เลวินแอนด์คราแคน

ลำดับตอนที่ #2 : การเตรียมตัว

ดินแดนแห่งเอลฟ์ แห่งเมืองวอร์แลนด์

ณ พระราชวังวอร์แลนด์

ก็อก ก็อก ก็อก
     
 " ฝ่าบาทท่านสมุหองครักษ์ ขอเข้าเฝ้า " เสียงเคาะประตูบานใหญ่ดังขึ้นพร้อมกับเสียงของชายชราได้ปลุกให้ ฝ่าบาทเริ่มรู้สึกองค์ และครุ่นคิดกับนิมิตที่ตนได้ประจักษ์เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นตามใบหน้าและไรผมความกลัวเกิดขึ้นทันใดแม้จะคิดว่านั้นเป็นเพียงแค่นิมิตที่ตนเห็นเท่านั้น แล้วเอนหลังบนเก้าอี้ทำงาน ก่อนจะเอ่ยปากเชิญคนข้างนอกเข้ามา
   " เข้ามา "  

เมื่อมีเสียงตอบรับจากด้านใน คนจากด้านนอกก็ได้ เดินเข้ามาได้ปรากฎชายร่างสูงใหญ่ วัยกลางคน สวมชุดเกราะเหล็ก ดูน่าเกรงขามคิ้วขมวดเข้าหากันจนเกิดริ้วรอยบนใบหน้า
จึงสร้างความงงงันแก่ผู้สูงศักดิ์
"ถวายบังคมพะยะค่ะ องค์ราชาโลเวีย กระหม่อมขออภัย ที่เข้ามาขัดเวลาของพระองค์"

" อ๋อไม่เป็นไร นั่งก่อนสิ ฟาเรต มีอะไรรึ ดูสีหน้าของท่านไม่ค่อยสู้ดี "

"พะยะค่ะ ขอบพระทัย "
ฟาเรตโค้งคำนับก่อนหนึ่งครั้งก่อนจะนั่งลงตรงข้ามองค์ราชา 
ราชาโลเวียใช้ดวงตาสีน้ำเงินมองสมุหองครักษ์ ที่เข้ามาแล้วปัดผมสีเงินยาวให้ไปข้างหลัง ก่อนจะขยับตัวให้นั่งได้ที่

" คือข้าได้รับการแจ้งมาจากคุกดำกลางป่ากริลเดนว่ามีการแหกคุกออกมา เมื่อวานและผู้คุม ที่เข้าเวรเมื่อคืนก็ได้ถูกสังหารแล้วเมื่อตอนรุ่งสางผู้คุมอีกคนที่คุมช่วงกลางวันก็ได้พบจึงได้นำข่าวมาบอกทางวังพะยะค่ะ "เมื่อฟาเรต กล่าวจบ ราชาโลเวียที่ได้ฟังก็เกิดความกังวลเป็นอย่างมาก

“อืม ข้าเข้าใจแล้วตอนนี้เจ้าออกไปก่อน “  

 

“พะย่ะค่ะ งั้นกระหม่อมขอตัว “ เฟเรต กล่าวพร้อมคำนับลาก่อนที่จะเดินออกจากห้องและทิ้งให้ราชาโลเวียครุ่นคิดอยู่ลำพัง

 

“ถึงเวลาแล้วรึนี่ เราต้องเตรียมการณ์ “

ราชาพูดกับตัวเองแล้วเริ่มเขียนข้อความใส่กระดาษม้วนสีทอง ที่แสดงถึงจดหมายแห่งกษัตริย์

 

 

 

ณ ราชวังตะวันตก

ตึกตึกตึกตึก

“เจ้าชาย ๆๆ เจ้าชายเลเวนแฮ่ก แฮ่ก  มีเรื่องด่วนพะย่ะค่ะ ”

ทหารคนนึงวิ่งกระหืดหระหอบมา แล้วมาหยุดตรงหน้าชายหนุ่มที่นั่งอ่านหนังสือเล่มหนาบนเก้าอี้นวมตัวใหญ่ในห้องหนังสือ

“มีอะไรรึ กระหืดหระหอบมาเชียว “ ชายหนุ่มเอ่ยอย่างไม่ค่อยสนใจแล้วอ่านหนังสือต่อ

“คือ ... ราชามีรับสั่งให้เจ้าชายเลเวนกับเจ้าชายเลวินเข้าเฝ้าพะย่ะค่ะ ทรงตรัสว่ามีเรื่องด่วน รีบไปเถอะพะย่ะค่ะก่อนที่จะกริ้ว ”

ทันทีที่รู้ข้อมูลเขาก้อลดหนังสือลงแล้วถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

“ว่าไงนะ ! เสด็จพ่อต้องการพบข้ากับเลวินงั้นเรอะ ?” 

“พะย่ะค่ะ “

“ มีเรื่องอะไรแล้วเลวินรู้เรื่องรึยัง ?”

“เอ่อ กระหม่อม ก็ไม่ทราบแน่ชัด แต่ว่ามีคนไปตามเจ้าชายเลวินแล้วพะย่ะค่ะ “

“งั้นรึได้ๆ ข้าจะรีบไป “ 

 

 

ณ ราชวังฝั่งตะวันออก

 

เคร้ง เคร้ง

เสียงโลหะกระทบกันดังมาจากดาบสองเล่มที่ประลองกันอยู่

 

“เฮ้ คีร์ ฝีมือเจ้านี่เริ่มอ่อนแรงลงแล้วนี่นา เอาให้เต็มที่สิ “ ชายหนุ่มคนแรก ตะโกนบอกคู่ต่อสู้ที่หอบจากการป้องกันตัวเองจากเขา

“ ข้าไม่ได้อ่อนแรงซักหน่อย แค่เริ่มเหนื่อยเท่านั้นเอง ท่านน่ะแหละที่เอาจริงเกินไป เลวิน ขอข้าพักซักหน่อยเถอะน่า“ ชายอีกคนตะโกนบอก

 

“งั้นข้าให้เจ้าพักหน่อยก็ได้ แต่พักเสร็จต้องเริ่มเอาจริงนะ เออแล้ว เดี๋ยวนี้ฟาเรตไม่ค่อยซ้อมให้เจ้ารึไง หืม”

“โธ่ ก็พักนี้ท่านพ่อไม่ค่อยว่างนี่ แล้วเมื่อคืนก็มีแสงประหลาดอะไรไม่รู้ พักนึงท่านพ่อก็ ออกไปอีก ข้าล่ะงง “

ชายอีกคนตอบอย่างเบื่อหน่าย

 

“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า   เอ้า เลิกพักมาประดาบกับข้าต่อได้แล้ว”

แต่ไม่ทันที่จะลุก ก็มีคนวิ่งมาอย่างเร็ว แล้วมาหมอบอยู่ตรงหน้าพวกเขาทั้ง2

“จะ เจ้าชาย เลวิน ฝ่าบาทมีรับสั่งให้เฝ้าพะย่ะค่ะ เอ่อ ตอนนี้กระหม่อมรีบ ขอตัวก่อนพะย่ะค่ะ“ ชายคนนั้นเมื่อพูดจบก็วิ่งออกไปต่อ

“เอ้า เจ้าชายเสด็จพ่อเรียกหาแล้ว รีบไปเถอะ “ คีร์พูดอย่างดีใจที่ ไม่ต้องประดาบต่อ

“เชอะ คราวนี้เจ้าโชคดีไป แต่ไม่มี ครั้งหน้าแน่ เตรียมรับมือให้ดี ข้าไปก่อนนะ “เลวินมองสหายอย่างคาดโทษ ก่อนที่จะเดินออกไป

 

 

 

ราชวังฝั่งเหนือ

ก็อกๆๆ

“เสด็จพ่อหม่อมชั้นเลเวน”

“อ้อ เข้ามาสิ”

เลเวน เดินเข้ามาในห้อง

แล้วนั่งตรงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามบิดา

“เสด็จพ่อ มีอะไรหรือพะย่ะค่ะ ถึงได้เรียกลูกมาด่วนอย่างนี้ “

 

ก๊อก ก็อก

แอดด

 

การประตูเปิดอีกครั้งพร้อมจากเข้ามาของเจ้าชายอีกองค์

 

“เสด็จพ่อ หม่อนชั้นเลวิน อ้าว! เสด็จพี่เลเวน นี่พี่ก็มาหรอเนี่ย “

 

เลวินเดินเข้ามาแล้วนั่งลงข้างๆ เลเวน

“เอ่อ มีอะไรรึเสด็จพ่อ ถึงเรียกทั้งข้าและพี่เลเวนมา “

เลเวน เจ้าชายองค์โต ผู้มีใบหน้าเรียวเข้ารูป ดวงตาสีน้ำเงินกลมโตที่ดูเฉยเมย จมูก โด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางได้รูป ผมสีน้ำตาลทองยาวระหลัง ถักเป็นเปียหลวมๆ ร่างสูงโปร่ง ที่ทำให้ดูดียิ่งขึ้น

เลวิน เจ้าชายองค์รอง ใบหน้าใสๆ ที่ประดับด้วยดวงตาสีน้ำเงินกลมโตเช่นเดียวกับพี่แต่ดูมีความสดใสมากกว่า และทุกๆอย่างที่เหมือนเลเวนยกเว้นทรงผมที่ของเลวินจะยาวระแค่คอ แต่ของเลเวนจะถึงกลางหลัง ส่วนความสูงเลวินจะน้อยกว่าเลเวนนิดเดียวเนื่องจากเลวินมีอายุที่น้อยกว่า

พระราชาโลเวียพินิจมองลูกชายทั้งสองอย่างภูมิใจ แล้วเริ่มเอ่ยเรื่องสำคัญ แก่เจ้าชายทั้ง2พระองค์