ลำนำจันทราที่ร่วงหล่น

ลำนำจันทราที่ร่วงหล่น

月落谣

เมื่อจันทราร่วงหล่น

ผู้คนเพิ่งนึกเสียดาย

ความกตัญญูคือรากฐานของจริยธรรม

                 เป็นหนึ่งในหลักคำสอนจากลัทธิระบอบศักดินาโบราณ สืบทอดต่อกันมาตั้งแต่สมัยบรรพชน ด้วยพื้นฐานสังคมของยุคสมัยบ้านเมืองและวิถีดำเนินชีวิตของคน โดยปรัชญาได้กล่าวถึงคุณธรรม “ความเมตตากรุณา” “ความกตัญญู” “ขนบจารีตและประเพณี” “ความยุติธรรม”และ“ความซื่อสัตย์” เพื่อสร้างรากฐานความมั่นคงของสังคมและการดำเนินชีวิตของคน ด้วยเหตุนี้จึงมีคำกล่าวว่า “กษัตริย์ต้องทำหน้าที่ของกษัตริย์ให้สมบูรณ์ ขุนนางต้องทำหน้าที่ขุนนางให้สมบูรณ์ บิดามารดาทำหน้าที่บิดามารดาให้สมบูรณ์ บุตรธิดาก็ทำหน้าที่บุตรธิดาให้สมบูรณ์” เช่นนั้นหลักคำสอนจึงเน้นย้ำเรื่องความกตัญญูกตเวทีต่อผู้มีพระคุณ

หลักคำสอนเหล่านี้นางปฎิบัติตามทุกประการอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

          ลั่วเหยียน คุณหนูใหญ่จวนรองแม่ทัพสกุลลั่วแห่งแคว้นจิ้น เพราะภัยสงครามชายแดนแม้ว่าจะได้รับชัยชนะ แต่นางกลับต้องสูญเสียบิดามารดาและคนภายในตระกูลลั่วมากมาย สงครามครั้งนี้ทำให้สกุลลั่วได้รับชื่อเสียงและเกียรติยศ แต่กลับมีแค่นางที่อาวุโสที่สุดภายในตระกูล ด้วยความเมตตาสงสารเห็นแก่ความเป็นสหายและความเป็นญาติพี่น้อง สกุลเยว่จากเมืองหลวงจึงรับตัวนางมาเลี้ยงดูในฐานะหลานสาว นับจากนั้นเป็นต้นมาทำให้นางต้องแยกจากน้องสาวมาตั้งแต่เยาว์วัย 

          เด็กหญิงตัวน้อยเติบโตขึ้นมาภายในจวนสกุลเยว่ ร่วมกับทายาทของสกุลเยว่ดุจพี่น้องคลานตามกันมา คนในสกุลเยว่ต่างรักใคร่เอ็นดูนางราวกับเป็นลูกหลานในตระกูลสายตรง ได้รับทุกอย่างเทียบเท่ากับทุกคนในตระกูลอย่างเหมาะสม ด้วยความสำนึกต่อบุญคุณและความเมตตาของคนในสกุลเยว่ เด็กหญิงตัวน้อยจึงปฏิญาณต่อตนเองว่าจะจงรักภักดีต่อสกุลเยว่อย่างไร้เงื่อนไข

รวมถึงการยินยอมรับสัญญาอนุภรรยาของทายาทผู้สืบทอดสกุลเยว่

                    หลังจากรับทราบและยินยอมรับสัญญาอนุภรรยา นั่นทำให้นางต้องเรียนรู้เรื่องภายในจวนสกุลเยว่ รวมถึงความชอบของผู้สืบทอดสกุลเยว่มากยิ่งขึ้น เพื่อเตรียมตัวสำหรับการเป็นอนุภรรยาภายในอนาคตข้างหน้า ปฏิบัติตามหน้าที่อย่างไม่ขาดตกกพร่อง นับจากนั้นทำให้นางต้องตัวติดกับ…

                   เยว่อันเหิง เฉิงอันโหวซื่อจื่อแห่งจวนแม่ทัพสกุลเยว่ ทายาทสายตรงผู้สืบทอดสกุลเยว่ และมีศักดิ์เป็นญาติผู้พี่ห่างๆจากทางฝั่งมารดาของนาง เมื่อเติบใหญ่เข้าวัยลูกกระวานได้อยู่ใกล้ชิดเขามากยิ่งขึ้น นานวันเข้านางจึงได้เรียนรู้ถึงเรื่องบางอย่าง ซึ่งลัทธิคำสอนที่นางเคยจดจำและเชื่อฟังมานั้นไม่เคยกล่าวเอาไว้ เกี่ยวกับความจริงที่ว่า….เมื่อไม่รัก ก็ไม่อาจบีบบังคับให้หันมารักได้

不关心 , 不担心 , 不想念 , 所以不爱。当不爱 , 就不执着。

ไม่ห่วงใย ไม่กังวล ไม่คิดถึง ดั่งนั้นจึงไม่รัก เมื่อไม่รัก จึงไม่ยึดติด

เยว่อันเหิง (22 ปี)

                    เฉิงอันโหวซื่อจื่อแห่งจวนแม่ทัพสกุลเยว่ บุตรชายคนโตของเฉิงอันโหวและหลิวฮูหยิน เป็นหนุ่มน้อยหน้าตาหล่อเหลา รูปร่างสูงแข็งแรง เชี่ยวชาญรอบรู้หลากหลายด้าน เก่งกาจด้านวรยุทธ์ ลักษณะภายนอกเป็นคนปากไม่ตรงกับใจ เย็นชา ใจดี ค่อนข้างเอาแต่ใจ และใจร้อนง่าย ชอบใช้กำลังในการตัดสินหรือแก้ไขปัญหา แต่แท้จริงแล้วเป็นคนพูดไม่เก่ง มีเหตุผล ค่อนข้างขี้อาย ภายหลังสูญเสียบิดาในสงครามชายแดน และเกิดเหตุการณ์ลอบวางเพลิงจวนสกุลเยว่ ทำให้คนในจวนเหลือรอดชีวิตแค่เพียงไม่กี่คน นอกจากเขาต้องพักรักษาตัวแล้ว ยังต้องฟื้นฟูจวนสกุลเยว่ให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม รวมถึงการค้นหาผู้สาปสูญที่คาดว่ายังมีชีวิตอยู่ และสาเหตุที่ทำให้เกิดเหตุการณ์ทั้งสองเหตุการณ์ในปีนั้น ด้วยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดทำให้เขาอยู่ภายใต้การอุปถัมภ์ของไทเฮาผู้เป็นญาติ โดยดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการราชองครักษ์ส่วนพระองค์ของไทเฮา  
 

ลั่วเหยียน (18 ปี)

                     คุณหนูใหญ่แห่งจวนรองแม่ทัพสกุลลั่ว สูญเสียบิดามารดาและคนภายในสกุลลั่วเพราะภัยสงครามชายแดนเมื่อหลายปีก่อน ต่อมาได้รับการอุปถัมภ์ดูแลจากสกุลเยว่ โดยมีสัญญาอนุภรรยาของทายาทผู้สืบทอดสกุลเยว่ ทำให้นางต้องออกเรือนกับเยว่อันเหิงตั้งแต่อายุสิบสี่ ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์ลอบวางเพลิงจวนสกุลเยว่ หลังจากเกิดเหตุการณ์มากมายในปีนั้น อีกสี่ต่อมานางได้เดินทางกลับมายังเมืองหลวงอีกครั้ง เพื่อสืบค้นหาต้นตอการลอบวางเพลิงจวนสกุลเยว่ โดยใช้ชื่อ กู้เซิง นักสังคีตหญิงประจำหอ ควบตำแหน่งหุ้นส่วนและหมอผู้ดูแลหญิงคณิกาในหอมธุรสโลกา มีลักษณะนิสัยน้ำนิ่งไหลลึก อ่อนนอกแข็งใน  เรียบร้อยอ่อนโยน รู้จักกาลเทศะ เก็บอารมณ์เก่ง จิตใจดี เชี่ยวชาญเรื่องวิถีสตรี ชื่นชอบการแพทย์ ปักผ้า และดนตรีมาก

***เรื่องราวทุกอย่างล้วนเกิดจากจินตนาการของผู้แต่งทั้งสิ้น ไม่ได้เกี่ยวข้องหรืออ้างอิงประวัติศาสตร์แต่อย่างใด โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านและงดการใช้คำหยาบ ต่อว่าหรือบั่นทอนจิตใจ