คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [2-2]My name is …?
Part1
ช่วงฤดูร้อน บริเวณหน้าตึก SM ENTERTAINMENT
ไอ้คนขับแท็กซี่ กูจะฆ่ามึ๊งงง บอกว่าไป JYP แม่งดันมาส่งที่หน้าตึก SM ซะนี่ พอย้ำอีกรอบ มันก็บอกว่า
“จะไปทำไมล่ะ ตึกเจวายพี อย่างอึนฮยอกต้องไปเอสเอ็มไม่ใช่หรอ“ ว่าแล้วมันก็ตรงดิ่งมาที่นี้เลย เอ้อ มีการบอกไม่คิดตังเพราะเห็นเป็นดารา ดีเหมือนกัน ฮ่าๆๆๆ แต่จะบอกให้นะเว้ยยย มาย เนม อิส ลี ฮยอกแจ บ่แม่น ชะอุ๊ย! โนเยส (ไม่ใช่) อึนฮยอก แม่งไอคนขับแท็กซี่แม่งดูไม่ออกรึไงวะ ผมหล่อกว่าอึนฮยอกตั้งเยอะ เจ้านั่นอ่ะ เดี๋ยวนี้ฟิตจัด กล้ามจ๋าถามหาเลย ผมนี่ เป็นไง ผมแห้งแรงน้อย ไม่ใช่คุณหนูจัดประมาณว่าน้ำหนักต้องไม่เกินเท่านี้หรอก ไม่มีตังน่ะ แถวบ้านเรียกจน - -! เห้ยนั่น! ใครออกมาจากตึก แล้วดู มองหน้าผมเหมือนจะกินผมเข้าไปละ ดูๆ มองหน้าไม่พอ ยังจะเดินมาหาเรื่องอีกสายตามุ่งมั่นมากด้วย เดี๋ยวปั๊ด ขันโชว์เลยนิ = = อ้ากกกก มันใกล้เข้ามาแล้ว ไม่ได้ ผมต้องเรียกพลังลมปราณก่อน แต่พอสูดหายใจเข้าได้ไม่เท่าไหร่ ไม่รู้ไอนี่มันขายาวหรือผมมัวแต่บ่น มันเดินมาถึงผมแล้วอ่ะ จากนั้นก็..
หมับ!
เห้ยย มันจับข้อมือผม เห้ยยยย ผมเป็นผู้ชายนะเว้ยย มาจับมือถือแขน แต่เห้ย หน้ามันคุ้นๆ หล่อด้วย ไอ้ตัวผมก็มัวแต่คิดว่ามันเป็นใคร ไม่ทันไรมันก็ลากผมเข้าตึกแล้วครับพี่น้องงงง เห้ยยย มึงจะลากกูขึ้นตึกหรอ ไม่ดีม้างง นี่มันที่บริษัทนะ มันจะดีหรอ =///= อ้าก นี่ผมเป็นอะไรเนี่ย ผมไม่ได้คิดอกุศลนะเว้ย แล้วถ้ามันพาไปที่ที่ไม่มีคนล่ะ? เว้ย! หยุดคิดเลยนะ!! แล้วในที่สุด ไอ้คนที่ลากผมมาก็เปิดประตูเข้าไปในห้องห้องนึง ในห้องนั้นมีแต่คนหน้าตาดีๆทั้งนั้นเลยหว่ะ เห้ย ซ..ซุปเปอร์จูเนียร์!! นี่หว่า แล้วคนที่ลากผมมาก็พูดขึ้น
“ทำไมไม่เข้าบริษัทล่ะ? ไปยืนเอ๋ออยู่ข้างนอกทำไม เดี๋ยวก็โดนรุมทึ้งหรอก” แล้วผมก็เห็นหน้ามันชัดๆ
“คิ.คิบอม” โห่ ผมอึ้ง คิบอมเลยนะคร้าบบท่านผู้อ่าน คิม คิบอม ไอ้นี่มันตามตัวยากมากกกก ขอบอก
“ก็เออดิ คิดถึงหรอ ไม่ได้เจอนาน” ว้ะ! ใครเค้าเคยเจอมึงไอ้หล่อ = =
“เห้ย แล้วลากผมมาได้ไงเนี่ย” อันที่จริงผมน่าจะโวยนานแล้วนะ
“อ้าว ก็ไอ้คิบอมมันเห็นนานยืนอยู่หน้าบริษัท ไม่ยอมเข้ามาซักที มันก็เลยลงไปลากนายมาไง” อีทึก คนนี้คืออีทึก ผมจำได้ เพราะดูจากรอยตีนกาแล้วคาดว่าจะเป็นอีทึก เพราะว่าอีทึกนั้น แก่!!!! (เอ้ว หนูขอโทษเอฟซีพี่อีทึกด้วยนะคะ)
“เห้ย แต่ผมไม่ใช่...”
“เออ ว่าแต่ไปทำอะไรมาเนี่ย ผมลงรึป่าว ทำไงวะ บอกหน่อยดิอึนฮยอก จะไปเอากล้ามออก” อ่ะ หน้าปลาอย่างนี้ ดงเฮแน่นอน!
“ไม่ คือ..”
“เออ แล้วนี่ไปถ่ายดรีมทีมมาเป็นไงมั่งล่ะ ทำไมนั่งแท็กซี่กลับมา มาให้คนที่กองถ่ายมาส่งล่ะ เกือบโดนขย้ำแล้วมั้ยล่ะอึนฮยอกเอ้ย” มาเป็นชุดเลยป้า กินตีนอะไร ไม่รู้จักว้อยย ไม่ใช่อึนฮยอกด้วย
“เว้ยยยยย กรุณาฟัง ฟัง จะได้จบ จบ จบ” แหม่ พี่แช่มมาเอง = =
“อึนฮยอก นายเป็นอะไร ร้องเพลงอะไรน่ะ ฟังไม่รู้เรื่อง” โหวววว ซีวอน มันกล้ามาก เดินถอดเสื้อไม่อายใครเลย อ้อ ทำไมผมถึงรู้หน่ะหรอว่าเป็นซีวอน ซิกแพ็คครับพี่น้อง หือ เป็นก้อนๆเลย เห็นแล้วอิจฉา
“ไม่ใช่อึนฮยอกนะ ผมชื่อ ฮยอกแจ ลี ฮยอกแจ เข้าใจม้ายยย” พอผมพูดประโยคนั้นจบเท่านั้นแหล่ะ
1
...
..
.
2
…
..
.
3
…
..
.
“กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” แล้วทุกคนก็ขำออกมา ยังไงน่ะหรอ เรียงลำดับเลยละกัน อีทึก หัวเราะตามสไตล์ แหม่ ท่าทางจะเลี้ยงกาไว้หลายตัวนะ = = ชินดง ขำจนพุงกระเพื่อมเลยคิดดู ดงเฮก็ ขำเว่ออ่ะ ลงไปนอนกลิ้งกับพื้น นี่ท่าเสื้อชุบน้ำนะ ห้องก็สะอาดไปแล้วแหล่ะ ส่วน ซองมิน เรียวอุค คยูฮยอน ซีวอน คิบอม ห้าคนนี้มันมาแบบผู้ดียกแพ็ค คือกลั้นขำเบาๆ (Singular) เยซอง ตอนแรกเหมือนพี่แกจะไม่ขำ แต่พอเห็นคนอื่นขำ พี่แกเล่นขำตาม อ้อ ขำเกินหน้าเกินตาเสียด้วย ทุกคนหยุดขำแล้วพี่แกยังขำอยู่เลย
“ฮ่าๆ เอิ้กกก เอ่อ.... นายก็ชื่อฮยอกแจอยู่แล้วไม่ใช่หรอ อึนฮยอก” เยซองพูดออกมา แหม่ หน้าแตกซะขนาดนั้นขะไม่ให้พูดต่อได้ไงเนอะ
“ก็ โห่.... ไม่ใช่อึนฮยอกอ่ะ เข้าใจหน้อยดิ ชื่อลีฮยอกแจค้าบบบ” ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไงอ่ะเนอะ แต่แล้วก็มีคนมา
แอ๊ดดดดดดด~
“โธ่ วันนี้โคตรจะเหนื่อยเลยอ่ะพี่อีทึก ดูดิ มีแผลกลับมาด้วย เห้ยยยยยยยยยยยยย O.O ใครเอารูปผมมาตั้งไว้ตรงนี้เนี่ย” นั่นไง มาและอึนฮยอกตัวจริง!! จะว่าไป แม่งหล่อ =.,=
“ก็บอกแล้วว่าไม่ใช่อึนฮยอก” ผมพูดออกมาเบาๆ (Singular อีกละ)
ตอนนี้ทุกคนเงียบ แต่คนที่ไม่เงียบก็มี และมีอยู่คนเดียวด้วย
“นาย ไปศัลยกรรมมาที่ไหน ทำไมถึงหน้าดีเหมือนฉันเลย เห้ยแต่ฉันไม่ได้ศัลกรรมมานะเว้ยย” โห่ว หน้าตาดีซะเปล่าขี้ตู่ชิบเป๋ง
“อ่ะนี่ อึนฮยอกมาตัวจริงแล้ว งั้นผมกลับก่อนนะ” ผมไม่ขออธิบายอะไรดีกว่า หนีปัญหา กลับแม่งเลย ฮ่าๆๆๆ
หน้าตึก SM ENTERMENT
ว้ะ ผมไม่นั่งแท็กซี่ละ เดี๋ยวมันวนกลับมาส่งที่เดิมอีก นั่งมอไซค์ไปดีกว่า แว้นเว้ยแว้นน
“เพ่! ไปเจวายพะ..” เอ้ยย ใครกระชากผม พอผมหันหน้ากลับไปดู
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อึนฮยอก”
“ว้ายยยยยยยย มาได้ไงเนี่ย”
“พี่คะๆ ขอถ่ายรูปหน่อย”
“พี่ๆ ขอลายเซ็นต์ด้วย”
“อปป้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ป้าพ่อป้าแม่มึงดิ กูไม่ใช่ป้าเว้ย กูลีฮยอกแจ ไปทำห่าอะไรไว้กับอึนฮยอกมันวะเนี่ยยย โอยยย เวรแล้วมั้ยล่ะ เมื่อกี้มันยังไม่มีคนไม่ใช่หรอ แม่งเป็นมดกันรึไงวะ ออกมาจากรูเนี่ย โว้ยยยย คนเยอะ อารมณ์เสียแล้วนะ!!! เห้ยย อย่าเอามือไปจับตรงนั้น ของสงวนเว้น เห้ยๆๆ เสื้อกูมีอยู่ตัวเดียวใส่ทั้งอาทิตย์นะเว้ย อย่าๆๆๆๆ
แควก!!!!
โอ่โน้วววววววววววววววววววววววว เสื้อของโผมมมมม มีอยู่ตัวเดียวใส่ทั้งอาทิตย์ ตอนนี้มันแยกร่างไปแล้ว ไม่นะ ผมยังไม่ได้ซักเสื้อเลยนะ เห้ยๆ กางเกงๆ อย่าๆๆๆๆๆๆ เว้ยย จะออกไปยังไงละเนี่ยยย หลายมือเหลือเกิน ผมยังอยากมีอนาคตที่ดีนะ ไม่เอาอีพวกชะนีหื่นๆนี่นะ อ้ากกกก มายกางเกง กางเกงของกรู๊วววววว T[]T
“ทุกคนครับ หยุดก่อน” เห้ยเสียงหล่อ ใครวะ ??
“กรี๊ดดดด คิบอมอปป้า” ดีจัง ทุกคนหยุดเคลื่อนไหวร่างกายใดๆทั้งสิ้น ยกเว้นปากกับนิ้วที่รัวชัตเตอร์กันอย่างเมามัน แล้วคิบอมก็เดินตรงมายังที่ผม แล้วก็..
ปุป...
เหวี่ยงเสื้อใส่หัวผม = =
“เอ้า จะกลับหอไม่ใช่หรอ ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้ล่ะ?” คิบอมพูดขึ้นพร้อมกับกระพริบตาปริบๆ แม่งถ้าเป็น N79 นี่ผมคนจะพรุนไปทั้งตัวแล้วแหล่ะ
“ฮะ เอ่อ..” งงเว้ย หอเหออะไรไม่มี มีแต่รังหนูรู้จักป่ะ
“เอ้า เร็วดิ ทางผ่าน จะไปส่ง ไปมั้ย” วันหลังไม่ต้องถามก็ได้นะ พี่แกเล่นฉุดข้อมือผมไปที่ลานจอดรถเลย อ้อ ส่วนพวกแฟนคลับอึนฮยอกทั้งหลายน่ะหรอ มองผมเดินจากมาตาละห้อยเลย
“เอ่อ ขอบใจนะ” หลังจากที่ขึ้นรถแล้วผมก็เอ่ยขอบคุณเขา โห่ว ผมติดหนี้บุญคุณคิบอมซะและ คนดังซะด้วย
“อือ วันหลังอย่าเดินทะเล่อทะล่าไปไหนมาไหนไม่ระวังอีกล่ะ แล้วนี้อยู่มากี่ปีแล้ว รอดมาได้ไงเนี่ย หน้าเหมือนอึนฮยอกซะขนาดนั้น” ประโยคหลังเหมือนจะพูดคนเดียวนะ มันบ้ารึป่าว
“ห่ะ ก็มีมองๆบ้างแหล่ะ แอบกรี๊ดบ้างแหล่ะ ถ่ายรูปก็มี แต่ไม่เคยถึงเนื้อถึงตัวอย่างนี้อ่ะ” คิดแล้วขนลุกชะมัด
“วันหลังก็ระวังตัวไว้ละกัน แล้วนี่บ้านอยู่ไหน จะได้ไปส่ง”
“อ้อ ไม่เป็นไร แค่ติดรถไป ส่งฉันแค่ป้ายรถเมล์ก็ได้”
“นายคิดอย่างนั้นหรอ เมื่อกี้โดนยังไม่เข็ดใช่มั้ย เสื้อก็หายไปแล้ว อยากจะล้อนจ้อนกลับบ้านรึไง” เออเห้ย มันขู่ผม
“เออออออ ที่XXX” ว่าแล้วพี่แกก็เหยียบรถมิดเลย กุกลัวตายนะเว้ย
ที่XXX (ซึ่งคนเขียนก็ไม่รู้ว่าที่ไหน ฮ่าๆๆ)
“นี้คือ...”คิบอมเอ่ยทันทีที่เห็นสภาพ
“อ๋อ รังหนูน่ะ” ผมก็ตอบแบบขอไปที
“นายพักที่นี้หรอ”
“อ่าฮะ ฉันไม่ชวนนายเข้าไปด้วยหรอกนะ” คิบอมทำหน้าสงสัย
“อืม แล้วนั่นใครอ่ะ เดินออกมาจากบ้าน ดูเถื่อนๆนะ”
“อ้อ คนที่พักในนี้แหล่ะ เป็นงี้กันเกือบทุกคน มีอะไรจะถามอีกป่ะ” ผมบอกพลางถอดเสื้อคืนคิบอม แต่เจ้านั่นดันมือผมไว้
“เกือบทุกคนหรอ... งั้นนายเอาเสื้อไปใส่ก่อน เอาเบอร์โทรศัพท์มา เผื่อฉันต้องการเสื้อคืน” คิบอมเงียบอยู่สักครู่ ก่อนจะเอ่ยปากออกมาเหมือนตัดสินใจได้แล้ว (ตัดสินใจอะไรวะ -*-)
“เห้ย จะดีหรอ เสื้อนายดูแล้วมัน.. แพงน่ะ” ไม่มีปัญญาจ่ายค่าซักรีดเว้ย
“อืม เอาเถอะ เบอร์โทรศัพท์” แล้วคิบอมก็เอาโทรศัพท์ของเขาออกมาให้กดเบอร์
จึ๊ก จึ๊ก จึ๊ก (มันคือเสียงกดปุ่ม - -)
กริ๊ง กริ๊ง ~
เสียงโทรศัพท์สุดจะเบสิคของผมดังขึ้น แล้วผมก็ยื่นโทรศัพท์ให้คิบอม
“อ่ะ ฉันไปก่อนนะ ขอบคุณมากๆนะ เอ้อ แล้วก็เดี๋ยวจะซักเสื้อแล้วเอาไปคืนให้นะ” ผมบอกลาเขาแล้วลงมาจากรถ
“เดี๋ยวๆๆ”
“ฮะ ว่าไง”
“นาย ยังไม่มีงานทำหรอ” คิบอมถามขึ้น อ๋อ คงจะเห็นสภาพที่พักผมสินะ เดี๋ยวก่อนๆ รอมีกะตังก่อนแล้วค่อยว่ากัน หึหึ นี่แค่ที่พักชั่วคราวเว้ย !
“ทำไมอ่ะ จะหางานให้หรอ” ถามย้อนไปอย่างกวนประสาท ไม่ได้ตอบคำถามของเขาหรอก
“ก็ อืม.... นายพอจะทำงานบ้านได้ป่ะล่ะ”
“ก็ได้อยู่นะ นี่ เงินเดือนไม่เยอะฉันไม่รับงานหรอกนะ” ฮิๆ จะได้งานละ ขอเรียกเงินสูงๆหน่อยละกัน ฮ่าๆๆ
“เออหน่า พรุ่งนี้เก็บของแล้วเตรียมตังบอกลาที่นี้ได้เลย ฉันจะรับนายไปทำงาน....เงินเดือนสูงๆ”
“อ้อ โอเค งั้นเสื้อไว้จะคืนวันหลังแล้วกัน ฉันไปก่อนนะ บาย”
“อืม” แล้วคิบอมก็ขับรถออกไปเลย
ฟ้าวววววววว~
แหม่ เสียงรถบอกความเร็วและแรง = =!
_____________
ฮาโหลวววววววววววววววววววว
มาอัพแย้ววววว ฮี่ๆ
เป็นยังไงก็เม้นๆกันมั่งเน้อ
ไปและจ้า บ๊ายบายยย
ความคิดเห็น