ขอโทษครับ ปากผมแข็ง

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 พี่ม่อนกับยัยโซล

“เห้ยๆๆ พี่คนนั้นน่ารักว่ะ สเป็กกุเลย >//<”  ฉันพูดกับยัยโซล

“คนที่เท่าไหร่แล้วล่ะว่ะ” โซลพูดทั้งๆที่ยังไม่หันไปมองเลย TwT  ไอ้เพื่อนบ้าแกโครตทำร้ายจิตใจเลย

............กริ้งงงงงงงงงงงงงงงง...........   จบคาบเคมี

“ต่อไปวิชาอังกฤษ เรียนห้องไหนว่ะโซล”

“2209”

“2209 ห้องไหนว่ะ”

“ตึก 7 ชั้นมั้ง”

แล้วยัยโซลก้อเดินนำไปที่ตึก 7 ชั้น  ขึ้นชั้น 3 เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขาว ขึ้นบน ลงล่าง บลาๆๆๆๆๆ

“นี่แกรุทางแน่อ่อว่ะ  นี่เราเดินมา 15 นาทีแล้วนะเว้ย”ฉันเริ่มไม่แน่ใจ

“อ้าวโซล มาทำอะไรตึกนี้อ่ะ” พี่ม่อนเพิ่งซ้อมฟุตบอลเสร็จแน่เลย เหงื่อโชกเชียว แต่ก้อเท่ดีนะเนี่ย 555 ไม่แปลกที่มัดใจยัยโซลเพื่อนซี้ฉันได้ ^^

“โซลก้อมาเรียนนะสิ”

“คือว่า พี่ม่อนเราหลงทางอ่ะ  แฟนพี่อ่ะมันพาเดินมา 15 นาทีแหละยังไม่ถึงห้อง 2209 เลยพี่ม่อนพาพวกเราไปหน่อยสิ ไม่งั้นพวกเราคงไม่ได้เข้าเรียนแน่เลย”

“ได้อยู่แล้ว แต่ทำไมมาตึกนี่หละ ตึกนี้มันสำหรับเด็ก ม.5 นะ”

“ก้อยัยโซลนำมาหนะ สงสัยจะคิดถึงพี่ม่อนละมั้ง”

“เปล่าซะหน่อย “

.”อ้าว แล้วโซลไม่คิดถึงพี่อ่อ  น้อยใจนะเนี่ย”

“ไม่อ่ะ เค้าไม่คิดถึงพี่หรอก ขณะพี่ยังไม่คิดถึงเค้าเลย”

“รุได้ยังไงว่าเค้าไม่คิดถึงบี้”

“ก็ตั้งแต่เปิดเทมอมา 2 วัน พี่ไม่มาหาเค้าที่ห้องเลยอ่ะ”

“บี้งอลเค้าอ่อ”