รักได้ไหมน้องชายนุ่มนิ่ม ?

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5 หาย ?

ห้องนอน ? ...


  "พี่โดม !" มันกระแทกเสียงใส่ผม  ผมรู้ดีว่ามันไม่พอใจ !  ใช่สิ ผมไม่ใช่คนที่มันรักนิ
(ไรท์//อย่ามาดราม่าแถวนี้)
"แค่นี้โกรธ ?" ผมขมวดคิ้วใส่มัน ทั้งๆ ที่ผมก็รู้ว่ามัน ไม่ พอ ใจ !
"นี่แน่ะ ! " มันใช้มือเรียวยาวตีเข้าที่แขนของผมอย่างจัง เหมือนจะเจ็บนะ แต่................   มันก็เจ็บน่ะแหละ แหะๆ
(ไรท์//พูดทำไมว้ะ)
"เอ้า ! อยู่ดีดีก็มาตี เจ็บนะเว้ย !" ผมตะคอกเสียงใส่มัน ผมหดเหลือตัวเล็กกว่ามดเลย ก็ผมโกรธจริงๆนี่หว่า ไรว้ะ !
"ทำไมพี่ต้องตะคอกใส่ผมด้วย ...." บอสพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนนุ่ม แล้วพรางก้มหน้ามองลงบนพื้นอย่างช้าๆ
"ไม่รู้เว้ย ! จะไปไหนก็ไปเลยป่ะ ไป๊ ! รำคาญ" ผมพูดกระแทกเสียงใส่ แล้วผมก็ผลักมัน   มันแทบทรุดตัวลงไปกับพื้น   แต่แล้วไงล่ะ ผมไม่สนเว้ยยยยย !!!

       ส่วนบอส น้ำตา ก็ค่อยๆ หลั่งไหลรินออกมา แล้ววิ่งออกไปจากห้องผม ด้วยความเศร้าจริงๆ ผมรู้แต่แล้วไงละ จะไปไหนก็ไป่ !  
    ผมได้แอบแง้มประตูห้องดูเพราะได้ยินเสียงเขาสองคนคุยกัน ผมเห็นน้ำตาของบอสแล้วน้ำตาของผมก็เริ่มไหล ผมอยากขอโทษ แต่ผมไม่รู้จะทำยังไง แต่ผมว่าผมไม่ผิดหรอกนะ ใช่ ! ผมไม่ผิด

"เห้ย ! บอสร้องไห้ทำไม ?" พี่กี้พูดพรางเอามือลูบหลังอย่างบางเบา 
"ปะ ปะ ไป ฮึกๆ ถามพี่โดมเถอะครับ ฮึกๆ ผมขออยู่คนเดียวสักพักนะ :(" บอสพูดพรางเดินลงไปชั้นล่างแล้วผมก็ไม่ได้ยินเสียงเขาอีกเลย

ปั่ง ! ปั่ง ปั่ง ปั่ง ปั่ง !!!!!

      พี่กี้รั่วทุบประตูห้องผมอย่างหนัก ย้ำเลยนะว่าทุบ เพราะไม่เคยเสียงดังขนาดนี้มาก่อน 
"เปิดดิว้ะ ! เปิด " 
   
แครก.....

     ผมยังไม่ทันเปิดจนสนิดพี่กี้ก็พลักประตูอย่างจัง !
ปั่ง !
 
"แกไปทำอะไรน้อง ห้ะ ! แกไปทำอะไรน้อง ?" พี่กี้ตะคอกเสียงใส่ผม ฟิลเดียวกับตอนที่ผมตะคอกใส่บอสเลย T T
"ก็มันมาตีผมอ่ะ !"
"แกไม่ทำอะไรน้องก่อนแน่ๆ บอกมา !" พี่กี้พูดพรางจับไหล่ผมแน่น กะจะไม่ให้ผมหนีคดีนี้เบยใช่มั้ย ? T T
"ผะ ผะ ผะ ผมไป หะหะ หะ หอมแก้มบอส...." ผมพูดพรางนั่งลงบนเตียงแล้วก้มหน้าลงช้า ช้า ....

พี่กี้ชงัก กึก ! แล้วเงียบไป ทำหน้าตาอึ้งๆ ตาโปนๆ เหมือนเห็นผมเป็นผียังไงหยั่งงั้นอ่ะ ...

"พูดจริง ?" หลังจากที่พี่กี้ดูจะได้สติขึ้นมา เขาก็ถามผมอย่างที่เห็นอ่ะ 
"อืม.แต่ผมว่าผม ไม่ผิดนะ เพราะว่า....." ผมยังพูดไม่ทันจบเขาก็แทรกผม จะไม่ให้ผมอธิบายเลยใช่มั้ย ?
"ไม่ต้องมาบอกว่าแกไม่ผิด ไปไปขอโทษน้องเขาซะ !" เขากระแทกเสียงใส่ผม พรางเอานิ้วชี้ไปที่ประตูห้อง     เอาว้ะ ! ผิดก้ผิด


หาย ? ...


    ผมเดินลงมาจากบนห้องมองไปที่โซฟา ที่มันชอบนั่ง แต่ทำไมมันถึงไม่อยู่นะ บางทีอาจจะอยู่หน้าบ้านก็ได้      ผมเดินมาที่ประตูบานเลื่อน กำลังใช้สองมือเลื่อนประตูออกแต่ขณะเปิดประตู  ก็มีกรัดาษม้วนๆ อยู่ร่วงลงมา  .......... เอ้า ! กระดาษอะไรเนี่ย ?
       ผมเปิดอ่านดูมันเป็นจดหมายจากบอส ที่ส่งถึงผมและพี่กี้


จดหมาย.....


    ถึงพี่กี้ และ พี่.........

   "ผมขอโทษที่ผมออกมาโดยไม่บอกไม่กล่าว แต่ผมคงอยู่บ้านพี่อีกต่อไปไม่ได้  เพราะพี่โดมเขาคงโกรธผมมาก ผมอยากจะขอโทษในสิ่งที่ผมทำ แต่ผมก็ไม่กล้าพอที่จะบอกต่อหน้าของพี่ ผมขอบคุณสำหรับทุกๆ อย่างนะพี่โดม พี่คือคนที่น่ารักมากกกกกกก และดีกับผมมากมากกกกกกกกกกก มากจนผมไม่รู้จะพูดยังไง แต่ผมก็ยังทำใจไม่ได้ผมเลยต้องออกห่างมาแบบนี้ หวังว่าเราจะเจอกันอีกนะครับ รักพี่โดม 'ผม ชอบ พี่ นะ' .... "  


  น้ำตาของผมค่อยๆ เริ่มไหลออกมาทั้งๆที่ผมผิด แต่เขาก็ยังบอกว่าเขาผิด ผมอยากจะบอกเขาว่าผมก็ชอบเขาเหมือนกัน แต่.... เขได้จากผมไปแล้ว แต่ไม่สิ !  ในเมื่อเขาทำให้ผมรักไปแล้วววว ไม่มีทางหรอก  ที่ผมจะยอมปล่อยเขาไปง่ายๆ อยู่บ้าน 3 อาทิตย์ยังไม่ถึงกำหนด แกต้องกลับมา ไอนิ่ม !!!!!!!

"พี่กี้ !!!!! ออกรถ !"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.



    มีดราม่าหน่อยๆ อย่าน้อยใจไรท์กันน่ะ  ใครร้องไห้บ้าง ยกมือ ! ว่าแต่หนุ่มโดมจะเอาน้องนิ่มของเขากลับมาอยู่ด้วยกันได้ไหม จะมีอุปสรรค์อย่างไรติดตาม ตอนหน้าาาาาาา เวลา  16.30 น้าคร้าบบบบบบบ  จิบิ จุบุ 


::ประกาศ::

     ใครที่แอดเฟสไรท์มา แต่ไรท์ยังไม่ได้รับ กรุณาส่งข้อความมาหาไรท์นะค่ะ จะได้รู้ว่าใครคือ DB Family ไรท์ไม่รับมั่วซั่วน่ะ ฮิฮิ ใครมี่แอดเฟสไรท์มาแล้ว  ใครที่ยังไม่กดถูกใจเพจ ตามลิงค์นี้ ไปกดด้วยน้าาาาาา

.
.
.
.
.
.
.
.
.

https://www.facebook.com/pages/%E0%B9%82%E0%B8%94%E0%B8%A1%E0%B8%9A%E0%B8%AD%E0%B8%AA-The-Comedian-Thailand-2/590054321084327?fref=ts