คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 3 เต็มๆจ้า
ฉันคิดผิดหรือคิดถูกเนี้ยที่ชวนนายนี่ออกมากินข้าวข้างนอก
เพราะตั้งแต่ที่เข้ามาในร้านเนี้ยมีแต่คนมองพี่ไคน์ของฉันตาเป็นมัน
เหมือนแมวเห็นปลาย่าง แมลงวันเห็นก้อนอึ อย่างไรอย่างนั้น
(ว่าที่แฟนฉันนะ ห้ามมอง หวง!!!)
“ พี่ไคน์คะ
กินอะไรดีมื้อนี้เค้าเลี้ยงเอง “ ฉันเสนออย่างใจป้ำที่สุดละนะ
ไม่เคยเลี้ยงผู้ชายคนไหนเลยนะเนี้ยยยยยย
“อืม งั้นไม่ขัดศรัทธานะ น้องครับ
พี่เอา หอยอบเนยจากนิวซีแลนด์ ข้าวผัดอเมริกันจากฝรั่งเศส กิ้งกือทอด แมลงทอด
กุ้งมังกรจากน่านน้ำฝั่งตะวันตก สเต็กซี่โครงหมู
อ้อแล้วซี่โครงหมูเนี้ยจะต้องมาจากหมูตัวเมีย ที่ก่อนตายได้กินไวท์อย่างดี แล้วก็
อุ๊บส์ เออ อำ อะไอ ออง เออ อะ (เธอทำอะไรของเธออะ)
เธอต้องรีบเอามือมาปิดปากไอ้พี่ไคน์
ก่อนที่พวกเธอจะถูกเตะกระเดนออกไปนอกร้าน ก็ดูแต่ละอย่างที่ไอ้พี่ไคน์สั่งสิ
สั่งอย่างกับอดอยากมาหลายวัน มิหนำซ้ำแต่ละอย่างที่สั่งนี่ มันจะมีร้านไหนกล้าทำวะ
เธอจ้องหน้าพี่ไคน์ประมาณว่าถ้าพี่ไม่หยุดพูดฉันฆ่าพี่แน่
ก่อนที่จะรีบปล่อยมืออกจากปากของเขาอย่างกับโดนของร้อน
เพราะรู้สึกได้ว่าเขาเริ่มส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้
จึงทำให้เธอนึกได้ว่าหน้าเธอกับพี่เขาใกล้กันจนรู้สึกถึงลมหายใจของกันและกัน
“สรุปเมนู มีเท่านี้ใช่ไหมคะ”
พนักงานสาวคนนี้พูดแทรกขึ้นมาก่อนที่อารมณ์เธอจะเตลิดไปมากกว่านี้ พอสติเริ่มเข้ากับร่างเธอจึงสังเกตเห็นว่า
ยัยปากแดงตูดลิง คนนี้มองพี่ไคน์ตาหวานเยิ้ม แทบจะจับพี่ไคน์กินอยู่แล้ว
แต่ขอโทษค่ะ คนนี้ฉันจองแล้ว ฉันจึงถลึงตามองพนักงานคนนี้ทีหนึ่ง
แล้วหันกลับมามองพี่ไคน์ เลยเห็นว่าพี่เค้าไม่ได้สนใจยัยปากแดงตูดลิงนี่
แต่กับสนใจเมนูอาหารในมือทำเหมือนกับว่าเมนูนั่นมันน่าสนใจกว่าฉันที่นั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้
( กรี้ด พี่ไคน์บ้า
ทำเค้าเสียความมั่นใจเลยนะเนี้ย )
“ เอาแค่นี้ก่อนค่ะ
หรือถ้าไม่มีเดี๋ยวฉันสั่งอย่างอื่นก็ได้นะคะ ” ฉันหันมาบอกกับพนักงาน
ที่ยืนรอรับออเดอร์อยู่นาน แล้วก็ไม่ลืมย้ำว่าถ้าไม่มีเดี๋ยวสั่งอย่างอื่นก็ได้
พนักงานก็ได้แต่ขานรับแล้วก็เดินจากไป พร้อมเมนูพิสดารของพี่ไคน์ว่าที่แฟนฉัน อิอิ
“ พี่ไคน์ พี่แน่ใจนะว่าจะกินแบบนั้น
”
“ ใช่ ทำไมออกจะน่ากิน
แค่ชื่อก็น้ำลายฟูมปาก ”
“ โอ๊ย
นี่พี่เป็นพี่ไคน์คนเดียวกับเมื่อก่อนไหม
หรือว่าพี่ไคน์เมื่อก่อนไม่ใช่พี่ไคน์เดี๋ยวนี้ ”
ไคน์ทำหน้าคิดตามประโยคที่เรดาห์พูดเมื่อกี้
คิดยังไงเขาก็ไม่เข้าใจ และไม่แน่ใจด้วยว่า ที่พูดว่าเมื่อกี้มันใช่ภาษาคนหรือเปล่า
เพราะคิดทบทวนมากกว่าสามรอบแล้ว ยังแปลภาษาของยัยต่างด้าวนี่ไม่ออกจริงๆ
“ คำถามของเธอมันแปลว่าอะไรอะ ”
“ เออ ฉันก็พูดภาษาไทยนะ เอ๊ะ!!! หรือว่า...
พี่ไคน์มีปัญหาเกี่ยวกับหู โอ้...ไม่ ว่าที่แฟนของฉันหนวกหรือเนี้ยยยยย
ไม่น่าเลยพี่ไคน์ น่าจะอยู่ด้วยกันให้นานกว่านี้ ”
“เอิ่ม... เดี๋ยว พี่ว่าประโยคหลัง
มันเริ่มฟังดูทะแม่งๆนะ พี่ยังไม่ตาย และพี่ก็ไม่ได้มีปัญหาเกี่ยวกับหูด้วย ”
ไคน์รีบอธิบายก่อนที่ยัยต่างด้าวมันจะเพ้อไปมากกว่านี้
“ ก็...
แล้วทำไมพี่ถึงฟังที่ฉันพูดเมื่อกี้นี้ไม่รูเรื่องอะ หรือว่า.. สมองพี่ทำงานผิดปกติ
โอ้มะ... ”เรดาห์พูดไม่ทันจบไคน์ก็รีบพูดแทรกก่อนที่ ยัยเรดาห์ต่างด้าว
จะพูดให้เขาเสียหายไปมากว่านี้ -_-
“ ก็เมื่อกี้เธอถามพี่ว่า
พี่เป็นพี่ไคน์คนเดียวกับเมื่อก่อนไหม หรือว่าพี่ไคน์เมื่อก่อน
ไม่ใช่พี่ไคน์เดี๋ยวนี้ ”
“ เออ...แล้วทำไมพี่ไม่บอกวะคะ
ว่าประโยคมันผิด พูดแต่แรกก็จบแล้วววววว ” เรดาห์รีบพูดเพื่อปัดความผิด
เพราะรู้ว่าตัวเองผิดเต็มประตู แล้วก็ยังหมั่นไส้ อิพี่ไคน์ที่ทวนประโยคที่เธอพูดผิด
ด้วยน้ำเสียงที่ดัดให้มันเล็กลงเพื่อล้อเธอ อิพี่ไคน์บ้า เดี๋ยวก็จับปล้ำซะหรอก
แบร่ๆๆๆ
“ หรา ” สระอาล้านตัว
“ อืม ”
“ สรุปนี่ ฉันผิดใช่ไหม ” ไคน์ถาม
“ ใช่ ”
“ ก็ไหนเธอบอกว่า เธอจีบฉันอยู่ไง ”
(แงๆๆๆ
เปลี่ยนจากพี่เป็นฉันแล้ว พี่ไคน์ขาๆๆๆๆ)
“ ก็ใช่
แต่ว่ามันเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ ”
“ ก็ตอนนี้ ฉันตัดคะแนนเธอ 20
คะแนน เต็ม 100 ถ้าฉันจัดคะแนนเธอจนถึง 0 เมื่อไร
ฉันจะไม่มีวันเป็นแฟนกับเธอแน่นอน เข้าใจ๊ ”
“ -_- “
“ งั้นเมื่อกี้ใคร ผิด ”
“ หนูผิดก็ได้ ”
“ หนูนี่ใครอะ
นี่พี่กำลังพูดกับหนูอยู่งั้นหรอ ”
(กรี้ด...
อิตาพี่ไคน์บ้า ฝากไว้ก่อนเถอะ)
“ เรดาห์ผิดเอง พอใจยัง ”
“ พอใจขึ้นมานิดนึงก็ได้ ”
“ งั้นก็เพิ่มสิ ”
“ เพิ่มอะไร ”
“ คะแนนไง เร็วๆ ”
“ ก็ได้ๆ งั้นจาก 80 เพิ่มให้เป็น
81 เลยนะดีใจไหม ”
( ดีใจกะผีอะไร แงๆๆ
พี่ไคน์คนเดิมคนที่ไม่กวนประสาทอยู่ไหน )
“ ดีใจมว้ากกกกกก เลยค่ะ ”
ถึงในใจจะคิดอีกอย่าง แต่อย่างน้อย สมองส่วนที่ฉลาดที่สุด ก็สั่งให้ปากพูดไม่ตรงกับใจ
แล้วรอวันแก้แค้นอย่างเลือดเย็น หึ หึ หึ
“ 5555 ”
“เห้ยยย
นี่เธอรู้สึกผิดจนเป็นบ้าเลยหรอ อยู่ๆ ก็หัวเราะ ”
“ ไม่ได้เป็นบ้าซะหน่อย ”
และก่อนที่เธอและพี่ไคน์จะได้ทะเละกันมากกว่านี้
พนักงานก็นำอาหารมาเสริฟพอดี การทะเลาะนั้นจึงหยุดชะงักลง
ความคิดเห็น