ฉันรู้แค่รักเธอหมดใจ (นทแอป)

ลำดับตอนที่ #10 : Part 10 -- ไกลแค่ไหนคือใกล้

‘ปั้งงง!!!!!’

“เฮ้ยยยยยยยยยย!!”

“เอ่อะ!!!”

“คือ กันคะ....”

“ไม่ต้องแก้ตัวอะไรแทนมันเลยนะแกรนด์..... แกมานี่กับพี่เลยนท!!    ขอประทานอภัยนะพะย่ะค่ะองค์หญิง ถ้าไอ้เด็กเวรนี่ล่วงเกินอะไรองค์หญิงไป แหะๆ”  นภัทรที่ทะเล่อทะล่ากระแทกประตูเข้ามาเห็นช็อตเด็ดพอดีร้องจ๊ากพร้อมพุ่งตัวไปกระชากไอ้น้องตัวดีออกมาจากห้องอย่างไม่สนใจคำทัดทานของใคร  พี่กำลังปกป้องแกอยู่นะไอ้นททท!!

“โอ้ยๆๆๆ!! พี่กันนนน นทเจ็บนะเว้ยย!!!”

“เออ เจ็บก็ดีจะได้รู้ตัวซะบ้าง!! แกจะทำอะไรคิดหน้าคิดหลังบ้างสิวะ!!!”

“อะไรเล่า!?! นททำอะไรผิดอีกวะเนี่ยพี่กัน.. เมื่อตอนกลางวันนั่นก็โดนพี่สิงบ่น นี่ยังมาโดนพี่บ่นอีก! นี่พวกพี่จะเอายังไงกับนทวะเนี่ยยย!? โว้ะ!!!”

“ข้างนอกอ่ะเสียงดังอะไรกันนักหนาวะฮะ!!? น้องเจ้าหญิงแอปเปิ้ลที่ตอนนี้อยู่ในการดูแลของพี่เจ้าชายนายแพทย์เรืองฤทธิ์ต้องการการพักผ่อนนะครับผม.. ไปทะเลาะกันที่อื่นก่อนไป๊ไอ้สองพี่น้องนี่!!!”  เรืองฤทธิ์เปิดประตูออกมาจากห้องอีกปีกหนึ่งมาบ่นก่อนจะโบกมือไล่ไอ้สองแสบนี่ลงตำหนักไป

“เออๆๆๆ! แหมม สั่งได้สั่งดีหมอเตี้ยเอ้ยย!! ...  มานี่เลยไอ้นท มาคุยกันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้เลยมา!!!!”  นภัทรเลือกที่จะไม่ต่อล้อต่อเถียงกับไอ้คนที่ขนยศฐาบรรดาศักดิ์และตำแหน่งตัวเองมากรอกใส่หูเขาแล้วลากไอ้น้องสาวตัวดีไปเคลียร์กันให้รู้เรื่องก่อน

“ว่ามาพี่กัน พี่มีอะไรก็รีบว่ามา...”  นทนั่งลงบนหินก้อนยักษ์กลางสวนก่อนจะเริ่มบทสนทนาอย่างไม่ยี่หระต่อสถานการณ์ที่พี่ชายคนกลางพยายามทำให้มันตึงเครียดเสียเต็มที  มันน่าถีบมั้ยไอ้เด็กนี่!!!?

“แกจะเอายังไง!? จะเลือกใครกันแน่ เจ้าหญิงแอปเปิ้ล หรือ เจ้าหญิงพี่แกรนด์ของแก ???”

“ทั้งสอง...”

‘ป้าบบบบบ !!!’

“โอ้ยยยย!! ไอ้พี่กัน! จะตบหัวนททำม๊ายย!!?! เดี๋ยวก็โง่ไม่ได้ผุดได้เกิดกันพอดี!!!”  น้องสาวโวยลั่นเพราะไอ้ฝ่ามือแข็งๆของพี่ชายที่แสนจะอบอุ่นฟาดลงมาบนหัวน้อยๆที่บรรจุสิ่งสำคัญของร่างกายที่รองจากหัวใจเอาไว้เสียเกือบเต็มแรง   หนอยยย ไอ้พี่บ้า!!!!

“ถ้าแกโง่แล้วหายบ้าพี่ก็ยอมนะนท.. แกฟังพี่ดีๆนะเว้ย! แกจะรักใครชอบใครพี่ไม่เคยว่า จะเป็นผู้หญิงผู้ชาย สามัญชนต่ำต้อยหรือเจ้าหญิงสูงศักดิ์แค่ไหนพี่ไม่เคยว่าไม่เคยบ่น แล้วพี่ก็เชื่อว่าพี่โน่ คุณพ่อแล้วก็คุณแม่ต้องคิดแบบพี่  ใช่.. พี่อาจจะเห็นค้านบ้างที่แกเลือกที่จะหลงรักเจ้าหญิงสูงศักดิ์ รัชทายาทอันดับสองอย่างเจ้าหญิงแอปซึ่งแกเลือกไม่ได้เพราะใจแกมันรัก มันห้ามกันไม่ได้ พี่รู้ดี..”

“ตัวเองก็เป็นจะมาว่านทได้ไงล่ะ..... แล้วพี่กันก็ไม่เห็นด้วยไปกันใหญ่ที่นทจะไปรักกับองค์หญิงรัชทายาทอันดับหนึ่งงั้นสินะ??”

“อย่ามาดันเข้าเรื่องพี่ไอ้นท! พี่ไม่เคยคิดจะห้ามแกเลยซักนิดนะเรื่องแกน่ะ ถ้าแกคิดจะเลือกพี่แกรนด์ แกก็ต้องเลิกคิดที่จะยุ่งกับน้องแอปเปิ้ล.. ตั้งแต่ตอนนี้เลย! แล้วจะขึ้นตำหนักไปทำอะไรกับใครยังไงก็ไปทำ แล้วพี่จะแถมออพชั่นพิเศษยืนอารักขาหน้าห้องให้แกด้วยเลยเอามั้ย!!?!! แกจะไปก็ไปซะตอนนี้ แต่ถ้ามีข้อเสนอที่ดีกว่านี้แกก็ว่ามา...”

“......”

“พี่จะนับ1ถึง10นะนท..”

“โอเคๆๆ  งั้นนทเสนอให้พี่กันไปหาทางพาพี่หมอริทออกมาจากห้องแอปแล้วนทจะเข้าไปดูแลแอปเปิ้ลแทน ว่าไง? พี่จะโอเคมั้ย!?”

“งั้นพี่ขอให้ไปแกทำความเข้าในในความสัมพันธ์ของแกกับเจ้าหญิงพี่แกรนด์ให้เร็วที่สุดเป็นข้อแลกเปลี่ยน แกจะตกลงมั้ยล่ะ!?”

“นทรับขอเสนอ..”

“เอาเป็นว่าดิวนะน้องรัก..”

“อื้มมม..” คนตัวเล็กพยักหน้าเบาๆก่อนจะยกมือที่เล็กกว่าไปจับกับพี่ชายคนดี ส่งยิ้มน้อยๆแล้วเดินขึ้นพระตำหนักขององค์มกุฎราชกุมารีย์ไปก่อน

“นท... เอ่ออ คือ” พรรณวรทที่เดินออกมารับลมภายนอกตำหนักต้องสะดุ้งนิดๆเมื่อเห็นตัวแสบที่คิดจะล่วงเกินเธอเมื่อครู่กำลังจะเดินสวนขึ้นไปบนตำหนักของเธอ

“ว่าไงพี่แกรนด์?? คือเมื่อกี๊นทขอโทษนะ... แหะๆ นทสาบานเลยว่านทจะไม่ทำอีกแล้วอ่ะ”

“อื้มมม..  พี่ก็จะขอโทษนทเหมือนกันที่ลืมบอกนทว่าล็อคประตูห้องพี่มันเสีย กันคงบ่นนทซะอ่วมเลยสินะ.. 555” เจ้าหญิงคนสวยพยายามแค่นเสียงหัวเราะแสร้งทำเป็นขำกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาหยกๆอย่างไม่เนียนนักในสายตาของนท ไม่เนียนเลยสำหรับคนที่มีความสัมพันธ์คลุมเครืออันแสนจะแนบแน่นระหว่างกันแบบนี้

“นทสมควรโดนแล้วแหละพี่แกรนด์.. ช่างมันเถอะเนอะ! 5555 แล้วก็ไม่ต้องมาพยายามลั้นลาเลยนทขอร้องแหละ เข้าห้องไปพักผ่อนก่อนนะพี่แกรนด์ของนท เดี๋ยวนทตามไปนะ...” นทเขยิบประชิดตัวคนสวยก่อนจะกระซิบเบาๆให้อีกคนใจเต้นแรงเล่นๆเพื่อไม่ให้ไอ้พี่ชายตัวดีที่เดินตามมาได้ยินเข้า ไม่งั้นเธอตายอีกรอบแน่ๆ!!  ขอโทษนะพี่กัน.. หึๆ!!!

“อื้มๆๆ แล้วนี่นทจะไปไหนอ่ะ??”

“ไปคุยธุระกับพี่หมอริทซักหน่อยน่ะ.. นทไปก่อนนะ” แกรนด์พยักหน้ารับน้อยๆก่อนจะเดินเข้าห้องประทับไปโดยดี  นภัทรที่ปรอทความสงสัยพุ่งถึงขีดสุดแล้วก็สาวเท้าเข้ามาหาไอ้น้องตัวดีทันที

“คุยอะไรกันนท!?”

“นทก็แค่ขอโทษพี่แกรนด์ แล้วก็ขอตัวออกมาบอกว่าหาพี่หมอริท.. จบป่ะพี่กัน?” คนเป็นพี่ชายแทบจะระงับอารมณ์ไม่อยู่แพ่นหัวน้อยๆของไอ้น้องนทอีกสักป้าบสองป้าบเป็นการให้รางวัลที่ตอบคำถามได้อย่างยียวนกวนสุดๆ  นี่มันจะกวนเอาโล่หรือยังไงกัน!!?!

“เออ!!! เดี๋ยวพี่เข้าไปหาไอ้ริทก่อนแล้วแกก็ตามเข้าไปแล้วกัน..”   ใช้สายตาคมๆจ้องไอ้ตัวดีจนพอใจก่อนจะกระแทกเท้าเข้าห้องที่อยู่อีกปีกหนึ่งไป โตจะแย่แล้วทำตัวเป็นเด็กอยู่ด๊าย!! พี่กันน้าพี่กันน~ 5555

‘ก๊อกๆ’

“เชิญครับ...”

“ริท.. แกออกไปคุยอะไรกับฉันข้างนอกหน่อยดิวะ”  หนุ่มหน้าคมยื่นหน้าเข้ามาในห้องพักฟื้นขององค์หญิงคนกลางแห่งราชตระกูลดาราที่ตอนนี้หลับสนิทเพราะฤทธิ์ยาอยู่บนเตียง

“แล้วใครจะดูแลแอปล่ะ?? อีกสักพักก็คงตื่นแล้วนะ..” คุณหมอตัวเล็กหันไปถามงงๆ ไอ้นี่มันจะมาอะไรของมันอีก ปกติก็ไม่เห็นมีอะไรจะต้องคุยกันนักหนานี่หว่า..

“งั้นหรอ? เอ้ออ ไอ้นทมานี่เด๊ะ!!!” เมื่อเห็นว่าเริ่มเข้าทางนภัทรก็กวักมือเรียกน้องสาวที่รอสแตนด์บายอยู่แล้วให้เดินเข้ามาในฉากการหลอกล่อคุณหมอทันที

“ให้นทอยู่เฝ้าน้องแอปก่อนก็ได้ ไม่เป็นไรหรอกมั้งครับหมอริท..”

“อืมม.. ก็ได้ๆๆๆๆ!!! เล่นเอาเจ้านทมาดักทางอย่างนี้ฉันเถียงไม่ได้แล้วสิ! 555” เรืองฤทธิ์ยิ้มเล็กๆก่อนจะหันไปลูบหัวน้องสาวตัวสูงที่หลับสนิทอยู่บนเตียงแล้วหันมาสั่งการเจ้าองครักษ์อาสาดูแลเจ้าหญิงอย่างจริงจัง

“ถ้าแอปตื่นก็ให้ดื่มน้ำหรือน้ำส้มในตู้เย็นก่อนก็ได้ แล้วนทก็เอายาในตลับนี้ให้น้องกินแล้วก็กล่อมให้น้องหลับต่อนะ.. ปกติพี่ใช้วิธีร้องเพลงหรือเล่านิทานน่ะ ฮ่ะๆ!!”

“ร้องเพลง?? เล่านิทาน???” คนเด็กกว่าทวนคำงงๆ น้องแอปเปิ้ลเนี่ยนะจะต้องให้กล่อมด้วยวิธีนี้!?!  เอ่อะ!!!! แอบช็อคแฮะ..

“เอ้อออ แต่นทจะอแด็ปวิธีการเป็นชวนคุยนู่นนี่นั่นก็ได้นะ.. ก็คงกล่อมได้เหมือนกันล่ะมั้ง แต่พี่ริทว่าสองอย่างแรกผลลัพธ์แน่นอนสุดๆเลยนะ.. พี่ไปก่อนเนอะ มีอะไรก็กดออดตรงนั้นเลยนะนท....” พี่หมอยิ้มมาให้เด็กหัวเหม่งอย่างใจดีแบบสุดๆก่อนจะเดินตามคุณคู่กัดตัวแสบลงไปข้างล่างเพื่อคุยธุระที่มันว่าเอาไว้

“..... พี่ขอโทษนะแอปเปิ้ล ขอโทษที่เป็นเหตุทำให้เธอต้องเจ็บตัว พี่ขอโทษนะคะเจ้าหญิงของพี่นท..” คนตัวเล็กนั่งลงข้างๆเตียงก่อนจะถือวิสาสะจับมือคนตัวสูงกว่ามากุมเอาไว้อย่างเบามือด้วยความรักจากใจจริงๆ

“หืมม.. พี่แกรนด์หรอคะ!?” แอปเปิ้ลเอ่ยเบาๆจากริมฝีปากที่แห้งผากจนอีกคนต้องผละออกอย่างรวดเร็ว

“เอ่อออ.. เปล่าพะย่ะค่ะ คือ องค์หญิงทรงพระประสงค์อะไรหรือเปล่าพะย่ะค่ะ??”

“คุณราชองครักษ์เองหรอ? ฮ่ะๆ งั้นขอแอปดื่มน้ำหน่อยก็แล้วกันนะ..” องค์หญิงปรือพระเนตรขึ้นมาเบาๆก่อนจะหันมารับสั่งพร้อมรอยยิ้มเซียวๆตามแบบฉบับคนป่วยทั่วไป

“ได้พะย่ะค่ะ..” นทรีบกุลีกุจอไปเอาน้ำดื่มที่เตรียมเอาไว้เทใส่แก้วแล้วยื่นหลอดให้คนป่วยผู้สูงศักดิ์ทันที  ดูท่าจะคอแห้งจริงๆแฮะกินไปซะทีเดียวหมดแก้วเลย...

“กระหม่อมชื่อนทนะพะย่ะค่ะ.. นอหนู ทอทหาร” นทถือโอกาสแนะนำตัวกับเจ้าหญิงก่อนที่จะเริ่มคุยในขั้นต่อไป

“ค่ะ.. นท ชื่อเพราะดีนะคะ” เจ้าหญิงคนดีทวนชื่ออีกคนยิ้มๆก่อนจะส่งยิ้มบางๆให้คนตัวเล็กใจกระตุกวูบไปหน่อยๆ

“พี่หมอริทบอกว่าให้องค์หญิงทรงทานยานี่แล้วก็นอนต่อเลยน่ะพะย่ะค่ะ..” นทยื่นตลับให้อีกคนก่อนจะเดินไปเทน้ำมาให้อีกแก้วหนึ่ง

“อีกสักพักได้หรือเปล่าคะ แอปพึ่งตื่นเองจะให้นอนอีกแล้วหรอ??” แอปเปิ้ลทำหน้ายู่ใส่คุณองครักษ์อย่างออดอ้อนเบาๆจนอีกคนหัวใจจะวายตายตรงนั้น ถ้าจะน่ารักขนาดนี้นะแม่คุณ...

“อื้มมม ก็คงได้ล่ะมั้งพะย่ะค่ะ.. งั้นจะทรงทำอะไรดีล่ะพะย่ะค่ะ??”

“นทเล่นเปียโนเป็นหรือเปล่าคะ?” คนสวยหันหน้าไปทางแกรนด์เปียโนตัวใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่บริเวณมุมห้อง

“ก็พอได้บ้างพะย่ะค่ะ.. ประมาณเลเวลห้าเต็มสิบ” อีกคนอ้อมแอ้มตอบเบาๆ ไม่อยากจะบอกว่าเธอน่ะนักเปียโนมือฉมังแห่งโรงเรียนทหาร แต่มันก็คงจะดูโอ้อวดเกินไป..

“งั้น สอนแอปหน่อยได้ไหมคะ??”

“คือ กระหม่อม..”

“นะคะนท... แอปอยากเล่นเป็นจริงๆนะ”  คนยศสูงกว่าหลายเท่าตัวเริ่มออดอ้อนเบาๆ

“เอาอย่างนี้ดีกว่าพะย่ะค่ะ.. กระหม่อมว่าตอนนี้กระหม่อมขอเล่นให้องค์หญิงฟังก่อนแต่ว่าองค์หญิงต้องทรงเสวยยาแล้วเตรียมตัวบรรทมเลย แล้วพอทรงหายดีเมื่อไหร่กระหม่อมจะมาสอนให้อีกที แบบนี้ดีไหมพะย่ะค่ะ?” หันไปต่อลองก่อนจะยื่นตลับยาพร้อมน้ำเปล่าอุณหภูมิห้องในแก้วสวยส่งไปให้องค์หญิงที่กำลังจะเริ่มดื้อเหมือนเด็กประถมที่อยากจะได้ของเล่นเสียแล้ว

“ก็ได้ค่ะ แต่นทต้องเล่นเพลงเพราะๆให้ฟังจนกว่าแอปจะหลับนะคะ” เหวี่ยงเล็กๆพร้อมยื่นข้อต่อลองเบาๆก่อนจะรับยามาโยนใส่ปากแต่โดยดี จนอีกคนอดจะยิ้มตามเพราะความเอ็นดูไม่ได้

“รับพระบัญชาพะย่ะค่ะ!!!” นท พนายางกูรโค้งตัวคำนับอย่างนอบน้อมแบบสุดๆจนมันดูน่าตลกเสียมากกว่า

“เพลงอะไรคะนท?”

“ไกลแค่ไหนคือใกล้พะยะค่ะ...” นทเลือกเพลงตามอารมณ์ที่ค่อยๆส่งออกมาจากก้นบึ้งหัวใจของเธอที่ได้เก็บเอาไว้มาแสนนาน..

“พยายามจะทำวิธีต่างๆให้เธอนั้นรักฉัน

พยายามทุกวันมอบให้ทุกอย่างที่เธอต้องการ

เหมือนเดินบนสะพาน ที่มีปลายทางคือใจของเธอ

ยังคงคิดและหวังจะนำเอารักแท้นี้ไปให้...”   ร่างเล็กพรมนิ้วลงบนลิ่มน้อยๆของแกรนด์เปียโนตัวยักษ์อย่างช่ำชองจนคนฟังอดที่จะเคลิ้มตามกับเสียงเพลงเพราะๆนั่นไม่ได้ ผนวกเข้ากับเสียงใสๆของคนเล่นและฤทธิ์ยาที่แรงพอควรจากคุณหมอด้วยแล้วการเข้าสู่ห้วงนิทราของคนสวยก็ไม่ได้ยากเย็นจนเกินไป

“อีกไกลแค่ไหนจนกว่าฉันจะใกล้บอกที

อีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉันเสียที

มีทางใดที่อาจทำให้เธอสนใจ ได้โปรด

บอกกับฉันให้รู้ที

ว่าสุดท้ายแล้วฉันยังมีความหมาย...”

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อาจจะหายไปอีกหลายวัน
แล้วเจอกันใหม่นะคะ ^ ^/