ยัยนางร้ายป่วนหัวใจหนุ่มสุดฮอต

ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

กว่าที่เธอจะเดินมาถึงบ้าน สายฝนก็หยุดตก ได้จังหวะพอดี เธอไม่รู้เลยว่าเธอสามารถเดินมาถึงบ้านได้ไง เพราะหัวสมองเธอได้แต่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้

        " ทำไมเธอจะต้องคิดถึงผู้ชายแย่ๆ อย่างอิตาพี่ไคน์นั่นด้วย เรดาห์เธอต้องอย่าลืมสิว่าที่เธอทำลงไปเนี้ย เพื่อไม่ให้ป๊าจับเธอหมั้นกับใครก็ไม่รู้ เธอแค่ไม่อยากให้ป๊าเห็นเธอเป็นสิ่งของที่จะยกให้ใครก็ได้ ดังนั้นเธออย่าไปหวั่นไหวกับเหยื่อนะเรดาห์ ท่องไว้ๆ "

           เรดาห์เดินขึ้นไปบนห้อง เพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็เดินออกไปหาอะไรคลายเครียด ไม่ให้ตัวเองคิดถึงเรื่องแย่ๆในวันนี้


         ไคน์

         " โถ่เว้ยยย แกทำอะไรลงไปวะไอ้ไคน์ พี่ขอโทษนะเรดาห์ "

         ตอนที่เขาขับรถออกมาได้ทันเห็นน้ำตาของยัยนั่นด้วย เขาไม่เคยคิดที่จะสนใจยัยนั่นอยู่แล้ว แต่ทำไมพอเห็นน้ำตาของยัยนั่นแล้วหัวใจของเขาถึงรู้สึกหน่วงๆแปลกๆ ทั้งๆที่พึ่งเคยเจอกันไม่กี่วันแต่ความผูกพันมันเหมือนผูกพันกันมาแล้วหลายปี แต่ถ้าจะให้เขาขับรถกลับไปรับมันก็เสียฟอร์มสิ ไม่ได้ๆ ถ้ากลับไปยัยนั่นก็ได้หัวเราะเยาะเขาแน่ๆ แต่ฝนก็จะตกแล้วเอาไงดีวะไอ้ไคน์คิดสิๆ ไคน์จมอยู่กับความคิดของตัวเองสักพักใหญ่จนไม่ทันสังเกตุเห็นว่าเรดาห์เดินผ่านไปแล้ว

           "เอาวะ ยังไงแกก็ผิด กลับไปรับยัยนั่นแล้วก็พูดขอโทษแค่นั้นก็คงจบแล้ว"

          ไคน์ตัดสินใจวนรถกลับไปรับเรดาห์แต่พอเขากลับไปตรงจุดที่เขาทิ้งผู้หญิงคนนั้นไว้ เรดาห์ก็ไม่อยู่แล้ว ไคน์จึงขับรถไปตามทางแถวนั้นเพื่อตามหาเรดาห์ เผื่อว่าเรดาห์จะหลงทางอยู่แถวนี้ ทั้งๆที่ตอนนี้ฝนก็ยิ่งตกหนักขึ้นเรื่อยๆ จนไคน์เริ่มเป็นห่วงเรดาห์ขึ้นทุกนาทียิ่งหาไม่เจอนานเท่าไร ใจของเค้าก็ยิ่งกังวลและรู้สึกผิดไปพร้อมกัน แต่ความรู้สึกเป็นห่วงนั้นกลับมากกว่าเป็นเท่าทวี ทั้งๆที่เค้าก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเด็กนั่นสักหน่อย