮยอกนะเป็นห่วงด้วยอ่ะ
ฮยอกแจ - ไปสิ้นซะเถอะแก๊!!!!!!!!!!!
ขอเสนอนะ WGM น่าจะมีแบบ Y หรือ Yuri บ้างนะเนี่ยเพราะว่าความนิยมมันมากเหลือเกินมากกว่า ชายหญิงอีกเพราะแฟน ๆ ไม่อยากไห้ศิลปินที่ตนเองรัดนั้นไปคู่กับใครหรอกนะ แต่ถ้ามีจริงจะเชียร์ HAEEUN HAEEUN เป็นคู่แรกเพราะแรงมากอ่ะ รองจาก คังทึกอ่ะนะเห็นฮยอกแต่งงานแล้วเศร้า ถึงจะแค่ชั่วคราวก็เถอะ ทงแฮ ซองมิน คยูฮยอนด้วย เจ้าสวยไม่สวยอ่ะ ทงแฮคู่ฮยอกดีกว่า ซองมินคู่คยูฮยอนดีกว่า ทึกกี้คู่คังดีกว่า แจ่มกว่าเยอะอ่ะ
TBC
คนแต่งเริ่ม มึนแล้วนะเนี่ยแต่พยายามให้มันไม่มากกว่านี้อะนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น