ฉันรู้แค่รักเธอหมดใจ (นทแอป)

ลำดับตอนที่ #6 : Part 6 -- ไม่ใช่พระเอก

“ว่าไงคะ?? ตกลงน้องนทว่าพี่จะใส่ชุดอะไรตอนเย็นนี้ดี???”

“องค์หญิงจะใส่อะไรก็ทรงพระสิริโฉมทุกชุด ไม่เห็นจะต้องทรงถามกระหม่อมเลย..” นทตอบออกไปอย่างติดๆขัดๆ...   รุ่นพี่ที่เทียวไปเทียวมาระหว่าแสตนด์เชียร์ของโรงเรียนหลวงกับโรงเรียนทหารตลอดเวลาสามสี่วันของการจัดงานกีฬาสามสัมพันธ์เมื่อตอนนู้นน  ถ้างานนั้นเกิดนานไปอีกสักหน่อย.. มันคงจะได้สานสัมพันธ์เธอกับองค์หญิงพระองค์นี้สมชื่องานแน่ๆ!

“งั้นหรอ.. งั้นพี่ใส่ตัวนี้ก็แล้วกันเนอะ” พรรณวรทหยิบชุดขี่ม้าโดยเฉพาะสีน้ำตาลตัดด้วยสีฟ้าออกมาจากตู้เสื้อผ้าตู้ใหญ่ เอ่ออ ใหญ่มากจริงๆนะ...

“...........”

“ทำไมไม่ตอบอ่านท?? พูดเยอะๆหน่อยก็ได้นะ พี่ไม่ว่าหรอก.. ใช้คำสามัญก็ได้ พี่ไม่ชอบให้นทเงียบแบบนี้เลยน้า มันไม่เหมือนเดิมอ่ะ!!”    องค์หญิงคนสวยเริ่มโวยวายเบาๆเมื่อเห็นรุ่นน้องต่างโรงเรียนสุดน่ารักและเท่ในเวลาเดียวกันเงียบผิดปกติ

“......”

“แน่ะ!!! ยังไม่ยอมพูดกับพี่อีกนะนท!! นี่พี่จะงอนนทจริงๆแล้วนะ!” ขู่สำทับไปอีกรอบก่อนจะส่งค้อนวงใหญ่ให้คนที่กำลังทำตัวไม่ถูก  เอาสิ!! ถ้าคราวนี้เจ้านทไม่ง้อเธอได้เห็นดีกันแน่ๆ!!!

“โอเคๆพี่แกรนด์ นทยอมพี่แกรนด์แล้วว!!!~ อย่างอนนทนะคนสวย หายงอนน้า!!~”  นทแนบตัวลงบนโต๊ะใหญ่ตรงหน้าแล้วชูนิ้วก้อยง้อรุ่นพี่อย่างน่ารักน่าชังและดูสนิทสนมกันเกินกว่าคนที่เจอกันไม่ถึงวันจะสนิทกันได้  เหตุผลว่าทำไมน่ะหรอ??  หลังจากงานกีฬาสามโรงเรียนเมื่อปีที่เธอโดนไล่ให้ลงเตะฟุตบอลแล้วเจ็บตัวมาเด็กสาวโรงเรียนหลวงที่ไม่รู้นึกครึ้มอะไรกันนักหนาซื้อดอกไม้บ้าง ขนมบ้าง ตุ๊กตาบ้าง ฝากคุณภารโรงมาให้เธอที่หอโรงเรียนทุกเช้า-เย็น คนอื่นทำได้ฝากของมา แต่สำหรับสาวรายนี้ที่เป็นถึงประธานนักเรียนโรงเรียนหลวง รองประธานที่ประชุมใหญ่นักเรียนสามโรงเรียน เทียวไปเทียวมาหาเธอที่หอทุกเช้า กลางวัน เย็น บางวันก็มานอนค้างด้วย!! ใครจะพระเอกก็พระเอกไปเหอะ สาวสวยเสน่ห์แพรวพราวขนาดนี้มาอยู่ใกล้ๆตัว ไม่หวั่นไหวก็บ้าแล้วว!!!!!  ถ้ากับแอปเปิ้ลเธอไม่สามารถจริงๆ พี่แกรนด์ก็นับเป็นตัวเลือกที่ดีไม่ใช่หยอก..  นี่เธอไม่ได้เจ้าชู้ใช่ไหม??

“ง้อขนาดนี้ใครงอนลงก็บ้าแล้วเจ้านท!!!! แล้วนี่นทจะไม่เปลี่ยนชุดหน่อยหรอ?? ไปล้างหน้าก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวพี่ค่อยเปลี่ยนชุดทีหลัง..” แกรนด์ยกยิ้มน้อยๆกับความน่ารักของเด็กตรงหน้าก่อนจะถามเมื่อดูนาฬิกาแล้วก็ใกล้เวลาที่เธอจะต้องลงไปทานอาหารว่างพร้อมกับเซ็นเอกสารเล็กๆน้อยๆที่สวนหย่อมในยามบ่ายแก่ๆเช่นนี้

“5555 งั้นเดี๋ยวนทไปล้างหน้าแล้วแกรนด์ก็เข้าไปเปลี่ยนชุดเลยเนอะ จะได้ประหยัดเวลา!! 5555555”  องครักษ์ตัวแสบยักคิ้วให้องค์หญิงผู้สูงศักดิ์ตรงหน้าอย่างกวนๆก่อนที่จะโดนลงทัณฑ์ด้วยฝ่าพระหัตถ์หนักๆหนึ่งทีด้วยความเขินอายขั้นสุด!! ห่างหายกันไปปีสองปีเจ้าเด็กน้อยคนนี้แสบขึ้นเยอะเลย!!

“ตลกแล้วเหม่ง! เดี๋ยวพี่ไปเปลี่ยนชุดก่อนก็แล้วกัน..”  แกรนด์หยิบชุดจากโต๊ะตัวใหญ่ก่อนจะรีบเดินไปที่ห้องน้ำ แต่ความกวนของอีกคนก็ยังไม่หมดลงเมื่อน้องนทตัวแสบเดินเข้ามาโอบเอวเธอไว้หลวมๆจากด้านหลังก่อนจะดึงชุดที่เธอเตรียมจะเปลี่ยนออกไปจากมือ 

“งั้นนทเปลี่ยนให้เอาป่ะ??”

“นทปล่อยเหอะ เดี๋ยวใครเข้ามาเห็นนะ”

“นทไม่ปล่อย!! นทคิดถึงพี่แกรนด์จัง...”

“คิดถึงก็รู้ พี่ก็คิดถึงเราไอ้ตัวแสบ.. แต่ตอนนี้ปล่อยก่อนเหอะนะ”

“ปล่อยก็ได้ แต่คืนนี้นทขอนอนกับพี่แกรนด์ได้ป่ะ?!”

“อย่ามาพูดเป็นเล่นนะนท.. นทเป็นใครพี่เป็นใคร ตอนนี้เราไม่ได้อยู่ในโรงเรียนเหมือนตอนนั้นนะ..”  องค์หญิงเริ่มใช้ไม้แข็งกับองครักษ์ตัวแสบตรงหน้า

“ความรู้สึกที่พี่แกรนด์มีให้นทก็ไม่เหมือนเดิมด้วยใช่ไหม?? เหอะๆ!! นทไม่น่าเชื่อคำพี่แกรนด์ที่บอกให้นทรอ แล้วพี่แกรนด์ก็จะรอนทเหมือนกัน...” นทปล่อยมือออกจากเอวบางแบบไม่อาลัยก่อนที่ทำท่าจะเดินออกจากห้องไป เอาล่ะสิ!! เจ้าตัวแสบมันจะอารมณ์แปรปรวนไปถึงไหนหนอ??

“นท อย่านอยพี่ หยุดนอยเดี๋ยวนี้เลยนะเหม่ง!! พี่ยังเหมือนเดิม นทมองตาพี่แล้วฟังพี่ดิ!!!! พี่ยังเหมือนเดิม... พี่แกรนด์ยังรักน้องนทเหมือนเดิมนะ”  แกรนด์ทำได้แค่เดินไปดึงมือเด็กขี้นอยอาไว้แล้วบอกความในใจออกไป เผื่อว่าเจ้าตัวแสบนี่มันจะหายพารานอยสักที..

“นทรู้แล้วพี่แกรนด์ๆ.. ไปๆๆ พี่แกรนด์ไปเปลี่ยนชุดเหอะ นทไม่กวนละๆ” นายทหารทำหน้าเจื่อนๆก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งนี่เก้าอี้เดิมอีกครั้ง

“เป็นอะไรไปนท?? นทไม่เหมือนเดิมเลยจริงๆนะ ถ้าเป็นนทคนเดิมป่านนี้นทก็คง...  อ๊ะ!!”     สาวน้อยในตำแหน่งราชกุมารีย์ของประเทศต้องสะดุ้งสุดตัวอีกครั้ง เมื่อรุ่นน้องที่เธอแอบหมายปองมาแรมปีที่ไม่เคยมีท่าทีจะสนใจเธอมากกว่าการเป็นพี่สาวตั้งแต่แรกก็ทำในสิ่งที่เธอไม่เคยจะคาดคิดมาก่อน  ริมฝีปากบางเลื่อนเข้ามาสัมผัสกับริมฝีปากของอีกคนอย่างเนิ่นนานและแผ่วเบาแต่เปี่ยมไปด้วยพลังมหาศาลที่ต้านสติของเธอไม่ให้กลับเข้ามาในตัวได้ จนคนที่มีวุฒิภาวะสูงกว่าต้องเป็นฝ่ายที่ล่าถอยออกมาก่อนที่จะเกิดอะไรที่ไม่ดีไม่งามขึ้น เพราะเธอรู้ตัวเองว่าถ้าคนข้างหน้าเริ่มที่จะทำอะไรเกินเลยมากกว่านี้  เธอก็คงจะปล่อยให้มันเป็นไป... มันไม่ปลอดภัยกับใครเลยจริงๆ

“ใช่แล้วพี่แกรนด์ นทไม่เหมือนเดิม.. นทไม่ใช่เด็กน้อยคนเดิมของพี่แกรนด์อีกต่อไปแล้ว นทโตแล้วนะพี่แกรนด์”  คนที่ว่าตัวเองโตแล้วส่งยิ้มหวานให้คนที่โตกว่าก่อนที่จะเลื่อนหน้าเข้าไปหาอีกครั้งแต่อีกคนกลับความรู้สึกเร็วกว่าเบี่ยงหน้าหลบทันทีก่อนที่จะดุเจ้าตัวแสบตรงหน้าเบาๆด้วยความเขินอายแล้ววิ่งหนีหายเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำทันที  “ถ้าเจ้านทของพี่โตแล้วจริงๆคงจะรู้นะคะว่านทไม่ควรทำแบบนี้กับพี่... ตอนนี้”

        ตายล่ะ ถ้าเหล่าบรรพบุรุษของเธอทั้งหลายเกิดลอยไปลอยมาแล้วผ่านมาได้ยินประโยคเมื่อตะกี๊ของเธอขึ้นมาเธอคงโดนสาปแช่งยกใหญ่แน่ๆพรรณวรทเอ๊ยย!!!!

“แล้วตอนไหนอ่ะพี่แกรนด์?? บอกนทหน่อยสิ นะพี่แกรนด์น้า!!!~”

“ไอ้เด็กบ้า!! พี่ไม่บอกหรอกกก!!! ไปรอพี่ที่สวนหย่อมหลังตำหนักเลยไป!!!!”

“อ้ะๆๆๆ!! นทไปก็ด้ายยยย! เจอกันข้างล่างนะพะย่ะค่ะองค์หญิง! 5555555” นทเดินไปเคาะประตูห้องน้ำรายงานองค์หญิงของเธอเบาๆแล้วเดินออกไปรอที่สวนหย่อมหลังตำหนักตามคำสั่งด้วยอารมณ์ที่ดีเป็นพิเศษ

‘ปั้กกก!!!!!!!’

“อู้ยยยยย!!! ใครวะเนี่ยย เดินไม่ดูตามาตาเรือบ้างหรือไงห๊ะ!!?!”

“เธอนั่นแหละเดินไม่ดู มองไม่เห็นคนหรือไง!!?” อีกคนที่เดินสวนมาด้วยความอารมณ์ดีก็เปลี่ยนเป็นหน้าบูดบึ้งทันที นี่กะจะไม่เอาเรื่องแล้วนะ!! ฮึ่ยยยย!!!!!

“เธอต่างหาก!!” 


 

=======================================================

มาแบบสั้นๆไม่หน่อย... เค้าขอโทษน้าาา~ TT"
อย่าว่าพี่นทของเค้าเลยนะ ก็บอกแล้วไงไม่ใช่พระเอกก~   อิอิ
รักพวกคุณเด้ออออ 5555 ^^