คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ตอนพิเศษ (3) เด็กทั้งสองคน (2)
ภายในห้ออเธอเป็นห้อแบๆไม่ว้านั เหมาะสำหรับอยู่นเียว ผมามเ้ามาและสำรวมอรอบๆห้ออเธอ
“นั่ล่อนสิ ันะไปหาเสื้อให้ ห้อน้ำอยู่ทานั้นผ้าเ็ัวอยู่ในห้อน้ำหยิบเอาไ้เลยไปอาบน้ำ่อนที่ะเป็นหวัเถอะ”
ผมเห็นเธอ้นหาเสื้อที่พับไว้ในู้อย่าั้ใ ผมเินเ้าห้อน้ำและเริ่มอาบน้ำไป
“ันวาเสื้อผ้าไว้ที่หน้าห้อน้ำนะ” เสียเธอะโนบอ
“อื้อ อบในะ” ผมอบเธอลับ
หลัาที่อาบน้ำเสร็แล้วเห็นผมเห็นเธอเ็บวาห้อ เ็บที่นอนให้เ้ามุมเธอเห็นผมออมาแล้วึบอว่า
“้าวที่โ๊ะินไ้นะ ันออาบน้ำสัรู่”
แล้วเธอ็เินเ้าไปในห้อน้ำไป ผมไ้แ่นั่ประหม่าเพราะเป็นรั้แรับารอยู่ับผู้หิสอ่อสอในห้อ สัพัเสียปิน้ำและเปิประูออมา
“ทำไมไม่ิน้าวละหรือับ้าวไม่ถูปา”
เธอพยัพเยิหน้ามาทาผมแล้วเ้ามาับที่ล่อ้าว
“อ่า ันเย็นหมแล้วสินะ ั้นอยาินอะไรไหมมีมาม่าอยู่นะ”
เธอพูเสียนิ่
“ไม่เป็นไร ผมินไ้รับไม่ไ้เลือินหรอแ่ะรอินพร้อมับุน่ะ” ผมพู้วยวามเรใ
“ไม่้อเรใหรอ ถ้าไม่สบายใ็มาที่นี่ไ้นะ ุแอยู่ระถาหน้าห้อะเ็บไว้ไ้ันมีอีอนึน่ะ อาะับแบหน่อยแ่มัน็พออยู่ไ้”
เธอบอผมแบบไม่มีวามลัวสันิ ผมมวิ้วสสัยว่าเธอทำแบบนี้ให้ับทุนเลยหรือเปล่า
“ุทำแบบนี้ับทุนเลยั้นเหรอ แบบว่า……่วยเหลือทุนที่ไม่มีที่ไป”
ผมถาม้วยวามสสัยใร่รู้ เธอมอผม้วยสายาที่ผม็อ่านไม่ออ
“เปล่า ันไม่เยวนใรมาที่บ้านพั นายเป็นนแร”
เธอบอและพับผ้าัวเอใส่ะร้า
“ทำไม ทำไม้อเป็นผม” ผมถามออไปเพราะไม่เ้าใ
“็แ่…….. ทำให้นึถึัวเออนเ็น่ะ” เธออบและยัไหล่
“ิน้าวันเถอะ ันหิวแล้ว”
แล้วเราสอน็ิน้าวโยที่ไม่ไ้พูอะไรันเลย พระอาทิย์ินไปนานแล้ว พวเราัแที่นอน แ่เพราะห้อเล็ทำให้้อนอนิัน พวเราล้มัวนอน ผมมอเพานเ่า และิถึเรื่อที่เิึ้นในบ้านวันนี้ แม่ะเป็นยัไบ้าแล้ว็รู้สึผิึ้นมาพรุ่นี้้อไปอโทษท่าน่อนะลับมหาลัย ผมิในในเียว
“ิอะไรอยู่” เธอถามผมท่ามลาวามเียบ
“็แ่ ิอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ” ผมอบเธอ “เอ่อ ผมถามอะไรเธอไ้มั้ย”
“ไ้” เธออบผมสั้นๆ
“ที่หลัมือ้ายมันือปานเหรอ”
ผมถามเธอเพราะสัเเห็นเมื่ออนิน้าว
“ใ่ ปานำรูปาวเบี้ยวๆน่ะ ”
เธอบอผมแล้วยึ้นมอมือัวเอ
“แ่ผมมอว่าเหมือนาวสามแเลย สวยีนะ”
ผมบอเธอและมอไปที่มือเธอที่ยึ้น เธอเลิิ้ว้อูอย่าับพิาราว่าเป็นอย่าที่ผมพูริหรือเปล่า และเธอ็พยัหน้าให้ผมว่าเหมือนริ ผมยิ้มเธอยิ้มนิๆและเราทัู้่็เผลอหลับไปนอนไหนไม่รู้
ความคิดเห็น