รักได้ไหมน้องชายนุ่มนิ่ม ?

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 บ่อน้ำ

โต๊ะอาหาร

หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จผมก็ค่อยๆเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างระวังๆ เดี๋ยวชนกันอีกน่ะ นี่ไม่ได้เป็นห่วงไอบอสน่ะ ผมห่วงตัวเองต่างหาก (ไรท์//หรอ ?)

“อ้าว ! พี่โดมอาบน้ำเสร็จแล้วหรอ นานมากเลยนะเนี่ย ” บอสพูดพรางมองรอบๆตัวผม

“มันเลอะเทอะนี่หว่า ไม่สะอาดกลิ่นก็ติดตัวพอดีดิ”

“ถ้าพี่ให้ผมเข้าไปช่วยอาบน้ำ เสร็จไวกว่านี้อีกจริงๆ”

“ไอบ้า ไปไปพี่จะไปแต่งตัว” ผมพูดพรางหันหลงจะขึ้นบรรได

“ผมไปด้วยยย พี่กี้ไปตามพี่แบงค์ที่ปากซอย ผมไม่อยากอยู่คนเดียววว T T ” บอสพูดพรางวิ่งตามผมมา ไอนี่มันชายรักชายป่ะว้ะเนี่ยยยยยย

“แกจะบ้ารึไง ไปเลยยยย ไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวนู่น เดี๋ยวลงมา เคนะ.” เฮ้อออออ มันนี่น่ารักจริงๆ ไม่เคยเจอคนแบบมันมาก่นเลย เอ่อว่ะ ว่าแต่เราไปสนิทกับมันตอนไหนว่ะเนี่ยยย เห้ยยย รีบแต่งตัวดีกว่าเดี๋ยวมันอยู่คนเดียว ไม่ได้ๆ เห้ยยยย จะสนใจมันทำไมล่ะว่ะ สับสนเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

“เอาล่ะ คนครบซะที” พี่กี้พูดพรางยิ้มให้ทุกคน อย่าคิดไปน่ะว่าผมได้นั่งข้างไอ่บอส ไม่มีทาง พี่มันหวงมันจะตาย ผมล่ะจะบ้าตาย มองหน้ามันก็ผิด ก้หน้ามันน่ามองนิหว่า… ไม่ๆ ไม่น่ามองหรอก ฮิฮิ

“เห้ยยยยย อันนี้ของโปรดบอสเลย พี่โดมตักให้หน่อย ตักไม่ถึง” โหๆๆๆ ของโปรดแกคือแกงที่แกงทำหกใส่ฉันอ่ะน่ะ มันจงใจแต่ที่แรกป่ะว่ะเนี่ย

“อือๆ” ผมกำลังจะหยิบจากมันมาใส่แกงให้แต่มันตามคาดพี่ชายมันดึงจานไปจากมือผมเฉยเลย แตกจ่ายด้วยแพงเว้ย

“เดี๋ยวพี่ตักให้เอง”

“ครับๆ” เออ ดี แบบนี้แหละดี พี่ชายหวงซะขนาดจะทำไงดีว่ะ… เอ้า ! แล้วเราจะมาคิดทำไมว่ะ เริ่มเบลอหนักและไม่ไหวๆ โดมเอ้ยยโดม ตอนนี้โต๊ะอาหารเงียบไปหมด มันไม่มีสีสันเลยว่ะ น่าเบื่อไม่กินแล้ะไปปั่นรถเล่นดีกว่า

“ผมอิ่มล่ะนะ ไปปั่นจักรยานเล่นที่สวนสาธารณะก่อนน่ะ ” ผมพูดพรางลุกจากเก้าอี้

“ไปด้วยยยยย !!!!” นั่นไงๆ เสียงแบบนี้มาอีกแล้วบอสเอ้ยยยยยยยยย พี่ชายแกจะไม่ห้ามเรออออออ

“ไปทำไม พี่แกก็ว่า”

“พี่แบงค์คร้าบบบบบบบ ขอบอสไปปั่นรถเล่นน้า” บอสพูดพรางบีบแขนพี่แบงค์ไปมา น่ารักเหมือนกันน่ะเนี่ย โอ้ยยย คิดไรอยู่ ผู้ชายๆๆๆๆๆ

“อือๆ แล้วอย่าขับเร็วล่ะ”

“เออใช่ อีกอย่างแกอย่าไปปั่นใกล้ๆ บ่อน้ำนะน้องมันว่ายน้ำไม่เป็น”

“อือ”

สวนสาธารณะ

“เกาะดีดีพอดีพี่ชอบซิ่งนะน้องงงง “ ปิ้วววววววววว  ไอบอสมันก้าวขึ้นรถไม่ทันเท่าไหร่ ผมก็ซิ่งซะแล้ว ฮ่าๆ ผมไม่เชื่อหรอกว่ามัจะว่ายน้ำไม่เป็น โตป่านนี้แล้ว วุ้วววว !!

“ไปป่าวววว เดี๋ยวพี่พาไปปั่นริมบ่อน้ำ ฮ่าๆ” ผมพุดพรางปั่นเข้าใกล้บ่น้ำเรื่อยๆ ผมมันรั้นไม่ฟังใครอยู่แล้ว ยังไงมันก็ว่ายเป็นเชื่อดิ

“เห้ยยยย พี่ๆ ไม่เอาๆ ผมว่ายไม่เป็นจริงๆน้า” บอสพูดแล้วกอดผมแน่นมากแถมเอาหน้าซุกที่หลังผมหลับตาปี๋ น่ารักดีแหะ ฮ่าๆๆๆ แต่ไม่ทันเท่าไหร่ผมแค่หันไปมองมันแปปเดียว มีรถจักรยามขับตัดหน้าผม ทำให้ผมเสียหลักชนต้นไม้ข้างบ่ออย่างเต็มแรง ผมออกมาว่าไงล่ะ ไอบอสก็กลิ้งตกบ่อไปดิ ตายๆ ตายแล้วไงไอโดมเอ้ยยยยย

“พี่โดมๆ ช่วยผม ดะด้ว…ย” มันตะเกียดตะกายสุดชีวิต ผมก็ยังตกใจทำอะไรไม่ถูก ยังเง่อะๆง่ะๆ อยู่ ผมเลยตัดสินใจกระโดดลงไปหามัน

“แบบหนึ่งนะเว้ยยย จะลงไปช่วยแล้ว !!!” เอ๊ะ เห้ยยยย ! มันหายไปไหนแล้วหรือว่า ตะคริวกินขามันแน่เลย ตายยยแล้วววตายยยย พอผมว่ายไปเจอมันผมเลยต้องลากมันมาขึ้นไว้ข้างๆบ่อ ผมกดหน้าอกมันเผื่อให้มันสำลักน้ำออกมา มันก็ไม่สำลัก สี่ห้าที่ก็ไม่สำลักเอาไงดีวะเนี่ยยย ........

 



เอ้าาาาาาาา !!! เอาแล้วล่ะสิ ทีนี้น้องชายสุดที่รักของโดม จะรอดไหม ติดตามชมตอนหน้านะ อิ้อิ้ เอ้อออ !! อีกอย่าง ใคร
อยากได้ เฟสไรท์ ไลน์ อินสตราแกรม บอกไรท์ได้น้าาาา เดี๋ยวไรท์จะเอามาให้ อิ้อิ้ ^^