คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [Expect Me] บนที่1 ชีวิตในโรงเรียนใหม่
1
อย่างที่รู้กันนะ ผมชื่อว่า ลีมูซีน ไม่รู้ว่าทำไมชื่อผมมันดูแปลกๆตายังไงไม่รู้ แต่ว่า ผมมีเรื่องอาภัพตั้งแต่เด็กๆ คือผม… หน้าเหมือนผู้หญิงไงล่ะ !! มันเป็นที่ทรมาณในใจผมมากมาย คือวันๆ ต้องมีผู้ชายมาสารภาพรัก ผมยอมรับว่าหน้าผมสวย เดินทีที่ผมอยู่โรงเรียนสหผมก็ยังรับไหวแต่ว่า ตั้งแต่ผมย้ายมาที่นี้ ….
(‘ ‘ )( ‘ ‘)ขวับๆ
โอ้ย จอร์ดมีแต่ผู้ชาย !!!!!!!
คงจะงงสินะว่าทำไมอยู่ดีๆผมถึงยอมมาโรงเรียนนรกนี้ได้ คือผมจำได้ลางๆว่า สองสามวันก่อน ที่บ้านจัดปาร์ตี้ที่จะส่งพวกผมไปที่ต่างๆ เลี้ยงส่งไง แล้วแม่ก็ให้ผมกินเหล้า ทีแรกผมก็ว่าแปลกนะที่อยู่ดีๆแม่ก็ให้กินเฉยเลย ทั้งๆที่ปกติห้ามนักห้ามหนา ตอนนั้นผมรู้สึกว่า ผมกินเยอะมาก พอตื่นมาอีกทีผมก็มาอยู่ที่นี้แล้วสิ มันที่ไหนก็ไม่รู้ พอจะออกจากโรงเรียนยามก็ไม่ให้ออก แถมยามยังบอกผมอีกว่าที่นี้ไม่ใช่เมืองไทย ที่นี้มันเป็นเกาะอะไรสักอย่างนี้แหละ แต่เด็กที่นี้ส่วนมากเป็นเด็กไทย เห็นว่าถ้าจะมาเรียนที่นี้ต้องนั้งเครื่องบินมา ผมก็ยังทำอะไรไม่ได้ นอกจากทนอยู่ที่นี้จนกว่าแม่จะติดต่อมา เพราะผมติดต่อไปไม่ได้ เพราะท่านแม่สุดรักของผมดันระงับเบอร์ไงครับ
ผมนั่งเอ๋ออยู่ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่หลังจากที่นำของไปเก็บไว้ที่ห้อง 705 ซึ่งกระเป๋าแม่ผมจัดไว้ให้เรียบร้อย พร้อมกับเงินหนึ่งหมื่นบาทถ้วน และโทรศัพท์ของผมหนึ่งเครื่อง
“สวัสดีครับ คือว่าผม..” ใครมาเรียกผมว่ะ อย่างงั้นต้องหันไปแมนซะแล้ว
“อะไรว่ะ ขอบอกนะว่าผู้ชายฉันไม่สน… เอ๊ะ .. ”
“เอ่อ… ผมไม่ได้มีเจตนาอะไรนะครับ คืออยากเป็นเพื่อนด้วย .. เท่านั้นเอง”
ผมยื่นมองดูผู้ชายที่คาดว่าอายุเท่าผมแต่เตี้ยกว่าผมอีก หมอนี้หน้าตาตี๋ๆนะ โครตพ่อขาวเลย ใส่แว่นตาอันเบ่อเร้อ หน้าใส่กิ้ง เฮ้ยย O o อะไรน่ะเมื่อกี้เราบรรยายผู้ชาย
“อือ ว่าไง ” ผมถามท่าทางแมนๆ
“คือคุณเคยมีอาการแบบว่า มีเพื่อนที่เขามองเราเหมือนจะกินไหมครับ”
เฮ้ย เคยว่ะ บ่อยด้วย
“และก็มันน่ารังเกียจมากมาย ทั้งๆที่ปฎิเสธไปหลายๆรอบ ทั้งที่โดนถีบจนหน้าเละ แล้วยังตามมาอีก”
เฮ้ย แปะเว่อร์หมอนี้เป็นหมอดูหรือไงว่ะ
“อืม… ทำไม ”ผมตอบเสียงแมน
“ว่าแล้วว่าคุณก็เป็นแบบผม”
หืมมมม ??
“นั้นเราเป็นเพื่อนกันนะครับ เพราะว่า ผมไม่ได้ชอบผู้ชายแล้วผมก็อยากมีเพื่อนที่ไม่หวังจะกินผม”
“อืมม ม ก็ดีนะ ”
และแล้วผมกับนายขาวนั้นก็แป็นเพื่อนกัน(ง่ายสุดๆ -*-) อย่างน้อยก็ดีกว่าอยู่คนเดียวละว้า
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปไวเหมือนนิยาย
8 นาฬิกากว่าๆ
โรงเรียนใหมแห่งนี้ช่างน่ารำคาญมาก ทุกวันผมกับเจ้าซีเวิร์ด(ชื่อเพื่อนใหม่)ต้องโดนสารภาพรัก และผมก็แอบแปลกใจเล็กน้อยที่ไอ้ซีเวิร์ดนั้น มันต่อยคนเก่งมากมาย ผมกับมันอยู่หอด้วยกัน ช่างเป็นเรื่องที่บังเอินแท้หลาย อ้อ ผมลืมบอกอะไรหลายๆอย่างสินะ โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนระบบหอ ซึ่งต้องย้ายเข้ามาอยู่ก่อนสองอาทิตย์เพื่อปรับตัว และผมเป็น นักเรียน ม.5 นักเรียนเข้าใหม่ของที่นี้ และไอ้เวิร์ดก็บังเอินเข้ามา ม.5 เหมือนกัน และวันนี้ก็ไม่มีก็ยังไม่มีการเรียนใดๆทั้งสิ้น ผมแต่งตัวสบายๆ นอนเล่นอยู่ใต้ต้นไม้ต้นใหญ่ และมีหญ้าสีเขียวชะอุมปูพื้นอย่างสวยงาม ผมคิดว่าที่นี้น่าจะเป็นสวนป่าของโรงเรียนนะ
“นี้ ไอ้ซีน รู้ไหมว่า มีบางคนที่นายควรรู้จักไว้นะ ”
ซีเวิร์ดนั้นจริงๆแล้วไม่ใช่เด็กหนุ่มผู้แสนดีหรอกนะ มันเป็นพวกร้ายลึก และลึกมากด้วย
“ไรว่ะ ใคร”
“ก็กลุ่มที่มีอิทธิผลของโรงเรียนไง”
“ใครอีก ถ้ามันมาเราก็สู้ดิว่ะ อย่าปอดด”
“แต่จะดีหรอ คนกลุ่มนี้ รวยมาก และอิทธิผลมากเช่นกันนะ เป็นลูกคุณหนูอยู่ ม.5 ไม่รู้ว่าเป็นเกย์ด้วยป่าวนะ ”
“โหย ไรว่ะ แค่นี้เอง กลัว อย่าลืมนะเว้ยว่า ลีมูซีนคนนี้ลูกใคร โฮะๆ”และผมก็ทำท่าทางสตอเบอรี่ใส่ไอ้เวิร์ดนั้น
“จ้าๆ พ่อคุณชาย ”ไอ้เวิร์ดปากแบ้ใส่ผม
ผมอยู่ที่นี้มาเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์แล้ว อย่างที่บอกความฮอตของผม(ที่ไม่ได้น่าภูมิใจอะไร)มันมีมากมาย
“ไอ้เชี้ยซีนนนน” ผมหันไปต้นเสียงที่เรียกผม แล้วผมก็ต้องเหนือยใจอีกครั้งที่เจอนายเปรตนั้น
“ว่าไงเปรตมาทำไร” จริงๆแล้วคำว่าเปรตนั้นไม่ได้หมายความว่า มันมีมือเท่าใบลาน มีปากอันเล็กนิดเดียว หน้าตามันหล่อใช่ได้ และมีส่วนสูงประมาณ 190 ได้ ติดซะว่ามันน่ารำคาญเอามากๆ แต่ว่ามันไม่ใช่พวก FC ผมหรอกนะ วางใจได้หมอนี่ท่าทางชอบผู้หญิง
“โอ้ย กุชื่อไวท์เปรสโว้ย”
“อือ จำได้ ชื่อมึงเกย์มาก คนห่าไรชื่อไวท์เปรส เรียกยาก ขอเรียกว่าเปรตพอ” ผมหันไปตอบ
“มีไรอะเปรส เห็นวิ่งมา”ไอ้เวิร์ดหันไปถาม
“ไม่มีไรมากหรอกว่ะ แค่มาบอกให้ระวังตัวนะเว้ย กลัวมึงจะเสียตูด -3-” เปรตหันมาบอกผม
“เสียไรว่ะ”ผมถาม
“จะบอกว่า กลุ่ม x-zone จะมาโรงเรียนแล้วนะเว้ย ระวังล่ะกลุ่มนี้แกไม่มีทางปฎิเสธได้แน่ๆ ถ้าแกยังไม่อยากตาย”
“ไอ้เปรต แกรู้ไหมว่าลีมูนซีนท่านนี้เป็นลูกใครกัน”
“กูรู้ และพ่อแม่แกไม่มีทางใหญ่กว่าพ่อแม่ของพวกนั้น”
“โอ้ย มันไม่มาหรอก เชื่อดิ กลัวไรว่ะ แกแน่ใจแค่ไหนว่าพวกนั้นเป็นเกย์”ผมถาม และจริงๆผมก็กังวนไม่น้อยเหมือนกันนะ
“ไม่รู้ว่ะ เหมือนจะไม่มีด้วย แต่อะไรๆมันไม่แน่นอนว่ะ เฮ้ยยย ไม่ได้พูดถึงเรื่องเกย์ไม่เกย์เว้ย แต่หมายถึงว่า อย่าไปมีเรื่องกับเขา”เปรตตอบผม
“นั้นกลัวไร มีเรื่องก็สู้ดิ” ผมทำท่าท้าทายก่อนจะหันไปเตะขยะที่เต็มไปด้วยขยะข้างเบาๆ แต่… ไม่น่าจะไม่เบาอย่างที่ผมคิด แทนที่จะตกลงไปที่พื้นหญ้า กลับเหมือนโดนอะไรสักอย่าง และมีเสียงแปลกๆ
ตุ๊บ ! โอ้ยย
หือออ มี’โอ๊ย’ด้วยแฮะ
“ใคร” ผู้โชคร้ายคนนั้นลุกขึ้นมาพร้อมกับสีหน้าไม่พอใจ
“O - o” โอ้โห… ถ้าจะหล่อขนาดนี้ ถ้าผมเป็นเป็นผู้หญิงนะ…. เฮ้ย !! ผมคิดอะไรเนี้ย
“ใครเตะ” หมอนั้นหันมาทางผม ก่อนที่นายเปรตจะหันมาพูดกับเจ้าหน้าหล่อ “คุณเลนส์ครับ ให้อภัยหมอนี้เถอะครับ”
หืมมม ? ชื่อเลนส์งั้นหรอ หมอนั้นทำทึ้งเล็กน้อยก่อนที่จะเดินมาหาผม แบบว่าทำหน้าโหดมาก ผมว่ามต้องตั้งท่าเตรียมมวยกับมันหน่อยแล้ว
“ใครใช้ให้แก มาเตะขยะใส่ฉัน ” หมอนั้นพูด
“ใครใช้ให้โรงเรียนนี้มีถังขยะข้างต้นไม้ใบหญ้ากัน” ผมว่าโรงเรียนนี้มันพิลึกเล็กๆ ที่ว่ามีถังขยะติดทุกที่ ขนาดในใต้ต้นไม้มันยังมีเลย
“ นี้คือนโยบายใหม่ของโรงเรียน คือมีขยะติดทุกที่” อ้อ… ว่างๆก็ลองมาติดบนตัวนายดูบ้างนะ..
“ไม่รู้ไม่สน ผมไม่ผิด ขามันไปโดนเองเน๋ออ” ผมตอบปัดๆไป
“เฮอะ คงไม่รู้สินะว่าฉันเป็นใคร ฉันไม่ว่างพอที่จะเล่นกับไอ้คนที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงหรอกนะ" มันพูดพร้อมกับมองผมด้วยสายตาที่เย็นชาและเหยียดหยามผมนิดๆ
"ปล่อยเพื่อนผมไปเถอะครับ" ไอ้เปรตเข้ามาพูดด้วยสายตาอ้อนวอน ทำให้หมอนั้นเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
"ก็ได้ ตอนนี้ฉันติดธุระ ไปล่ะ”
และแล้วมันก็เดินจากไป… อะไรว่ะ แค่ไม่ตั้งใจเองนะเว้ย! ด่ากันซะเหมือนไปฆ่าพ่อมันมา ไรว่ะ!
“หน๋อย ! แกว่าฉันชั้นไหนแกก็ชั้นเดียวกันนั้นแหละ! ”
ผมตะโกนไปแต่เหมือนว่า มันจะหูหนวกไม่ได้ยิ้น ผมจะวิ่งเข้าไปต่อยหน้าให้มันแหกสักหน่อย แต่ว่าเปรตดันมาห้ามผม
“ปล่อยนะเว้น ไอ้เปรต!”
“ถือว่ากูขอเหอะซีน อย่าไปมีเรื่องกับเขาคนนั้นเลย เขาอันตรายเกินไป เด็กเกือบทั้งโรงเรียนบูชาเขาเหมือนพระเจ้า ถ้าแกไปพลีพล่ามทำอะไรล่ะก็ ก็จะโดนคนทั้งโรงเรียนรุมกระทืบ แกไม่เหลือแน่! ”
ผมสะบัดตัวออกจากไอ้เปรต แล้วหันไปทางอื่น หน๋อย .. ชั้นต่ำงั้นหรอ แกมันชั้นสูงมาเลยสิ เฮ้อ คิดแล้วแค้นวุ้ย! ครั้งนี้ผมยอมสงบศึกก่อนนะ เห็นว่าเปรตมันขอ
ณ ห้องทำงานของประธานนักเรียน
ชายหนุ่มรูปงามซึ่งมีใบหน้าที่คมหล่อ ตาสีฟ้าใส ลูกเสี้ยวคนเอเชีย สูงประมาณ 190 เซน เปิดประตูมาที่ห้องเบาๆ ก่อนที่จะได้ยินเสียงต้อนรับ
“ว่าไงเลนส์ นายมาช้านะ ”
“ฉันจะมาเมื่อไหร่ ก็เรื่องของฉัน”
“โอ้ย! นายเป็นประธานนะเว้ย ต้องมีความรับผิดชอบเด๊! ”
“ฉันไม่ได้อยากเป็น มีพวกปัญญาอ่อนโหวตให้ฉันเป็น ซึ่งมันเป็นเรื่องที่น่ารำคาญมาก” เลนส์ทำสีหน้างุดหงิด เขาไม่ได้อยากจะประธานนักเรียนอยู่แล้ว เพราะมันวุ่นวาย
“ฉันก็ว่างั้น ทำไมฉันต้องเป็นรองประธานด้วยว้าา” ชายหนุ่มบ่นตอบ
“เงียบปากหน่าเคย์” เลนส์เอ่ยขึ้น
“ฉันรู้นะ ว่านายคงเหนื่อยที่ต้องทำทั้งสองหน้าที่”
“…”
“เป็นประธานนักเรียน และเป็นหัวหน้ากลุ่ม x-zone”
“แกก็เหมือนกันไอ้รองเฮงซวย” เลนส์หันหน้าไปพูดกับเคย์ เขาสองคนเติบโตมาพร้อมๆกัน และตั้งกลุ่ม x-zone มาด้วยกัน แต่เลนส์เป็นคนที่มีความสามารถมาก จึงทำให้เขาได้เป็นหัวหน้า ทั้งๆที่ไม่ได้อยากเป็นแม้แต่น้อย
“นี้คือรายชื่อ นักเรียน ม.5 เข้าใหม่” เคย์ส่งให้เลนส์ “รู้สึกจะเข้ามาสามคนน่ะ ท่าทางเส้นจะใหญ่จริงๆถึงเข้าโรงเรียนเราได้นิ - - ”เคย์พูดต่อ โดยที่เลนส์ไม่ได้พูดอะไรต่อ
ปังๆๆๆๆ!!!
“เฮ้ย! ใครเคาะว่ะ เบาๆไม่เป็นไง” เคย์หันไปตะโกนด่า และกำลังไปเปิดประตู……
ปุงงงงงงงงงงงงงงง!!!
“หัวหน้าาาา!! ยินดีต้อนรับกลับโรงเรียนคร๊าบบบบบบบบบบบ !! ”
“เหวอออ พวกแกก!!” เคย์โดนประตูฟาดหน้าทำให้เคย์ล้มลงไป
“อ่าว ท่านรองทำไมถึงไปนั้งข้างล่างล่ะครับ ”
“หน๋อยยยย … พวกแก๊!!! ”
“ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
และบรรยายกาศห้องก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะมากมาย แต่สำหรับเลนส์ถึงเขาจะรำคาญมากแค่ไหน แต่เขาก็รู้สึกดีที่เห็นพวกลูกน้องหัวเราะร่าเริง
ความคิดเห็น