ทายสิ ? ว่าฉันชื่ออะไร

                " กรี๊ด!!!..." เสียงสาวๆมหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง  ดังขึ้น เนื่องจากมีหนุ่มหน้าตาดีหรือเรียกว่า "เดือน" ของมหาวิทยาลัยนั้น เขามีชื่อว่า "ปริ้น" เป็นคนที่มีพ่อแม่รวยและเรียนต่อในสายวิทย์เพื่อกำลังจะไปเรียนต่อในด้านวิศวะ และปีนี้เป็นปีสุดท้ายที่เขาจะเรียนสายวิทย์....เเละอีกไม่นานเขาก็จะได้ไปต่อวิศวะอย่างเต็มรูปแบบ เขารอเวลานี้มาหลายปีเป็นอย่างมาก.

           " ปริ้น...รอด้วยสิ " เสียงของ "ยี่หวา" ดังขึ้น เมื่อปริ้นหันไปก้อพบกับยี่หวาซึ่งกำลังโบกมือให้ ยี่หว่าเป็นคนที่น่ารัก สดใส จมูกโด่งหน้าตาคมเข้มได้รูป ซึ่งเป็นคนสวยมากเลยทีเดียว

           " ไม่น่าเชื่อเลยว่าเธอจะมาเช้าขนาดนี้นะ " ปริ้นเอ่ยทักทายกับยี่หวาพร้อมกับเดินไปเข้าตึกเรียนด้วยกัน

           " นี่!..ปริ้น วันนี้ส่งงานอะไรนะ " นิกกี้หนึ่งในคณะเดียวกับยี่หว่าและปริ้นเอ่ยขึ้น

           " การออกแบบโครงสร้างในอาคารที่ครูกำหนดรูปมาให้ครั้งที่แล้วไง " ปริ้นตอบอย่างเรียบง่าย 

       ณ เวลา 10.00 น.

     ซึ่งได้เริ่มเรียนวิชาคณิตพื้นและคณิตเสริม เมื่ออาจารย์์เริ่มเช็คชื่อจนถึง....

           " นางสาว นิพพาวัลณ์  อุรวิสา " อาจารย์เอ่ยชื่อคนสุดท้ายที่ต้องมาเรียนในวันนี้ 
           " ตกลงว่าขาดเรียน " อาจารย์เช็คชื่อเสร็จแล้วก้อไม่มีวี่แววของเพื่อนร่วมห้องคนสุดท้ายเลย 

 ครืน~...
เสียงเลื่อนประตูห้องเรียนดังขึ้นพร้อมกับการปรากฎตัวของ " เมลิน " เธอเป็นคนเีงียบๆและไม่ค่อยเชื่อเรื่องผีสักเท่าไหร่ เป็นเด็กเรียน ใส่แว่น และมักจะมัดผมสูงมาเรียน ผมเธอสียาวดำขลิบ ดูดีไปอีกแบบ เธอเป็นคนไม่ค่อยรวยนัก ที่เธอได้มาเรียนมหาลัยนี้เพราะทุนการศึกษาที่ช่วยเธอไว้ได้

           " ทำไมเธอถึงมาสายขนาดนี้ห๊ะ.... " อาจารย์เริ่มตวาดใส่เมลิน แต่ด้วยการที่
อาจารย์เห็นว่าเมลินเป็นเด็กมีการศึกษาเลยไม่ค่อยว่าอะไรมากนัก จึงปล่อยให้เมลินกลับมาที่นั่งของตัวเอง

           " เธอนี่มากับโชคชะมัด..มาทีไรก็ไม่เคยโดนว่า สงสัยอาจารย์คงเห็นแกเป็นนักเรียนทุน " คุ้กกี้เอ่ยแซวอย่างขำๆ .
   
  
                                    เสียงมาตามสาย
 
            " นี่เมลิน....เลิกทำตัวมีปัญหาสักทีเถอะ เธอไม่รู้หรือไงว่าเพื่อนๆที่ห้องมีแต่จะรำคาญเธอทั้งนั้น น่าเบื่อจะตายไปเวลาที่เธอเข้าห้องเรียนสาย " เพื่อนสนิทของเธอที่ชื่อ " พริกหอม " บ่นอย่างระอาใจ แต่ดูเหมือนว่า ผู้ที่เธอสนทนาด้วยนั้นไม่ได้ฟังเธอสักนิดเดียว

                " นี่เมลิน !! เธอได้ยินฉันรึเปล่า " ผู้เป็นเพื่อนเริ่มขึ้นเสียงกับเธอเนื่องจากอาการของเธอเหมือนจะไม่ตอบสนองต่อเสียงของเธอสักเท่าไหร่

                " เอ่อ...ได้ยินแล้ว " ผู้สนทนากับพริกหอมขึ้นเสียงกับเธอ

                " ถ้าได้ยินแล้วก็เลิกทำตัวแบบนี้สักที ฉันเริ่มเบื่อแล้วนะ " พริกเตือนเธอเหมือนจะพยายามทำให้เธอจำได้เหมือนกับเครื่องเล่นเทปที่พูดซ้ำไปซ้ำมา

                " ก็พยายามอยู่ เข้าใจไหม!!! เธอไม่ใช่แม่ฉันนะไม่ต้องมาสอน " เมลินตะคอกใส่พริกจนเส้นเอ็นตรงคอขึ้น

                " ฉันไปนะ " เธอพูดแล้วหยิบกระเป๋าออกไปจากโรงอาหาร ปล่อยให้เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอนั่งนิ่ง และมองเมลินจนหายลับไป

                " เกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอเป็นแบบนี้ " พริกพึมพำกับตัวเองเบาๆ

      ..............................................................................................................

ผู้เป็นเพื่อนนั่งนิ่งคนเดียวในโรงอาหาร ถึงแม้ว่าจะเป็นเวลาบ่ายสอง แต่เสียงมันกลับเงียบราวกับอยู่ในป่าช้า เนื่องจากบางคณะก็ขึ้นเรียนกันหมดเหลือแค่คณะอักษรศาสตร์กับคณะสถาปัตธรรมศาสตร์เท่านั้นที่ไม่ได้เข้าเรียน เนื่องจากมีคณะอื่นเข้ามาใช้สถานที่จัดกิจกรรมรับน้องปี 1 ในวันเสาร์ที่จะถึงนี้

               " พริก...เป็นไรหรอ ทำไมเธอไม่ขึ้นเรียนละ " เด็กหนุ่มหน้าหล่อคนหนึ่งถามเธอ แต่ดูเหมือนว่าผู้ที่เขาสนทนาด้วยไม่มีปฏิกริยาตอบสนอง จึงทำให้ เด็กหนุ่มเขย่าตัวเธอเพื่อเรียกสติ

               " พริก " เด็กหนุ่นหน้าหล่อเขย่าตัวของพริก จนเธอสะดุ้งจากภวังค์

               " ห้ะ..ห้ะ !!! ป..ปริ้น มีอะไรหรอ " พริกถามเสียงตะกุกตะกัก

               " ก็เธอนะ...ไม่ขึ้นเรียนหรอ!!! " ปริ้นถามย้ำเธออีกครั้ง ด้วยเสียงที่แฝงความรำคาญปนกับความแปลกใจเล็กน้อย

               " ก็..ก็ วันนี้มีรุ่นน้องปี 2 มาจัดกิจกรรมรับน้องปี 1 นะ คณะของเราก็เลยโดนยืมไปจัดกิจกรรม คาบบ่ายเลยไม่มีเรียน " พริกอธิบายเหตุผลให้ปริ้นฟัง

               " ดีเน้อะ....งั้นฉันก็จะโดดเรียนคณะฉันมาอยู่กับเธอดีกว่า " ปริ้นยิ้มให้พริกอย่างมีความสุข

               " แต่นาย..เรียนปีสุดท้ายแล้วนะ ไม่กลัวอาจารย์เขาว่าหรอ เดี๋ยวก็ไม่ได้จบกันพอดี "  เธอพูดตักเตือนเพราะว่าคณะวิศวกรรมศาสตร์เป็นคณะที่เรียนหนักมากและต้องเป็นเด็กสายวิทย์เท่านั้นที่จะเข้ามาในคณะนั้นได้ เธอจึงเห็นอนาคตของเพื่อนมาก่อนเสมอ

               " ไม่เป็นไรหรอก ฝากงานไอ่นิกกี้ มันไว้นะก็เลยชิวๆหน่อย " ปริ้นบอก

               " งั้นหรอ ดีเน้อะ " พริกพูดพร้อมกับหยิบหนังสือของคณะขึ้นมาอ่านเพื่อฆ่าเวลา  ความจริงแล้วพริกไม่อยากจะนั่งกับปริ้นเพียงแค่สองคนเพราะว่าปริ้นเป็นคนดังในมหาลัยและเป็นที่หมายตาของสาวๆเยอะมากและอีกอย่างเราอยู่คนละคณะกันก็เลยไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่

ติ้ด~ ติ้ด~ติ้ด....
             
               " หืม....? พริกโทรศัพท์เธอเข้าแหนะ " ปริ้นบอก

               " อ่อ....ใช่ๆ 5555 ลืมไปซะสนิทเลย " ความจริงเธอรู้อยู่แล้วละว่าโทรศัพท์เข้า แต่เธอไม่อยากจะเปิดมันขึ้นมาดูว่าใครโทรมา เพราะเธอกลัวว่า จะเป็นเบอร์ เบอร์นั้น .

       ..............................................................................................................
               

้