คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ ๘ :: น้องชาย
“กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!!!~”
“ว่าไงยัยแก้ม.. เอ่อ ค่ะคุณแม่ ยัยแก้มไม่ได้อยู่ที่นี่ค่ะ... ห๊า!? เอ่ออ ค่ะๆๆๆ เดี๋ยวพวกหนูจะช่วยหาอีกแรงนะคะ” ญาณิณรับโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยในเวลาที่ทั้งบ้านกำลังจะเงียบสงบแล้วก็ต้องเริ่มอาการลุกลี้ลุกลนทันทีที่ปลายสายวางไป “เห้ย!! ยัยรสไปกับฉัน!!!”
“ไปไหนวะเจ๊!?” สุคนธรสที่ยังไม่สร่างเขินปนเหวี่ยงจากการโดนเจ้ากุมารทองตัวแสบกระซิบแซวกระซิบชงเธออยู่ร่วมชั่วโมง มิหนำซ้ำไอ้คนหูดีอย่างกรรณาที่สามารถได้ยินทุกสรรพเสียงจากเด็กน้อยยังนั่งหัวเราะอยู่ข้างๆอย่างไม่เกรงใจเพื่อนฝูงเลยแม้แต่นิด ปั่ดโถ่! ไอ้เพื่อนบ้า!!!!!!! ฮึ่ยยย!!
“เดี๋ยวฉันบอกแกทีหลังน่า!! ไปเหอะๆๆๆๆ!” คนตัวเล็กกว่ากระชากแขนคนกำลังงงตรงออกจากบ้านไปอย่างไม่คิดจะบอกอะไรเลยสักนิด
“อะไรวะยัยเจ๊ อยู่ดีๆก็ลากฉันออกมาเนี่ย! แล้วจะนี่จะพาไปหนายยยยย!? ทำอย่างกับใครจะเป็นจะตายงั้นแหละ!!”
“เออ! ก็จะเป็นจะตายน่ะสิ!!! ยัยแก้มมันทะเลาะกับแม่จนหนีออกจากบ้านไปแล้ว! ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าหายไปไหนด้วย โทรศัพท์ก็ทิ้งไว้ที่บ้าน!! ฉันจะประสาทกินแล้วนะเนี่ย! ยัยแก้มนะยัยแก้มมมมม!!!” ญาณิณก้าวฉับๆไปทางรถของบริษัทพลางเล่าเรื่องราวให้เพื่อนรักฟังเสียงดังลั่นจนคนปากซอยอาจจะได้ยินเธอถ้าเงี่ยหูฟังดีๆ ดังนั้นมันก็เลยไม่พ้นความสามารถในการรับรู้ด้านเสียงของกรรณาจนได้ “อะไรนะ!!!?!! ยัยแก้มหนีออกจากบ้านแล้วตอนนี้ก็ตามตัวไม่ได้!! ไอ้ก๊อง ไปกับฉันเดี๋ยวนี้เลย!!! ให้ว่องๆๆๆๆๆ!!!!!!!”
คนที่กำลังจะขึ้นรถกลับต้องชะงักเมื่ออีกคนที่ได้ยินชัดแจ้งเต็มสองประสาทการรับฟังกระโจนพรวดซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์คันโก้ของไอ้น้องชายตัวดีทะยานออกจากบ้านไปแล้ว
“มันมาทีหลังดังกว่าเว้ยเฮ้ย!! รีบไปกันเหอะยัยเจ๊! นี่ เนตรๆๆ ฉันฝากบริษัทด้วย แล้วก็ถ้าเป็นไปได้แกรีบโทรตามพี่ณัฐให้มารับตัวแกออกไปตามหาอีกคนเลยนะ เอ้ออ!! เจ้าหนู เดี๋ยวอยู่กับพี่เนตรเขา พี่ไปก่อนล่ะ!!” สุคนธรสโผล่หน้าออกมาฝากฝังเสียงชุดใหญ่ก่อนที่ญาณิณจะเหยียบคันเร่งจนมิดทะยานออกไป
“คุณเนตรครับ เมื่อกี๊ผมได้ยินคุณรสบอกว่าใครหายตัวไปหรอครับ?? เอางี้ๆๆ! เดี๋ยวคุณเนตรไปกับผมดีกว่าแล้วค่อยฝากท่านเจ้าที่หรือเจ้าหนูกุมารทองบอกพี่ณัฐก็ได้นะครับ ผมว่าเรารีบไปกันเถอะนะ!!” หนุ่มร็อคเกอร์สุดหล่อบิดยานพาหนะคันโตมาเทียบที่หน้าบริษัทก่อนจะส่งยิ้มมาให้สาวตุ๊กตาตรงหน้าแล้วเปลี่ยนมาเคร่งเครียดเมื่อเริ่มเอ่ยถึงเรื่องที่เพื่อนรักของสาวน้อยหายตัวไป
“อย่างนั้นก็ได้ค่ะหมอ.. เจ้าหนูสุดหล่อของพี่เนตรจ๋า เดี๋ยวพี่ฝากโทรบอกพี่ณัฐด้วยนะว่าตอนนี้ยัยแก้มหายตัวไปแล้วพี่ก็ไปตามหายัยแก้มกับหมอวรวรรธ โอเคนะจ๊ะ พี่ไปก่อนนะ” เนตรสิตางศุ์ส่งยิ้มหวานไปให้วิญญาณตัวน้อยที่นั่งอยู่ตรงโซฟา
“ได้ครับพี่เนตร พี่รีบออกไปหาพี่แก้มกับคุณหมอสุดหล่อเขาเถอะ เดี๋ยวผมโทรบอกพี่ณัฐให้เอง” กุมารทองส่งยิ้มหวานกลับคืนไปให้เนตรสิตางศุ์ก่อนที่จะหายตัวไปที่โทรศัพท์แล้วกดเบอร์โทรออกทันที
“โอเคจ่า.. ถ้าอย่างนั้นจ่าทำเอกสารส่งฟ้องมาให้ผมได้เลยนะ หลักฐานก็ติดต่อนิติเวชเอาได้เลยหมอวรวรรธบอกมาว่าข้อมูลเรียบร้อยแล้วจ่าก็ติดต่อขอผลชันสูตรแล้วก็หลักฐานได้เลย โอเคนะ พรุ่งนี้เจอกัน!” ร้อยตำรวจเอกณัฐเดช ผู้กองหนุ่มไฟแรงคนหนึ่งในกองปราบปรามวางหูโทรศัพท์ก่อนจะเริ่มเก็บของเพื่อกลับไปรับน้องสาวสุดที่รักจากบริษัทของเธอกลับบ้านแสนอบอุ่นทันที
‘กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!’ เบอร์โทรศัพท์ที่เขาบันทึกเอาไว้ว่า บริษัทซิกซ์เซนส์ดังขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยจนเขาต้องรับด้วยความงงงวย เพราะปกติน้องสาวของเขาหรือเพื่อนๆถ้าจะโทรมาหาก็จะใช้โทรศัพท์มือถือโทรมา ด้วยเหตุผลง่ายๆที่ว่า โทรเข้าโทรศัพท์มือถือถ้าใช้มือถือด้วยกันมันถูกกว่า
“ว่าไงจ๊ะบริษัทซิกซ์เซนส์ มีอะไรให้ตำรวจรับใช้ครับ?!” ณัฐเดชอมยิ้มกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์แต่กลับต้องงงว่าเสียงที่ตอบกลับมาเป็นเสียงเด็กผู้ชายเสียได้ !!!!
‘ฮัลโหลจ้ะพี่ผู้กองณัฐ นี่หนูเองนะจ๊ะ พี่จำเสียงหนูได้ป่าวว??’ เสียงเจื้อยแจ้วดังออกมาจากปลายสาย อันที่จริงเขาควรชินกับวิญญาณเด็กย้อยจอมแสบนี่เสียที แต่จะให้เขาทำใจได้อย่างไรกัน ยังไงๆนั่นก็คือผี ผีก็คือผี !!!
“จ้ะๆพี่จำได้.. ว่าแต่มีอะไรหรือเปล่าเลยโทรมาหาพี่เนี่ย???” ลูกผู้ชายนายตำรวจพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่นเมื่อเขาตอบออกไป
‘คือตอนนี้พี่แก้มเขาหนีออกจากบ้านแล้วหายตัวไปน่ะจ้ะ แล้วพี่เนตรก็ออกไปตามหาพี่แก้มกับพี่คุณหมอสุดหล่อแล้ว พี่เนตรก็เลยให้หนูโทรหาพี่ณัฐแล้วก็บอกให้พี่ณัฐช่วยตามหาอีกแรงนึงด้วยนะจ๊ะ’ เสียงของพลังงานลึกลับตัวจ้อยดังออกมาอย่างต่อเนื่องจนณัฐเดชต้องรีบคว้ากุญแจรถแล้ววิ่งสี่คูณร้อยลงจากสำนักงานตำรวจไปทันทีด้วยความตกใจ แต่การเป็นตำรวจกองปราบสอนให้เขาต้องมีสติเสมอ เขาเลยเริ่มสั่งการเจ้าเด็กน้อย(?)ให้อยู่เฝ้าที่บริษัทเป็นรายแรก “อะไรนะ!? ยัยแก้มเนี่ยหรออ!??!! โอเคๆ อย่างนั้นเดี๋ยวพี่ออกไปช่วยตามหาอีกแรงก็แล้วกัน เดี๋ยวหนูรออยู่ที่บริษัทนะ ถ้าพี่แก้มเขากลับมาที่บริษัทจะได้ไปบอกคนอื่นได้ โอเคนะ??”
‘ไม่โอเคได้ไหมจ๊ะพี่ณัฐ? หนูอยากไปด้วยอ่า~ นะจ๊ะพี่ณัฐสุดหล่ออ นะๆๆๆ นะจ๊า~ น่านะ! พี่แก้มก็เป็นพี่สาวหนูอีกคนนึงเหมือนกันนะ น่านะพี่ณัฐน้า~’ กุมารทองเริ่มแผนออดอ้อนอีกครั้งเมื่อผู้ใหญ่อีกคนบอกให้เขาอยู่เฝ้าบริษัทไป แล้วที่เหลือก็ได้ออกไปเป็นฮีโร่กันหมดเนี่ยนะ!? เขาไม่ยอมหรอกกก !!!!
“แล้วถ้าสมมติพี่แก้มกลับมาที่บริษัทแล้วไม่เจอใครล่ะ?? อยู่ที่บริษัทรอพี่แก้มนั่นแหละดีแล้ว นี่ๆ แล้วถ้าสมมุติเกิดเหตุฉุกเฉินขึ้นมาจริงๆพี่จะเรียกหนูมานะ.. พระเอกต้องตามมาทีหลังถึงจะหล่อไม่ใช่หรือไง หืมม!?” ณัฐเดชเริ่มพูดจาหว่านล้อมวิญญาณน้อยที่อยากจะเป็นฮีโร่เพราะดูท่าแล้วเจ้าหนูนี่มันอยากจะเป็นพระเอกขี่ม้าขาวไปช่วยสาวเสียเหลือเกิน
‘ก็ได้จ้ะพี่ผู้กองณัฐเดช แต่พี่ณัฐต้องสัญญาก่อนนะว่าถ้ามีเหตุด่วนเหตุร้ายพี่ณัฐต้องเรียกหนูคนแรกเลยนะ!!!’ กุมารทองตัวแสบ ณ ซิกซ์เซ้นส์ รัวใส่นายตำรวจชุดใหญ่ก่อนจะตัดสายไปเสียดื้อๆ จนคนโตกว่าต้องแอบถอนหายใจเบาๆแล้วเริ่มนึกสถานที่ที่เพื่อนรักของน้องสาวจะไปแล้วออกเดินทางทันที
“ฮัลโหลจ่า นี่ผมฝากประสานงานกับทุกโรงพักเรื่องตามหาคนหน่อยสิ”
“แกว่ายัยแก้มจะไปที่ไหนไอ่ก๊อง ??” กรรณาหันไปคุยกับน้องชายหลังจากที่ต้องจอดพาหนะคู่กายให้พักเติมน้ำมัน แล้วพักใจคนโดยสารให้ตั้งสติดีๆแล้วเริ่มคิดกันใหม่
“ผมว่าพี่แก้มอาจจะไปที่ๆพี่แก้มไปแล้วสบายใจที่สุดก็ได้นะพี่กรรณ.. เวลาผมเครียดๆตอนเคยทะเลาะกับพ่อผมก็จะไปที่ๆผมสบายใจที่สุดแหละ รู้สึกดีขึ้นเยอะเลย” ก้องฟ้าลองสันนิษฐานดูจนทำให้พี่สาวแอบยิ้มในใจขึ้นมาบ้าง ไอ้น้องคนนี้มันก็มีมุมจริงจังกับเขาก็เป็นด้วยแฮะ..
“แล้วแกไปที่ไหนวะก๊อง?” พี่สาวถามต่อบ้าง มันอาจจะเป็นที่สบายๆจนอาจจะเป็นที่ ที่คุณหนูอย่างกรรัมภาไปพักพิงใจก็เป็นได้
“ร้านเกมส์ไงพี่ ไปแล้วสบายใจโคตรๆเลย!!”
‘โป๊กกกกก!!!’ มะเหงกแข็งๆของพี่สาวตัวเล็กอัดลงบนหัวเจ้าน้องชายตัวดีอย่างหมันไส้ทันทีที่ประโยคแบบก๊องๆจบลง โถ!! ไอ้นี่! มันจะมีสาระเกินหนึ่งประโยคหน่อยหรือก็ไม่ได้! เฮ้ออออ!!!!!
“โอยยยย ผมเจ็บนะพี่กรรณ!! เอางี้มั้ย เดี๋ยวเราโทรหาพี่ณัฐให้ช่วยเดาไปเรื่อยๆดีกว่า พี่ณัฐเขาเป็นตำรวจนี่นา..” หนุ่มน้อยตัวดีขอแก้ตัวอีกครั้งโดยการส่งโทรศัพท์มือถือรุ่นกลางเก่ากลางใหม่มาให้พี่สาว
“ของแกโทรได้หรอ!? ฉันไม่เคยเห็นแกจะเติมเงิน”
“ได้ดิพี่ ของผมเป็นแบบรายเดือน แล้วช่วงนี้ก็โทรฟรีด้วย พี่เอาไปเหอะ รีบๆโทรจะได้ช่วยกันหาไวๆ”
“งั้นฉันขอประชุมสายกับยัยเจ๊ด้วยเลยแล้วกันนะ”
“ตามสบายเลยพี่!!” กรรณายิ้มขอบคุณไอ้น้องชายก่อนจะกดเบอร์โทรหาพี่ชายนายตำรวจของเนตรสิตางศุ์แล้วกดเบอร์เพื่อนสาวต่อทันที ก้องฟ้าก็ทำหน้าที่ของตนต่อโดยการขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์แล้วบิดคันเร่งเบาๆ
สถานการณ์ตึงเครียดปนบ้าคลั่งอย่างไร้สติของการตามหาคนที่พี่สาวของเขารักแสนรักเบาบางลงในความรู้สึกของก้องฟ้า เขาไม่รู้ว่าเพราะอะไรมันถึงได้เบาลงง่ายเช่นนี้ แต่มันก็เป็นไปตามความตั้งใจของเขา เขาเป็นผู้ชาย และเขาเป็นน้องชายของพี่สาวคนนี้ พ่อสอนให้เขารักและดูแลผู้หญิงสามคนนี้ให้ดีที่สุด แม่ของเขา แม่ของกรรณา และกรรณา พี่สาวต่างมารดาจอมโหดของเขา พี่สาวที่เขารู้ว่าทุกครั้งที่ดุ ที่บ่น ที่ด่าเขา เขารู้ว่าเพราะอะไร เพราะเป็นห่วง เพราะรัก... แล้วมันก็พ่วงไปถึงเพื่อนๆของพี่สาวเขาด้วย เขาคงต้องขอขัดคำสั่งพ่อของเขาเสียหน่อย เพราะตอนนี้เขาไม่ได้มีพี่สาวแค่คนเดียว แต่มีถึง5คน ที่เขาโดนบ่น โดนด่าทุกวัน เขาเข้าใจ และเขาก็จะดูแลผู้หญิงทุกคนที่เขารักให้ดีที่สุด ถึงเขาจะดูไม่เอาอ่าวไม่เอาไหน แต่เขาก็จะทำให้ดีที่สุด ...
=================================
จบที่ก้องฟ้าคนหล่อของเรา~ 5555
มีตัวละครเพิ่มมาอีกตัวสองตัวละ...
ฟิคเราพี่ณัฐใจดีหรอกสิบอกให่!
ไม่ใจร้ายเหมือนในเรื่องหรอก เราสงสารหนูเนตรกับพี่หมอ :P
เจอกันอีกทีเมื่อหัวใจเพรียกหา.. รักพวกคุณ :)
ความคิดเห็น