รักได้ไหมน้องชายนุ่มนิ่ม ?

ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 11 บนเตียง

     “ไอ้นัท ! ไม่ต้องไป ถ้ามึงไปเราสองคนตัดขาดกัน” ผมพูดพรางดึงข้อมือไอ้นัทมันไว้

“มีไรก็คุยกันดิว้ะ รอยร้าวช่วยกันสร้าง ก็ช่วยกันแก้ ตอนนี้กูมีรอยร้าวที่หัวใจ จะไปให้น้องตาลแก้โอเคนะ”  ไอ้….. ไม่รู้ว่าจะด่าว่าอะไร

“ไม่เกี่ยวว้ะ กูไม่อยากคุย กูนอนล่ะ” ผมทิ้งตัวลงบนที่นอน ที่จริงผมก็ง่วงนอนด้วยแหละ

“แล้วแต่ ไปล่ะ” มันพูดพรางลุกขึ้นจากเตีย งแต่ไม่ทันผมหรอก ผมไวกว่า

“ไม่ ! อยู่กับกูดีสุด !” ทันใดนั้นก็มีเสียงสาวสวย เสียงนางฟ้าของไอ้นัทประทานลงมา

“พี่นัทค่ะ ตาลรถจักรยานโซ่หลุด พี่นัทใส่ให้ตาลหน่อยได้ไหมค่ะ”

“ได้สิจ้ะ ><” มันพูดจกุกทันที

“แฟนก็อยู่ ไปดิไป ไปใส่ให้แฟนคุณนู้นนนนนน

“เห้ยยย !!! ผมไปเอง ฮ่าๆ ”นัทพูดพรางลุกไปโดยไม่สนใจอะไรแล้ว

“ผมขอคุย …..” บอสพูดไม่ทันจบ ผมก็เลยแกล้งหลับ ตอนนี้ผมยังไม่อยากฟังอะไร ของทำใจก่อนนะ

10 นาทีผ่านไป

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

20 นาทีผ่านไป

.

.

.

.

.

.

.

.

.

1 ชั่วโมงผ่านไป

  ผมลืมตาขึ้นมา ผมหวังว่าผมจะไม่เห็นหน้าเขา แต่ผมเห็นเขานั่งอยู่ริมประตู นั่งมองปฏิทินของผม พอเขาเห็นผมลืมตาเขาก็ยิ้ม ยิ้มแบบนั้นอีกแล้ว รู้ไหม คนเห็นมันใจละลายนะเว้ยยยยยยย

…………………………………………………………………………………

 “พี่โดม ผม…” บอสพูดพรางเดินมานั่งข้างๆผม แล้วส่งสายตาเหมือนเมื่อก่อนให้ผม ผมจะละลายและหวั่นไหวมากกว่านี้แน่ ถ้าเขาไม่มีแฟนอยู่แล้ว

“ไม่ต้องพูดอะไรหรอกบอส พี่เข้าใจทุกอย่างดี” ผมพูดพรางตบไหล่บอส แล้วลุกขึ้นมาจากเตียง ผมลุกได้ไม่ทันเท่าไหร่ก็มีมือเรียวยาว มากอดผมไว้จากทางด้านหลัง กอดผมแน่นมาก และกอดนั่นมันก็คือกอดที่รู้สึกดีกว่าเดิม ล้านเท่า

“ผมรักพี่ พี่ได้ยินไหม ผมไม่เชื่อใครที่พี่บอกพี่แบงค์ผมก็ไม่เชื่อแต่ผมจำเป็นต้องไป ผมรักพี่นะพี่โดม ผมอย่ากฟังจากปากพี่ว่าพี่ รักผมไหม…” ระ ระ ระ รัก…หรอ…

“พี่จะรักบอสได้ยังไง ในเมื่อตาลก็อยู่ทั้งคน…” ผมพูดพรางหันหน้าไปหาบอส ผมเห็นน้ำตาของบอสที่ไหลออกมา ครั้งนี้ผมรู้สึกว่ามันเป็นน้ำตาจากความรักของเราทั้งคู่

“ตาลไม่ใช่แฟนผม เพื่อนสนิดเฉยๆ ….” จริงหรอ ? งั้นก็…

“แล้วทำไมเรื่องต่างๆ มากมายบอสไม่อยู่เคลียกับพี่ ? บอสหนีพี่ไปทำไม ” ผมพูดพรางกดไหลบอสนั่งลงบนเตียง

“ผมรู้ว่าพี่โกรธผมมากไง ผมเลยตัดสนใจไปเมืองนอก” บอสพยายามอธิบายให้ผมฟัง

“แล้วคิดว่าคนที่รออย่างพี่ มันเจ็บแค่ไหน !”

“ผมรักพี่นะ…”

บอสพูดจบผมเลยก้มหน้า ไปหอมแก้มของบอส ผู้รู้สึกถึงกลิ่นไอที่ไม่เหมือนเดิม เพราะมันดีกว่าเดิม ครั้งนั้นผมหอมไปเพียงเสี้ยววินาที แต่วันนี้ 4 ปี ผ่านไปมันช่างคุ้มค่ากับผมเหลือเกิน  ผมยังไม่อยากทำอะไรเกินเลยกับน้องเขา ผมขอเพียงแค่จูบ…สักครั้งในชีวิตของผม  ผมเลยจับใบหน้าอันขาวผ่องของน้องขึ้นมา เขายิ้มให้ผมแบบนี้ ยิ้มละลายเหลือเกิน

“บอส…. พี่รักบอสนะ”  ผมพูดจบก็ประกบปากของผม ลงบนปากเรียบเนียนของเขา วินาทีแรกผมรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัว บอสไม่ตอบโตอะไรจนกระทั้งบอสจูบตอบผม พรางเอามือมากอดคอผม และผมก็ผละจูบออก พรางดึงบอสเข้ามากอดอย่างแน่นๆ แน่นจนอยากให้เขาอยู่กับตลอดไป

“พี่เป็นคนแรกเลยนะ ที่กล้าทำกับผมขนาดนี้….” บอสพูดใส่หูผมอย่างบางเบา จนผมรุ้สึกดี ดีมากที่สุด

“มากกว่านี้ พี่ก็จะทำ…” ผมพูดพรางปล่อยบอสออก

“นี่ก็ดึกมากล่ะนะบอส วันนี้ นอนบ้านพี่ดีกว่านะ… >< ”







กอด จูบ อูยยยยย >< ห่างหายจากความฟิน แบบนี้พอไหม อยากรู้ว่าความรักของทั้งคู่จะหวานแค่ไหน นัตาลสมใจดั่งหวังไหม เม้น 90 นะอิอิ ><
 

::ประกาศ::

     ใครที่แอดเฟสไรท์มา แต่ไรท์ยังไม่ได้รับ กรุณาส่งข้อความมาหาไรท์นะค่ะ จะได้รู้ว่าใครคือ DB Family ไรท์ไม่รับมั่วซั่วน่ะ ฮิฮิ ใครมี่แอดเฟสไรท์มาแล้ว  ใครที่ยังไม่กดถูกใจเพจ ตามลิงค์นี้ ไปกดด้วยน้าาาาาา

.
.
.
.
.
.
.
.
.
 

https://www.facebook.com/pages/%E0%B9%82%E0%B8%94%E0%B8%A1%E0%B8%9A%E0%B8%AD%E0%B8%AA-The-Comedian-Thailand-2/590054321084327?fref=ts