เมื่อเพื่อนบ้านผมเป็นแวมไพร์

    ผมเป็นอดีตนักกีฬายูโด หลังจากเกิดอุบัติเหตุทำให้ลาออกจากสมาคมกีฬา และได้ไปทำงานที่ร้านขนมปังที่ชื่อว่า โอ้!ปังหอม ทำให้ได้พบกับลูกค้าประจำที่มากับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าที่สำคัญเขาชอบซื้อขนมปังไส้ถั่วแดงสูตรดั้งเดิมของร้าน ก่อนจะที่รู้ความจริงว่าชายคนนั้นไม่ใช่คนปกติทั่วไปแต่เขาคือแวมไพร์...

คำเตือน

     นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่งทั้งหมด เนื้อหาเหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป อาจมีฉากที่ไม่เหมาะสมและความสมเหตุสมผลอยู่บ้าง ชื่อบุคลคลอาชีพ หรือสถานที่เป็นเพียงเรื่องสมมุติเท่านั้น

“โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน”

       สวัสดีค่ะ กลับมาเจอกันอีกแล้วทุกคนสบายดีกันไหมเอ่ย ก่อนอื่นอยากจะแนะนำเรื่องนี้อย่างคร่าวๆก่อน อาจจะไม่ได้หวือหวาเท่าไหร่ค่ะจะเน้นไปที่ความสัมพันธ์ของพระเอกกับนายเอกซะส่วนใหญ่แล้วก็อาจจะไม่ตรงตามคอนเซ็ปแวมไพร์สักเท่าไหร่นะคะ  หากมีอะไรอยากติชมหรือแนะนำก็คอมเม้นบอกได้ค่ะ   จะนำไปปรับปรุงและแก้ไข สุดท้ายนี้หวังว่าทุกคนจะชอบกันนะคะ แล้วก็เรื่องนี้เขียนจบแล้วแต่จะลงให้วันละตอนค่ะอ่านฟรีจนจบ ลงในช่วงเวลา เวลา 16.00-18.00 นาฬิกาค่ะ หลังจากนั่นจะเปิดให้อ่านฟรี 1 อาทิตย์ แล้วติดเหรียญน้า