ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO *ChanBaek*
'กรี๊ดดดดดดดดดด ไม่เอาอึก~อือบอกว่าไม่เลิก ไม่ให้ไปไม่ๆๆๆๆ อือ~'มือเรียวของ'พยอน เเบคฮยอน'ดึงแขนหนาภายใต้เสื้อกันหนาวลายแถบของ'คิม ฮิมชาน' เจ้าตัวทำหน้าเบื่อหน่ายมือหนาแกะนิ้วเรียวที่เกาะอยู่บนต้นแขน
'หุบปากสักทีได้ไหมห๊ะ!!!คนอะไรน่ารำคาญเป็นบ้า ถมจริงชาติที่แล้วเกิดเป็นเปรตหรือไงร้องโหยหวนอยู่ได้ ไม่เห็นหรือไงคนอื่นเขามองหมดแล้ว ยางอายนะเคยมีบ้างไหม พ่อแม่ไม่เคยสั่งสอนเรื่องมารยาททางสังคมหรือไง พ่อแม่สอนแล้วไม่จำ หรือไม่มีพ่อแม่ให้คอยสั่งสอน ภาษาคนค่นี้ฟังไม่รู้เรื่องหรือไง หรือต้องให้ให้ภาษาหมาห๊ะ๊!!! เลิกก็เลิกดิว่ะอย่ามางี่เง้า น่ารำคาญ เพราะทำแบบนี้ไงคนอี่นเขาถึงได้ทิ้งกัน'
'คิม ฮิมชาน'เจ้าของเสื้อกันหนาสาดคำต่อว่าให้กับร่างบาง มือหนาจับไหล่มนบีบกันจนเป็นรอยแดง หัวทุยๆของ'พยอน แบคฮยอน'สั่นเพราะมือหนาที่เขย่าช่วงไหล่ ตาเรียวที่ถูกกรีดด้วยอายไลน์เนอร์เส้นบางคลอไปดว้ยน้ำตา บางส่วนถูกปล่อยออกมาเปราะเปื้อนใบหน้าหวานใส
'ทำไมชานชานถึงบอกเลิกเค้าล่ะ อึก~อือ เค้าทำอะไรผิดทำไม่ชานชานต้องถิ้งเค้าด้วย ฮึก~อือ'
ร่างบางพูดพร้อมกับที่มือหนาพลั่กร่างบางลงกับพื้นข้างเลนถนน กระเป๋าสะพายใบโปรดตกไปอยู่กลางเลนขวา ร่างหนาเดินหายลับตาไปทิ้งไว้แต่คำถามที่ร่างบางค้างคาใจ ร่างบางที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ตรงนั้น
Rrrrrrrrrrrrrrrrr!! เสียงไอโฟนเครื่องหรูร้องเสียงดังมาจากกลางเลนขวา ร่างบางค่อยๆคลานไปเก็บกระเป๋าสะภาย มือบางควานหาไอโฟนเครื่องหรู ดวงตาบอบช้ำเหม่อมองไปไกลไม่ได้ให้ความสนใจกับสิ่งมี่เกิดขึ้น
'ยอบอเซโย...ครับ อึก~มีอะไรครับ'ร่างบางกดรับสาย ขาเรียวยืดเต็มความสูง
'โดนแฟนทิ้งสิท่าฮึ!สมน้ำหน้า งานการไม่เคยสนใจ กระแดะไปดูแต่ผัวตัวเองเป็นไงล่ะชะนีตัวไหนคาบไปแดกล่ะ ฉันให้เวลานายครึ่งชั่วโมงมาที่บริษัท'ปลายสายพูด ริมฝีปากบากถูกกักจนขึ้นสีแดง มือเรียวกำไอโฟนเครื่องหรูแน่น
'ครับคุณ'โฮอยอน'....ผมจะรีบไปที่บรษัท'ร่างบางว่าสายไปก่อนจะยัดไอโฟนเครื่องหรูลงกระเป๋าสะพายไป ขาเรียวพาเจ้าตัวเดินกลับมาที่ฟุตบาตค่อยเร่งฝีเท้าเรื่อยๆจนกลายเป็นวิ่ง
ปริ๊นนนนนๆๆๆ!!!เสียงเเตรรถคันหนึ่งดีังขึ้นร่างบางหันกลับมามอง แลมโบกีนีสีเหลืองคันหรูขับมาเทียบกับฟุตบาต ก่อนที่ประตูฝั่งคนขับจะเปิดออกเผยให้เห็นชายหนุ่มร่างสูงที่ผมสีน้ำตาลถูกเซ็ตให้ตั้งขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาถูกปิดทับด้วยแว่นไร้เลนส์ ริมฝีปากบางเชียบยกยิ้ม ช่วงขายาวค่อยๆเก้าเขามาหา
'หึๆ คุณผู้จัดการ โดนแฟนทิ้งหรอ เป็นอย่างที่คุณโอฮยอนบอกจริงๆด้วย'
'หุบปากสักทีได้ไหมห๊ะ!!!คนอะไรน่ารำคาญเป็นบ้า ถมจริงชาติที่แล้วเกิดเป็นเปรตหรือไงร้องโหยหวนอยู่ได้ ไม่เห็นหรือไงคนอื่นเขามองหมดแล้ว ยางอายนะเคยมีบ้างไหม พ่อแม่ไม่เคยสั่งสอนเรื่องมารยาททางสังคมหรือไง พ่อแม่สอนแล้วไม่จำ หรือไม่มีพ่อแม่ให้คอยสั่งสอน ภาษาคนค่นี้ฟังไม่รู้เรื่องหรือไง หรือต้องให้ให้ภาษาหมาห๊ะ๊!!! เลิกก็เลิกดิว่ะอย่ามางี่เง้า น่ารำคาญ เพราะทำแบบนี้ไงคนอี่นเขาถึงได้ทิ้งกัน'
'คิม ฮิมชาน'เจ้าของเสื้อกันหนาสาดคำต่อว่าให้กับร่างบาง มือหนาจับไหล่มนบีบกันจนเป็นรอยแดง หัวทุยๆของ'พยอน แบคฮยอน'สั่นเพราะมือหนาที่เขย่าช่วงไหล่ ตาเรียวที่ถูกกรีดด้วยอายไลน์เนอร์เส้นบางคลอไปดว้ยน้ำตา บางส่วนถูกปล่อยออกมาเปราะเปื้อนใบหน้าหวานใส
'ทำไมชานชานถึงบอกเลิกเค้าล่ะ อึก~อือ เค้าทำอะไรผิดทำไม่ชานชานต้องถิ้งเค้าด้วย ฮึก~อือ'
ร่างบางพูดพร้อมกับที่มือหนาพลั่กร่างบางลงกับพื้นข้างเลนถนน กระเป๋าสะพายใบโปรดตกไปอยู่กลางเลนขวา ร่างหนาเดินหายลับตาไปทิ้งไว้แต่คำถามที่ร่างบางค้างคาใจ ร่างบางที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ตรงนั้น
Rrrrrrrrrrrrrrrrr!! เสียงไอโฟนเครื่องหรูร้องเสียงดังมาจากกลางเลนขวา ร่างบางค่อยๆคลานไปเก็บกระเป๋าสะภาย มือบางควานหาไอโฟนเครื่องหรู ดวงตาบอบช้ำเหม่อมองไปไกลไม่ได้ให้ความสนใจกับสิ่งมี่เกิดขึ้น
'ยอบอเซโย...ครับ อึก~มีอะไรครับ'ร่างบางกดรับสาย ขาเรียวยืดเต็มความสูง
'โดนแฟนทิ้งสิท่าฮึ!สมน้ำหน้า งานการไม่เคยสนใจ กระแดะไปดูแต่ผัวตัวเองเป็นไงล่ะชะนีตัวไหนคาบไปแดกล่ะ ฉันให้เวลานายครึ่งชั่วโมงมาที่บริษัท'ปลายสายพูด ริมฝีปากบากถูกกักจนขึ้นสีแดง มือเรียวกำไอโฟนเครื่องหรูแน่น
'ครับคุณ'โฮอยอน'....ผมจะรีบไปที่บรษัท'ร่างบางว่าสายไปก่อนจะยัดไอโฟนเครื่องหรูลงกระเป๋าสะพายไป ขาเรียวพาเจ้าตัวเดินกลับมาที่ฟุตบาตค่อยเร่งฝีเท้าเรื่อยๆจนกลายเป็นวิ่ง
ปริ๊นนนนนๆๆๆ!!!เสียงเเตรรถคันหนึ่งดีังขึ้นร่างบางหันกลับมามอง แลมโบกีนีสีเหลืองคันหรูขับมาเทียบกับฟุตบาต ก่อนที่ประตูฝั่งคนขับจะเปิดออกเผยให้เห็นชายหนุ่มร่างสูงที่ผมสีน้ำตาลถูกเซ็ตให้ตั้งขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาถูกปิดทับด้วยแว่นไร้เลนส์ ริมฝีปากบางเชียบยกยิ้ม ช่วงขายาวค่อยๆเก้าเขามาหา
'หึๆ คุณผู้จัดการ โดนแฟนทิ้งหรอ เป็นอย่างที่คุณโอฮยอนบอกจริงๆด้วย'
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น