คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 ความลับแตก
vSense foreseesv
]]]]]]]]]]]]]]]]]
บทที่ 2 ความลับแตก
“โอ้ยๆ ทำไมต้องมีรายงานด้วยน่ะ นี่มันมหาลัยแล้วน่ะไม่ใช่มัธยม” เสียบ่นของมายด์ดังขึ้น หญิงสาวข้างๆมายด์มองมายังเพื่อนรัก ผมหยักโสกสีน้ำตาลแดงจากน้ำยาโกกผมรับกับใบหน้าเนียนใสรูปไข่ได้เป็นอย่างดี มายด์ กับแป้งถือว่าเป็นหญิงสาวที่หน้าตาเข้าขั้นดีในระดับหนึ่ง
“เธอก็ไม่ต้องทำก็ได้นิ ยังไงตอนสอบก็ได้เต็มอยู่แล้ว” มายด์เลิ่กคิ้วขึ้น
“จริงเหรอแป้ง อ้าวแบบนี้แป้งก็ต้องทำคนเดียวนา”
“งั้นเธอก็ควรทำถือว่าช่วยฉันก็แล้วกัน” แป้งเอ่ยแกมหมันไส้กับคนเก่งตรงหน้า
“งั้นไปทำวันนี้เลยจะได้เสร็จเร็วๆแล้วฉันจะได้มีเวลาว่างเยอะๆ”
“แล้วทุกวันนี้เธอไม่มีเวลาว่างเลยหรือไง ฉันละไม่เข้าใจจริงๆว่าเธอกินอะไรถึงได้มีสมองแบบนี้ฉันไม่เห็นเธอจะสนใจเรียน หนังสือก็ไม่อ่าน ตอนสอบก็เสร็จคนแรก แต่คะแนนออกมาทำไมถึงได้เต็มเกือบทุกวิชาแบบนี้”
แป้งใช้คำว่าเกือบ...เพราะถ้าเธอทำเต็มทุกวิชาเธอก็อัจฉริยะเกินมนุษย์น่ะสิ แค่นี้ใครๆก็ว่าเธอมีสมองเกินมนุษย์แล้ว มายด์เพียงยิ้มเล็กน้อย
ทั้งสองคนเดินไปยังใต้อาคารเรียนแล้วก็พบกับเพื่อนในห้องกลุ่มหนึ่ง
“มีอะไรกันเหรอ ทราย” มายด์ถาม กลุ่มของทรายหันมาทางเธอ
“ปล่าวหรอกพวกเราแค่คุยกันเรื่อง ฟอร์เวิร์ดเมลล์นะ พวกเธอได้กันมั้ย sense foresees นะ” มายด์พยักหน้าเหมือนเป็นเรื่องปกติเพราะเรื่องนี้พูดกันมาติดต่อกันสามปีแล้ว ส่วนแป้งมายด์รู้สึกว่าเธอสะดุ้งเล็กน้อย
“เธอว่ามันเรื่องจริงรึปล่าว วันนี้ฉันได้ยินข่าวลือมาว่ามีคนส่งไปว่า อยากรู้ว่าหวยออกอะไร แล้วเขาก็ได้จริงๆ” มายด์สำลักลมหายใจตัวเองแล้วเธอก็แสร้งทำเป็นไอ เธอแค่หยั่งรู้นะไม่ใช่เจ้าแม่ใบ้หวย ถ้าเธอทำได้ปานนี้กองสลากคงเจ๊งไปไหนต่อไหนแล้ว....ไม่ใช่ว่าเธอจะรู้ทุกอย่างสักหน่อย บางเรื่องที่เธออยากรู้ก็ไม่ได้รู้ โดยเฉพาะเรื่องใบ้ตัวเลขที่มีอยู่ 10 ตัวเนี่ยแหละ เคยน่ะไม่ใช่ไม่เคยแต่ที่เธอเห็นน่ะมันมืดไปหมด แล้วอีกเรื่องก็คือ เธอมองไม่เห็นเรื่องของตัวเอง....
“เธอเป็นอะไรนะมายด์” ทรายถามขึ้น
“อ้อปล่าวๆ ไม่เป็นอะไร แล้วเธอได้ยินมาจากไหนละถ้าเป็นเรื่องจริงฉันจะลองส่งไปถามบ้าง”
“เขาก็พูดๆกันมาแหละแต่ฉันว่ามันไม่ใช่เรื่องจริงหรอก”
....ใช่สิ เจ้าของเมลล์นั้นก็ยืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้วไง แล้วที่เธอส่งเมลล์มาถามความรู้สึกของนายซันนั้นนะ ขอโทษทีนะที่ฉันบอกไปไม่ได้ เพราะนายนั้นมันแค่แข่งจีบหญิงกับคู่หูมันเท่านั้นแหละ ถ้าเธอรู้ ฉันก็คงได้รับคำด่าเป็นฉบับที่ร้อยกว่าๆแล้ว
“แป้งเธอเป็นอะไรทำไมหน้าซีด” เพื่อนในกลุ่มของทรายถาม มายด์หันไปมองแล้วเผลอได้ยินความคิดของเธอ
....ไม่ต้องห่วงหรอกน่า เธอนะที่ส่งมาได้ประโยชน์แน่ๆ
มายด์ตอบคำถามแป้งที่ถามในใจ
บ้านเดี่ยวหลังโตที่มีพื้นที่บริเวณกว้าง มีสนามหญ้าสระว่ายน้ำครบ แป้งเป็นอีกคนที่ฐานะเข้าขั้นดีถึงดีที่สุด พ่อของเขาเป็นเจ้าของบริษัทสินค้าชื่อดัง ส่วนแม่ก็เป็นดีไซร์เนอร์ชื่อดังเช่นกัน – หลังจากที่คุยกับกลุ่มทรายเสร็จ เธอก็ตัดสินใจมาทำรายงานที่บ้านแป้ง...แต่ดูเหมือนจะมาผิดวัน....
“ไม่! ฉันไม่สนใจว่ายัยนั้นเป็นใครคุณไม่ต้องมาหาข้ออ้างให้ฉัน” เสียงหวีดตวาดดังขึ้นในห้องนั่งเล่นหลังจากที่มายด์ถอดรองเท้ากำลังขึ้นบันได
“ผมไม่ได้หาข้ออ้าง ถ้าคุณไม่ฟังก็เรื่องของคุณ!” แป้งฉุดมือมายด์ขึ้นไปแล้วพาเข้าห้องทันที
ต่างคนต่างเงียบ...บรรยากาศที่มีแต่ความเงียบทำให้มายด์อึดอัด
“เธอไม่ต้องคิดมากหรอก ฉันเข้าใจ” เป็นคำพูดที่มายด์คิดว่าเธอสามารถพูดได้เพียงเท่านี้
แป้งเงยหน้ามองเพื่อนรัก ก่อนจะโผล่กอดแล้วร้องไห้โฮอย่างอัดอั้นมานาน และเมื่อเธอควบคุมสติได้เธอก็ปาดน้ำตาแล้วยิ้มให้มายด์
“ขอโทษที...ฉัน” แป้งพยายามพูดแต่อาการสะอื้นทำให้เสียงเธอขาดช่วงไป
“เอาน่าแป้ง ฉันว่าเธออย่าพึ่งพูดอะไรยังไงฉันก็ไม่หนีไปไหน เธอจะเล่าเมื่อไรก็ได้ เรามา...เออ มาทำรายงานกันเถอะ” แป้งเพียงแค่พยักหน้าแล้วเดินไปที่คอมพิวเตอร์ของตัวเอง - มายด์ช่วยแป้งทำรายงานไปเรื่อยๆจนเสร็จ ในส่วนที่เป็นหน้าที่ของเธอ
“เด๋วฉันขอไปกินน้ำก่อนน่ะ เธอทำไปเถอะเดี๋ยวฉันบริการตัวเองได้” แล้วมายด์ก็เดินออกจากห้องของแป้งลงมาข้างร่าง
....เริ่มงานเสียที...
ตามที่มายด์คาด คุณนพดลพ่อของแป้งนั่งอยู่ที่โซฟาห้องนั่งเล่น เขาละสายตาจากหนังสือที่อ่านมายังมายด์ที่เดินเข้าไป เธอยกมือไหว้ตามมารยาทก่อนเอ่ย
“หนูมาขอกินน้ำสักแก้วนะค่ะ” พ่อของแป้งไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่กลับไปสนใจหนังสือตรงหน้าต่อ เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วเพราะคนๆนี้ไม่เคยคุยกับเพื่อนของลูกสาวเลย คนอะไรเย็นชาจริงๆ - มายด์เปิดตู้เย็นแล้วรินน้ำใส่แก้ว ตอนนี้เธอเปิดรับเสียงในความคิดของบุคคลในห้องนี้เต็มที่
....บ้าชะมัดได้ยินแต่สิ่งที่เขากำลังอ่าน...
มายด์เจาะจงปิดตู้เย็นดังลั่นทำให้ผู้เป็นพ่อของเพื่อนรักหยุดอ่านหนังสือตรงหน้าทันที มายด์กล่าวขอโทษแล้วเดินออกจากห้องไป หากแต่ไม่ได้กลับขึ้นไปในห้องของแป้ง เธอยื่นอยู่หน้าห้องนั่งเล่นแล้วหลับตา....
นายนพดลวางหนังที่อ่านไว้บนตักก่อนจะเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ มายด์ได้ยินสิ่งที่เธอต้องการจนหมดไม่ใช่แค่พ่อของแป้งเท่านั้นที่มีผู้หญิงใหม่ แม้แต่แม่ของแป้งก็เช่นกัน ทั้งคู่จะแต่งงานใหม่
แล้วแป้งเล่า บ้าจริง...
มายด์กลับขึ้นไปบนห้องของแป้ง เธอเห็นเพื่อนของเธอนั่งเล่นเกมอย่างสบายใจ
“เสร็จแล้วเหรอ”
“อืม”
มายด์กระโดดขึ้นไปนั่งบนเตียงของแป้งสายตาจับจ้องไปที่เกมใจจอคอม และจมอยู่กับความคิดตัวเอง....แล้วเธอก็ตัดสินใจ
“แป้งฉันดูดวงให้เธอเอาไหม” แป้งละสายตาจากเกมคอมพิวเตอร์ตรงหน้าหันมามองมายด์แล้วมุ่นคิ้ว
“เออ...ฉันแค่รู้วิธีดูลายมือมาคร่าวๆ เธอสนใจไหมละ” มายด์งัดข้ออ้างขึ้นมาทันที
“อืม ก็ลองดู” แป้งตอบแล้วแบสองมือมาให้มายด์ – แต่มายด์เพียงแค่จับมือแล้วหลับตา ซักพักเมื่อเธอลืมตาก็แสร้งทำเป็นจ้องลายมือของแป้ง ก่อนจะเอ่ยเบาๆ
“เธอจะได้ย้ายที่อยู่นะ...อยู่คนเดียวเร็วๆนี้แหละ” สิ้นเสียงมายด์แป้งรีบชักมือออก แล้วจ้องหน้าเพื่อนรักอย่างต้องการจะรู้ความจริง
“มายด์ ฉันสงสัยเธอมานานแล้วนะ เธอมีอะไรปิดบังฉันอยู่ใช่มั้ย” แป้งเค้นถามเสียงจริงจัง มายด์มองหน้าแป้งซักพักแล้วพยักหน้า
เธออ่านใจแป้งอีกแล้ว...นี่คงเป็นสิ่งหนึ่งที่เธอไม่ค่อยอยากได้ยินความคิดของแป้งเพราะเพื่อนเธอคนนี้สงสัยสิ่งที่เธอมีมาตั้งแต่ม.3แล้ว...คงถึงเวลาที่ต้องบอกความจริง ยังไงแป้งก็เป็นเพื่อนรักคงไม่หาว่าเธอบ้าหรอก
“ก็ใครจะไปรู้ว่าเธอเชื่อในสิ่งเหนื่อธรรมชาติ”
“มายด์”
“ก็ได้ๆๆบอกก็ได้” มายด์ถอนหายใจเฮือกก่อนเอ่ยต่อ “ไม่มีอะไรมากหรอกแค่คนมีเซนต์นะ”
“เซนต์ ?”
“ใช่เซนต์....พูดง่ายๆก็คือฉันจะได้ยินในสิ่งที่เธอคิด”
….พูดเป็นเล่น....
“นั้นไงฉันว่าแล้วเธอต้องไม่เชื่อ”
...จะเชื่อได้ไงก็มัน...
“มันเป็นความจริง แป้ง”
...ได้ยินสิ่งที่ฉันคิดเนี่ยน่ะ...
“ใช่ฉันได้ยินสิ่งที่เธอคิด”
“มายด์!! เธอ...”
มายด์ยักไหล่
“คราวนี้เชื่อยังละ”
แป้งมองหน้าเพื่อนรักตรงหน้า ใช่เธอสงสัย....สงสัยอะไรบางอย่างกับเพื่อนคนนี้แต่เรื่องนี้มันเกินความคิดของเธอถึงเธอเคยคิดว่ามายด์อาจจะอ่านใจคนได้จริงๆก็เถอะ
“ใช่แล้วมันก็เป็นจริงๆอย่างที่เธอคิด”
“มายด์!!”
แป้งถอนหายใจก่อนจะตั้งสติ “งั้นเธอก็รู้ความคิดฉันตั้งแต่ม.3น่ะสิ”
มายด์ส่ายหน้า “ฉันได้ยินความคิดก็จริงแต่ฉันก็สามารถไม่ใช้มันได้ ฉันเคารพสิทธิส่วนบุคคลเธอน่ะ ถ้าไม่จำเป็นฉันก็ไม่ทำหรอก”
“แล้วเมื่อกี้ที่เธอดูดวงให้...”
“ฉันก็กำลังจะบอกต่อไปว่าฉันก็เห็นภาพอนาคตได้เหมือนกัน...”
]]]]]]
ความคิดเห็น