KARIS นางร้ายอัปลักษณ์

KARIS 

นางร้ายอัปลักษณ์

คาริส เวอร์เรนซ์ บุตรสาวดยุกผู้มั่งคั่ง นางมีพร้อมทุกอย่าง ชื่อเสียง เงินทอง อำนาจ

....แต่สิ่งเดียวที่นางไม่มีคือหัวใจของชายผู้เป็นที่รัก....

ใครกันเล่าจะทำใจรักสตรีอัปลักษณ์เช่นนางได้?

คาริส เวอร์เรนซ์

คือชื่อของนางร้ายอัปลักษณ์เจ้าของใบหน้าจืดชืด

ไร้ซึ่งความสวยงามในนิยายเรื่อง ลิขิตรักเจ้าหัวใจ

ซึ่งเป็นนิยายรักแฟนตาซีโรแมนติกที่เป็นที่นิยมและมีภาคต่อถึง 17 เล่ม

เนื้อเรื่องก็ไม่มีอะไรมากนอกจากเรื่องราวความรักอันหวานซึ้งปนกลิ่นอายแฟนตาซี

ในโลกยุคยุโรปยุคกลางของคู่พระนางและการชิงไหวชิงพริบของพวกเชื้อพระวงศ์

แต่นั่นก็ไม่ทำให้เธอสนใจไปมากกว่าการที่ตนเองต้องมาเกิดใหม่เป็น

คาริส เวอร์เรนซ์ นางร้ายอัปลักษณ์ผู้มีชะตาอาภัพของนิยายเรื่องนี้!!

คาริสนั่งนิ่งเธอพยายามไม่สนใจสายตาเย็นชาที่มองมา

เธอเพียงจ้องมองตัวอักษรของหนังสือในมือเท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าเนื้อหา

ในหนังสือจะไม่เข้าหัวเธอเลยสักนิด องค์ชายรัชทายาทผู้มีใบหน้าเปื้อนยิ้มอยู่ตลอดเวลา

นั่งจ้องเธอตาไม่กระพริบ เขายังคงยิ้มอยู่แบบนั้นแต่แววตานั้นกลับมีเพียงความเย็นชา

จนถึงขั้วหัวใจ....คาริสหลุบตาต่ำลงกว่าเดิม เธอไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบตากับคนตรงหน้า

เพราะสายตาของเขาที่มองมา...

ไม่ว่าใครต่างก็มองมาที่เธอด้วยสายตาแบบนี้กันทั้งนั้น

คาริสควรจะชินชากับมันเสียที แต่ตอนนี้เธอไม่ใช่แค่ คาริส เวอร์เรนซ์

แต่เธอคือตัวตนของตนเองที่อยากให้คนยอมรับ....

ทั้งๆที่นางคนนั้นแย่งชิงทุกสิ่งทุกอย่างของข้าไปแท้ๆ

ครอบครัว

เพื่อนพ้อง

...หรือแม้กระทั่งคนรัก...

พวกเขาล้วนถูกนางแย่งชิงไปจนหมดสิ้น

...ได้โปรดอย่าจ้องมองข้าแบบนั้น...

...ได้โปรดอย่ามองข้าด้วยสายตาเย็นชาและสมเพชในตัวข้าเช่นนั้น...

...ข้าไม่ได้อยากเกิดมาเช่นนี้...

...ได้โปรด...

"ใครก็ได้...ได้โปรดมองมาที่ข้าด้วยความรักทีเถอะ"

"สตรีอัปลักษณ์เช่นเจ้าควรดีใจนะที่ข้าคนนี้เมตตาเจ้าขนาดนี้"

สุรเสียงหยิ่งผยอง สูงส่ง และดูเอาแต่ใจนั้นดังขึ้นเหนือหัวเธอ คาริสยิ่งเม้มปากก้มศรีษะลง

ต่ำกว่าเดิม เธอเริ่มตัวสั่นเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าหนักแน่นที่เริ่มก้าวเดินเข้ามาใกล้เธอทีละก้าว

ในใจของเธอนั่นสั่นไหวเริ่มหวั่นเกรงอย่างหวาดกลัว

...เพียงแต่ตอนนี้เธอไม่มีอะไรจะเสียแล้วก็เท่านั้น...

"หม่อมฉันมิบังอาจได้รับความเมตตาของพระองค์เพคะ...องค์จักพรรดิ"

ร่างสูงสง่าในชุดแบบโรมันเนื้อผ้าสีขาวขลิบดิ้นสีแดงสลับสีทองดูเรียบหรูแต่ดูดี

ชะงักไปเล็กน้อย ดวงตาคมดุดันสีแดงสดวาวโรจน์ มุมปากหยักได้รูปกระตุกยิ้มขึ้น

เล็กน้อย แต่ดูคล้ายการแสยะยิ้มเสียมากกว่ากระมัง เรียวขายาวแกร่งก้าวอย่างหนักแน่นตรงรี่เข้ามา

หาเธออย่างรวดเร็ว มือแกร่งขาวผ่องนั้นเอื้อมมาบีบกรามของเธอเอาไว้แน่นจนรู้สึกปวดกระดูก

เขาบังคับให้ใบหน้าของเธอเงยขึ้นมาสบตากับเขา ดวงตาคมดุดันสีแดงสดดั่งเลือดคู่นั้น

จ้องมองมาด้วยแววตาวาวโรจน์ดั่งเพลิงลุกโชติช่วง

"ไม่ว่าเจ้าจะเต็มใจหรือไม่แต่จำเอาไว้ชีวิตของเจ้าเป็นของข้า!!"