ผมเท่านั้นที่รู้ใจพี่

ลำดับตอนที่ #1 : เพียงสองคน

 เวลาผ่านมา1อาทิตย์เต็มๆที่ผมใช้ชีวิตอยู่ในบ้านของพี่กันและพี่แกรนด์ช่วงนี้เป็นช่วงsummerซึ่งก็คือช่วงปิดเทอมแรกผมมีเวลานอนหลับแค่3อาทิตย์เองอ่ะ "ไมค์ ไอ้ไมค์!"
"ครับ เจ้เวส"ตอนนี้ผมเรียกพี่เวสเตอร์ว่า'เจ้'เพราะผมเรียกพี่แกรนด์ว่า'เฮีย'
"สอง-สามวันนี้พี่จะไปฮันนีมูนกับผัวแกรนด์หน่อยนะ"
"อ้าว แล้วผมอ่ะ"
"ก็อยู่กับน้องกันนี่ไง"ฮะ อยู่กับพี่กันหรอ ไม่เอาอ่ะรายนี้น่ากลัวมาก เชื่อไหมว่าเขาเคยปาฟุตเหล็กใส่หัวเฮียแกรนด์ด้วยอ่ะ นี่ขนาดพี่ชายยังไม่เว้นแล้วตูจะรอดไหมเนี่ย "ไม่เอาอ่ะ พี่เวสขอน้องคนนี้ไปด้วยนะ ไมค์ขอสัญญาว่าจะไม่เกะกะพี่สองคนแน่นอน"
"ไม่ได้หรอก ผัวแกรนด์เขาสั่งไว้"
"แล้วถ้าพี่กันเขาโมโหขึ้นมาอ่ะ"
"ก็ถีบมันเลย ไอ้สั_เนี่ย ไม่น่ากลัวเลย"เจ้บอกไม่น่ากลัว ก็ตอนที่พี่กันเขาโมโหเจ้แอบอยู่หลังเฮียแกรนด์ตลอดนี่นะ "โธ่ เจ้ก็พูดได้นี่"
"ไม่พูดละ พี่ไปก่อนนะผัวรออยู่"พี่เขาไปสบายแต่ตูเจอนรกชัดๆไม่เป็นไรแค่3วันเอง555+3วันที่ต้องอยู่กับไอ้หัวหน้ายากูซ่า ดีหล่ะไม่มีผู้ใด๋อยู่บ้าน
เพราะพี่กันไปซ้อมดนตรีเย็นๆนู่นจะกลับ เราก็จะไปเล่นเกมโปรดขอเรานั่นคือเกม the sims(อันนี้ยืมมาก่อนนะจ๊ะ/ไรท์)ผมไม่รอช้ากระโดดขึ้นแท่น
บันลังค์555+ข้าเป็นยิ่งกว่าคือหัตวิตถารครองพิภพ แอ๊ดดดด...เสียงประตูบ้านดังขึ้นผมเลยออกมาดูสิ่งที่เห็นคือพี่กันกลับมาแล้ว
 "ไมค์ ไมค์!!!"
"ครับ มีไรป่ะพี่กัน"
"พี่แกรนด์อ่ะ"
"ไปแล้ว ไปกับเจ้เวสเตอร์"พี่กันเงียบไปพักนึงก่่อนจะเดินไปหยิบน้ำส้มในตู้เย็นมาดื่ม "ชิบหาย สั_เอ๊ย น้ำส้มหมด"
"มีไรอ่ะครับ พี่กัน"
"น้ำส้มหมด ไม่เป็นไรพรุ่งนี้เราค่อยไปซื้อกัน"
"พี่ว่าไงนะ"
"พรุ่งนี้ไมค์ไปกับพี่ เราจะไปซื้อน้ำส้มมากินกันสองคน ไหนๆสองคนนั้นก็ไม่อยู่แล้ว"
"ผมไม่ไปได้ไหม"
"อยากตายก็เอาสิ"ผมเงียบไม่กล้าต่อปากกับพี่กัน เพราะเถียงเดี๋ยวข่อยสิตายย่างเขียดเด้อหล่ะ และเหมือนจะเป็นจริงพี่เข้าหยิบฟุตเหล็กขึ้นมาเหมือนฆาตกรโลกจิตเลย "ไปครับไป ผมยอมแล้ว"
"ดีมาก พรุ่งนี้9โมง มึงไม่มา กูจะปลุกมึงเองจำไว้"เฮ้อ เอาวะ มะรีนเฮียกับเจ้ก็กลับแล้ว สู้ๆไมค์สุดหล่อ
ผมยืนไว้ทุกข์ให็กับต้วเองอยู่2นาทีก่อนจะกลับมาเล่นเกมต่อ "ไมค์ ไปตลาดกัน"
"อ้าว พี่ยังไม่ได้ซื้อข้าวเย็นมาหรอ"
"ไม่นิ พี่กะว่าจะไปกินก๋วยเตี๊๋ยวหน้าปากซอย"แย่แล้ว พี่แกชวนผมไปกินเส้นแล้วถ้าอยู่ๆเขาไม่กินเส้นกับผมขึ้นมาหล่ะ
"ไม่เป็นไร ครับพี่"
"ไปกินเป็นเพื่อนหน่อยดิ ไอ้วินแม่งก็ไปกับผัวอีก"อ๋อ พี่วินเพื่อนพี่แกเอง เขาเหมือนกับพี่เวสเป๊ะเลย ประมาณว่าเป็นอะไรที่อธิบายยาก ฉันไม่รู้จะอธิบายยังไง อะไรประมาณนี้อ่่ะ "ไมค์ มึงจะไปกับกูไหม"ฮึ่ย พี่กันขึ้นมึงกูกับผมแล้ว ไม่!!! ไอ้มาเฟียฆ่าผมแน่ ต้องหนีๆๆเท่านั้น
"มึงเป็นไรมึงเนี่ย กูแค่ชวนมึงไปกินก๋วยเตี๋ยวนะเว้ยไม่ได้เอาไปฆ่า"แต่คำพูดพี่อ่ะเหมือนจะเอาผมไปฆ่ายังไงไม่รู้
"มึงเงียบอีกอ่ะ"เงียบให้พี่ด่าครับ "จะพูดไหม"ไม่พูดครับปล่อยพี่ด่าอ่ะดีแล้ว "ดี งั้นกูฟาดหัวมึงแน่
"อ้า ผมไปก็ได้"
"ดีมาก ไปได้แล้ว"ตายแน่ๆกู "ครับๆ ท่านพี่ที่เคารพ"พูดเสร็จ พี่กันก็เดินนำผมไปที่รถสปอร์ตสีดำอย่างแลมเบอร์กินี่ปี2009 ที่สีดูโฉบเฉี่ยวอยู่ตลอดอยู่เวลา และข้างๆก็มีรถมิสสึโอกะ โอโรขิปี2008สีขาวของพี่แกรนด์อยู่ "ไอ้แกรนด์มันไม่เอารถไปไงวะ"แต่ที่ผมสังเกตคือรถแอสตัน มาตินแดงหายไปรถคันนั้นเป็นของเจ้เวสเขานี่ ไม่!!!!เจ้เอากูตายแน่
"ไม่เป็นไรมั้ง สงสัยมันเอาของพี่เวสไปแน่ๆเลย ดี เราจะขับรถมันเอง"พูดเสร็จพี่กันก็สตาร์ทรถหรูถอยมาจากลานจอดรถ "ขึ้นมาเลย ที่รัก"
พะ...พี่กันเรียกผมว่าที่รักเหรอ ตึกๆๆๆ ทะ...ทำไมใจเต้นแรงงี้อ่ะ ไม่ เราไม่ได้คิดไรกับพี่เขาไม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"ไอ้ไมค์ จะไปไหมเนี่ยรอนานแล้วนะ"
"ไปๆครับพี่" ไม่เป็นไรอีก2วันเท่านั้น มะรืนเจ้ก็กลับแล้ว "ไอ้ไมค์ มึงอายุเท่าไหร่"
"ถามทำไมครับพี่"
"เออ เหอะน่า"
"17ย่าง18แล้วครับ"
"ดีเลย วันนี้พี่จะพาไปดริงค์"