รักได้ไหมน้องชายนุ่มนิ่ม ?

ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 8 คำว่า "รัก"

ตือออ ดื้อออ ดึดด ตึ้ดๆ 

เสียงโทรศัพท์ผมเข้า ผมช็อกไปเลย เพราะว่ามีคนๆหนึ่งโทรหาผม และคนคนนั้นก็คือ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
คนที่ผมนั้น
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ค่อนข้างจะเกลียดถ้ามันไม่ใช่พี่ชายของคนที่ผมรัก ! ไอ้ พี่ แบงค์ !

ตี๊ด !

(โหล นี่โดมใช่มั้ย ?)
"อืม " 
(แกรักบอส หรือเปล่า ?) หึ ! จะให้ผมรักคนที่มีแฟนอยู่แล้วน่ะหรอ ผมไม่แย่งของๆ คนอื่นหรอก
"ไม่ !" ผมกระแทกเสียงใส่ พร้อมกับ ถอยหายใจอย่างหงุดหงิด
"แกแน่ใจนะ ถามเป็นครั้งสุดท้าย" จะอะไรกันนักกันหนาว่ะ รักเว้ยยยย แต่เขามีแฟนอยู่แล้ว เลยไม่รัก !
"ไม่ก็คือไม่ !"

ตึ๊ด !
 ไอ้พี่แบงค์กดตัดสายทิ้งทันทีที่ผมพูดจบ ผมก็อยากจะบอกว่ารักนะ แต่คงไม่มีโอกาสอีกแล้ว เพราะเขามีแฟนแล้ว รักเขาไปก็ไร้ประโยชน์ ผมฝันถึงเขาทุกวัน ฝันว่าเราได้กอดกันเหมือนครั้งกอด ผมอยากมีกอดที่อบอุ่นแบบนั้นอีกจัง แต่ .... กอดนั้นมีเจ้าของไปแล้ว....

20 นาทีผ่านไป.....

  ผมได้แต่นอนถอยหายใจในห้องคนเดียว ปกติจะต้องมีคนคอยกวนผม แย่งชุดผมไปไว้กับมัน แย่งห้องอาบน้ำผมไปไว้กับมัน แย่งแปรงสีฟันผมไปไว้กับมัน (มันยังกล้าใช้อันเดียวกับผม) และที่สำคัญมันชอบแย่งหัวใจของผมไปไว้กับมัน....

 " ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บบบ !!!! โดม ๆๆๆๆ เรื่องใหญ่เว้ยยย เรื่องใหญ่" อะไรอีกว้ะ สำหรับผมไม่ใช่บอสมันไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก...
"ไม่ใช่เรื่องบอส อย่ามาบอกผมว่าคือเรื่องใหญ่..." ผมลุกจากเตียง แล้วเดินมาหน้าประตูแต่ยังไม่เปิดประตู
"เออ ! เรื่องบอส เปิดดิว้ะ เปิดดดดด !!!" ห้ะ ! เรื่องบอส เรื่องอะไรว้ะ !!!!

แกรก ! ตุ้บ !

ผมเปิดประตูอย่างแรง แรงจนรูปด้านข้างฝาผนังสั่น จนเกือบหลุด

"เรื่องอะไร ว่ามาดิว่ามาาา !!!" ผมจับไหล่พี่กี้แล้วเขย่าอย่างแรง แรงจนพี่กี้สั่นไปทั้งตัว
"ปล่อยพี่ก่อน ปล่อยย !!!" 
"ก็พูดมาสักทีดิว้ะ !" ผมกระแกเสียงแล้วปล่อยพี่กี้อย่างแรง
"ฟังแล้วห้ามโวยวาย .... สัญญา ?" จะมาสัญญาไรตอนนี้ว่ะ ! จะบอกก็บอกมาดิ
"เออ"
"บอส ... บอสจะไปเรียนต่อที่"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"เมืองนอกเป็นเวลา 4 ปี...." ห้ะ !..... สะ สะ สะ สี่ปี.... ผมทรุดลงกับพื้น พร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา ผมไม่อยากให้เขาไปผม รู้ว่าถ้าเขาไปกลับมาเขาต้องลืมผมแน่แน่ ไม่ไม่จริง...
"ไม่จริงอะพี่กี้ ใครบอกพี่ พี่ตอบผมสิว่าใครบอกพี่  !!!!!" ผมพูดพรางเหงยหน้ามองพี่กี้ ทั้งน้ำตาของผม
"แบงค์ มันบอกว่ามันถามแกดีแล้ว แบงค์เลยไปบอกบอส แล้วบอสก็เข้าใจในสิ่งที่แกพูดดี น้องมันเลยไป..." ห้ะ ! สิ่งที่ผมพูด....คำว่ารักน่ะหรอ ? ไอโดม ไอบ้า ไอ้สมองวิกลจริต มึงทำตัวมึงเอง ทำไมทำไมว้ะ !!!!!  ผมนั่งกุมขมับแล้วร้องไห้หนักกว่าเดิม เพราะที่บอสมันไป ผมทำตัวผมเอง มันไม่มีใครผิด ผมนี่แหละผิดเอง ผมทำให้มันต้องจากผมไป ....

"พี่กี้ ผมทำตัวผมเอง ผมทำให้มันต้องจากผมไปเอง ไม่ไม่จริง..." ผมพูดพรางดึงพี่กี้มากอด แต่กอดนี้มันไม่อุ่นใจเ่ทากอดของใครอีกแล้ว....
"แกทำอะไร บอกพี่เร็วๆ" พี่กี้ผละกอดออกแล้วมาจับไหล่ผมแทน แต่เขาจับอย่างบางเบา และอ่อนนุ่มที่สุด
"พี่แบงค์ โทรมาถามผมว่ารักบอสไหม ผมอบไปว่าไม่ แต่เขาก็ถามผมอีกว่ารักไหม ผมก็ตอบไปว่าไม่ แล้วพี่เขาก็ตัดสายผมทิ้ง แล้วบอสก็จากผมไป..." พี่กี้ทำหน้าตาทึ้ง ! และช็อกมาก ช็อกจนนั่งลงไปกับพื้นเลย ... ผมเริ่มน้ำตาไหลหนักกว่าเดิม ร้องจนผมไม่อยากอยู่กับใคร อยากอยู่คนเดียว คนเดียว จริงๆ
"มะ มะ มะ ไม่เป็นไรนะโดม เดี๋ยวเขาก็กลับมา แกไม่ต้องพูด พี่รู้ว่าแกอย่างอยู่คนเดียว เชิญเถอะ ร้องให้มันซะใจ น้ำตาหมดเมื่อไหร่แกจะหยุดเอง"



ตุ้บ !

ผมปิดประตูห้องแล้วมานั่งอยู่ที่เดิม ที่ที่บอสมันนอน ผมจำได้ทุกเหตุการณ์ผมห้องๆ นี้ ผมจำได้ทุกอย่าง ว่าผมมีความสุขแค่ไหนที่ได้อยู่กับมัน แต่ตอนนี้มันได้จากผมไปแล้ว 4 ปี สินะ ผมอยากนอนตื่นมา แล้วครบ 4 ปีเร็วๆ จังเลย...













ไรท์ก็รอนะ รอบอสกลับมา บอสกลับมาแล้วอย่ามีแฟนใหม่นะ พี่โดมเขารออยู่ ตอนนี้คอมเม้นรวมอยู่ที 34 คอมเม้น ถ้าคอมเม้นรวมถึง 45 เมื่อไหร่ ไรท์จะอัพตอนต่อไปนะ อิอิ 


ขอขอบคุณ สำหรับคนเข้ามาอ่าน 
คนมาเม้น คนที่เม้น ไรท์อ่านทุกอันน้ะจ๊ะ กิกิ

::ประกาศ::

     ใครที่แอดเฟสไรท์มา แต่ไรท์ยังไม่ได้รับ กรุณาส่งข้อความมาหาไรท์นะค่ะ จะได้รู้ว่าใครคือ DB Family ไรท์ไม่รับมั่วซั่วน่ะ ฮิฮิ ใครมี่แอดเฟสไรท์มาแล้ว  ใครที่ยังไม่กดถูกใจเพจ ตามลิงค์นี้ ไปกดด้วยน้าาาาาา

.
.
.
.
.
.
.
.
.

https://www.facebook.com/pages/%E0%B9%82%E0%B8%94%E0%B8%A1%E0%B8%9A%E0%B8%AD%E0%B8%AA-The-Comedian-Thailand-2/590054321084327?fref=ts