หัวใจข้างแรม

เขาจึงได้พาเธอออกไปนั่งที่ร้านน้ำแข็งไสหน้ามหาวิทยาลัย เป็นร้านจากรถเข็น มีเก้าอี้พลาสติกจัดวางไว้ให้สามชุด อาศัยร่มจากกำแพงรั้วของมหาวิทยาลัย ซึ่งดูยังไงๆก็ไม่สมศักดิ์ศรีธิดาคนเดียวของท่านนายพลแน่นอน

“คงเข้าไปนั่งในร้านไอศกรีมหรูๆไม่ได้หรอกนะครับ  เพราะผมไม่ค่อยมีเงิน” 

เขาออกตัวเรียบๆก็จริง แต่ก็สะเทือนความรู้สึกของเด็กสาวเป็นอย่างมาก

“เลิกพูดอย่างนั้นเสียทีได้ไหม  คิดว่าลูกแก้วเป็นคนยังไงกัน”

“คุณหนูก็เป็นดอกฟ้าผู้สูงส่งไงครับ ส่วนผมก็เป็นแค่ไส้เดือนที่อยู่ใต้ดิน แค่เงยหน้าจากดินขึ้นมามองก็ผิดแล้ว”

“พี่แรม ทำไมต้องเปรียบเทียบเราเสียห่างกันขนาดนั้นคะ ลูกแก้วคิดว่าเราต่างก็เป็นคนเหมือนกันน่ะ” 

เด็กสาวอาทรความรู้สึกของเขาขึ้นมาทันทีเมื่อได้ฟังเขาพูดอย่างนั้น  เด็กหนุ่มหลบตาของเธอ  ทนกล้ำกลืนความรู้สึก  ทั้งๆที่อยากตะโกนบอกออกไปให้ลั่นโลกนักว่า  ต่อให้เป็นคนเหมือนกัน  แต่เขาก็ถูกจัดเป็นคนชั้นต่ำไปแล้ว  เพียงเพราะเขาไม่สามารถเลือกเกิดมารวยล้นฟ้าและมียศถาบรรดาศักดิ์เต็มไหล่ได้เท่านั้น

ด้วยรักและขอบคุณจาก…ลภัสรินทร์

……………………………….

งานเขียนเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติกฎหมายลิขสิทธิ์ทุกประการ  ห้ามมิให้ผู้ใดทำการคัดลอกหรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของงานเขียนเล่มนี้เพื่อนำออกเผยแพร่ไม่ว่างช่องทางใดก็ตามโดยไม่ได้รับอนุญาต  มิฉะนั้นจะถือว่าละเมิดลิขสิทธิ์และถูกดำเนินคดีการตามกฎหมาย