ซินเดอเรลล่า เวอร์ชั่น 0.5 (ก่อนจะมาเป็นสโนไวท์)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เมื่อซินเดอเรลล่านึกอยากปฏิวัติยึดอำนาจจากแม่เลี้ยงขึ้นมา อะไรจะเกิดขึ้น?
ปฏิบัติการของเธอจะสำเร็จหรือไม่?
เธอจะหลุดพ้นจากการกดขี่ข่มเหงของแม่เลี้ยงและลูกๆได้ไหม?
และมันจะเกี่ยวกับสโนไวท์อย่างไร?
ติดตามได้ที่นี่

อ้อ! นี่คือตอนแรกของนิยายชุดเวอร์ชั่น 0.5 เป็นไอเดียเก๋ๆของเก๋
ประมาณว่านำเทพนิยายของเขาที่ดีๆอยู่มาผสมให้มันเพี้ยนๆมั่วๆ
หลุดโลก สะใจคนอ่าน (คนเขียนมากกว่ามั้ง)
แล้วก็เอาทุกเรื่องมาผูกกัน

จะอ่านแยกเป็นตอนๆ หรืออ่านต่อๆกันไปตามลำดับ ก็คิดว่าน่าจะรู้เรื่องเหมือนกันนะ

จุดประสงค์เพื่อแก้เซ็งสำหรับเพื่อนๆที่รออ่านอภิมหานิยายของเก๋อยู่
ไม่อยากให้รอจนแห้งตาย เลยแต่งเรื่องสั้นๆให้อ่านไปก่อนแหละนะ

และเนื่องจากว่ามันเป็นเรื่องสั้นตอนเดียว เก๋จึงขออนุญาตนำตัวละครมาไว้ในส่วนนี้แทน

ตัวละครสุดกิ๊บของเก๋

นางใจร้าย  อ่ะโห่เฮะ แม่เลี้ยงแสนดีผู้ถูกซิน 2 กลั่นแกล้ง เธอมีผมดำหยิกหยอยยาวถึงกลางหลัง
หน้าตาแก่ๆ ใส่แว่น แต่งตัวด้วยเสื้อคอกระเช้ากับผ้าถุงเก่าๆ

เจ้าชายบักเขียด  แห่งราชวงศ์จิ๊กกะปู้ ราชอาณาจักรอัฟกาวิตถาร
เจ้าชายสุดหล่อหน้าตาเหมือนลูกครึ่ง (ครึ่งอะไรหว่า?) มาดแมนที่หลงรักหญิงสาวผู้หนึ่ง
ซึ่งเจอกันในงานเลี้ยงเต้นรำ เขาผู้ใส่สูทสีดำ เสื้อเชิ้ตขาว ผ้าคลุมสีแดง และมงกุฏสุดเก๋

ซินเดอเรลล่า 2 หญิงสาวแสนร้ายกาจแสบทรวง ผู้หลอกลวงได้อย่างแนบเนียน
เธอขับไล่ซินเดอเรลล่า 1 และกลั่นแกล้งแม่เลี้ยงกับลูกๆ นำสมัยตลอดเวลาด้วยกางเกงยีนส์
และเสื้อผ้าตามเทรนด์ ผมสไลด์ยาวประบ่าสีน้ำตาลเข้ม ไฮไลท์อีกทีด้วยสีน้ำตาลอ่อน

ซินเดอเรลล่า 1 ซินเดอเรลล่าผู้อ่อนแอ๊อ่อนแอ ยอมให้เขากดขี่ข่มเหง แต่งตัวด้วยเสื้อยืดโคร่งๆกับกระโปร่งเก่าๆที่แทบจะเอาไปทำผ้าขี้ริ้วได้ ผมตรงๆสีดำยาวเกือบถึงเอวและรวบอย่างเรียบร้อย

ทาทา ลูกสาว เอ๊ย! ลูกชาย เอ๊ย! ลูกกระเทยของแม่เลี้ยง ผู้ชอบแต่งตัวด้วยเสื้อผ้านำสมัย และกระโปรงบานฟูฟ่อง ผมหยิกหยอยเหมือนแม่เปี๊ยบ

กิ๊บซี่ น้องสาวของทาทา นิสัยและการแต่งตัวเหมือนกันเปี๊ยบ!(ประมาณว่าคนแต่งขี้เกียจพิมพ์)

นางฟ้าแสนใจดีมีเมตตาแต่เชื่อคนง่าย แต่งตัวด้วยชุดกระโปรงสีขาวเป็นประจำ

ซาตาน ผู้ชอบให้ใครๆเรียกเธอว่า Devil เธอจบจากนอกเลยมีสำเนียงอินเตอร์สุดๆ
แต่งตัวด้วยสีดำเป็นประจำ และชอบดูถูกนางฟ้าบ่อยๆ

คนสุดท้าย รปภ.เจษฎาภรณ์ ชายผู้อารักขาประตูพระราชวัง (ยามเฝ้าประตู) ชอบทำตัวเรื่อยเฉื่อย เชื่องช้า และหน้าตาย แต่พอมีคนเรียกชื่อจริงปุ๊ปจะกระปรี้กระเปร่า สดใส กระฉับกระเฉงขึ้นมาทันที

หมายเหตุ แบบฟอร์มการเขียนเรื่องนี้อาจดูแปลกๆ
เนื่องจากเป็นบทละครที่ใช้เล่นในชั่วโมงเรียนมาก่อนจ้า...

สเปเชียล แต้งก์ ขอบคุณเพื่อนสนิทแสนรัก (รักๆ รักมาก...ก) ผู้หนึ่ง
ซึ่งเป็นผู้ช่วยและวิจารณ์ตอนที่เราคิดบทละครเรื่องนี้
เพื่อเอาไปให้เพื่อนอีก 9 ชีวิต (เหมือนแมวเลยแฮะ) มันใช้เล่นในชั่วโมงเรียน

ขอบคุณจริงๆนะ (เราซาบซึ้งใจซะไม่มี)

เนื้อเรื่อง

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ บ้านอันใหญ่โตมโหฬารหลังหนึ่ง ยังมีซินเดอเรลล่าผู้หน้าสงสาร ถูกกดขี่ข่มเหงจากแม่เลี้ยงใจร้าย...

(ซินเดอเรลล่า1 ยืนทำหน้าสลด ฟังแม่เลี้ยงบ่นๆด่าๆ)

แม่เลี้ยง : นี่เธอ งานบ้านนิดๆหน่อยๆแค่เนี้ย ไม่มีปัญญาทำรึไง กะอีแค่กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน

ซักผ้า ตากผ้า พับผ้า รีดผ้า เปลี่ยนผ้าปูที่นอน อาบน้ำกับให้อาหารสัตว์เลี้ยง แล้วก็ทำกับข้าว

นิดเดียวเอง! สมัยตอนที่ฉันยังไม่แต่งงานกับพ่อแกนะ ฉันต้องทำงานบ้านเยอะกว่านี้อีก

ซิน2 : (เดินเข้าไปหาแม่เลี้ยงโดยถือไม้ขนไก่มือซ้าย ใช้ชี้หน้าแม่เลี้ยง ทำเสียงหาเรื่อง) หยุดนะ! เธอใหญ่มาจากไหนมิทราบ (ทิ้งไม้ขนไก่ แล้วผลักซิน1 ล้มลง ซิน1 ลงไปนั่งพับเพียบ ใช้มือขวายันพื้น มือซ้ายปาดน้ำตา แล้วแหงนหน้ามองซิน 2) ส่วนเธอ มันยุคไหนกันแล้วฮะ ดูซิ แต่งตัวเช้ยเชย ฉันจะบอกอะไรให้ เราน่ะ ต้องเป็นผู้หญิงยุคใหม่ ยอมให้เขาข่มเหงได้ยังไง เราต้องรู้จักต่อสู้เพื่อสิทธิของตัวเอง บอกได้คำเดียวว่าต้อง "ปฏิวัติ!" (ชูกำปั้นขึ้นสูงๆ)

หน้าเจี๋ยมเจี้ยมอย่างเธอน่ะ คงทำไม่เป็น (กระแทกเสียง) ล่ะสิ ไปนั่งดูเลยไป๊ เดี๋ยวซินเดอเรลล่าคนนี้ (เน้นเสียง เอามือตบอกอย่างมาดหมาย) จะสาธิตให้ดูเอง

(เดินไปหยุดตรงหน้าแม่เลี้ยง) แม่เลี้ยงขา... (ลากเสียงยาวๆทำเสียงหวานเจี๊ยบ)

แม่เลี้ยง : ขา... (ลากเสียงยาวทำหน้างงๆ)

ซิน2 : ในฐานะที่หนูเป็นลูกแท้ๆของเจ้าของบ้านนี้ หนูย่อมมีสิทธิ์ในมรดกทั้งหมด เพราะฉะนั้น ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แม่เลี้ยง (พูดพร้อมชี้หน้าแม่เลี้ยง) จะต้องขนข้าวขนของทั้งหมด (ชี้กวาดไปรอบๆ) ไปนอนที่ห้องใต้หลังคา (ชี้ขึ้นข้างบน) แทนหนู (ใช้นิ้วโป้งชี้ตัวเอง) แล้วช่วยจัดห้องนอนใหญ่ให้ด้วยนะคะ (หันหลังกลับ เดิน แล้วหยุดทำท่าเหมือนนึกอะไรได้ แล้วหันกลับมา) อ้อ! แล้วอย่าลืมล้างห้องน้ำ ทำความสะอาดห้องครัว ห้องนั่งเล่น ห้องโถง แล้วก็เก็บกวาดสวนหลังบ้านด้วยนะคะ เกือบลืมแน่ะ! (ทำหน้าใสซื่อ) วันนี้หนูจะไปงานเลี้ยงเต้นรำที่พระราชวัง ช่วยทำความสะอาดกรงไก่ อาบน้ำให้แมว 6 ตัว สุนัข 4 ตัว และสำคัญที่สุด (ระหว่างพูด ก็ก้มลงควานหาเงินในกระเป๋ากางเกงไปด้วย) ทำมื้อดึกไว้ให้หนูด้วยนะคะ นี่ค่ะ (ทำเป็นนับแบงก์หลายๆใบ ขณะที่กำเหรียญห้าไว้ในมือ แม่เลี้ยงจ้องแบงก์ตาวาว พึมพำว่า ห้าร้อยๆ) หนูให้เงินค่าซื้อของทำกับข้าว (ส่งเงินให้แม่เลี้ยงโดย ปล่อยเหรียญห้าที่กำลังลงในมือแม่เลี้ยง แล้วเก็บแบงก์เข้ากระเป๋าเหมือนเดิม)

แม่เลี้ยง : 5 บาท! (ทำเสียงสูง)

ซิน 2 : ใช่ค่ะ 5 บาท (เสียงแบบโฆษณาปาร์ตี้) แล้วอย่าลืมตังค์ทอนนะคะ งานทั้งหมดต้องทำให้เสร็จภายในเที่ยงคืน (เน้นเสียง)

ทาทา, กิ๊บซี่ : ว้าย! คุณแม่ขา (เขย่าแขนแม่เลี้ยงแรงๆ) อย่าไปยอมมันนะคะ (ชี้นิ้วไปที่ซิน2 กระโดดกระทืบเท้าไปมา)
อ้อ! บอกไปรึยังคะว่าลูกทั้ง 2 ของแม่เลี้ยงเป็น... (ถอนหายใจส่ายหน้าแบบปลงๆ) กระเทย

แม่เลี้ยง : โอ๊ย! ลูกจ๋า แขนแม่จะหลุด
ซิน2 : นี่ สาวๆคะ ถ้าคุณแม่ไม่ทำตามคำสั่งของซิน ซินก็จะไม่ให้มรดก (พูดด้วยน้ำเสียงหวานราบเรียบ) แม้แต่บาทเดียว! (เน้นมากๆ กระแทกเสียง)

สามแม่ลูกสะดุ้งเฮือก ทำหน้าตั้ง คอสูง

ซิน2 : สาวๆ แต่งตัวไปงานเลี้ยงกับซินดีกว่า คุณแม่จะได้มีสมาธิในการทำงานบ้าน

ทาทา : งานเลี้ยง! อุ๊ย เจ้าชาย! (ดีใจสุดๆ) คุณแม่ขา... มีความสุขกับการทำงานบ้านนะคะ ไว้พวกหนูจะหาองครักษ์หล่อๆมาฝาก ไป กิ๊บซี่ เราไปแต่งตัวกันดีกว่า

กิ๊บซี่ : ได้ค่ะ พี่ทาทา

ทั้ง 2 วิ่งกรี๊ดกร๊าดเข้าไปในห้อง

แม่เลี้ยง : ทาทา กิ๊บซี่ ทำไมถึงทำกับแม่ได้ (ร้องเป็นเพลง) ลูกไม่รักแม่แล้วใช่มั้ย (หน้าและเสียงสลดมากๆ)

ระหว่างที่สาวๆกำลังแต่งตัว ทิ้งให้แม่เลี้ยงทำงานบ้านอยู่คนเดียวนั้น...

แม่เลี้ยง : ฮือๆ ฉันถูกเด็กข่มเหง ฉันอดไปงานเลี้ยง งานบ้านก็เหลือตั้งหลายอย่าง... (นางฟ้าค่อยๆย่องเข้ามาเงียบๆจากด้านหลัง) เฮ้ย! เธอเป็นใคร (ทำเสียงแบบตกใจมาก แม่เลี้ยงชี้หน้านางฟ้า)

นางฟ้า : อ้าว! หน้าสวยๆแบบเนี้ย ดูก็รู้ ว่าเป็นนางฟ้า

แม่เลี้ยง : ฮะ! นางฟ้า (ทำหน้าแบบไม่อยากเชื่อสายตา) คุณช่วยฉันเถอะนะ ฉันถูกเด็กกลั่นแกล้ง

ซิน2 : ผ่าง! (เปิดประตู วิ่งมาคุกเข้าข้างนางฟ้า) คุณนางฟ้าสุดสวยขา ดูสิคะเนี่ย แม่เลี้ยงเขาบังคับให้หนูไปแต่งตัว แล้วแกล้งทำเป็นถูกกลั่นแกล้งรอนางฟ้ามาช่วยอีกต่างหาก (ทำเสียงงอแง)

นางฟ้า : ใจร้าย เธอนี่แย่มาก ฉันนึกว่าเธอจะไม่ใจร้ายเหมือนชื่อเธอซะอีก โธ่! ซินเดอเรลล่า เธอช่างน่าสงสารจริงๆ ฉันจะเสกรถม้าให้ (โบกคฑาไปมา) แต่ไม่มีม้านะ ฉันคิดว่า... เธอคงไม่เอาสัตว์เลี้ยงน่าเกลียดน่าชังของเธอ มาให้ฉันเสกให้เป็นม้าหรอกนะ อย่าลืมกลับมาก่อนเที่ยงคืนล่ะ รถม้าอยู่หน้าบ้านแล้ว ฉันไปล่ะนะ

ซิน2 : ขอบคุณค่ะ (พูดด้วยเสียงหวาน จากนั้น ทำเป็นจับชายกระโปรงแล้วถอนสายบัวทั้งๆที่ใส่กางเกง) สาวๆ เสร็จรึยังจ๊ะ (นางฟ้าวิ่งหายไป)

ทาทา, กิ๊บซี่ : เสร็จแล้วค่ะ (ทำเสียงดัดจริต)

ซิน2 : เราไปดูรถม้าที่จะนั่งไปพระราชวังกันดีกว่าจ้ะ

ทาทา, กิ๊บซี่ : รถม้า! (พูดพร้อมกัน) รู้หรูเนอะกิ๊บซี่ (กิ๊บซี่พยักหน้ารับอย่างแข็งขัน)

ทั้งสามวิ่งกรูกันไปหน้าบ้าน

ทาทา : เนี่ยนะ รถม้า (ทำหน้าแหยๆ)

กิ๊บซี่ : ทำไมไม่มีม้าล่ะ! (ทำหน้าตาสงสัยเอามากๆ)

ซิน2 : (ยิ้มเจ้าเล่ห์) ใครว่าไม่มีม้า ก็พวกเธอไงล่ะ (หัวเราะอย่างชั่วร้าย แล้วก้าวขาขึ้นไปบนรถม้า) ทาทากับกิ๊บซี่เอาไม้สำหรับล่ามม้าหน้ารถมาพาดบ่ากันคนละข้าง

ตัดฉากมาที่แม่เลี้ยง...

แม่เลี้ยง : ฮือๆ ป่านนี้ลูกๆคงถึงวังกันแล้ว คงจะมีความสุขน่าดูสินะ แต่ดูฉันสิ เพิ่งทำความสะอาดไปแค่ห้องน้ำ ห้องครัว กับห้องนั่งเล่น ลูกๆก็พึ่งไม่ได้ ดีแต่ผลาญเงินไปวันๆ เป็นผู้ชายดีๆก็ไม่ชอบ ฉันล่ะไม่น่าแต่งงานใหม่ที่นี่เลย หวังจะฮุบสมบัติของพ่อเลี้ยง แต่ทุกอย่างกลับพังหมด นี่ถ้าได้แต่งงานกับเจ้าชาย ก็คงจะสบายไปทั้งชาติเลยสินะ เฮ้ย! เธอเป็นใคร
(ชี้หน้า แล้วเริ่มหอบแฮ่กๆ)

Devil : ไม่ต้องตกใจ คนทำบาปไว้เยอะมักจะเจอฉัน ฉันน่ะ เป็นซาตานประจำตัวเธอ แต่เรียกแบบนั้นมันเชยอ่ะ เรียกว่า Devil (ทำสำเนียงอังกฤษ) ดีกว่านะ ดูท่าทางเธอคงอยากไปงานเลี้ยงจนตัวสั่นเลยล่ะสิ

แม่เลี้ยง : เปล่าค่ะ ฉันตัวสั่นเพราะต้องทำงานบ้าน เลยเหนื่อยจนหอบ (พูดไปหอบไป) ว่าแต่ว่า คุณช่วยให้ฉันไปงานเลี้ยงได้เหรอคะ แฮ่กๆ

Devil : อย่าดูถูกกันเชียวนะ ฉันน่ะ เก่งกว่านางฟ้าอีก ฉันจะเสก Three Wheel (สำเนียงอังกฤษ) ให้เธอ ถีบไปเองนะ

แม่เลี้ยง : เอ่อ... ไม่ทราบว่า Three Wheel (พยายามเลียนแบบสำเนียง) คืออะไรคะ

Devil : ไม่รู้เรื่องเล้ย! บ้านน้อก...บ้านนอก สามล้อค่ะสามล้อ อ่าว รู้แล้วยังจะมัวรออะไรอยู่อีกล่ะ ไปได้แล้วไป๊ (ทำท่าไล่)

แม่เลี้ยง : เดี๋ยวค่ะ รองเท้าแก้วล่ะคะ แล้วต้องกลับมาก่อนเที่ยงคืนมั้ย

Devil : เธอนี่เรื่องมากจริง! (ทำท่าเสกคาถา) อ่ะ นี่รองเท้าแก้ว (แม่เลี้ยงรับถุงพลาสติกไปใส่ที่ข้อเท้าแล้วเอายางรัด) แล้วจะกลับก่อนเที่ยงคืนทำไมมิทราบ ฉันไม่ใช่พวกนางฟ้าฝีมือไม่ถึงขั้น
(ทำเสียงประชด ทำสายตาดูถูกมองออกไปนอกหน้าต่าง) มนตร์จะได้เสื่อมก่อนเที่ยงคืน ไปไป๊

แม่เลี้ยง : เดี๋ยวค่ะ ฉันอยากจะขอร้อง เอ่อ...

Devil : น่าเบื่อหน่าย! เกิดมาไม่เคยเจอใครเรื่องมากขนาดนี้ อะไรของเธออีกล่ะ

แม่เลี้ยง : ถ้าไม่เป็นการรบกวนคุณเกินไป อยากให้ช่วยทำความสะอาดห้องโถง จัดห้องนอน เก็บกวาดสวน ทำความสะอาดกรงไก่ อาบน้ำแมว สุนัข เอาเงินที่ลูกเลี้ยงฉันให้ไปซื้อของมาทำมื้อดึก อ้อ! ต้องมีตังค์ทอนด้วยนะคะ ตายแล้ว! ฉันทำความสะอาดห้องน้ำ แต่ลืมล้างส้วม รบกวนทำงานบ้านให้เสร็จก่อนเที่ยงคืนนะคะ ลูกเลี้ยงฉันสั่งมา

Devil : ให้ตายเถอะ เอายาพิษมาให้ฉันกินทีซิ ฉันล่ะไม่เข้าใจเด็กพันธุ์ใหม่ ใช้แม่เลี้ยงทำงานขนาดนี้เชียว

แม่เลี้ยง : เห็นมั้ยล่ะคะ ว่าฉันน่าสงสารขนาดไหน ขอตัวก่อนนะคะ ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือค่ะ อ้อ! สโนว์ไวท์ที่อยู่บ้านข้างๆมียาพิษให้คุณด้วยค่ะ บ๊ายบาย... (โบกมือแบบกระดิกนิ้ว หันหลังออกวิ่ง หยุดถอนหายใจอย่างโลกอกสักครู่ แล้ววิ่งต่อ)

Devil : เฮ้ย! เดี๋ยว สโนไวท์ยังไม่เกิดนี่นา
ตัดกลับไปที่ลูกๆ

ทาทา, กิ๊บซี่ : (กำลังลากรถม้า) ตุเลง ตุเลง ตุเลง ตุเล้ง ตุเลง ตุเลง ตุเหล่ง ฮี้! (หยุดยกเท้าขึ้นทุกครั้งที่ร้อง ฮี้)

กิ๊บซี่ : อุ๊ย! พี่ทาทา หนูมีแผนแล้วล่ะ
ทาทา : อะไรเหรอกิ๊บซี่
กิ๊บซี่ : ซุบซิบ ซุบซิบๆ (กระซิบให้ทาทาฟัง)

ทาทา : โห! กิ๊บซี่ เธอนี่ฉลาดเหมือนพี่ไม่มีผิด (ลากรถม้ามุ่งตรงไปยังแม่น้ำ แล้วจอด)

กิ๊บซี่ : พี่ซินขา... (ลากเสียงยาว หันมาทำหน้าเจ้าเล่ห์)

ซิน2 : (ลงจากรถม้า) ยังไม่ถึงเลย จะจอดทำไม มีสมองรึเปล่า นี่มันริมแม่น้ำ ไม่ใช่วัง!

ทาทา : ก็กิ๊บซี่น่ะสิคะ ซุ่มซ้าม...ซุ่มซ่าม ทำกระเป๋าตังค์ตกลงไปในแม่น้ำ พี่กับกิ๊บซี่เป็นโรคกลัวน้ำ ไม่กล้าเก็บน่ะจ้ะ ซินช่วยเก็บหน่อยน้า... นะๆ

ซิน2 : ไม่ได้เรื่องเลย พวกเธอเนี่ย เก็บไม่ได้ก็ไม่ต้องเก็บ!

ทาทา, กิ๊บซี่ : โห่... ไม่กล้าอ่ะดี๊... (พูดพร้อมกัน)

ซิน2 : เปล่านะ! (ทำเสียงโมโหนิดๆ) เอาเถอะๆ ถึงเรื่องนี้ซินจะดูร้าย แต่จิตใจงาม เก็บก็ได้ (ย่อตัวลงหากระเป๋าตังค์) ไหนอ่ะ ไม่เห็น... ตู้ม!(กิ๊บซี่กับทาทาถีบซินตกน้ำ)

ทาทา : ฮ่าๆ สมน้ำหน้า ตู้ม! (กิ๊บซี่ถีบทาทาตกน้ำ)

กิ๊บซี่ : ฮ่าๆ ใครว่าฉันฉลาดเหมือนพี่ ฉันฉลาดกว่าพี่ต่างหาก ไปล่ะนะ (ลากรถม้าพร้อมร้องเพลงแก้วหน้าม้าต่อ)
 ซิน2 กับทาทาตะเกียกตะกายขึ้นจากน้ำ สะบัดตัวนิดหน่อย (เหมือนหมา) แล้วรีบวิ่งตาม
ทันแล้วไปจับไหล่กิ๊บซี่คนละข้าง กิ๊บซี่หยุดกึ้กด้วยความตกใจ แล้วค่อยๆหันหลังกลับมาช้าๆ)

ซิน2, ทาทา : กิ๊บซี่... เธอจะทิ้งฉันเรอะ (พูดพร้อมกันโดนทำเสียงทำเสียงเคียดแค้นสยดสยอง)

ด้วยความพยายามของแม่เลี้ยง ตอนนี้... เธอถีบสามล้อถึงหน้าพระราชวังแล้ว (แม่เลี้ยงถีบสามล้อไปด้วย)

แม่เลี้ยง : (ลงจากสามล้อ) ไชโย! ถึงแล้ว (กระโดดโลดเต้นดีใจ แล้วรีบวิ่งไปหน้าประตูวัง)

เอ่อ... คุณยาม เอ๊ย! คุณรปภ.คะ ช่วยนำราชรถของดิฉัน ไปจอดทางด้านหลังเขตพระราชฐานด้วยนะคะ

รปภ. : (ยืนนิ่งเหมือนไม่รับรู้)

แม่เลี้ยง : เฮ้ย! คนป่ะเนี่ย คุณคะ คุณ (เอามือโบกผ่านหน้ารปภ.)

รปภ. : คุณเรียกผมหรอกเหรอครับ งั้น... เดี๋ยวผมจัดการให้ (ยืนนิ่งสักพัก แล้วค่อยๆออกเดิน)

แม่เลี้ยง : สงสัยถ่านใกล้หมด (มองรปภ.ที่ยังเดินไม่ถึงสามล้ออย่างขำๆ แล้วเดินไปหยุดหน้าประตูวัง ผลักประตูเข้าไป) ผ่าง! นางเอกมาแล้วค่ะ (ถอนสายบัว เดินแบบสโลโมชั่นเข้าไปในงาน) เฮ้ย! นี่งานเต้นรำในพระราชวังหรือผับกันแน่ มาผิดงานเหรอเนี่ย โห... คนเต็มไปหมดเลย

เสียงเพลงดังอื้ออึง ในบรรยากาศแสงสลัวๆ มีบาร์เทนเดอร์ แล้วก็ดีเจด้วย!
เจ้าชาย : (มองแม่เลี้ยงที่เดินเข้ามาอย่างอึ้งๆ ค่อยๆเดินเข้าไปหา) เอ่อ... คุณชื่ออะไรครับ

แม่เลี้ยง : จะ...ใจร้ายพะยะค่ะ เอ๊ย! เพคะ

เจ้าชาย : ช่างเป็นชื่อที่ไพเราะเหมาะกับคุณอย่างเหลือเชื่อ คุณช่าง... เอ่อ แก่บาดตาบาดใจผมเหลือเกิน รอยตีนกาของคุณประทับตราตรึงอยู่ในใจผม คุณจะให้เกียรติเต้นรำกับผมมั้ยครับ

แม่เลี้ยง : เอ่อ... คือ เมื่อกี๊ หม่อมฉันจะถือว่าเป็นคำชมนะเพคะ เอ่อ... (บิดไปบิดมา)
ผ่าง! มีเสียงประตูเปิด เจ้าชายและแม่เลี้ยงจึงหันไปมองตามเสียง

ทาทา, กิ๊บซี่ : แก๊! รปภ.ให้ฉันเข้าไปนะ (กิ๊บซี่เขย่าตัวรปภ.)

ซิน2 : คุณรปภ.คะ ให้เราเข้านะ นี่! ทำไมไม่พูด เฮ้ย! อย่ามาทำหน้าตายนะ

เจ้าชาย : อะไรกันเนี่ย พวกคุณ! เปียกม่อลอกม่อแลก ผมเผ้าก็ยุ่งเหยิง สติดีรึเปล่าก็ไม่รู้
เจษฎาภรณ์! เอาคนพวกนี้ออกไป

รปภ. : ครับผม! (รับอย่างแข็งขัน) ไปครับคุณ คราวหลังกรุณาเรียกชื่อผมให้ถูกด้วย เจษฎาภรณ์ รู้จักมั้ย เจษฎาภรณ์ เชิญคุณออกไปได้แล้วครับ

แม่เลี้ยง : เดี๋ยวค่ะ เอ่อ... เจ้าชายเพคะ นี่คือลูกๆของหม่อมฉันเอง ถ้าไม่ทรงรับสั่งให้เข้ามา
หม่อมฉันจะไม่เต้นรำ เด็ดขาด!

เจ้าชาย : เอ่อ... เจษฎาภรณ์ ให้พวกเขาเข้ามา

รปภ. : ครับผม! เชิญครับ (ลูกๆทั้งสามพยายามจัดทรงผมให้ดี แล้วรีบวิ่งไปหาเจ้าชาย)

ซิน2 : เจ้าชายเพคะ หม่อมฉันชื่อซินเดอเรลล่า (ถอนสายบัว) วันนี้เราจะเต้นเพลงอะไรคะ หม่อมฉันซ้อมเต้นมาเป็นปีแล้ว

กิ๊บซี่ : ไม่ๆ เต้นกับกิ๊บซี่ดีกว่าเพคะ เรื่องเต้นน่ะ ถนัด

ทาทา : จะซินหรือกิ๊บซี่ก็สู้ทาทาไม่ได้หรอกเพคะ เต้นกับทาทาดีกว่า

เจ้าชาย : ไม่! ฉันจะเต้นกับคุณใจร้ายเท่านั้น! เจษฎาภรณ์ มานี่ซิ เจษฎาภรณ์! เร็วๆ

รปภ. : (วิ่งกระหืดกระหอบมา) ครับผม!

เจ้าชาย : ฉันจะเต้นรำกับคุณใจร้าย เหลือสามคนนี้ นายเลือกไป จะเต้นกับซินเดอเรลล่า กิ๊บซี่
หรือทาทา สองคนที่เหลือช่วยคุ้มกันอย่าให้เข้ามายุ่งกับฉันด้วย!

รปภ. : ครับผม! กิ๊บซี่ครับ (เอาข้อศอกกระทุ้งกิ๊บซี่) เต้นด้วยกันมั้ย

กิ๊บซี่ : ไม่! ฉันจะไปหาเจ้าชาย (เดินไปหาเจ้าชาย)

รปภ. : (ยกแขนขวาขึ้นกัน) เสียใจ... ผมทำตามหน้าที่

ซิน2 และทาทา วิ่งกรี๊ดกร๊าดไปหาเจ้าชาย

รปภ. : (ยกขาซ้ายขึ้นกัน) ดีใจ... ที่ได้ทำตามหน้าที่ ผมไม่อยากทำร้ายผู้หญิงและกระเทยนะ กรุณาอยู่ห่างจากเจ้าชายอย่างน้อย 1 เมตร ไม่งั้นผมยิง! (ทรงตัวด้วยขาเดียว ใช้มือซ้ายชูปืนขึ้น)

ซิน 2 ทาทา และกิ๊บซี่ : ชี้หน้า รปภ. กระทืบเท้ากระโดดเหย็งๆ แล้วกรี๊ดกร๊าด

เจ้าชาย : ทุกคนอยู่ในความสงบ! ดีเจ มิวสิค!

ดีเจ(อดีตซิน1) : จัดให้ (ทำท่ากดปุ่มแล้วขัดแผ่นซีดี อีกมือจับหูฟัง) แช่แว้บ แช่แด้บแชแด่ว แชแด้บแชแด่ว แชแด่ว แชแด้บ แช่แว้บ ...
ทุกคนช่วยกันร้อง และเต้นกันอย่างสนุกสนานหลุดโลก

เจ้าชาย : ผมประทับใจการเต้นลาวกระทบไม้ของคุณมาก ใจร้าย แต่งงานกับผมนะครับ

แม่เลี้ยง : (อึ้งสักครู่) ไม่ได้ค่ะ ต้องรอเที่ยงคืนให้ฉันทิ้งรองเท้าแก้วก่อน

เจ้าชาย : ดีเจ! นี่กี่โมงแล้ว

ดีเจ : (ทำท่ามองนาฬิกาที่ฝาผนัง) ห้าทุ่มห้าสิบเก้านาทีห้าสิบเก้าวินาทีค่ะ

แม่เลี้ยง : งั้น...หม่อมฉันไปก่อนนะคะ (หมุนตัวกลับหันหลังให้เจ้าชายยื่นมือไปข้างหลังเหมือนวิ่งผลัด) จับสิ ฉันจะไปแล้วทำไมไม่รั้งไว้เล่า จับซี่! (พึมพำเบาๆ)

เจ้าชาย : (มองด้วยสายตาดูถูก) ทำอะไรครับ วิ่งผลัดเหรอ

แม่เลี้ยง: ตายจริง! วิญญาณนักวิ่งเข้าสิง แหะๆ วุ้ย! แค่นี้ก็ไม่เข้าใจ (ออกวิ่ง พยายามสลัดรองเท้าออกจากเท้า) ทำไมไม่หลุดซักทีวะ! (เอามือกระชากรองเท้าแล้วปาลงพื้น) เจ้าชายคะ ฉันวางรองเท้าไว้ตรงนี้นะคะ ตามมาเร็วๆสิคะ เร็วๆค่ะ เร็วๆ (วิ่งต่อเมื่อเจ้าชายวิ่งมาทันแล้ว)

เจ้าชายพยายามวิ่งตาม แม่เลี้ยงหยุดแล้วหันมาบอก

บ้านหม่อมฉันอยู่ท้ายซอย 9 ฝั่งขวา หาให้เจอนะเพคะ

ซิน 2: ตายจริง! เที่ยงคืนแล้ว แม่ขา รอซินด้วย... กิ๊บซี่ ทาทา กลับบ้าน!

กิ๊บซี่ : แต่ว่า... กิ๊บซี่ไม่อยากกลับ

ทาทา: กิ๊บซี่ กลับบ้านกับพี่ เดี๋ยวซินก็เล่นงานอีกหรอก เจ้าชายคะนี่เบอร์บ้านค่ะ โทรหาทาทาให้เจอนะเพคะ (ถอนสายบัว ลากกิ๊บซี่วิ่งกลับ)

ซิน 2: แม่เลี้ยงใจร้ายขา... ให้พวกเรานั่งสามล้อไปด้วยนะคะ รถม้าที่นางฟ้าเสกมาหายไปแล้ว

แม่เลี้ยง : แล้วจะยัดกันเข้ามายังไงล่ะลูก แค่ลูกกระเทยของแม่คนเดียวก็เต็มรถแล้ว
เช้าวันต่อมา เจ้าชายรับสั่งให้ รปภ.คนสนิท พาพระองค์เสด็จไปยังบ้านของซิน2 ซึ่งตอนนี้ทั้งสอง กำลังซุ่มดูอยู่ข้างบ้าน

เจ้าชาย: เจษฎาภรณ์ นายโทรไปเช็คตามเบอร์นี้นะ (ส่งเบอร์ให้ รปภ.) บอกว่าฉันกำลังจะไปหา

รปภ.: ครับผม! (กดโทรศัพท์)
กริ๊งๆ!

แม่เลี้ยง : สวัสดีค่ะ แม่เลี้ยงใจร้ายพูด ค่ะๆ (พูดขณะกำลังปัดฝุ่น)

ซิน 2 : อะไรคะ แม่เลี้ยง

แม่เลี้ยง : ทางพระราชวังแจ้งว่าเจ้าชายจะเสด็จมาน่ะลูก

ซิน2 : เมื่อกี๊เค้าโทรศัพท์มาแจ้งว่าเจ้าชายจะมา (ตะโกนพูดเสียงดังๆ)

ทาทา,กิ๊บซี่ : (ทำท่ากรี๊ดกร๊าด) ไปเสริมสวยกันกิ๊บซี่ (วิ่งเข้าห้อง)

ซิน2 : แม่เลี้ยงคะ หนูได้กลิ่นไหม้ๆ อุ่นอะไรทิ้งไว้ในครัวรึเปล่า

แม่เลี้ยง : ตายจริง นี่ฉันเลอะเลือนขนาดนี้เชียว ขอบใจมากนะจ๊ะ ( เดินเข้าครัว)

ซิน 2:(ล็อคห้องครัว และห้องกิ๊บซี่กับทาทาอย่างรวดเร็ว) ฮ่าๆ ทีนี้ก็จะได้สวมรอยเป็นเจ้าของรองเท้าแก้วอย่างแนบเนียน วะฮะฮ่า

แม่เลี้ยงและลูกๆ : ปล่อยฉันออกไปเดี๋ยวนี้นะ (ทุบประตูโครมคราม)

เจ้าชาย : บุกเข้าไปเลย เจษฎาภรณ์!

รปภ. : ผ่าง! แปลกใจมั้ย คุณหนีไม่รอดแล้ว

ซิน 2 : เสียมารยาท! ทำไมไม่รู้จักเคาะประตู

รปภ. : เจ้าชายครับ ผมต้องกลับออกไปเคาะประตูมั้ย

เจ้าชาย : จะบ้าเรอะ! ไปช่วยคุณใจร้ายออกมาเดี๋ยวนี้

รปภ. : ครับผม  แต่ขอช่วยกิ๊บซี่ก่อน (เปิดล็อคประตูทั้ง 2 ห้อง) ขยับอั๊วยิงนะโว้ย!

เจ้าชาย : (วิ่งไปที่แม่เลี้ยง) เรารีบกลับวังด่วนๆเลยครับ (ผลักแม่เลี้ยงกระเด็น เพื่อให้วิ่ง) ไม้1 นำไปเลย!

แล้วทุกคนก็วิ่งตามเจ้าชายไป...

ถึงแม้ว่าซินเดอเรลล่า ทาทา และกิ๊บซี่จะไม่เต็มใจที่แม่เลี้ยงแต่งงานกับเจ้าชายในวันที่พระราชาตัดสินใจสละราชสมบัติ  แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะอดีตเจ้าชายที่ได้กลายเป็นพระราชาเต็มตัวตอนนี้มีอำนาจสุดๆ สั่งตายก็ได้นะจ๊ะ

คนอ่านสาสน์(ซิน1) : ประกาศฉบับที่ 2 ต่อจาก 1 แหละ พระราชพิธีบรมราชาภิเษกแต่งตั้งพระราชาพระองค์ใหม่ได้เสร็จสิ้นลงแล้ว ข้าในนามของตัวแทนพระราชาบักเขียด แห่งราชวงจิ๊กกะปู้ ราชอาณาจักรอัฟกาวิตถาร มีความว่า เอ่อ... ฮึ่ย! ยินดี (พูดอย่างไม่เต็มใจ) ที่จะขอประกาศว่า บัดนี้นางใจร้าย อ่ะโห่เฮะ ได้เข้าพิธีอภิเษกสมรสกับพระราชาและได้รับการแต่งตั้งให้เป็นพระราชินีใจร้าย แห่งราชวงศ์จิ๊กกะปู้ เรียบร้อยแล้ว จึงประกาศให้ทราบโดยทั่วกัน โปรดฟังอีกครั้งขณะนี้คณะปฏิรูปได้ยึด...

ทุกคน : เฮ้ย! พอแล้ว

ซิน 2 : จะแต่งก็รีบๆแต่งไปสิ น่าเบื่อหน่าย...

เจ้าชาย : (สวมมงกุฎให้แม่เลี้ยง) ทุกคนปรบมือ ร้องโห่

วันต่อมา  พระราชินีผู้มีเมตตาให้ น้องซิน น้องกิ๊บซี่ และน้องทาทาย้ายเข้ามาอยู่ในวัง

แม่เลี้ยง :นี่เธอ ฝุ่นน่ะ ปัดให้มันดีๆหน่อยสิ เดี๋ยวปั๊ดตบให้! เสร็จแล้วล้างจาน กวาดวัง ถูวังด้วย

ห้ามใครช่วยนะ เข้าใจ๊ เสร็จก่อนเที่ยงคืนด้วย ฉันจะไปงานเลี้ยง

ซิน 2 : ค่ะ เฮ้อ... ยังไงชะตากรรมของซินเดอเรลล่าก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ซินเกิดมาเพื่อถูกข่มเหงค่ะ กิ๊บซี่ ทาทา มาช่วยฉันทำงานบ้านเร็ว

กิ๊บซี่ ทาทา : เชอะ เราจะไปงานเลี้ยงกับเสด็จแม่ ทำไปเถอะ (ซิน2 ถอนหายใจ แล้วปัดฝุ่นต่อ) 

จบบริบูรณ์ เอ๊ย! ยัง

โปรดติดตามตอนต่อไปใน...
สโนไวท์ เวอร์ชั่น 0.5 (ก่อนจะมาเป็นบิวตี้ แอนด์ เดอะบีสท์)