คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ : Destiny to Paninatiere : โชคชะตาสู่เพนินาเทียร์
บทนำ
"บทสรุปของเรื่องนี้ก็ลงเอยด้วยการที่เราไม่สามารถฝืนโชคชะตาของตัวเองได้ ไม่ว่าใครก็ผืนไม่ได้ เพราะทุกคนย่อมถูกกำหนดโชคชะตาทั้งนั้น" ผมอ่านบทสรุปของนิยาย ที่ผมได้มาในวันนี้แล้ว ผมก็ไม่ค่อยเชื่อมันซักเท่าไหร่ ผมยังไม่เข้าใจว่า นิยายเล่มนี้มันน่าสนุกตรงไหน มีแต่โชคชะตา โชคชะตา และ โชคชะตา ผมว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระสิ้นดี
ผมวางหนังสือลงบนเตียงอย่างไม่ทะนถนอมนัก แล้วก็เดินลงไปข้างล่าง เพื่อออกไปเดินเล่นเหมือนเช่นเคยในทุกๆวัน ... ผมเดินเล่นอยู่แถวริมรั้วแถวบ้าน ตอนนี้ฟ้ามืดสนิท ดวงจันทร์ก็มีแค่เสี้ยวเดียวเท่านั้น แต่ผมว่าแสงส่วนใหญ่เป็นไฟที่ตั้งอยู่มากกว่า มันก็สลัวๆ แค่ให้มองเห็นเท่านั้น และแล้วผมก็เหลือบไปเห็นกับชายคนหนึ่ง ซึ่งผมดูไม่ค่อยคุ้นหน้าคุ้นตานัก ชายคนนั้นรูปร่างสูงใหญ่ ผมออกสีขาวๆ ใส่เสื้อคลุมสีดำยาว และถือไม้เท้า นี่คือสิ่งที่ผมสามารถมองเห็นในตอนนี้ ด้วยความที่ผมอยากรู้นัก ผมจึงเดินไปเพื่อที่จะถามเขาว่า เขาเป็นคนหลงทางหรือเปล่าหรือมีธุระอะไรกับใครหรือเปล่า
"คุณครับ คุณดูหน้าตาไม่คุ้นเลยนะครับ" ผมพูดไปในขณะที่เขาหันหลังให้ผม และเขาก็ตอบไม่ตรงคำถามผม
"เจ้า!" เขาพูดพร้อมชี้หน้าผม และในขณะนั้น ผมก็ได้เห็นหน้าตาของเขา ผมแปลกใจมากที่เขาดูหนุ่มมากๆ ทั้งที่เขามีผมสีขาว และหลังก็ไม่ค่อมสักนิด จะให้พูดกันจริงๆ เขาดูไม่แก่เลยซักนิด ผมของเขายาวเกือบถึงสีขาวออกเงินๆ ตาสีฟ้าน้ำทะเล สูงกว่าผมประมาณ 10 ซม.ได้ ก็ประมาณ 194 เซนติเมตร
"ครับ ผมหรอครับ ?" ผมถามไปแบบงงๆ
"เจ้านั่นแหละ เจ้าเป็นผู้ที่ถูกเลือกให้ไปช่วย อาณาจักรเพนินาเทียร์ มันเป็นโชคชะตาของเจ้า !" ชายผมขาวคนนั้นพูดกับผม
"เรื่องโชคชะตางี่เง่านั่น ผมไม่สนใจหรอก ไร้สาระน่า อย่ามาอำผมเล่นหน่อยเลย" ผมตะโกนใส่ไป
"โชคชะตาไม่ใช่เรื่องงี่เง่า หรือเรื่องล้อเล่น เจ้าไม่มีทางฝืนมันได้หรอก" ชายผู้นั้นยังคงพูดต่อ
"งั้นผมก็ขอผืนโชคชะตานี่เลยแล้วกัน" ผมพูดแล้วก็วิ่งมาที่ประตูรั้วบ้าน แต่ผมยังไม่ถึงประตูรั้วบ้าน ตรงหน้าผมก็เห็นชายร่างใหญ่ มายืนอยู่ตรงหน้า ชี้ไม้เท้ามาทางผม พร้อมกับพูดว่า
"เจ้าฝืนมันไม่ได้หรอก เจ้าเป็นผู้ที่ถูกเลือก อย่าพยายามฝืนมันเลย โชคชะตะไม่ใช่เรื่องล้อเล่น" ชายผู้นั้นพูด และสิ่งสุดท้ายที่ผมเห็นคือ แสงสีขาวที่สว่างจ้า สว่างกว่าเเฟรชกล้องถ่ายรูปซะอีก หลังจากนั้นผมก็ไม่รู้สึกตัวอีก และนี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมดที่จะเกิดขึ้น
ความคิดเห็น