รักได้ไหมน้องชายนุ่มนิ่ม ?

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 บ้านว้าวุ่น

สวนสาธารณะ

 “บอสๆ ตื่นดิว่ะเห้ยยยย ตื่นๆ !!!” ผมพยายามกดหน้าอกมันอีก มันก็ไม่สำลัก เอาล่ะเหลือวิธีเดยวล่ะ ผายปอด

ปากของผมประกบลงที่ปากมัน ผมรู้สึกดีที่ว่า ผมคงเป็นคนแรกที่ได้ใกล้มันขนาดนี้ล่ะมั้ง แต่นี้ไม่ใช้เวลามาคิดแบบนี้ ถ้ามันตื่นมารับรู้คงจะดีสินะ…ว่ามันรู้สึกดีแค่ไหนแม้มันจะเป็นผู้ชายแต่มันก็น่ารักไม่แพ้ผู้หญิงเลย เห้ยยย !!! คิดไรว่ะเนี่ยยยยย โดมครองโสดเว้ยครองโสดๆ

“อึก อึก อึก !” เห้ยยยยย มันฝืนแล้วว พระเจ้า ขอบคุณสววรค์ มันยังไม่ตายยย ผมยังดีใจไม่ทันสร่างมันก็ลืมตาแล้วลุกขึ้นมากอดผมไว้แน่นมาก แน่นจนผมหายใจไม่ออกเลย

“เห้ยยยยๆ ! ปล่อยๆ มันอึดอัดเว้ยยยย ปล่อยได้แล้วๆ ” ผมพูดพรางดันมันออก แต่ที่จริงก็ไม่อยากให้เอาออกหรอกนะ แหะๆ ไม่สิ ต้องเอาออกผมไม่ได้รู้สึกไรกับมันเล๊ยยยยยยยย จริงๆนะ (ไรท์//หรอ)

“พี่โดม ผมขอบคุณพี่มากมากนะที่ช่วยผมไว้ ผมขอบคุณ ขอบคุณจริงๆ” บอสพูดพรางเอามือมันมาจับมือผมกำไว้อย่างแน่น มันทำเหมือนกลัวจะไม่ไปเป็นอมตะงั้นแหละ แต่คนที่ผิดก็คือเรานั่นแหละ จะขอโทษมันไงดีว่ะ โอ๊ะ !

“เอ่ออ….คือ…บอส พะพะ พี่ขอโทษ…” ผมดึงมืออกจากมือมันอย่างช้าช้าเพื่อให้มันเสียความรู้สึกน้อยที่สุด

“เรื่องไรพี่ ?” มันทำหน้า งง ๆ เหมือนกับว่าผมดีไปซะทุกอย่างเลย

“ก็…ที่พี่ทำแกตกน้ำอ่ะ L”

“แต่พี่ก็ช่วยผมไว้นิ รักพี่นะ <3” บอสพูดแล้วเอามือมันมาจับมือผมไว้อีก บางทีก็รู้สึกดีที่เขาไม่โกรธนะแหะๆ

“เอ่อๆ ดีดีดี กลับบ้านเหอะ ^^” ผมพูดแล้วเดินไปยกจักรซึ่งท่าทางจะขับไม่ได้แล้วแหละคงต้องเดิน แหะๆ

“ครับ.”

บ้าน

ผมลากจักรยานมาถึงบ้านพร้อมกับเอาไอบอสมานั่งเบาะหลังไว้ แน่ล่ะ มันจะเดินไหวได้ไงดีเท่าไหร่ที่มันไม่ขอให้ขี่คอ

“อ้าว รถหน้าบ้านไปไหนว้ะ พี่กี้ พี่กี้ พี่กี้ “ ผมเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับแบกไอบอสเอาไว้แล้วให้มันนั่งที่โซฟา ตัวมันเปียกเหมือนลูกหมาตกน้ำเลย เละซะไม่มี

“อะไร ? เห้ย ทำไมบอสปียกงั้นอ้ะ อย่าบอกนะว่าแก….”

“อือ.” ผมก้มหน้ายอมรับผิด จริงน่ะแหละ ผมมันเล่นบ้าเอง

“ถ้าน้องเขาเป็นไรมาแกจะว่าไง ห้ะ !” พระเจ้าดุอย่างกะหมาหลังวัด ที่เราทำเตะบอลโดนฝ้าร้าวยังไม่ดุขนาดนี้เลย

“แล้วมันเป็นป่ะล่ะ !” ผมยังพูดไม่ทันจบไอบอสก็พูดตัดบทขึ้นมา

“ผมสบายดี ชีวีเฮฮาครับ. เอ่อ … ว่าแต่พี่กี้ครับ พี่แบงค์หายไปไหนอ่ะ ?” บอสพูดพร้อมกับมองซ้ายหันขวาหัน

“ไม่รู้สิ อยู่ดีดีก็รับโทรศัพท์แล้วขับรถไปไม่พูดพร่ำทำเพเลย พูดแค่ว่า ฝากบอสสัก 2-3 อาทิตย์นะ” ห้ะ ! สองสามอาทิตย์ เฟ่ดเฟ่ ! ฮ่าๆๆๆ แบงค์ไม่อยู่โดมร่าเริง ฮิ้วววววว !!!

“แกยิ้มไรของแก ?” พี่กี้พูดแล้วทำหน้า งง ใส่ผม ผมจะยิ้มไรก็เรื่องของผมดิ ยุ่ง !

“ก็ที่แบงค์ไม่อยู่ไง ฮ่าๆๆๆๆ” เห้ย ! เราพุดไรออกไปว้ะเนี่ยยยยย !!!

“แหนะๆ คิดไรกับผมป่ะเนี่ยพี่ ฮ่าๆๆ” บอสพูดพรางเอานิ้วจิ้มที่แขนผม ไอเด็กบ้านี้ น่าจะปล่อยให้จมน้ำตาย

“เออดิ เห้ย ! ไม่ใช่ ใครจะไปคิดไรกะแก ง้องแง้งขนาดนี้ แถมแกเป็นผุ้ชายอีก วุ๊ๆๆๆๆ” ผมเดินหนีมันออกมาก้าวหนึ่งใกล้มันเดี๋ยวเล่นผมให้อีก

“อืมมมม…ชั้นว่าเปลี่ยนจากหาสาวๆมาให้แก มาหาหนุ่มให้แทนดีกว่าม้างงงงงง ฮ่าๆ”

“โว๊ะๆ ไรของคุณสองคนเนี่ยยยย ไปอาบน้ำดีกว่า ร้อนจะตายอยู่แล้ว เอ่อ ว่าแต่ไอพี่แบงค์ไม่อยู่ แสดงว่าบอสก็นอนข้างคืนที่นี่อ่ะดิ ?” ผมพูดแล้วทำหน้า งง ใส่พี่กี้

“แน่ล่ะสิ แล้วเขาก็ต้องนอนห้องแกเพราะชั้นก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งเหมือนกัน” ห้ะ ! นอนห้องเดียวกับเรา ไม่ไม่ได้ ม่ายยยยยยยย ยังไม่พร้อมเข้าใจไหม

“ไม่เอาอ่ะพี่ ผม….” ผมพูดยังไม่ทันจบก็มีเสียงสวรรค์มาแทรกผมอีกแล้วววว

“ได้ครับพี่ ผมนอนไหนก็ได้พี่โดมไม่ว่าหรอกเนอะๆ พี่โดมเนอะ” แกได้ถามชั้นบ้างม่ายยยยยยยยย !!!!!!

เอาแล้วไงล่ะ ห้องนอนวุ้ย ห้องนอน วันนี้ใจดีอัพให้สองตอน พรุ่งนี้จะอัพดีไหมน้า ฮิฮิ