ยอมเสียตัวเพื่อเจอ "รักแท้"

ด้วยความเพียบพร้อมของเธอแน่นอนว่าจะต้องเป็นที่หมายปองแก่หนุ่มๆในรร. ซึ่งแน่นอนทุกคนต่างชื่นชอบและตามจีบเธอเสมอๆไม่เคยขาดสาย

หว่าหวา: ขนมนี้เธอเอาไปกินนะตาล

ตาล: แต่นี้เป็นขนมที่พี่ต่อ ฝากมาให้เธอนะหวา ถ้าเค้ารู้เค้าเสียใจเเน่ๆ ที่เธอไม่ใยดีน้ำใจเค้าขนาดนี้

หว่าหวา: ช่างประไร! เค้าอยากทำเองฉันไม่ได้ขอร้องเค้าทำสักหน่อยนิ ถ้าเธอไม่เอาฉันจะเอาไปทิ้ง

หว่าหวาหยิบถุงขนมห่อใหญ่ไปทิ้งขยะทันที

ตาล: ไอ้หวาแกนี้แม่ง!จริงๆเลยถ้าวันไหนแกชอบใครขึ้นมาแล้วเค้าทำแกแบบนี้จะรู้สึก!

หว่าหวา: สาธุจ้า????

ตาลสาวน้อยน่ารักนิสัยดี เธอค่อนข้างจะเรียบร้อยเธอกับหว่าหวาเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆซึ่งเเน่นอนว่าเธอรักหว่าหวามากจนเหมือนพี่น้องที่คลานตามกันออกมา เธอจะคอยบอกคอยเตือนหว่าหวาตลอด

คุณครู:นักเรียนจ๊ะวันนี้ครูมีเพื่อนใหม่มาแนะนำ พอดีครอบครัวเค้าย้ายบ้านมากะทันหันทำให้เค้าต้องย้ายโรงเรียนกะทันหันไปด้วย ????

เค้ก:ผู้หญิงหรือผู้ชายคะครู

ปอย: ถ้าผู้หญิงไปห้องอื่นนะคะครู ห้องเต็มคะ???•

คุณครู: พวกเธอนี้จริงๆเลย ครูพูดพร้อมส่ายหัวไปมา

คุณครู: สาธิต เข้ามาได้จ๊ะ

ปอย: กรี๊ดดดดด!

เค้ก: มึงเป็นอะไร?

ปอย: ป่าวกูตกใจผู้ชายอ่ะ

เค้ก: โอ้ย!!! อีบ้า???‘

สาธิต: (ยิ้มแห้งๆ) สวัสดีทุกคนเราสาธิตนะ เรียกเราว่า ธิตเฉยๆก็ได้ ????

คุณครู: อ่ะสาธิตเธอไปนั้นข้างๆ สรพงษ์นะ หลังของหว่าหวาหน่ะ

สาธิตเดินมานั้นที่โต๊ะ พร้อมมองหาที่นั้งของตนเอง หว่าหวายกมือเรียก

หว่าหวา: นี้ที่ของนาย

สาธิต: ขอบใจนะ "หว่าหวา"

ปอย: กรี๊ดดดดดด!

เค้ก: มึงเป็นอะไรอีก

ปอย: สาธิตไม่เรียกชื่อเราเลยนะเราชื่อปอยนะจ๊ะ เรียกปอยหรือจะเรียกที่รักก็ได้นะจ๊ะ อิอิ????

คุณครู: อ่ะพอๆ มาเข้าเรื่องเรียนต่อให้มันตั้งใจเรียนแบบนี้มั่งนะพวกเธอ

จากวันนั้นหว่าหวาก็เก็บสายตาที่เผลอไปสบตากับสาธิตมานอนเพ้อ..

หว่าหวา: ตานี้ก็น่ารักดีเหมือนกันแฮะ ... เฮ้ย!!! ไม่นะหวามึงจะไปชอบเค้าก่อนไม่ได้นะ เสียชื่อหว่าหวาหมด แต่เค้าก็สุภาพดีนะ อ้ายยยยยยยย!!!

......เช้าวันต่อมา.....

หว่าหวาทำไม่เธอมาสายจังเลยวันนี้ จะไม่ทันเข้าแถวเเล้วนะวันนี้ เสียงใสๆของตาลถามเพื่อนอย่างแปลกใจปนความเป็นห่วง

เมื่อคืนนอนไม่หลับอ่ะดิ คิดไรเพลินไปหน่อย

เสียงงั่วเงียของหว่าหวาตอบอย่างไม่อยากตื่น

ไปเถอะเดี๋ยวไม่ทันเข้าเเถว ตาลพูดพร้อมจับมือหว่าหว่าหวาวิ่งไปให้ทันเข้าแถว

สาธิต: หวัดดีหว่าหวา ดูเธอไม่อยากตื่นเลยนะคงทำการบ้านดึกสิท่า

หว่าหวา: ชิ!!!! มันใช่เรื่องของนายไมห่ะ! อยู่เฉยๆล่ะเข้าแถวไปเร๊ย????

ตาล: ขอโทษทีนะจ๊ะธิต ไอ้หวามันก็เป็นแบบนี้แหละมันไม่ค่อยลงรอยกับผู้ชายสักเท่าไหร่

สาธิตยิ้มงงๆ พร้อมกับยืนเฉยๆตามที่หว่าหวาบอก เค้าสนใจในตัวหว่าหวาขึ้น

...หลังเลิกเรียน..

ตาลเราขอคุยด้วยหน่อยสิ สาธิตพูด

ว่ามาเลยจ๊ะ เราตอบได้เเค่เรื่องเรียนนะเรื่องอื่นต้องไปถามหวาเอา

สาธิต: ถามไปล่ะเค้าจะตอบไหมเนี้ย? เราอยากรู้ว่าทำหว่าหวาถึงไม่ชอบผู้ชาย

เราก็ไม่รู้นะไม่เคยถามหรอกแต่หวามันคงจำเป็นจริงๆแหละที่ไม่อยากเล่าให้เราฟังอ่ะ

สาธิต: อ้อ ????

ตาล: ชอบหวาหรอ?

สาธิต: ป๊าวนะ!!

ตาล: 555++ เสียงสูงเชียว

สาธิตเขินหน้าแดงพร้อมกับเกาหัวแก้เขินไป

...ตอนกลางคืน..

ขอเป็นเพื่อนดีไหมว่ะ? สาธิตพูดกับตัวเองพร้อมกับความเขิน เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน

ติ๊งงง!!!! หว่าหวารับเค้าเป็นเพื่อน เค้าดีใจกระโดดจนหัวโคกกะฝาบ้าน

อุ้ยย!! เจ็บจังแต่ดีใจมากกว่า???? เค้ายิ้มพร้อมกับเกาหัวไปด้วย

...เช้าวันเสาร์...

แม่: หวาตาลมาหาลูก ตื่นหรือยัง? เสียงแม่หว่าหวาตะโกนเรียกลูกสาวสุดที่รัก

ตาล: ไม่เป็นไรค่ะแม่ เดี๋ยวตาลขึ้นไปดูหวาเองคะ????

จ๊ะๆฝากด้วยนะลูก แม่พูดพร้อมลูบหัวตาลด้วยความเอ็นดู????

หว่าหวา: แกจะมาทำไมเเต่เช้าฉันยังไม่อยากตื่นเรย ออกไปเรยนะ

ไม่ได้วันนี้แกมีซ้อมดามเมเยอร์ที่รร.นะ ไปแต่งตัวเดี๋ยวนี้ทุกคนรอแกอยู่

หว่าหวาลุกขึ้นพร้อมกับทำหน้าเหนื่อยๆ โอ้ยชีวิตฉันจะไม่พักไม่นอนกันเรยรึไงเนี้ย!!!!