คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ ๓ :: สารพัดพิรุธ !
“เฮ้ออ!! เลิกจ้องกันได้ซะทีเนอะ... ถ้าเกิดใครท้องขึ้นมาซักคนนี่ผมจะไม่สงสัยเลยนะเอาจริงๆ!” ชายหนุ่มหนึ่งเดียวแซวออกมาเบาๆ แต่เสียงที่ดังเข้าไปในหูของคนโดนแซวนี่สิ...
‘แกร๊งงง!!!’
“ปากดีนักนะไอ้ก๊อง!! เดี๋ยวเหอะ แกจะโดนไม่ใช่น้อย! .... ฉันอิ่มแล้ว ไปอ่านหนังสือก่อนนะ!!!!!” กรรณาหันมาคาดโทษน้องชายก่อนลุกพรวดพราดออกจากโต๊ะอาหารไปอย่างรวดเร็วและไร้เหตุผลจนทำให้คนที่เหลืออดงงไม่ได้
“มันกินไปยังไม่ถึงสามคำเลยบอกอิ่ม.. บ้าป่าววะ!!?” สุคนธรสเอ่ยเรียบๆขณะหันไปมองหน้ากรรัมภาซึ่งตอนนี้หยุดกินไปเสียดื้อๆ.. ไอ้คู่นี้มันเป็นอะไรของมัน!?
“ถ้าอย่างนั้น เนตรว่าเดี๋ยวเนตรยกข้าวต้มไปให้ยัยกรรณก่อนดีกว่าเนอะ...” เนตรสิตางศุ์เอ่ยยิ้มๆตามแบบฉบับของเธอก่อนทำท่าจะยิ้มถ้วยข้าวต้มตรงหน้าไปให้เพื่อนสาวหากแต่ช้าไปเพียงเสี้ยววินาที มือเรียวยาวคว้ามันไปต่อหน้าต่อตาก่อนเดินไปทางที่อีกคน เพื่อนๆทั้งหลายจากที่งงอยู่แล้วตอนนี้ยิ่งงงไปกันใหญ่
“ตกลงไอ้สองคนนี้มันเป็นอะไรกันวะเนี่ย!!? โอ๊ยยยยยยย!!!!” ญาณิณที่เงียบมานานระเบิดออกมาหน่อยๆ ช่วงนี้ยัยกรรณกับยัยแก้มดูมีพฤติกรรมแปลกๆ ดูจะน้อยใจกันใส่กันง่ายผิดปกติทั้งที่ก่อนหน้านี้จะมีก็แต่เรื่องหมันไส้มากกว่า... น้อยใจกันบ่อยจนบางทีพวกเธอก็ยังแอบนอยตามไปด้วย มันอึดอัดเว้ยยยยยย!!!
“พี่ๆทั้งสามครับ พี่ว่าพี่กรรณกะพี่แก้มนี่ดูมีอะไรแปลกๆกันป่ะ? ถ้าก่อนหน้านี้ผมแซวอย่างเมื่อกี๊นะ ผมว่าผมคงโดนพี่กรรณบ้องหูแล้วด่าๆๆ ต่อมาพี่แก้มก็จะตามมาด่าผมสมทบ... แต่นี่ มันไม่ใช่ว่ะพี่!” ก้องฟ้าพูดขึ้นมาอีกคน ช่วงนี้เขารู้สึกว่าพี่สาวเขาดูจะมีโลกส่วนตัวสูงปรี๊ดด ชอบนั่งเหม่ออยู่คนเดียว แล้วก็ดูอ่อนไหวกับการกัดจิกของสาวสวยอย่างกรรัมภาเสียเหลือเกิน เขาแซะหน่อยก็นอยแล้ว!! ไม่เหลือความปกติเอาเสียเลย สงสัยว่างๆเขาคงต้องพาพี่สาวไปเช็คสมองบ้างซะแล้วสิ อาจจะแอบไปเดินชนกำแพงมาจนเบลอตอนเขาไม่รู้เรื่องก็เป็นได้...
“ที่ไอ้ก๊องพูดมันก็มีเหตุผล.. ไอ้สองคนนี้มันมีซัมติงกันแน่ๆเลยว่ะ!!” รสวิเคราะห์ออกมาบ้างอย่างขำๆ นี่ตกลงเพื่อนของเธอกำลังจะเปลี่ยนจากคู่กัดมาเป็นคู่รักกันแล้วหรือนี่!? แต่ปัญหาคือความปากแข็งของทั้งคู่นี่สิ สาบานได้ว่าถ้าพวกเธอไม่ช่วย ชาตินี้มันก็คงไม่บอกกันง่ายๆหรอก !!!!!!
“ฉันก็ว่าอย่างนั้นนะ.. ดูยัยกรรณจะรีบมาที่บริษัทแต่เช้าจนผิดปกติทุกวัน มารับฉันก่อนที่พี่ณัฐจะออกจากบ้านซะอีก” ยัยน้องหนูของบ้านเล่าเบาะแสของเธอด้วยอีกราย
“หนูแก้มน่ะฉันไม่รู้หรอกนะ แต่หนูกรรณน่ะ ฉันว่าชอบหนูแก้มเห็นๆ!!” เสียงที่ไม่ระบุตัวตนดังออกมาอีกครั้ง แต่คราวนี้มาทั้งรูปร่างที่เห็นได้...
“หมายความว่าไงคะท่าน?? ท่านรู้อะ..” สุคนธรสรีบถามออกมา เพราะผู้ที่แสตนด์บายอยู่ที่บริษัทตลอด24ชั่วโมงก็มีแค่ท่านเจ้าที่ ส่วนนายก้องฟ้าแล้วก็กรรณานี่แหละ
“ฉันว่าพวกหนูๆตามไปดูเองเถอะ สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็นนะ..” ท่านเจ้าที่พูดแทรกออกมาก่อนจะชี้ไปทางหน้าบ้านก่อนจะเดินตามสามสาวและหนึ่งหนุ่มแสบไป
“นี่ยัยกรรณา... นี่เธอจะไม่กินข้าวเช้าจริงๆหรอ??” คนที่เอาใจใครไม่เป็นอย่างคุณหนูกรรัมภาเลือกที่จะเดินมาสะกิดคนตัวเล็กกว่าเบาๆก่อนจะยื่นถ้วยข้าวต้มไปด้านหน้าคนที่กำลังดูจดจ่อกับหนังสือจนเกินกว่าเหตุ ดูตั้งใจเกินไปจนเธออดจะน้อยใจไม่ได้แล้วนะ!!
“นี่ยัยกรรณ... แกโกรธอะไรฉันอ่ะ?? อยู่ดีๆก็ลุกพรวดพราดออกมา...” แก้มเลือกที่จะส่งคำถามออกไปอีกเพื่อให้อีกคนหันมาสนใจเธอบ้าง แต่ก็ไม่เลยกรรณาเลือกที่จะดึงหูฟังมาครอบหูของเธอแทนที่จะตอบคำถาม
“ถ้าอยากกินก็กินนะ ฉันจะวางไว้ตรงนี้... ถ้าหายโกรธฉันแล้วก็บอกด้วยแล้วกัน” กรรัมภาหน้าเจื่อนลงกว่าเดิมก่อนจะวางข้าวต้มไว้ข้างๆก่อนจะเดินออกมา แต่แล้ว...
“เธอนั่งเป็นเพื่อฉันหน่อยสิยัยแก้ม เดี๋ยวนะ!! ถ้าเธอลุกตามฉันออกมาก็แปลว่าเธอก็ยังไม่ได้กินอะไรมาเหมือนกัน งั้นถ้วยนี้ฉันยกให้... เอ่อ คุณหนูอย่างเธอความอดทนต่ำอยู่แล้วนี่ ถ้าไม่ได้ทานข้าวเช้าอาจจะป็นโรคกระเพาะเอาได้นะคะ!!” กรรณาเปลี่ยนรูปประโยคจากแสดงความเป็นห่วงเป็นประโยคที่เริ่มกวนอีกคนขึ้นมาทันทีเพื่อปกปิดความรู้สึกลึกๆที่เธอเผลอหลุดปากพูดออกมาสดๆร้อนๆเอาไว้
“แปลกจริงๆด้วย! ปกติยัยแก้มไม่เคยดินตามใครมาเอาทำท่าจะเอาอกเอาใจอย่างนี้เลยนี่นา...” เจ๊ใหญ่สุดของบ้านเอ่ยออกมางงๆก่อนจะหันมาหาเพื่อนๆที่เหลือ แต่คงหันโดยไม่ได้กะระยะเสียเท่าไหร่จนจมูกของเธอแทบจะชนกับจมูกของสุคนธรสพอดีทำให้หน้าของเธอทั้งสองคนห่างกันไม่ถึงเซนต์และก็ยังคงอึ้งจนไม่มีใครที่เป็นฝ่ายเคลื่อนหน้าออกมาเลยแม้แต่ไมโครมิลลิเมตรเดียว..
“นิ่งกันนานไปป่าวเนี่ยสองคนนี้?? ฉันว่าไม่ได้น่าสงสัยแค่สองคนนั้นแล้วล่ะ! สองคนนี้ก็พิรุธเยอะใช่ย่อยนะเนี่ย!!!” ท่านเจ้าที่พูดออกมาขำๆทำเอาคนที่ยังมีสติเหลืออยู่หันมาพยักหน้าเห็นด้วยอย่างคิดจะขำตาม นี่มันเรื่องอะไรกันหนอ อยู่ด้วยกันมาเสียตั้งนานเพิ่งจะคิดมาตกหลุมรักกันเอาตอนนี้ พิลึกดีแฮะ!!
============================================
กลับมาแล้วว!~
กลับมาอีกตอนพร้อมกับความมึนๆงงๆของตัวไรท์เอง :P
เม้นท์ติชมกันได้เช่นเดิมเด้อพี่น้องเอ้ยย!~
ตอนหน้าเจอกัน!! ^ ^"
ปล. รักพวกคุณนนะรีดเดอร์ที่รัก (พิมพ์เองเขินเองแฮะ!) 5555
ความคิดเห็น