"โลกของฉันพังทลายลงเมื่อเหนือน่านฟ้าถูกปกคลุมเต็มไปด้วยยานรบหุ้มเกราะ"
"เขา ผู้พรากทุกสิ่งไปจากฉันด้วยใบหน้าที่ประดับรอยยิ้มใสซื่อราวกับเทวทูตผู้มาโปรดสัตว์โลก"
"นับจากนี้คุณคือแม่พันธุ์หมายเลข 1000 ของผม ช่วยผลิตลูกๆที่น่ารักให้ผมเยอะๆด้วยล่ะครับ"
เขาพูดแบบนั้นด้วยรอยยิ้มอบอุ่น ทั้งๆที่ฝ่ามือเปื้อนไปด้วยเลือดของผู้คนบนดาวโลก
โลกของฉันดำเนินไปทุกวันอย่างน่าเบื่อหน่าย มีครอบครัวแสนสุข
พ่อ แม่ น้องสาวและตัวฉัน โลกกำลังหมุนไปอย่างเชื่องช้า
ตัวฉันเป็นเด็กสาววัยสิบเจ็ดธรรมดากำลังจะเปลี่ยนจากสาวมัธยมเป็นเด็กมหาลัย
หน้าตาไม่ได้สะสวย ออกจะดูธรรมดาและจืดชืดไปเสียด้วยซ้ำ
ความรักก็ไม่เคยมี ดีแต่แอบชอบเขาไปวันๆ ไม่เคยคิดจะวาดฝันอนาคตอันสวยหรูที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ
จนกระทั่งในวันที่ตัวฉันกำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่หลังบ้าน พลันมองเห็นแสงสว่างจ้าโอบล้อมเบื้องบน
เสียงเครื่องจักรและยานรบขนาดใหญ่มากมายมหาศาลลอยเข้ามาให้เห็นจากเหนือน่านฟ้า
โดยไม่ทันตั้งตัว ทุกอย่างก็ถูกโอบล้อมไปด้วยเลือด เสียงกรีดร้องของผู้คน....
รู้ตัวอีกทีโลกทั้งใบก็เหลือฉันแค่คนเดียว
"หาตัวตั้งนาน....แม่พันธุ์คนใหม่ของผม"
"....เอ๊ะ?"
ร่างกายงดงามแสนน่าหลงใหลของเขา ทั้งเส้นผมสีบรอนด์ทองสว่างสดใส ดวงเนตรสีฟ้าอความารีน
ผิวพรรณนวลเนียนขาวเปล่งปลั่ง ร่างกำยำล่ำสัน องค์ประกอบแสนสมบูรณ์แบบราวกับเทพสรรสร้าง
....แม้ฉันจะหลงใหลมัน แต่ก็เกลียดมันมากเช่นกัน
ทั้งหมดนั้นก็แค่เปลือกนอก ที่หุ้มร่างที่แท้จริงของเขาเอาไว้ เผ่าพันธุ์ต่างดาวที่ขึ้นชื่อว่าแข็งแกร่งที่สุดในจักรวาล
'สามีของฉัน'
"คุณไม่ชอบมันหรือ? ร่างกายนี้น่ะ"
"ผมสร้างมันเพื่อคุณเลยนะ ยอดรัก"
...ฉันขยะแขยงเขา เขาผู้พรากทุกสิ่งไปจากฉัน....
"ฉันเกลียดคุณ"
"แต่ผมรักคุณ"
คำว่ารักที่ออกจากปากของเขามันช่างบางเบาเสียยิ่งกว่าขนนก
แม่พันธุ์คนอื่นๆก็คงเคยได้ยินคำนี้เช่นกันสินะ
ไม่มีที่ให้หนี ไม่มีที่ให้ซ่อน มีแต่ต้องเผชิญหน้า และรองรับทายาทของเขาเท่านั้น
'ชั่วชีวิต เป็นได้แค่แม่พันธุ์'
__________________________________________________________
"เธอก็เป็นได้แค่แม่พันธุุ์ไว้ผลิตลูกให้พวกเราก็เท่านั้นแหละ"
"อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ พวกเรารักเธอนะ"
"มาเถอะ มาสร้างอนาคตที่เต็มไปด้วยเหล่าลูกๆที่น่ารักของพวกเรา"
ทั้งๆที่คิดว่าปีศาจมีแค่ตนเดียวแท้ๆ....
'พวกเขาเหล่านี้ คือสามีของฉัน'
ความคิดเห็น