อยากให้รู้... [SF-นทแอป]

ข้อมูลเบื้องต้น

#NoteApp2years2you2gether

 

เพลง "อยากให้รู้...รักไม่มีวันเปลี่ยน"
- อ๊อฟ ปองศักดิ์

เนื้อเรื่อง

โลกนี้ อาจเปลี่ยนแปลงช้าๆ

วันเวลาอาจเปลี่ยนไปทุกนาที

แต่ความรักของฉันที่ให้เธอผู้นี้

ไม่มีวันเปลี่ยนไป....

“ฮัลโหลแอปเปิ้ล..”    หลังจากเลิกกันมาเป็นเดือนๆ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ นท พนายางกูร ตัดสินใจกดเบอร์โทรไปหาคนที่เธอเรียกได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่า อดีตคนรัก...

“ว่าไงนท โทรมามีอะไรหรอ??”

“เอ่ออ คือเค้าจะโทรมา เอ่อออ...”

“โทรมาอะไรเหม่ง?”

“เอ่ออ คือเค้าจะโทรมาบอกว่า ดีใจด้วยนะที่สอบติดอ่ะ..”

“อื้มม ขอบคุณนะ...”

“ไม่เป็นไรหรอก..” 

สาบานได้ว่านี่คือจุดประสงค์จริงๆที่เธอโทรไป ก็แค่หวังเล็กๆแค่ว่าอีกคนจะยิ้มได้กับการโทรไปครั้งนี้ของเธอ ก็แอปเปิ้ลคนนี้น่ะ ขี้นอยด์จะตายไป.. ตั้งแต่สอบติดมา มีใครโทรไปยินดีด้วยหรือยังก็ไม่รู้.. เดี๋ยวจะจิตตกซะอีก

จะมีแต่เพียงเธอเท่านั้น

จะดูแลห่วงใยเธอเรื่อยๆไป

ไม่ว่าวันพรุ่งนี้เธอจะมีฉันไหม

ฉันก็ไม่เปลี่ยนแปลง

“เอ้ออ แอปเปิ้ล.. แอปยังคุยกับวิวดีอยู่ใช่ป่ะ?”     อีกจุดประสงค์ที่ตัดสินใจโทรไปหา เตือนเรื่องเพื่อนร่วมห้องเรียนอีกคนที่สอบติดไปด้วยกัน อย่างน้อยก็ระวังตัวไว้บ้าง เกิดมาระเบิดตู้มๆทีหลังล่ะจะยุ่ง ก็เธอน่ะพอถึงเวลาของขึ้นแล้ว อารมณ์ร้อนสุดๆ

“ก็ปกติอ่ะ ทำไมหรอ??”

“คือเค้าอยากจะเตือนแอปเรื่องวิวหน่อยน่ะ.. คืออ แอปจะไม่เชื่อเค้าก็ไม่เป็นไร แต่วิวเคยนินทาแอปให้เค้าฟัง เค้าก็เลยไม่อยากให้แอปมาเครียดทีหลังน่ะ.. ห่ะๆ”

“อื้มมมม รู้แล้วล่ะ ขอบใจนะนท..”

“แล้วแอปจะไปสอบกับวิวมั้ยอ่ะ? เห็นวิวว่าจะสอบเผื่อไว้ ถ้าติดก็จะเอาที่นู่นแทน..”   เปลี่ยนประเด็นต่อไป แอปเปิ้ลสอบติดโรงเรียนม.ปลายประจำจังหวัดไปแล้ว  แต่นทกำลังจะตัดสินใจเลือกครั้งใหญ่ครั้งหนึ่งในชีวิตเพื่อไปสอบโรงเรียนมัธยมปลายอันดับหนึ่งของประเทศ  ข้อต่อรองกับบิดาที่จะยอมให้นทไปสอบโรงเรียนนั้นแทนที่จะมาสอบโรงเรียนสายศิลป์ชื่อดังในจังหวัดก็แค่... เธอก็ต้องออกมาเรียนที่บ้าน แทนที่จะเรียนสายวิทย์ที่โรงเรียนเดิม ก็แค่นั้นเอง......

“อาจจะไปอ่ะ.. นทจะไปหรือเปล่าล่ะ?? เค้าขอไปด้วยคนได้ป่าว?”  ให้ตายเถอะ!! เอาอะไรก็ได้มาทุบหัวไอ้นทคนนี้ที มาบอกมันทีว่ามันไม่ได้ฝันไป!!!!

“ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ..” ยิ้ม ยิ้มให้แก้มฉีกกันไปข้างไอ้นทเอ๊ยยย อะไรมันจะมีความสุขขนาดนี้วะเนี่ย!!?! 555555

อยากบอกให้รู้ อยากให้รู้

อยากจะขอให้เชื่อสักครั้ง

คนๆนี้จะยอมทุ่มเททุกอย่าง

เพื่อเธอคนเดียวเท่านั้น

“อืมม.. แล้วเขาเปิดรับสมัครวันไหนอ่ะ?”

แล้วบทสนทนาก็ดำเนินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเธอเริ่มโดนคนที่บ้านบ่นจึงต้องขอวางสายเสียก่อน..

“แค่นี้ก่อนนะแอป เดี๋ยวเค้าโทรหาใหม่เนอะ..”

“พ่ออออออ!!! วันไปสมัครให้แอปไปด้วยคนนะพ่อน้า!!~”

อยากบอกให้รู้ อยากให้รู้

บอกจากใจคนอย่างฉัน

ว่าจะรักเธอไปตราบนานเท่านาน

และจะรักไม่มีวันเปลี่ยนแปลง

“นท... คืออ เรากลับมาคุยกันเหมือนเดิมได้มั้ย? แบบ มากกว่าเพื่อนน่ะ...”

“ว่าไงนะแอป?? แอปว่ายังไงนะ!?”

“อย่างที่แกได้ยินอ่ะแหละ! ถามอะไรเยอะแยะเล่า!!?”

“นี่เค้าไม่ได้ฝันไปใช่ป่ะเนี่ย!? ได้สิแอป ได้สิ!! นทขอโอกาสอีกครั้งเดียวนะแอปเปิ้ล เค้าสัญญาเลยว่าจะไม่ทำให้แอปผิดหวังอีก สัญญาเลย แล้วหลังจากนี้เค้าจะไม่ขออะไรอีกแล้ว.. นะๆๆๆ!”

“แบบไม่ใช่แฟนกันได้ไหมนท? ไม่ใช่แบบนั้น แต่เป็นแบบเพื่อนกัน แต่ก็มากกว่าเพื่อนแล้วก็รักกันมากๆ แต่ไม่ใช่แฟนกัน นทเข้าใจเค้าใช่ป่ะ!?”

“เอ่ออ เอาอย่างนั้นก็ได้.. เค้าไม่ซีเรียสหรอกนะ เพราะยังไงเค้าก็รักแอปนะ”

“โอเคๆ เค้ารู้แล้วน่านท.. นทไปอ่านหนังสือเหอะ คิดถึงนทนะคะ”

“อืมมม คิดถึงแอปเหมือนกันแหละ..”

คืนนี้คงผ่านไปอีกคืน อีกคืนที่นท พนายางกูร มีความสุข... ถึงแม้สถานะตอนนี้จะยังไม่ได้อยู่ในระดับที่พอใจเท่าไหร่นักก็เหอะนะ  ฝันดีนะคะ ที่รักของไอ้นท :)

เวลาเปลี่ยน เดี๋ยวใจคนก็เปลี่ยน... ก็ให้เป็นเพื่อนกันไปก่อนก็ได้ วันใดวันหนึ่งเดี๋ยวมันก็พัฒนาเองนั่นแหละเนอะ!!

“นท.. นี่ลูกจะคุยโทรศัพท์อะไรนักหนาฮะ!? ทำไมไม่อ่านหนังสือ? มันใกล้สอบแล้วนะ..” คุณพ่อจอมเฮี้ยบเอ็ดขึ้นเบาๆเมื่อเห็นลูกสาวนั่งคุยโทรศัพท์กับเพื่อน นานเกินไปแล้ว..

“ค่ะๆๆ แค่นี้ก่อนนะแอป นทไปอ่านหนังสือก่อนนะ ฝันดีค่ะ..”  พูดรวดเดียวก่อนจะเริ่มพุ่งความสนใจไปที่หนังสือตรงหน้าอีกครั้ง ยากจริงๆไอ้ข้อสอบพวกนี้ ให้ตายเถอะ!!

‘ตั้งใจอ่านหนังสือนะ ขอบคุณมากสำหรับทุกอย่าง เกรงใจนทจัง อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะนะ เราไม่ใช่แฟนกันซักหน่อย ฝันดีนะคะ.. ^^ ’

‘ถึงจะไม่ใช่แฟนแต่ก็เป็นเจ้าของหัวใจ สิ่งที่ทำให้ไปเค้าก็เต็มใจทุกอย่าง เค้าต้องเกรงใจแกมากกว่าอีก ถ้าแอปอึดอัดก็บอกเค้านะ.. :)’

ถ้าจะส่งข้อความมาตัดความฝันกันขนาดนี้ล่ะก็นะ... บางทีก็น่าจะให้ความหวังกันบ้างก็ด้ายนะแอปเปิ้ลน้า~

“แอปอยู่ไหนแล้วอ่ะ?? ตอนนี้เค้าอยู่เอ็มบีเคแล้ว..”

“เค้าพึ่งลงBTSอ่ะ..”

“อืมๆ เดี๋ยวไปเจอกันตอนสมัครเลยก็ได้เนอะ..”

“ได้ๆ เจอกัน”

นทกดตัดสายก่อนจะฟุบหน้าลงบนโต๊ะอีกรอบ แค่มาสมัครเธอยังจะตื่นเต้นขนาดนี้ วันสอบเธอไม่ตายเลยหรือ!? เฮ้ออออ!!! โคตรเครียด!

“ไปๆนท ไปซื้อข้าวมากินก่อนแล้วค่อยไปรอคิวสมัครกัน..”  คนเป็นพ่อยื่นคูปองเกือบสิบใบมาไว้ตรงหน้าก่อนจะส่งยิ้มน้อยๆให้ลูกสาวแล้วเดินแยกออกไปซื้ออาหารมาประทังชีวิตบ้าง

“แล้วแอปจะกลับด้วยกันเลยไหมล่ะ? ลองโทรถามสินท..”  พ่อของนทหันมาถามเมื่อกำลังจะขับรถพาลูกสาวตัวแสบไปหาอะไรกินในห้างสรรพสินค้าที่ไม่ใกล้ไกลกัน

“ค่ะๆ  พ่อออออ... แต่นทอยากกินซูชิอ่า..”

“รู้แล้วๆ ก็กำลังจะพาไปกินนี่ไงตัวแสบ  โทรถามหนูแอปเถอะเราอ่ะ!!” นททำได้แค่พยักหน้าหงึกๆก่อนจะต่อสายไปหาแอปเปิ้ลทันที

“ฮาโหลแอป สมัครเสร็จยังอ่ะ!?”

“เสร็จแล้วอ่ะ ตอนนี้กำลังจะไปหาอะไรกินที่เซนทรัลเวิลด์กับพี่ แล้วนทอยู่ไหนอ่ะ??”

“เค้าอยู่บนรถ กำลังจะไปแถวๆนั้นเหมือนกัน.. พ่อให้โทรถามว่าจะกลับพร้อมกันเลยมั้ย???”

“ดูก่อนก็แล้วกัน เดี๋ยวทานข้าวเสร็จเค้าโทรหานทอีกทีนะ..”

“อืมๆ”

“แอปเขาบอกดูก่อนอ่ะพ่อ..” รายงานผลกับบิดาเบาๆก่อนจะเอนตัวนอนลงฟังรายงานการจราจรที่กำลังยุ่งเหยิงในช่วงเที่ยงๆแบบนี้จากเครื่องเสียงคุณภาพเยี่ยมที่มากับตัวรถแบบเพลินๆ

“แอป ทานข้าวเสร็จยัง?? จะกลับเลยป่ะ????” เมื่อสองพ่อลูกเดินช้อปปิ้งกันเสร็จนทก็โทรไปหาอีกคนเป็นครั้งที่สอง

“ทานเสร็จแล้ว แต่เค้าน่าจะกลับเย็นๆนะ ตอนนี้เค้าออกมาทำธุระกับพี่ต่อแล้วอ่ะ..”

“หรอ?? แล้วออกไปแล้วหรือไง?”

“อ่าฮะ เค้าออกมาแล้วแหละ..”

“งั้นหรอ? อืม ไม่เป็นไรๆ.. ถึงบ้านแล้วส่งข้อความมาหาเค้าด้วยแล้วกันนะ...”  นทเอ่ยเบาๆก่อนกำชับอย่างดีแล้วตัดสินใจวางสายลงไปอีกครั้ง

“แอปเขาต้องออกไปธุระกับพี่เขาต่ออ่ะพ่อ..”

“อืมๆ งั้นเราไปซื้อของกินบนรถกันก่อนดีกว่านะนท จะได้กลับกันเลย..”

“นั่นใช่หนูแอปหรือเปล่านท??” เดินกันมาสักพักคุณพ่อก็พยักเพยิดไปข้างหน้าก่อนที่เราจะเดินสวนกัน แต่เธอคงจะไม่ได้สังเกตสินะ..

“ใช่แหละพ่อ แต่ก็ช่างเค้าเหอะ เรากลับกันได้แล้วมั้ง..”

“แอปเปิ้ลนี่โกหกไม่เนียนเลยเนอะ! 55555” คนเป็นพ่อหัวเราะเบาๆก่อนจะกดลิฟต์ให้ลูกสาวเดินเข้าไปก่อน

“คงงั้นมั้งคะ ฮ่ะๆ”  หัวเราะอย่างเซ็งๆ  ครั้งนี้นี่เธอกลับมาทำไมนะแอปเปิ้ล คำว่ารักของเธอน่ะ ฉันจะเชื่อมันได้หรือเปล่านะแอปเปิ้ล??

‘วันหลังจะโกหกกันก็ให้มันเนียนๆหน่อยนะ..’ ตัดสินใจส่งSMSไปหาอีกคนอย่างตัดพ้อปนอารมณ์โกรธๆก่อนจะปิดเครื่องแล้วเอนตัวลงนอน รถติดแบบนี้ อากาศแบบนี้ ถึงจะอยู่ในรถก็เถอะนะ.. มึนหัวเป็นบ้าเลย เฮ้ออออ!! ไม่อยากจะรับรู้อะไรแล้ว หลับไปเลยซะก็ดี...

เวลาผ่านไปใจน้อยๆของนทก็อ่อน ไม่ได้นานหรอก แค่เย็นนั้นเท่านั้นแหละ จะงอนอะไรได้นานล่ะ.. ก็คนมันรักนี่นา~ จริงมั้ย?!

‘Happy 5.5.55 เหมือนกันนะ พรุ่งนี้ขอให้ทำข้อสอบได้นะ.. สู้ๆ! ’ ข้อความสั้นๆที่ส่งเข้ามือถือคนที่กำลังจดจ้องอยู่กับหนังสือเด้งขึ้นมาจนต้องเหลียวไปมอง  หลังจากตอนนั้นเปิดเครื่องมาอีกทีเราก็หายโกรธแล้วล่ะมั้ง ก็รักนี่ จะโกรธอะไรได้นานเล่า! จริงมั้ยย?

บรรยากาศการสอบที่อึมครึมแบบสุดๆตอนเช้า ถึงสายศิลป์อย่างนทต้องสอบก็แค่วิชาพื้นๆอย่าง อังกฤษ ไทย สังคม ก็เถอะนะ.. ที่เธอเรียนมามันทั้งชีวิตไม่เคยจะคิดว่าไอ้สามวิชานี้มันจะหินเท่าวันนี้เลย.... จะรอดมั้ยวะนทท!?

“ทำได้ป่ะนท??” คำถามแรกจากบิดาเมื่อคนตัวเล็กกระโจนขึ้นรถได้

“ก็พอได้อ่า.. แต่ไม่ได้น่าจะเยอะกว่า 5555”

“จะไหวมั้ยเนี่ยตัวแสบ!?”

“ไม่รู้ดิ.. ไปดูหนังกันเหอะพ่อออ!! The Avengers น่านะๆๆๆๆ!!!”  หันมาอ้อนบิดาต่อก่อนจะก้มลงกดโทรศัพท์อีกรอบเพื่อส่งข้อความหาอีกคน

‘สอบเสร็จยัง?? ทำได้ป่าววว!?’

‘คณิตไม่ค่อยได้เลยอ่ะ ได้แค่ข้อเดียวเอง ยากชะมัด!!’  โอ่ยยยย ถ้าแอปเปิ้ลบ่นว่าคณิตมันยากขนาดนั้น ขืนไอ้นทไปสอบคงจะแอบขโมยดินสอโต๊ะข้างๆมาระดมเสียบเข้าขั้วหัวใจตัวเองแน่ๆ แค่สมการพื้นๆยังคิดนานกว่าชาวบ้านชาวช่องเขาหลายเท่าตัว คงมาทางนี้ไม่รอดจริงๆ 

‘อืมม เค้าก็พอทำได้อ่ะ โชคดีนะ 5555 คิดถึงแอปเปิ้ลจังง.. อย่าเครียดนะตัวแสบ!~’

‘คิดถึงเหมือนกัน แกนั่นแหละอย่าเครียดไอ้เด็กน้อย! รักนทนะคะ <3 ’

ยิ้มมมม ยิ้มอีกแล้วนท ยิ้มเข้าไป~

“เฮ้ยยย!! วันนี้ประกาศผลแล้ว!?” นทเผลอสะดุ้งตื่นมาตอนเช้า.. วันนี้ตอนค่ำๆมีการประกาศผลผ่านทางsmsและผ่านทางwebsite.. เครียดอีกแล้วเว้ยยยย!!!

“ไอ้ซิลลลลล ไปดูหนังเป็นเพื่อนตรูหน่อยยยยยยยยยย!!!!” กดโทรศัพท์หาไอ้เพื่อนรักทันทีที่จิตใจน้อยๆกำลังจะวีคลงถึงขีดสุด!!

“คึกเชี่ยอะไรมาดูหนังวันนี้วะ!? กี่โมง??”

“บ่ายสามแล้วกัน.. ดูเสร็จจะได้ออกมาเช็คผลสอบ เตรียมพากูไปส่งโรงบาลด้วยละกัน... เครียดชิบ!!”

“อือๆ โทรหาละกัน แล้วนี่โทรมาทำไมเช้านักหนาวะ!? คนจะหลับจะนอน.. โว้ะ!!”

“ไม่เป็นกูบ้างให้รู้ไป!! ฝันร้ายโว้ย!!!!” นทกรอกเสียงใส่โทรศัพท์ให้มันส่งผ่านสัญญาณไปหาซิลวี่ด้วยอารมณ์ที่ดีขึ้นมาหน่อยๆ แต่ก็เครียดอยู่ดีนั่นแหละ..

“เป็นไงวะ เช็คผลได้ยัง!?”  เดินคู่กันออกมาจากโรงหนังก็ควักโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าแล้วกดส่งรหัสประจำตัวผู้สอบที่พิมพ์เตรียมเอาไว้ตั้งแต่เช้าไปยังเบอร์ที่ในเว็บไซต์โรงเรียนในฝันบอกไว้ทันที

“ส่งไปแล้วแต่มันยังไม่ตอบกลับมา.. ระบบคงล่มไปแล้วล่ะมั้งกูว่า” เดินแบบไร้เรี่ยวแรงไปเรื่อยๆ ทำไมมันเครียดงี้ว้า!!?!

‘นท.. มีsmsแจ้งผลตอบมายังอ่ะ??’ ข้อความดังขึ้นก่อนจะนทเลือกที่จะหันเหความสนใจมาที่โทรศัพท์อีกครั้ง

‘ยังเลยอ่ะ..’

‘พรุ่งนี้เราว่าจะเข้าไปดูผลที่โรงเรียนเลยน่ะ นทจะไปมั้ย??’

‘คงไปแหละ รู้แล้วก็บอกกันด้วยนะว่าติดป่าว..’

“กินไอติมกันเหอะว่ะไอ้นท.. กูยังไม่อยากมีเพื่อนเป็นซอมบี้ตอนนี้!! ไปๆๆๆ!!!!” ซิลวี่กระชากตัวนทเข้าไปในร้านไอศกรีมชื่อดังก่อนจะเริ่มเปิดเมนูเพื่อสั่งทันที ก่อนจะเริ่มถามความสัมพันธ์ที่มันคลุมเครือระหว่างฉันกับแอปเปิ้ล

“ตกลงแกกับไอ้แอปมันยังไงกันแน่วะนท??”

“ก็ไม่มีอะไรนี่หว่า ก็เพื่อนกัน”

“เชื่อตายล่ะ! กูกินข้าวนะไม่ได้กินหญ้า.. บอกมา!! ตกลงมันยังไง!?”

“ก็รักกัน แต่ไม่ได้เป็นแฟนกันไง.. พอใจมึงยัง!?” 

“เออๆๆๆ ระวังใจไว้บ้างแล้วกัน.. โดนทิ้งไปรอบนึงแล้วยังจะกล้ามาเสี่ยงอีกรอบ แกนี่มันบ้าว่ะนท!!”

“ก็เค้ารักของเค้านี่หว่า!!!!” นททำหน้าบูดใส่ไอ้เพื่อนรักที่รู้จักกันมาตั้งแต่อนุบาล1อย่างปลงๆ ใครมันจะไม่รู้ว่ามันเสี่ยง แต่ก็นะ ก็มันรัก ก็แค่นั้นเอง..

“บอกเลขพี่เขาไปสินท..”   เดินทางสามชั่วโมงนิดๆไม่ขาดไม่เกิน นทก็เดินลงจากรถพร้อมคุณแม่เพื่อไปดูผลสอบ ผลสอบที่เธอตั้งความหวังกับมันมากกก แต่เธอสารภาพเลยว่าเธอไม่ได้ทุ่มเทหรือตั้งใจกับมันเท่าที่ควร ครึ่งนึงของที่หวังยังจะไม่ถึงเลยล่ะมั้ง..... ตอนนี้กลัวก็แค่ว่าจะได้ที่สุดท้าย ก็เท่านั้นเอง...

“อันดับที่276นะครับ เสียใจด้วยนะครับน้อง แต่แค่มาสอบก็เก่งมากแล้วนะครับ สู้ๆต่อไปนะ~” พี่ผู้ชายร่างโย่งคนนึงก้มลงมายิ้มให้เธออย่างใจดีคงเพื่อเป็นการปลอบใจกลายๆ.. เพราะฉันว่าหน้าตาฉันตอนนี้มันคงเสียทรงไปจนกู่ไม่กลับไปแล้วแหละ เฮ้อออออ!!!

‘เค้าไม่ติดนะแอปเปิ้ล.. แอปอ่ะ?’

‘เค้าก็ไม่ติดอ่า 5555 สู้ต่อนะนท คิดถึงนทจัง.. :)’

‘คิดถึงแอปเหมือนกัน.. สู้ต่อเหมือนกันนะ แล้วเจอกันค่ะ’ อารมณ์นอยด์ขั้นสุดมันเป็นอย่างนี้นี่เอง อารมณ์เสียดายเวลาที่ผ่านมาแล้วมันเป็นอย่างนี้นี่เอง เฮ้ออออ!!!

“ไปซื้อของกันดีกว่านท เดี๋ยวพ่อซื้อรองเท้าบอลให้ใหม่หนึ่งคู่! ไปๆๆๆ” คนเป็นพ่อหันมาลูบหัวลูกสาวยิ้มๆก่อนจะแตะคันเร่งเบาๆเพื่อจะพาเจ้าตัวแสบไปซื้อของรางวัลปลอบใจมันสักหน่อย

“นท ตามข้อตกลงนะ.. เรียนที่บ้าน?” เวลาล่วงเลยไปหลายอาทิตย์จนคนเป็นพ่อคิดว่าเจ้าลูกสาวจะทำใจกับเรื่องผลการสอบได้แล้วจึงเริ่มเปิดประเด็นทวงข้อตกลง

“ค่ะ ตามนั้นแหละ..” นทยิ้มเซียวๆให้คุณพ่อกลับไปก่อนจะลุกไปที่คอมพิเตอร์ตั้งโต๊ะเครื่องประจำ เปิดหน้าโซเชียลเน็ตเวิร์คชื่อดังแล้วเริ่มพิมพ์ข้อความไปหาอีกคนทันที

‘แอปเปิ้ล เราต้องออกจากโรงเรียน มาเรียนที่บ้านน่ะ..’

‘แน่ใจหรอนท? คิดดีๆนะ..’  ไม่เกินนาทีข้อความจากอีกคนก็ตอบกลับมา..

‘นทแน่ใจแล้วแหละ’

‘อืม.. โชคดีแล้วกันนะนท....’

ข้อความชุดสุดท้ายที่เราได้คุยกัน นี่มันก็ผ่านมาสามเดือนแล้วสินะ ตั้งแต่ตอนนั้น... ตอนที่เธอเลือกที่จะจากฉันไป เพราะเพียงแค่ทางเดินของฉันที่มันแตกต่างจากของใครๆเขา หรือไม่ เธอก็ไม่เคยคิดจะรักฉันเลยตั้งแต่ต้น...

เพลงเดิมๆวนมาเข้าหูจากไอพอดเครื่องใหม่เอี่ยมของเธออีกครั้ง เพลงที่เธอเก็บมันเอาไว้ในหมวดfavouriteมาตลอดสองปีเต็ม ตั้งแต่วันที่ใครคนนั้นทิ้งเธอไป จนกระทั่งวันที่เขากลับมาทำให้หัวใจเธอมีความหวัง และสุดท้าย เธอคนนั้น ก็ได้จากไปอีกครั้ง......

ทิ้งไว้แค่ความรู้สึกเจ็บแปลบๆที่ใจ

แต่ก็ไม่ได้มีความคิดที่จะรักเธอคนนั้นให้น้อยลงไปเลย

ไม่ว่าจะกี่ครั้งที่เธอเข้ามาแล้วก็หายจากไป

ไม่ว่าจะกี่ครั้งที่เธอเข้ามาเพียงแค่จะหลอกใช้กัน

ไม่ว่าจะกี่ครั้งที่เธอทำให้ให้ฉันเป็นเหใอนไอ้หน้าโง่ในสายตาใครๆ

และไม่ว่าจะยังไง ไม่ว่าจะนานแค่ไหน นทก็รักแอปเปิ้ล นะ..  :)

อยากบอกให้รู้ อยากให้รู้

บอกจากใจคนอย่างฉัน

ว่าจะรักเธอไปตราบนานเท่านาน

และจะรักไม่มีวันเปงี่ยนแปลง

ไม่ได้ขอเข้าไปนั่งในหัวใจ

แต่เต็มใจจะห่วงใยเธอ....

 

===========================

#NoteApp2years2you2gether
 

ติชมกันได้นะคะ...
^_____________________________^