ยัยนางร้ายป่วนหัวใจหนุ่มสุดฮอต

ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

ต่อ 4/2

       " หนูว่าพี่หิมะนั่นแหละพอเหอะ พี่ไม่รู้อะไรแล้วอย่ามาพูดดีกว่า " เรดาห์ตะคอกใส่หิมะอย่างโกรธเคือง จึงทำให้ตอนนี้ไทยมุงทั้งหลายพากันวิพากษ์วิจารณ์เรดาห์ที่ไปตะคอกใส่หิมะอย่างนั้น โดยพากันมองข้ามเรื่องที่เรดาห์เข้าไปช่วยเด็กคนนั้นจากการถูกรังแก

       " เรดาห์พี่ว่าพอก่อน เรากลับบ้านกันก่อนดีไหมเดี๋ยวพี่ไปส่ง " ไคน์เข้ามาไกล่เกลี่ยก่อนที่เรื่องมันจะบานปลายมากกว่านี้

       ไคน์ถามโดยไม่ต้องรอให้เรดาห์ตอบ เขาที่อยู่ใกล้เรดาห์ รีบจับมือเรดาห์แล้วพาเดินออกไปทันที พอดีกับที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยวิ่งเข้ามา -_- เอิ่ม มาช้าไปไหม ไคน์พาเรดาห์เดินออกมาขึ้นรถ ระหว่างทางเค้าก็สังเกตเห็นว่าเรดาห์ดูเงียบผิดปกติ ทั้งๆที่เรดาห์เป็นคนพูดเก่งจะตาย เมื่อมาถึงรถไคน์ก็เปิดประตูรถฝั่งผู้โดยสาร เพื่อให้เรดาห์ขึ้นไปนั่นก่อนที่จะปิดปรพตูแล้ววิ่งอ้อมไปทางคนขับ เมื่อรถเคลื่อนที่ออกไปซักพัก ทั้งสองคนก็ไม่มีแววว่าจะมีคนใดคนหนึ่งเป็นฝ่ายเริ่มก่อน จนไคน์ทนไม่ไหวจึงเป็นฝ่ายชวนเรดาห์เริ่มคุยก่อน

       " อ้อ เรดาห์หิวข้าวมั้ย ให้พี่แวะร้านอาหารก่อนไหม "
 
       " ไม่หิว "

       " อยากได้อะไรมั้ย "

       " ไม่ค่ะ "

        "เห้!!! นี่โกรธที่หิมะพูดเมื่อกี้จริงๆหรอ "

        " ถ้าเป็นพี่ พี่ก็โกรธเหมือนกันแหละ คนอะไร ขี้แอ๊บ "

         " เรดาห์ พูดจาไม่น่ารักเลย ไปว่าหิมะแบบนั้นได้ไง "

          " พี่ไคน์เข้าข้างมันหรอ "

          " เรดาห์ "

          " พี่ไคน์ "
 
          " ทำไมเรดาห์พูดไม่รู้เรื่องแบบนี้ "

          " พี่ไคน์ว่าเรดาห์หรอ เพราะนังหิมะนั่นใช่มั้ย ทำให้พี่ไคน์ว่าเรดาห์แบบนี้ "

           " ไม่เกี่ยวกับหิมะ เรดาห์โมโหแล้วอย่าพาลสิ "

           " เออ เรดาห์พาล ใครมันจะเป็นคนดีเหมือนนังหิมะนั่นกัน "

           " เรดาห์ พี่ว่าเธอเริ่มพูดไม่รู้เรื่องละนะ "

          " เออ จอดตรงนี้แหละพี่ไคน์ ไม่ต้องไปส่งเรดาห์แล้ว เรดาห์กลับเองได้ "

           เรดาห์พูดอย่างประชดประชัน ด้วยอารมณ์น้อยใจที่คิดว่าไคน์เข้าข้างยัยหิมะนั่น แต่ก็ไม่คิดว่าไคน์จะจอดจริง ไคน์จอดรถตรงทางด่วนแล้วก็เดินอ้อมไปเปิดประตูให้เรดาห์ลง

           " เชิญ "

           " พี่ไคน์ "
 
           " เชิญ "

           " ได้!! ไม่ต้องไล่ เรดาห์ลืมไปว่าตัวเองไม่ได้สำคัญพอที่จะให้พี่ไคน์มาเข้าใจอะไรเรดาห์นิ "

           เธอเปิดประตูรถด้วยความโกรธและน้อยใจ ทันทีที่ประตูรถปิดลงไคน์ก็ขับรถออกไปโดยไม่ได้สนใจเธอเลย เรดาห์ยืนอยู่ข้างถนนด้วยโกรธ แต่ทำไมหัวใจดวงน้อยนี้กลับรู้สึกเจ็บแปล๊บสะท้านไปทั่วร่างกาย น้ำตาค่อยๆไหลรินลงมาจากดวงตากลมโต ที่อัดเเน่นไปด้วยความรู้สึกหลากหลายปนเปกันไปหมด ดวงตากลมสวยคู่นี้มองตามท้ายรถของผู้ชายใจร้ายที่ทิ้งเธอไว้ข้างถนนคนเดียวไปจนลับสายตา แต่เธอก็ยังจมอยู่กับความรู้สึกที่ว่า ทำไม เธอทำอะไรผิด เหมือนฟ้าจะรับรู้ความเจ็บปวดของเธอจึงส่งสายฝนลงมาเหมือนคอยปลอบประโลมหรือซ้ำเติมเธอกันแน่ เรดาห์ได้แต่ยิ้มเยาะตัวเองแล้วก็เดินทอดน่องไปตามถนนโดยมีสายฝนที่ตกกระหน่ำอยู่เคียงคู่ 

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////