รักได้ไหมน้องชายนุ่มนิ่ม ?

ลำดับตอนที่ #19 : Chapter 18 ให้ความรัก

     "บอส ? เป็นอะไรบอสพี่สิที่รัก ?" ผมพูดพรางเดินเข้าไปหาบอสที่ห้อง บอสนั่งอยู่ตรงข้างเตียง พร้อมกับก้มหน้าก้มตาอยู่
"เปล่า..." บอสพูดแต่ไม่เหงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม
"ใครเชื่อที่รักก็โง่แล่ว." ผมพูดพรางลงไปนั่งข้างๆแล้วขยี้หัว
"บอสแค่ไม่อยากให้ใครพูดถึงบ้าน...."
"พี่เข้าใจดีนะ ^^ ไหน ? ใครเป็นสุดที่รักของพี่ยิ้มสิ ^[----------]^" ผมพูดพรางยิ้มให้บอส บอสมองหน้า ผมแล้วเอียงหัวซบลงมาที่ไหล่ผม ผมรู้สึกชื้นๆที่ไหล่ แน่นอนนั่นมันคือน้ำตา 
"บอสคิดถึงบ้าน :("
"ก็กลับบ้านสิ :)" ผมก็ไม่อยากพูดคำนี้นักหรอกนะ แต่ผมอยากให้เค้าได้เจอกับครอบครัวมากกว่า
"ถ้าผมไปผมก็ไม่ได้เจอพี่โดมอีก ผมอยู่ไม่ได้ :(" บอสมองหน้าผม แล้วผมค่อยๆยื่นมือไปจับมือบอส บอสกำมือผมไว้แน่น แน่นมากกว่าทุกครั้งที่จับกันซะอีก
"ทำไมบอสถึงเลือกพี่วันนั้นล่ะ ? หืม ?" 
"บอสอยากให้พี่แบงค์ยอมบอสบ้าง ก็เท่านั้นเอง บอสรักใครบอสยอมทุกคน แต่พี่โดมบอสไม่ยอม"
"ทำไมเป็นงั้นไปล่ะ ?"
"เพราะพี่โดม ทั้งรอ ทั้งสู้ ทั้งยอม ไม่ให้บอสรักก็ไม่รู้จะทำไงแล้ว"
"พี่รักบอสนะ ^^" ผมพูดพรางดึงบอสเข้ามากอด ผมอาจเปลี่ยนความคิดว่าบอสจะอยู่กับผมในวันนี้ แต่ทำไมมีอะไรดลใจให้ผมคิดว่า บอส จะ ไม่ อยู่ กับ ผม อีก แล้ว :(
"บอส ? กลับบ้านมั้ย พี่รู้ว่าบอสคิดถึงบ้าน อยากกลับบ้าน พี่ดูแววตาก็รู้" บอสเหงยหน้ามามองผม พรางเคลื่อนตัวลงมานอนที่ตักของผม 
"บอสง่วงแล้วอ่ะ บอสของหลับก่อนนะ เมื่อยก็อุ้มบอสไปนอนบนเตียงด้วย แล้วอย่าทำอะไรบอสล่ะ เขินนนน ^^" บอสหลับตาลงพร้อมกับนอนหันหน้าออกไปด้านนอก


   บอส....พี่อยากจะบอกบอสจัง ว่าที่พี่ ให้ความรัก มาทั้งหมด พี่ให้จากใจจริงๆ แต่เมื่อวันเวลาต้องจาก คนก็ต้องจาก พี่อยากให้บอสได้เจอครอบครัวของบอส พี่ไม่อยากพลัดพรากใครจากกัน ยิ่งเป็นพี่น้องกันอีก แต่พี่ขอสัญญาจริงๆนะ ว่าพี่จะรัก จะรอ จะทำทุกวิถีทางให้พี่แบงค์ยอมรับพี่ให้ได้ นานแค่ไหนพี่จะทน เพราะพี่รัก บอส นะ...


















ตอนนี้อาจะสั้นไปหน่อยอย่าโกรธกันน้าาาาาาาา T T

อยากอ่านตอนต่อไป ขอความคิดเห็นว่าทำไมถึงอ่านเรื่องนี้ ถ้าไรท์เจอความคิดเห็นโดนใจ ไรท์อัพให้ 210 ละกันเนอะ อิอิ #อย่าปั่นไรท์นะ อิอิ