รักได้ไหมน้องชายนุ่มนิ่ม ?

ลำดับตอนที่ #17 : Chapter 16 ขาดกัน !

 "ผมเลือก
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
พี่
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
โดม....."


     เงียบ..... ในบ้านเงียบหมดเหลือเพียงแต่บอสที่ลุกขึ้นเมื่อพูดจบ แล้วเดินขึ้นห้องผมไป สีหน้าของพี่แบงค์โกรธมาก โกรธจนแทบจะพังบ้านผมเลยแหละ

"ไอ้โดม ไอ้บัดซบ !" พลัก ! โอ้ย เจ็บว้ะ พี่แบงค์ลุกขึ้นมาต่อยหน้าผม จังจังเลยอ่ะ บอกเลยนะว่าอย่างจัง  ผมจะลุกไปต่อยตอบด้วยซ้ำ แต่ก็มีมือเล็กๆ วิ่งมาจับหน้าผมพรางเอามือเช็ดที่แผลของผม แล้วหันไปมองหน้าพี่แบงค์ แล้วเดินหันหลังมา พรางเอาหน้าซบที่ไหล่ของผม ผมรู้สึกชื้นๆที่หลัง ใช่ น้ำตา น้ำตาของบอส บอสไม่มองหน้าพี่แบงค์เพียงแต่ร้องไห้อยู่ที่หลังผม 

"กลับบ้าน ! " พี่แบงค์คว้าข้อมือเอ้ และข้อมือตาล ตาลกำลังถูกกระชากไป แต่นัท มันก็จับมือตาลเอาไว้...
"ไม่ไปได้มั้ย....ตาล" นัทพูดพรางส่งสายตาหวานเยิ้มมมม เห็นแล้วชวนอ้วก ให้น้องตาล
"พี่นัทตาลไม่...." ตาลพูดยังไม่ทันจบพี่แบงค์ก็พูดแทรกขึ้นมา
"กลับบ้าน !" พี่แบงค์กระชากตาลจนหัวเข่าไปกระแทกกับโต๊ะ เลือดไหล นัทรีบลุกจากเก้าอี้ ไปหาตาล แต่พี่แบงค์ก็มาขวางไว้ พรางดึงตาลขึ้นมา แล้วลากออกไป ทำไมใจไม่ช้ใส้ระกำขนาดนี้ว้ะ แต่ผิดขาด ไอ้นัทมันไม่ร้องไห้ หน้ามันไม่นิ่ง มันยิ้มมุมปาก แล้วมองหน้าผม

"กลับบ้านก่อนนะเว้ย ! ^^" เอ้า ! มันยิ้ม มันเป็นบ้าอะไรว้ะนะ มีเพียงแค่พี่กี้ที่นั่งเงียบที่โซฟา และบอสที่จีบมือผมไว้
"พี่โดม...บอสง่วง" ง่วง ? บ่าย 2 ง่วง ?
"บ่าย 2 เนี่ยน่ะ ?" ผมพูดพรางขยี้หัว
"บอสง่วง...." บอสพูดพรางทำตาบลือใส่ผม 










1 ชั่วโมงผ่านไป










"บอส !!! พี่เอ้ FaceTime มาหา !!!" ผมวิ่งขึ้นไปบนห้องหลังจากที่บอสลืมโทรศัพท์ไว้ข้างล่าง
"หือ ? รับเลยๆๆๆ"


(ฮัลโหล บอส ! พี่ FaceTime มาหาเพราะเปลืองตังค์โทรศัพท์นะ ไลน์มาดีกว่า )
"ครับ"
(นัทอยู่มั้ย ?)
"พี่นัทกลับบ้านไปแล้ว "
(อ่อ ... โดม บอส พี่ฝากบอกนัทด้วยนะว่า .....)
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

(พี่แบงค์ส่งตาลกลับฟินแลนด์ไปแล้ว....)

ห้ะ ! ? ส่งกลับไปแล้ว ? ไม่จริงอ่ะ ไม่ๆ นัทก็อกหักอ่ะดิ เวรแล้วววววววว

ตื้ด ตื้ด ตื้ด ตื้ดๆ 

เออดี บอสตัดสายทิ้ง พรางหันหน้ามากอดผม 

"ฮึกๆ พี่โดม...ทำไมคนที่ผมรัก ต้องจากผมไปทุกคนเลย ฮึกๆ" บอสพูดพรางเอามือกอดผมแน่นมาก
"ยังมีพี่อยู่ไง .... พี่ยังรักบอสเสมอนะ" ผมพูดพรางเอามือลูบที่หลังของบอส
"ขอบคุณนะที่พี่ยังรักผม ไม่ทิ้งผมไปไหน"
"พี่ไม่มีวันทิ้งเลยล่ะ อ่อบอส อยากกลับบ้านมั้ย ? พี่ไปส่งได้นะ" ผมพูดพรางผละกอดออกแล้วจับไหล่ไว้แทน
"ถ้าพี่รักบอส พี่อย่าพูดถึงเรื่องกลับบ้านอีกนะผมขอ ...." บอสพูดจบผมก็ผยักหน้า แล้วก้มลงไปหอมแก้มบอส แล้วผมกับบอส ก็ตัดสินใจที่จะอยู่อย่างงี้ไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่ผมก็รู้ดีว่าผมควรจะต้องทำให้บอสกลับบ้านให้ได้ และต้องหาทางบอกไอ้ทชนัทให้เสียฝจน้อยที่สุด หรือบางที มันอาจจะไม่เสียใจ เลย ก็ ได้.....



















พี่โดมของเรา ? จะทำได้ไหมนะ ช่วกันเอาใจช่วยด้วยนะค่ะ ฮืออออออ...
อยากอ่านตอนต่อไปมั้ย ? ขอ 170 ได้ไหมอ่า ? กำลังใจเน้ออออ กำลังใจ 

ตอนนี้ไรท์เล่น Ask.fm แล้ว อยากถามไรไรท์มาเลยตอบหมด Kaykai DB รออยู่นะ.....