คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Part 5 >> เพื่อนใหม่..
“ว่าไงแอมปี้... นี่พี่กันโดนพี่หมี่จัดหนักอีกแล้วใช่ป่ะเนี่ย?? ถึงได้นั่งซึมเป็นหมาหงอยอยู่ตรงนี้เนี่ย...”
“ก็คงงั้นล่ะมั้ง... แล้วไอ้กันมันบอกอะไรนทมั่งป่ะเนี่ย?”
“พี่กันพูดแค่ประโยคเดียวเองอ่ะพี่แอมป์ ที่เหลือนทถามพี่กันก็แค่ส่ายหน้ากะพยักหน้า..”
“แล้วมันพูดว่าอะไรมั่งวะ?” แอมป์ถามอย่างลนๆ ไอ้เพื่อนกัน แอมป์ขอโทษษษ !!!~ >/\<”
“พูดแค่ว่า... ‘ไอ้แอมป์ มึงไม่ตายดีแน่!’ แค่นี้เองอ่ะพี่...” สาวหมวยมาดเซอร์ตอบพี่ชายหน้านิ่งๆอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว
“กรรมของแอมป์แล้วไง... เออๆนท งานตอนบ่ายแกรีบป่าววะ!!?”
“บ่ายวันนี้หรอ นทไม่รีบเท่าไหร่อ่ะ มีไรให้ช่วยป่ะพี่ชาย?”
“ไม่รีบก็ดี งั้นแกช่วยพาเด็กใหม่ไปส่งที่หอให้หน่อยดิ... พี่คงต้องไปรับผิดชอบวีรกรรมซะหน่อยว่ะ” พี่ชายเอ่ยอย่างสำนึกผิดเบาๆก่อนที่จะลุกออกจากเบาะคนขับและมองไปทางเพื่อนรักด้วยสายตาสงสารจับใจ
“เออ ได้ๆๆ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน! พี่แอมป์ต้องเลี้ยงข้าวนท เคป่ะๆๆ?...” คนตัวเล็กกอดอกก่อนยื่นข้อเสนอให้พี่ชายด้วยท่าทีที่เหนือกว่ามากๆ
“ก็ได้ๆๆๆ งั้นเย็นนี้เดี๋ยวเนสสึกับน้องแอปก็ไปทานข้าวด้วยกันนะครับ...” เงียบไปสักอึดใจก่อนที่สิริพงศ์จะตอบตกลงแล้วหันไปชวนนักเรียนใหม่ทั้งสองพี่น้อง
“นี่แอมป์จังจะเลี้ยงข้าวผมหรอ.. ดีใจจัง!! โอเคเลยๆ” ยุทธนาเอ่ยรับอย่างลิงโลด
“ดีใจไปป้ะเนส!!? แค่เลี้ยงข้าว ไม่ได้จะซื้อบ้านให้... โว้ะ!!! งั้นผมไปก่อนนะ... ไอ้นท พี่ฝากด้วย คีย์การ์ดห้องอยู่ที่กระเป๋านะ รู้นะอันไหนหอหญิงหอชาย” อดีตผู้นำชมหันไปสั่งผู้นำชมคนใหม่เบาๆ
“รู้น่าพี่แอมป์... จะไปไหนก็ไปได้แล้วไป.....” นทไล่พี่ชายหน้านิ่งๆแล้วเริ่มขับต่อไป
“หวัดดีค่ะพี่เนส น้องแอปเปิ้ล นท ชื่อนทนะ น.หนู ท.ทหาร นท พนายางกูร ม.5 สายศิลปกรรม เป็นน้องแท้ๆของไอ้หน้าเต้าหู้เมื่อกี๊แหละ”
“หวัดดีคร้าบบบ!!~” ยุทธนาส่งยิ้มน้อยๆไปให้หญิงสาวตัวเล็กที่พึ่งมารับหน้าที่ดูแลสองพี่น้องมาหมาดๆ
“หวัดดีค่ะพี่นท” แตกต่างกับพี่ชายอย่างสิ้นเชิง... อิษฏิ์อาณิกเอ่ยตอบรับผู้นำชมคนใหม่เบาๆ
สักพักรถก็เลี้ยวเข้ามาในส่วนของหอชายเป็นตึก3ตึกใหญ่หันหน้าชนกัน ตรงกลางเป็นสวนหย่อมและลานน้ำพุ ดูเรียบหรูแบบคุณชายๆไม่เยอะมากจนเกินไป
“นี่เป็นหอของพี่เนสนะคะ หอชายจะเป็นหอทางด้านหน้า ส่วนของผู้หญิงจะเป็นทางด้านหลัง... นู่นนน! พี่จูเนียร์เพื่อนเทคของพี่เนสยืนรอรับอยู่นู่นแล้วค่ะ แล้วนี่ค่ะคีย์การ์ด... รถของพี่เนสจะจอดอยู่ในโรงรถใต้ดินแล้วนะคะ แล้วก็สัมภาระนี่จะอยู่ที่ห้องเรียบร้อยแล้วค่ะ”
“พี่ไปก่อนนะแอป... ถึงห้องแล้วโทรหาพี่ด้วยนะ” ยุทธนาบอกก่อนที่จะพาตัวเองลงจากรถไปหาเพื่อนเทคตัวเล็ก แถมตาเล็ก ที่ยืนโบกมือหยอยๆให้อยู่ทางด้านหน้าประตู
“ไปกันต่อเนอะแอปเปิ้ล... แอปเปิ้ลจะขึ้นห้องไปพักก่อนหรือจะไปเดินเล่นกับพี่ก่อนดี? หลังโรงเรียนน่ะวิวสวยมากเลยน้า!~” นทออกปากชวนสาวน้อยที่ตอนนี้ย้ายเรือนร่างอรชรมานั่งข้างๆตนเป็นที่เรียบร้อย
“แล้วแต่พี่นทเลยค่ะ แต่ว่าคนที่ต้องเทคแอปเค้าจะไม่รอนานหรอคะ? เราไปหาเค้ากันก่อนดีกว่ามั้ย?” แอปเปิ้ลถามเบาๆ ก็เธอยังไม่รู้เลยนี่นาว่าเป็นใคร ความเกรงใจก็เลยมีอยู่ไม่น้อย..
“ อืมม.. นั่นสินะ!! 5555+ แต่เอาเป็นว่าเดี๋ยวพี่นัดไปเจอกันที่หลังโรงเรียนเลยดีกว่า รอแป๊บนะ...” นทควักสมาร์ทโฟนรุ่นล่าสุดมาจิ้มๆก่อนจะเอาไปแนบหูอย่างรวดเร็ว
“ฮาโหยวพี่กวาง... นทพาน้องเทคของพี่มาเดินเล่นนะ มาหาด้วย ที่เดิม ออกมาตอนนี้เลยนะ บอกไอ้ซิลให้มาด้วยเน้อ แค่นี้แหละเจอกันนะคะ” คนตัวเล็กร่ายยาวทีเดียวก่อนตัดสายทิ้ง ไม่คิดจะเปิดโอกาสให้คนในสายโต้เถียงอะไรทั้งนั้นก่อนที่จะขับรถต่อไปยังจุดหมายที่ตกลงกันไว้
“แอปเห็นนู่นป่ะ? นั่นน่ะโรงยิมเนเซียมของหอหญิงโดยเฉพาะเลย... ถ้าแอปอยากเล่นกีฬาอะไรก็เต็มที่เลยนะ บนดาดฟ้าจะเป็นสระว่ายน้ำ มีสไลเดอร์ด้วยล่ะ!! 555 ข้างในก็มีสนามบาส วอลเลย์ แบตฯ เทนนิส ห้องมีตติ้งชมรม ห้องซ้อมดนตรี ที่ซ้อมกอล์ฟ ฟิตเนส ห้องเล่นเกม ห้องซ้อมเต้น บลาๆๆ... แต่พี่ไม่ค่อยได้เล่นที่นี่นักหรอกจะมาก็มาเล่นเกม เพราะมันไม่มีสนามบอลอ่ะ พี่ก็เลยต้องไปเล่นตรงสนามใหญ่ของโรงเรียนแทน 5555+ คนเดียวเลยนะเนี่ยเชื่อป่ะ?” นทหันไปชี้ให้รุ่นน้องคนสวยดูตึกขนาดใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่
“5555+ เชื่อค่ะๆๆ... แต่ว่าทำไมมีแต่ของหอหญิงอ่ะ?? ที่หอชายไม่เห็นจะมีเลย.. ” สาวน้อยตัวโย่งทำหน้าสงสัยกับความไม่เท่าเทียมกันของสองหอที่เห็นได้ชัดเจนแจ่มแจ๋วขนาดนี้
“ก็ประธานของฝ่ายหญิงเขาเจ๋งจริงไงคะแอปเปิ้ล เขาชื่อพี่มัดหมี่น่ะ เป็นรองประธานโรงเรียนด้วย เดี๋ยวแอปก็คงได้เจอแหละ... ส่วนตำแหน่งประธานโรงเรียนน่ะเป็นของประธานฝ่ายชาย ชื่อพี่กันน่ะค่ะ แต่ว่าพี่กันเขาเกรงใจแฟนสุดที่รักอย่างกับอะไร ก็เลยมีการล๊อบบี้กันทางหัวใจนิดหน่อย งบพัฒนาโรงเรียนเลยตกมาอยู่ที่ฝ่ายหญิงประมาณ 39% นิดๆเห็นจะได้น่ะค่ะ...” นทอธิบายอย่างเห็นเป็นเรื่องสุดแสนจะธรรมดา แต่อีกคนไม่เห็นว่าเป็นอย่างนั้นเลยซักนิด
“โห!!! 39% ก็สร้างได้ขนาดนี้ แล้วถ้าร้อยเปอร์เซ็นต์คงสร้างเมืองได้เลยหรือเปล่าคะเนี่ยยย!?” สาวน้อยเปรียบเทียบอย่างอึ้งๆ ถึงว่าทำไมหนอโรงเรียนนี้ถึงมีงบพานักเรียนไปเที่ยวไกลถึงยุโรปทุกเทอม..
“555555+ ก็อาจจะประมาณนั้นมั้งคะ อยู่ๆไปเดี๋ยวก็ชินเองนั่นแหละค่ะ แค่ต้องใช้เวลาปรับตัวนิดหน่อยย.. แต่พี่กับพี่แอมป์เข้ามาเรียนที่นี่ตั้งแต่อนุบาลก็เลยชินไปซะแล้วล่ะค่ะ” นทอธิบาย
“ยู้ฮูววว!!! โน้ทพี แอนด์เด็กหม่ายยยยย!!!!!!” ขับไปคุยไปมาได้ซักพักก็ได้ยินเสียงตะโกนแปดหลอดดังมาจากที่หมายก่อนที่นทจะพารถไปจอดข้างๆซุ้มนั่งเล่นเล็กๆ ตรงหน้าผาที่มองไปเป็นทิวเขาซ้อนกันไปซ้อนกันมา และมีสองสาวนั่งรออยู่ก่อนแล้ว...
“ทำไมมาเร็วกันจังเนี่ยย!!?” คนตัวเล็กทำหน้าหงุดหงิดถามไป
“ก็ควบมา” สาวสวยตัวเล็กกว่าอีกคนเอ่ยนิ่งๆ
“โหห!!! ขี่ม้ามาอีกแล้วหรอ? งี้นทก็แพ้อีกแล้วอ่ะดิ.. เซ็งงงงง!!!”
“แล้วไงอ่ะ!!? หวัดดีจ้ะแอปเปิ้ล พี่ชื่อกวางนะ เป็นรูมเมทแล้วก็พี่เทคของแอปนั่นแหละ เรียนสายบริหารนะจ๊ะ” สาวสวยเอ่ยอย่างไม่ยี่หระก่อนหันมาแนะนำตัวให้สาวน้อยรู้จัก
“ดีจ้า แอปเปิ้ลล เค้าชื่อซิลวี่นะ เป็นรูมเมทไอ้พี่เหม่ง.. เรียนอยู่สายศิลปกรรมเอกแหกปากจ้ะ!!” ซิลวี่แนะนำต่อมาบ้าง
“เอกแหกปาก?” อิษฏิ์อาณิกทวนคำอย่าง งงๆ
“เอกvoiceน่ะแอป.. ก็เอกนี้มันมีพวกโอเปร่าไรงี้ก็เลยเรียกๆกันว่าเอกแหกปาก” นทอธิบายให้คนงงฟัง ก่อนจะยิ้มพราวอย่างใจดีแบบสุดๆ
“อ๋ออ.. งั้นซิลวี่ร้องเพลงให้เราฟังบ้างดิ เราชอบฟังพวกเพลงคลาสสิคอ่ะ ดูจากโหงวเฮ้งแล้ว สวยๆแบบนี้น่าจะร้องเพราะนะ” แอปเปิ้ลหันไปคุยกับเพื่อนร่วมรุ่นหุ่นท้วมอย่างซิลวี่
“อ่าฮะ!! ไม่บอกเค้าก็รู้น่าว่าเค้าสวยย~ 5555+ แต่เรียกเค้าว่าซิลเฉยๆก็ได้นะแอป ซิลไม่ถือ”
“อย่ามัวพิธีรีตองมากไอ้อ้วน!ร้องเลย ให้เร็ว!! อีก15นาทีประกาศสีงานประจำปีแล้วนะเว้ย!”
“โอ้ยยยย! ลืมเลยอ้ะ!! งั้นแอปเปิ้ลไปขึ้นรถเลยเดี๋ยวร้องให้ฟังระหว่างทางๆ” ซิลวี่พูดพลางลากแขนเด็กใหม่ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวเรื่องงานประจำปีของโรงเรียนขึ้นรถอย่างรวดเร็ว
“แล้วม้าอ่ะไอ้ซิล!!?” นทหันไปถามซิลวี่กับกวางที่ขึ้นมานั่งบนรถกอล์ฟกันอย่างพร้อมเพรียง
“เดี๋ยวค่อยมารับน่าพี่นท ลูกเค้าชอบอยู่แถวนี้ อยู่ได้ๆๆๆ รีบไปเหอะๆๆ! รอนนี่ เฮอร์มี่ เดี๋ยวเค้ามารับน้า!!~” ซิลวี่เร่งเร้ารูมเมทรุ่นพี่ก่อนจะตะโกนลาม้าสองตัวนั้น
“จ้าๆๆๆ ไปแล้วจ้าคุณหนูซิลวี่.. เดี๋ยวแอปไปกับพี่แล้วกันนะเดี๋ยวพี่พาไปดูสีเอง” คนขับรถหันไปยิ้มให้เด็กใหม่นอกการดูแลของเธอ แต่พี่เทคของสาวน้อยยังนั่งคิดอะไรบางอย่างอยู่ข้างหลังเงียบๆ ไม่มีการทักท้วงอย่างที่ควรจะเป็นซักคำ...
“พี่นท... ซิลได้ข่าวว่าพี่กวางเป็นพี่เทคของแอปนะ พี่ก็ไปของพี่ดิ ไปยุ่งกะแอปเขาทามม้ายย!?” สาวร่างอวบโวยแทนเบาๆแต่ดังหลังจากสังเกตการณ์อยู่นานที่สาวสวยขาวีนพี่เทคของเด็กใหม่นั่งเงียบๆไม่มีโวยรูมเมทของเธอสักแอะ ผิดวิสัยจริงๆแฮะ!!
“ก็... เอ่ออ... ก็พี่แอมป์ฝากพี่ให้ดูแลแอปเปิ้ลไง พี่ก็ต้องดูแล...” คนนั่งหลังพวงมาลัยตอบแบบอึกๆอักๆจนรุ่นน้องร่างอวบก็รู้สึกผิดสังเกตขึ้นมาอีกคน
“หราไอ้เหม่ง!!? จะไปไหนก็ไปเหอะ! เดี๋ยวพี่ดูแลน้องแอปเปิ้ลเอง แกเอาเวลาไปให้พี่แกรนด์ น้องพลอย น้องออม พี่เต้ย แล้วก็สาวๆที่หลงผิดที่คิดมาชอบแกเขาดูแลดีกว่าม้างงง! น้องแอปคนเดียวพี่ดูแลได้ ไม่รบกวนนทดีกว่าเนอะ!!” พี่ใหญ่เงียบอยู่นานพูดค่อนขอดและพรรณาความฮอตของคนหัวเหม่งเพื่อให้เด็กใหม่ฟัง
“โหยยย!! เห็นอย่างนี้นี่พี่นทนี่ก็ฮอตเหมือนกันนะคะเนี่ยยย 5555” เด็กใหม่ที่พึ่งรู้สรรพคุณของสาวหมวยอดแซวขึ้นมาไม่ได้
“เอ่ออ.. ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกแอปเปิ้ล แหะๆ” นทเกาท้ายทอยเขินๆ
“เฮ้ยๆๆๆๆ!!!! พี่กวางๆๆๆ นั่นเด็กใหม่สายเดียวกะพี่ใช่ป่ะ!!? เพื่อเข้าเมื่ออาทิตย์ก่อนเขาบอกกันว่าโคตะระหล่อ หล่อจริงๆอ่ะเพ่!! อร๊ายยยยย! แล้วเขามองเราอยู่ใช่ป่าวนั่นนน??” ภาวิดาเสียงดังขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยและไม่เก็บอาการเพราะสายตาดันเหลือบไปเห็นหนุ่มหล่อต่างชาติมาดคุณชายยืนมองมาทางรถที่พึ่งจอดสนิทอยู่ที่ประตูทางเข้าโรงยิมเนเซียมรวมของโรงเรียน มองอย่างไม่วางตาเลยซักนิด..
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอบพระคุณทุกท่านนะคับป๋มที่ตามๆอ่านกันมา... ก็แต่งสุดฝีมือแล้วจริงๆ แหะๆ..
รักคนอ่านนะจ๊ะ รักนทแอปด้วยย :)
ความคิดเห็น