คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [Expect Me] ตอนที่ 3 ภารกิจที่ไม่น่าทำ
3
ผมค่อยๆเปิดจดหมายออกมา โดยที่มีซีเวิร์ดกับไวท์เปรส(ที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำ) นั้งอยู่ข้างๆ
ถึง ณัฐฤทธิ์ วัฒรินทร์วิริยะสกุล
14 พฤษภาคม 2556
สวัสดีจ้าลูกรักของแม่
ลูกสุดที่รักของแม่เผอินจริงๆที่ลูกดันโรงเรียนเดียวกับลูกชายของเพื่อนแม่
พอดีว่าเพื่อนแม่เขา เปิดบริษัทใหญ่ของตระกูล วิวัฒนสินธิประเสริฐ แต่ว่าลูกชาย
สุดเก่งกาจ จอมเจ้าเลห์ของเขาดันไม่ยอมสืบทอดต่อน่ะสิ แม่เลยอยากให้ลูกช่วยแกม
บังคับนะจ้ะ และคนที่ลูกต้องไปจัดการนั้นมีนานว่า ‘เทพทัต วิวัฒนสินธิประเสริฐ’
นั้นคือสิง่ที่ลูกต้องทำนะ แม่มีแนวทาง(แกมบังคับ)ให้ลูกด้วยนะ
1 ลูกรู้จักกลุ่ม x-zone ไม่รู้จักก็ต้องรู้จักเพราะลูกต้องเข้ากลุ่มให้ได้
2 แย่งตำแหน่งรองประธานมาให้ได้นะลูกแม่!
3 และวันที่ 13 มิถุนา ปี xx วิวัฒนสินธิประเสริฐ จะมีงานเลี้ยง ซึ่งจากสถิติแล้วตั้งแต่เทพทัตรู้ตัวว่าต้องมาสืบทอดบริษัทมา เขาก็ไม่เคยเข้าร่วมงานไหนเลย นั้นเป็นสิ่งที่ลูกต้องทำ คือลากเขามางานให้ได้!
4 หลังจากที่งานผ่านไป 35 วัน หรือวันที่18 กรกฎา ลูกต้องพาเขากลับบ้านของเขากลับมาด้วยนะเพราะนั้นคือวันที่ ญาติรวมตัวมาเพื่อ ดูตัวผู้นำตระกูลคนใหม่
5 เมื่อวันที่เขาอายุครบ 18 ปีเมื่อไหร่ วันนั้นเป็นวันที่เขาจะเซ็นเพื่อรับสืบทอดมรดกและควบคุม
ทุกอย่างของตระกูลทั้งหมด วันนั้นเป็นวันสำคัญมากนะลูก เขาเกิดวันที่ 11 พฤจิกายน
ถ้าลูกทำสำเร็จ*ต้องทำทุกข้อ*แล้ว แม่จะส่งคนไปรับกลับทันทีที่ลูกต้องการ แต่ต้องทุกข้อนะครับ
ลูกจะมีเวลาทั้งหมด 546 วัน แม่ให้เวลาลูกเข้ากลุ่ม เกือบปีเลยนะ ที่สำคัญคือ*ห้ามให้เขาเห็นใบนี้นะ*
สู้ๆนะลูกชายแม่ หุหุ
“ใครว่ะ เทพทัต ชื่ออย่างกับพระเจ้า” ไอ้เวิร์ดที่นั้งข้างๆผมเอ่ยปากขึ้นมา เพราะมันเองก็อ่านไปพร้อมๆกับผมนี้แหละ
“ไม่รู้ว่ะ ว่าแต่ทำไมต้องเข้า x-zone ด้วยน่ะ มันเกี่ยวอะไรกัน ฉันไม่อยากเข้ากลุ่มที่มีหัวหน้าเฮงซวยอย่างงั้นหรอกนะ แถมต้องไปเป็นรองด้วย เห็นหน้าแล้วจะอ้วก ” ผมพูดขึ้นมา ไหนจะต้องแย่งตำแหน่งรองประธานอีก อะไรเนี้ย ผมไม่ชอบขี้หน้าไอ้ล้านนั้นเลย.. ล้านหรอว่ะ มันชื่ออะไรนะ หลุยต์ป่าวว่ะ หรือ เลว หรือ โล อะไรสักอย่างนี้แหละ
“แม่แกก็สุดยอดเนอะ เข้าใจหาอะไรให้ลูกทำยามว่างได้ดีเยี่ยมจริงๆ” ไอ้เวิร์ดพูด
“นี้แหละ แม่ฉันเอง ฮ่าๆๆๆ (ภูมิใจ) งานแรกคือเราต้องหาตัวนายเทพประทานพรอะไรนั้นก่อน แล้วฉันจะใช้หน้าตาอันไม่ภูมิใจของฉันเป็นตัวล่อ ท่าทางมันหน้าตาประมาณว่า ทำตัวคุณชายหน่อยๆ สิวจะเขรอะๆหน่อยอะ ใส่แว่นหนาๆ ผมเรียบๆ ตัวสั้นๆ ฉันเห็นมาเยอะแล้วส่วนมากเพื่อนแม่ฉันเป็นแบบนี้ น่าขยะแขยงสิ้นดี ”
“ฉันก็ว่างั้น ยิ่งชื่อประมาณเทพบ้าบออะไรนั้นแล้ว แม่ของมันต้องตั้งชื่อเพื่อให้กำลังใจลูกตัวเองแน่เลย แล้วก่อนนอนก็จะมาบอกว่า ลูกรักของแม่ ลูกเท่ห์มากจ้า หล๊อหล่อ ลูกเก่ง ไปหมด ฮ่าๆๆ”
“เจ๋งว่ะเวิร์ด ฉันว่าที่มันไม่ยอมสืบทอด เพราะว่ากลัวความจริงที่จะต้องได้รับ ว่าตัวเองหน้าตาเหมือนปลากระโห้ หรือไม่ก็โดนสาวหักอกจนไม่สามารถทำอะไรต่อไปได้ราวๆนั้นแน่เลยว่ะ ฮ่าๆๆๆ หรือไม่มันก็สร้างภาพว่าตัวเองดีเด่นมาตลอด แต่พอจะต้องทำอะไรจริงๆจังๆเขา ก็ไม่กล้าทำ โอ้ย กากสัส! ฮ่าๆๆๆๆ”
“แม่ง น่าขยะแขยงแทนแกจริงๆว่ะซีน ฉันเคยนะเว้ยเคยมีพวกคุณชายบ้ากรามมาตามจีบขอบอกตรงๆว่ากูจะอ้วก แต่ดูแกดิ แกต้องไปอยู่ข้างๆมันตั้งสองปี ฮ่าๆๆๆ”
“นั้นดิ นรกสัสอะ เฮ้ย!! ไอ้เปรตเงียบไมเนี้ย แกเกิดอาการขยะแขยงจนพูกไม่ออกเลยรึไง” ผมหันไปตบไหล่เพื่อนเบาๆ เพราะเห็นว่ามันหน้าซีด สงสัยคงช๊อคเรื่องผม แบบว่า ขยะแขยงแทนล่ะมั้ง ตั้งแต่อ่านจดหมายมันก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเลยทั้งๆที่ปกติพูดมากจะตาย
“เอ่อ.. คือว่า .. ”
“เป็นไรเปรส จะอ้วกหรอ เชิญห้องน้ำนะเว้ย” ไอ้เวิร์ดทำท่ารังเกียจ แล้วชี้ไปทางห้องน้ำ เปรตทำท่ากระอักกระอวกและพูดต่อ
“คนที่แกกับแม่แกพูดถึงน่ะ ไม่ได้หน้าตาเหมือนปลากระโห้ ไม่มีสิวเขรอะ หรือว่าตัวสั้นๆหรอกนะเขาสูงเกือบ 190”
“อะไรของแกว่ะเนี้ยเปรต แล้วแกรู้ได้ไงว่าไม่ใช่ หรือว่าแกรู้จัก ก็ดีนะฉันจะได้ไม่ต้องตามหาให้เสียเวลา”
“อืม.. ฉันรู้จัก รู้จักกันทั้งโรงเรียนเลยล่ะ ”
“ใครว่ะ ดังขนาดนั้นเลยเรอะ –o-” ไอ้เวิร์ดหันไปถาม
“เลนส์ เทพทัต วิวัฒนสินธิประเสริฐ คนที่นายเตะขยะใส่หัวเมื่อเช้าไง ”
“ (= [ ] = ‘’’)!!! ” ผมกับซีเวิร์ต
“ยินดีด้วยนะ อย่าว่าแต่รองประธานเลย แค่เข้า x-zone ได้ก็เก่งเกินคนแล้ว มีมนุษย์หลายคนอยากเข้ามา แต่ก็เข้าไม่ได้”
“หมายความว่ายังไง” ผมหันไปถาม
“กลุ่มนี้ เป็นกลุ่มที่ก่อตั้งโดยคุณเลนส์กับคุณเคย์ที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆน่ะ ซีนนายรู้วิธีการเข้ากลุ่มไหม ฉันเชื่อว่านายไม่รู้ อย่างที่บอกไปว่าเป็นกลุ่มที่มีอิทธิพลมาก วิธีการเลือกก็คือ เขาจะรับสมัครกัน รู้สึกว่าปีก่อนมีพันกว่าคนแล้วทุกคนก็ต่อสู้กัน รวมถีงคุณเลนส์และคุณเคย์ด้วยที่ต่อสู้ เหมือนนรกชัดๆ ทุกคนในนี้ต้องคัดกรองหน้าตามาหมดแล้วนะ ฉันรู้แค่นี้แหละ และรู้สึกว่าปีก่อนจะเหลือประมาณร้อยคนที่รอดมาจากพันคนน่ะ”
“ยิ่งใหญ่จัง O.o ทำไมทุกคนต้องสู้เพื่อแก๊งบ้อบออะไรนั้นล่ะ แล้วตอนนี้ในกลุ่ม x-zone มีกันกี่คนล่ะ” เวิร์ดถาม
“ถ้านับคุณเลนส์กับคุณเคย์แล้ว ก็มี 7 คนเท่านั้นแหละ แต่ถ้าไม่นับคนที่คัดเลือกมาก็มีแค่ห้า”
“ห๊ะ ทำไมจากร้อยถึงเหลือห้า”
“ไม่รู้สิ คงเป็นเพราะว่า คุณเลนส์เขาคัดคนอีกทีแต่ทั้งห้าคนนั้นเป็นเพื่อนสมัยเด็กของทั้งสองคนเลยนะ แล้วภายในห้าคนนั้นจะมียศต่างๆภายในโรงเรียน ด้วยนะ จะมีตำแหน่งประธานโรงเรียน รองประธานโรงเรียน ประธานฝ่ายวินัยนักเรียน ประธาน ฝ่ายกิจกรรม ประธานฝ่ายประชาสัมพันธ์ ประธานฝ่ายวิชาการ ประธานงบประมาณโรงเรียน แต่ว่ายศพวกนี้ได้จากการโหวตและความสามารถของพวกเขาเองเลยล่ะ ไม่ได้ใช่เส้นแต่อย่างใด”
“เหอะ ก็เหมือนกับจัดให้มันดูดีแหละ สุดท้ายก็เลือกเพื่อนตัวเองมาทั้งหมด” ผมหันไปแขวะก่อนที่เปรตจะพูดต่อ
“นั้นสินะ แต่ 7 คนนี้เขาเข้ามาตั้งแต่ตอนที่พวกพี่เลนส์อยู่ ม.2 แล้ว”
“อ้าว เขาจัดคัดเลือกแค่ปีเดียวหรอ”
“ป่าวหรอก จัดทุกปีน่ะ แต่ว่าไม่มีใครผ่านแค่นั้นเอง”
“โห่ เรื่องมากจัง ถ้าจะจัดแล้วไม่เลือกจะจัดทำไม”
“แต่ว่าลูกน้องของ x-zone ก็มีอีกส่วนนะ ”
“ลูกน้องของ x-zone ?”
“จะเรียกว่าแก๊ง zone เฉยๆน่ะ อันนี้มีเป็นพันคนเลย ก็คัดมาจากร้อยคนที่เหลือจากพันคนนั้นแหละ คนพวกนี้เป็นคนที่บูชาพวก x-zone เท่าชีวิตนะ ใครทำผิดกฎต้องโดนตัดนิ้วโป้ง”
“ฟังไปฟังมาเหมือนยากูซ่าเลยว่ะ -*- ” เวิร์ดเอ่ย เปรตหยิบโทรศัพย์ของตัวเองมาค้นหาอะไรสักอย่าง ก่อนจะยื่นมาให้ผม
“นี้ไง นี้คือหน้าตาของ คนในกลุ่ม x-zone”
ผมรับโทรศัพย์ของเปรตมาดูก็พบว่า….
[end limousine]
ณ ห้องทำงานประธานนักเรียน
“เฮ้ออออ พวกแกออกไปได้แล้ว!! ”
หนุ่มโครงหน้าคม ผมสีน้ำตาลรากไซร นัยต์ตาสีเทาเข้มดูหน้าเกรงขาม จมูงโด้งรับกับใบหน้า ซึ่งเป็นเจ้าของชื่อ ‘เคย์’ ตะโกนไล่เจ้าลูกน้องกลุ่ม zone ออกไปด้วยความงุดงิด
“โธ่ ท่านรองอะ TT ไล่พวกผมจังเลย แต่ออกไปก็ได้ค๊าบ” พวกลูกน้องทั้งหลายทำหน้าหง๋อยแต่ก็ออกไปทีล่ะคนจนหมด เหลือแต่ เคย์ กับ เลนส์ เพียงลำพัง
“โอ้ย ไอ้พวกเฮงซวยทั้งห้าตัวมันหายหัวไปไหนว่ะ นัดมาตอนตี 5 นี้ก็ปาไปเที่ยงครึ่งแล้ว ทั้ง6 ตัวนี้ไม่เคยตรงเวลา”
“อย่ามารวมฉัน”
“อะไรของแกไอ้เลนส์ ฉันนัดตี 5 แกมาตอน 9 โมง” เคย์หันไปมองทางเลนส์ ก่อนที่เลนส์จะตอบว่า
“ฉันไม่ได้เป็นคนพูด”
“ถ้าแกไม่พูดแล้วใครจะพูด แกจะบอกว่าเป็นผีรึไงไอ้เลนส์” เลนส์ทำหน้าเบื่อหน่าย แล้วชี้ไปทางโซฟามุมมืดๆของห้อง
“อ่าว ไอ้ห่าฟลาวด์ แกมาอยู่ที่นี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ว๊าก + +?” เคย์หันไปถามผู้ชายที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขาที่มีชื่อว่า ‘ฟลาวด์’ผู้ซึ่งมีนัยต์ตาสีเขียว ผมสีดำขริบ บ่งบอกถึงการย้อมมาเพื่อความถูกระเบียบ
“ตามหลักสถิติของฉันที่ไมเนอร์เป็นคนตั้ง และตามระเบียบวินัยของฉันที่พึ่งจะมีแล้ว ฉันไม่เคยมาเกินเวลาที่แกนัดแม้แต่วินาทีเดียว”
“โอเคจ้า พ่อคนระเบียบจัด สมแล้วที่ได้เป็นประธานวินัยเนี้ย ช่างเลือกคนแบบนี้มาเนอะ”เคย์หันไปทำตาชื่นชมเลนส์
จากนั้นก็มีเสียงเปิดประตูเบาๆ
“ขออนุญาตินะคร้าบบบบ ผมประธานฝ่ายกิจกรรมคร้าบ ยอมรับว่ามาสายคร้าบ พอดีเที่ยวดึกคร้าบบ ฮ่าๆๆๆ วัยรุ่นใครๆก็เที่ยวได้เนอะๆ ฮ่าๆๆๆๆ”
“ไอ้กร๊วดกัส! โอ้ยยยย!! ”
คนที่เปิดประตูมาใหม่นั้นมีชื่อว่า ‘ออกัส’ เขาเป็นหนุ่มเพย์บอยผมสีน้ำตาลยาวถึงระดับไหล่ก็จะมัดเอาไว้ซึ่งทำให้เขาดูดีไม่น้อยเลย แววตาสีน้ำตาลขี้เล่น
“อะไรไอ้รองประธานบ้าบอคอแตก นัดมาตั้งตีห้าใครจะมาไหว ไหนดูหน้าซิ… ท่าทางเหมือนจะมีแค่ไอ้ฟลาวด์คนเดียวที่มาทัน แม้แต่เลนส์ฉันว่าก็มาสาย… ใช่ไหม?”
ออกัสส่งสายตาไปทางเลนส์ และเลนส์ก็ยกไหล่กลับ เหมือนเป็นเชิงตอบกลับว่า ‘ทำนองนั้นแหละ’ ออกัสค่อยๆปิดประตูและคิดว่าจะไปนั้งโซฟาข้างๆฟลาวด์ แต่ทันใดนั้น
ปุง!! ปัง!! แน่นอนว่า ออกัสกระเดนไปข้างหน้า ทำให้เคย์ล้มไปด้วย
“เซอร์ไพต์เปิดเทอมจ้าาา นี้ฉัน เรย์ และ ไมเนอร์ เตรียมตัวไปซื้อดอกไม้เพื่อนายเลยนะ ”
“โอ้ยย ไอ้ออกัสออกไปดิ๊ !! ไอ้แจ๊กมาช่วยกันหน่อย”
“ได้เลยจ้า” หนุ่มน้ายวัยใส่ผู้ซึ่งมีชื่อว่า ‘แจ็ก’ ประธานฝ่ายประชาสัมพันธ์ ตาสีน้ำตาอ่อน ผมสีน้ำตาลสั้น เขาเป็นคนขี้เล่นและพูดเก่ง จนใครๆก็หลงเสน่ห์
“ตามหลักสถิติของฉันแล้วฉันว่า การที่แจ๊กเอาดอกไม้มาให้เพราะจะกลบกลืนเรื่องที่มันมาสายไม่ใช่เรื่องที่เนียนซะเท่าไหร่ แต่ว่าทำแบบนี้ฉันก็คงเอาตัวรอดเช่นกัน”
“เอ่อ… ไมเนอร์ แกพูดแบบนี้ความก็แตกดิว่ะ”
“อ่าวหรอ ลืมไปเลยว่ะ โทดทีนะเรย์ - ‘ -”
‘ไมเนอร์’ ประธานฝ่ายวิชาการ ผู้มีผมสีดำ ตาสีนิลน่าหลงไหล เขาเป็นคนฉลาดและเรียนเก่งจนได้ขึ้นชื่อว่าเรียนเก่งที่สุดในประเทศ แต่ เขาเก่งแค่เรียน แต่เรื่องอื่นโง่จนน่ากลัว งานอดิเรกของไมเนอร์คือการตั้งสถิติในแต่ล่ะเรื่อง ซึ่งส่วนมาล้วนแต่เป็นความจริง
‘เรย์’ ประธานฝ่ายงบประมาณโรงเรียน ตาสีน้ำเงินทะเล ผมสีทองธรรมชาติ ถ้าถามว่าเขาเป็นคนยังไงขอตอบเลยว่า หน้าเงินมาก นั้นก็เป็นอีกหนึ่งสาเหตที่ทำให้เขาเก่งแต่วิชาเลข เขาบอกว่าเขาเรียนเพื่อเงินโดยเฉพาะ และนี้คือ สมาชิกของกลุ่ม x-zone พวกเขาใช้ในเวลาประมาณ 3 ปีในการเป็นเพื่อนกัน พวกเขารักกันมาก ถึงแม้ว่าเขาจะเพื่อนเพื่อนกันมาก่อนก็ตาม
“อ่าว ไอ้เคย์ ไหนแกบอกมาสิว่า แกนัดพวกเรามาเช้าๆทำไม?” เรย์ถามขึ้น
“นั้นสิ จริงๆมันไม่มีเหตผลอะไรเลยนะที่จะต้องมาเช้าๆ” แจ๊กเอ่ยขึ้นเช่นกัน
“ใช่ๆ ฉันรีบมาสุดชีวิตเลยนะเว้ยย เมื่อคืนฉันดื่มหนักน่ะ” ออกัสพูดเสียงง่วงเงีย
“หวังว่าเหตผลคงไม่งี่เง่านะ” ฟลาวด์พูดหลังจากที่เงียบมานาน
“อิมมม.. ฉันยังอ่านหนังสือเล่มก่อนไม่จบเลย รีบตื่นมาเหมือนกัน”ไมเนอร์พูด
“… ฉันรีบมาจนไม่ได้ต่อยคนเลยนะ” เลนส์เอ่ยขึ้นเมื่อนึกถึงเด็กหน้าสวยเมื่อเช้าที่ทำขยะตกใสหัวเขา จริงๆแล้วเขามาตั้งแต่ตี 3 เพื่อที่จะได้มานอนต่อในห้อง แต่เขาก็นึกขึ้นว่ากุญแจอยู่กับเคย์ เขาจึงไปนอนใต้ต้นไม้มุมสงบๆของเขา แต่ก็ต้องขอบคุณเจ้าเด็กนั้นที่มาปลุก แต่ถังขยะมันทำให้เขาหงุดงิด
“เฮ้อออออ ที่ฉันเรียกพวกแกมาเพราะฉันมีเรื่องสำคัญจะบอก..” เคย์ทำสีหน้าตึงเครียด ทำให้ทุกคนเครียดตามไปด้วย
“อะไรหรอ เรื่องไม่ดีหรอ” แจ๊กถามด้วยความกังวน มันทำให้เคย์หลุดหัวเราะ และหันมายิ้มกับเพื่อนของเขาแล้วพูดว่า
“ป่าวหรอก ฉันแค่จะบอกว่า ยินดีต้อนรับนะเว้ย คิดถึงพวกแกจะแย่ ปิดเทอมเล่นหายหัวไปกันหมดเลย”
[limousine]
ผมนั้งดูโทรศัพย์สักพักใหญ่ ก่อนที่อ่านข้อมูลของแต่ล่ะคน ในข้อมูลนี้มีแค่รูปภาพกับคำอธิบายบางส่วนเท่านั้นแหละ รู้สึกจะมี เลนส์ เคย์ ฟลาวด์ ออกัส แจ๊ก ไมเนอร์ เรย์ หน้าตาอย่างกับดาราน่ะ - - ผมหล่อเทียบใครไม่ได้เลยนะเนี้ย แต่ผมสวยกว่า ฮ่าๆๆ แต่ว่า… ผมไม่พอใจหรอกเว้ย!!!
“แล้วแกคิดว่าแกจะเข้าได้ไหมซีน” ไอ้เวิร์ดหันมาถามผม
“ไม่รู้ว่ะ ไม่ได้ก็ต้องได้ฉันไม่อยากอยู่โรงเรียนนี้น่ะ” ผมหันไปตอบ
“สู้ๆนะเว้ย ไม่มีใครเคยเข้า x-zone ได้เลย ยกเว้ยห้าคนนั้น แต่ห้าคนนั้นก็ดันเป็นเพื่อนสนิท” เปรตพูด
“ต้องเป็นเพื่อนสนิตใช่ไหม งั้นฉันก็ไปตี้ซี้ไงหมดเรื่อง ฮ่าๆ ” ผมพูด
“โอเค ถ้ามันง่ายแบบนั้นมันก็ดีนะ คุณเลนส์น่ะเขาเลือกคนที่จะคบนะ ระวังตัวด้วยเขาอันตรายเกินไป หมอนั้นเคยต่อยหน้าแม้กระทั้งผู้หญิงที่ตัวเองคบด้วย เขาเป็นเหมือนมนุษย์ที่ไม่มีหัวใจ ”
“อย่างกับพระเอกนิยาย เรื่องเยอะจริงๆ” เวิร์ดพึมพัมอยู่คนเดียว
“เอาล่ะ วันนี้พักก่อน เดี๋ยวเราค่อยเริ่มแผนวันพรุ่งนี้ล่ะกันนะ ฝันดีเพื่อนรักทั้งสอง”
และผมก็หนีปัญหาโดยการนอนไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยคิดแผนการล่ะกัน ตอนนี้แค่นึกถึงหน้ามัน ผมยังไม่อยากจะทำเลย เซงวุ้ย! จะต้องให้ไปพัวพันกับมันผมคงตาย นี้คือจุดประสงค์ของแม่ใช่ไหมครับ ท่าทางเหมือนจะรักลูกชายคนนี้มากเลยยย ไม่เอาล่ะ ผมไม่คิดและ ฝันดีนะครับทุกคน
“เฮ้! ไอ้เวิร์ด แกอย่าเพิ่งหลับดิว่ะ” เสียงไอ้เปรตนิ แต่ผมไม่สนใตหรอกนะ
“เหอออ เอาเถอะ มันหลับไปแล้ว สำออยจริงๆ เรื่องแค่นี้หลับไปและ ปล่อยมันเหอะเปรส”
“zzzZZ”
“เอ่อ โอเค ….”
ความคิดเห็น