คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Sex Tutor [JinKook] : Part 2 100%
Sex Tutor [JinKook] : Part 2 100%
“พะ.. พะ... พรีเทสต์เหรอครับ”
“ใช่ และตอนนี้ก็เริ่มทำข้อสอบได้แล้วนะ” ไม่ว่าเปล่า ร่างขาวๆ ในชุดคลุมอาบน้ำที่ตอนนี้อยู่ในสภาพที่ไม่ค่อยเรียบร้อยนัก ยังขยับเข้ามาใกล้หน้าเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว ลมหายใจร้อนๆ ที่เป่ารดอยู่ข้างหู ทำให้ตัวเขาเองรู้สึกร้อนวูบวาบที่ใบหน้าแปลกๆ
และโดยไม่ได้ตั้งใจ สายตาเจ้ากรรมก็ดันเหลือบไปเห็นแผ่นอกขาวๆ ที่โผล่พ้นร่องเสื้อคลุมอยู่รำไร
คิดว่าถ้ามองต่ำลงไปอีก คงจะเห็นหน้าท้อง แล้วก็....
ไม่ใช่แล้ว!!!!!!
ไม่ๆๆๆๆๆ จองกุก คิดบ้าอะไรของแกวะ สติๆๆๆๆๆ
คนตัวเล็กกว่าขยับออกห่างจากคนสูงกว่าทันทีที่รู้สึกได้ ถึงระยะห่างที่ตอนนี้มันแทบไม่เหลือช่องว่างระหว่างคนทั้งสอง ทั้งๆที่อากาศในห้องจะเย็นฉ่ำ แต่สถานการณ์ตอนนี้กลับทำให้ใบหน้าหล่อมีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ซึมออกมาหยดแล้วหยดเล่า
“อะ เอ่อ... จินฮยองครับ คือ วันนี้เราดูแค่ GV ไปก่อนไม่ได้เหรอครับ” จองกุกเอ่ยถามชายหนุ่มตรงหน้าด้วยเสียงสั่นๆ ทว่าคนร่างสูงกลับยกยิ้มขึ้นที่มุมปาก ก่อนจะหัวเราะเบาๆ ในลำคอ ทำให้เพิ่มความน่ากลัวในสายตาอีกคนเป็นเท่าตัว
“นี่ นักเรียนครับ ครูจะบอกอะไรให้นะ...
ถ้าไม่มีพรีเทสต์อ่ะ จะรู้ได้ไงว่าต้องสอนอะไร”
พูดจบ เจ้าตัวกลับนอนลงราบบนเตียงในอิริยาบถที่มันสุดแสนจะหมิ่นเหม่อีกครั้ง
Oh shit!!! Sexy เป็นบ้าเลยครับจินฮยอง!!
“ละ แล้ว... ผมต้องทำยังไงเหรอครับ”
“รุกให้ฮยองสิ”
แหม่... ตอนแรกให้ฮยองเป็นคนสอนนึกว่าจะต้องโดนจับกดซะแล้ว อิอิ ถ้าอย่างนั้นก็ดีสิ รุกอย่างนี้ เขาถนัดอยู่ละ
ใบหน้าหล่อของจองกุกระบายยิ้มออกมาด้วยความโล่งใจ ก่อนจะขยับไปหาอาจารย์กิตติมศักดิ์ที่หน้าตาทั้งสวยและหล่อในคราวเดียวกัน แขนแกร่งทั้งสองข้างวางลงข้างร่างโปร่ง ทำให้ตอนนี้เขาอยู่ในอิริยาบถที่กำลังคร่อมคิมซอกจินอยู่
ปฏิเสธไม่ได้ว่าร่างขาวๆที่สุดแสนจะเซ็กซี่ของคนตรงหน้า มันทำให้เขาต้องกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคออย่างยากลำบากตั้งแต่เจ้าตัวก้าวออกมาจากห้องน้ำแล้ว กลิ่นหอมๆ ของสบู่ที่เจ้าตัวใช้ยิ่งทำให้คนๆ นี้รู้สึกถูกยั่วอย่างบอกไม่ถูก
ทำไมฮยองยั่วผมขนาดนี้ -,.-
ทว่า... ประโยคถัดมาก็ทำให้เขาต้องหุบยิ้มกลับแทบไม่ทัน
“แต่ถ้ารุกไม่มันส์ จำไว้ละกัน ว่าเดี๋ยวฮยองจะรุกเอง”
นี่มันไม่ใช่แล้วววววววว
นัมจุนฮยอง ส่งใครมาให้เขาเนี่ย!!!!!!!
เขายังไม่อยากเจ็บปวด อ๊ากกกก TT0TT
20%
ริมฝีปากสวยประกบลงบนริมฝีปากอิ่มของคนใต้ร่าง ก่อนที่ลิ้นร้อนๆสอดเข้าไปชิมรสหวานภายในโพรงปากของอีกคนอย่างหยอกล้อ และขบเม้มริมฝีปากอิ่มนั่นเบาๆ ให้คนถูกจูบรู้สึกเจ็บเล่นๆ เสียงครางอือเบาๆ ในลำคอเป็นตัวยืนยันได้ดีว่าตอนนี้คิมซอกจินกำลังพอใจในรสจูบของเขามากขนาดไหน ใบหน้าหล่อมีแววเคลิบเคลิ้มอย่างแปลกประหลาดกับสัมผัสที่คนบนร่างมอบให้
หวาน... ปากคิมซอกจิน... หวานเหลือเกิน
หวานกว่าปากของชูก้าฮยองด้วยซ้ำ
หวานจนแทบไม่อยากจะถอนจูบนี้ออก
หวานจนทำให้เขาอยากจะจูบคนใต้ร่างทั้งวัน...
เนิ่นนาน กว่าจะถอนริมฝีปากออก เสียงหอบของทั้งคู่ รวมถึงริมฝีปากที่บวมเป่ง บ่งบอกได้ว่า จูบเมื่อครูนี้ มันเนิ่นนานขนาดไหน
“นะ.. นาย จูบเก่งจัง”
ซอกจินเพ้อออกมาราวกับละเมอ จูบของจองกุก มันเกินกว่าที่เขาคิดไว้มาก
ทำลายภาพจองกุกซื่อๆ ก่อนหน้านี้ไปจนหมดสิ้น
เจ้าเด็กนี่ จูบเก่งเป็นบ้า !
“ครับ ใครๆ ก็บอกแบบนั้น” เสียงนุ่มที่เอ่ยออกมาค่อนข้างหอบ ลิ้นเล็กค่อยๆเลียริมฝีปากสวยของตัวเองช้าๆ เพื่อชิมรสหวานจากปากของคนใต้ร่างที่หลงเหลืออยู่บนปากของเขา เขาคงเสียดายถ้าปล่อยรสหวานจากริมฝีปากนี้ไป
และมันดูยั่วมากๆ ในสายตาคิมซอกจิน !
รสจูบของคนบนร่างยังติดตรึงอยู่บนริมฝีปากของเขา ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่เขาอยากได้มันอีก อยากให้จองกุกทำมันอีกครั้ง !
“จูบอีกสิ ทำแบบเมื่อกี้อีกได้มั้ย”
คิมซอกจินกำลังหลงใหลในรสจูบของคนบนร่างอย่างงมงาย
ขอร้อง ขอให้จองกุกทำมันอีกครั้ง...
แทบคำตอบ ริมฝีปากสวยก็ประกบลงมามอบจูบให้เขาอีกครั้ง แต่จูบครั้งนี้ ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันทั้งหนักหน่วง ดุดัน และเร่าร้อนกว่าครั้งแรกเป็นไหนๆ มือเรียวสวยลูบไล้ไปตามแผ่นอกขาวเนียนที่อยู่ภายใต้เสื้อคลุมอาบน้ำเนื้อนุ่มอย่างแผ่วเบา เรียกเสียงครางแผ่วๆของคนใต้ร่างได้เป็นอย่างดี ก่อนจะค่อยลากผ่านแผ่นอกตรงไปยังแผ่นท้องที่มีมัดกล้ามไม่มาก แต่ทว่าจากสัมผัสเขาก็รู้ได้ทันทีว่าหน้าท้องของซอกจินนั้นต้องสวยมาก
สวยจนอยากเห็นกับตา ว่าของจริงจะสวยขนาดไหน...
มือเรียวสวยจัดการกระตุกปมชุดคลุมอาบน้ำที่ซอกจินสวมใส่อยู่ออกอย่างรวดเร็ว ร่างขาวๆ ที่ปรากฏแก่สายตา ทำให้เขาต้องกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคออย่างยากลำบาก
เขาอยากกินจินฮยอง
อยากกินเดี๋ยวนี้ !
แต่...
อีมือที่มันสั่นๆ นี่คืออาร้ายยยยยยย
แล้วนอกจากมือที่สั่นนี่อีก...
มันต้องทำอะไรต่อวะ
อ๊ากกกกกกกกกก
เขาอยากกิน อยากกินจินฮยอง แต่จองกุกต้องทำยังไง TT0TT
“จองกุกอ่า ทำไมสั่นเป็นลูกหมาตกน้ำอย่างนี้ล่ะ ฮึ” อยู่ดีๆ คนที่นอนอยู่ใต้ร่างก็ลุกขึ้นมาแบบที่เขาไม่ทันตั้งตัว ทำให้เขาเสียหลักล้มลงไปนั่งบนลำตัวของอีกคน ทำให้ตอนนี้กลายเป็นว่าเขานั่งอยู่บนตักคิมซอกจิน และใบหน้าหล่อก็อยู่ห่างจากเขาไปไม่ถึงสามเซ็นด้วยซ้ำ เสียงแหบพร่านั่นเอ่ยออกมาแผ่วเบาด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างห่วงใย มันทำให้เขาหัวใจเต้นแรงผิดปกติ
เขาเกือบจะเชื่อแล้วว่าฮยองเป็นห่วงจริงๆ
ถ้าริมฝีปากอิ่มนั่นจะไม่กระตุกยิ้มขึ้นมาอย่างร้ายกาจ
ทำไมอยู่ดีๆ ก็ขนลุก....
“ยังไม่ลืมข้อตกลงของเราใช่มั้ย... ถ้ารุกไม่มันส์ ฮยองจะรุกเอง”
รู้สึกตัวอีกที ก็ถูกผลักให้ล้มลงไปนอนบนเตียงเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ฝ่ามือแกร่งที่กักเขาให้อยู่ใต้ร่างทำให้จองกุกรู้สึกแปลกๆ
พลิกบทบาทจากฝ่ายรุก เป็นฝ่ายถูกรุก
ลมหายใจร้อนๆ ที่ป้วนเปี้ยนอยู่แถวซอกคอ เริ่มทำให้เจ้าตัวใจสั่น แถมมือเรียวซุกซนที่ตอนนี้กำลังปลดผ้าเช็ดตัวที่คลุมท่อนล่างเขาออกอีกล่ะ
“เอ่อ... จินฮยองครับ ผมทำพรีเทสต์ไปแล้วหนิครับ วันหลังค่อยสอนไม่ได้เหรอครับ”
ซอกจินละจากซอกคอขาวๆ ของคนเด็กกว่า ขึ้นมาจ้องคนใต้ร่างอย่างแปลกใจ ทว่าต่อมาเจ้าตัวก็เข้าใจความหมาย ริมฝีปากอิ่มยกยิ้มร้าย พร้อมกับเอ่ยประโยคที่ทำให้คนใต้ร่างสงสัย
“ไม่รู้สึกถึงมันเลยเหรอ...”
รู้สึก รู้สึกอะไรวะ...
รู้สึกว่าตัวเองต้องเป็นฝ่ายรับรึไง
“ระ... รู้สึกอะไรเหรอครับ”
แทนคำตอบ ร่างโปร่งกลับเบียดสะโพกลงมาราวกับจงใจ ใบหน้าหล่อยกยิ้มแบบที่เขาอ่านไม่ออก แต่มันก็ทำให้รู้สึกเสียวสันหลังวาบแปลกๆ
เขารู้สึกเหมือน... มีอะไรบางอย่างกำลังตื่นตัวผ่านผ้าเช็ดตัวที่เขานุ่งอยู่
“นายทำจินน้อยตื่น ก็ต้องรับผิดชอบสิ”
50%
เจ็บ....
ความรู้สึกแรกที่เขารู้สึกคือ เจ็บ... ร้าวตั้งแต่เอวไปจนถึงสะโพก...
คงต้องโทษผู้ชายตัวสูงที่นอนกอดเขาตอนนี้แล้วล่ะ
เมื่อคืน คิมซอกจินเร่าร้อนมาก ถึงเขาจะหยิ่งในศักดิ์ศรีของความเป็นเมะของตัวเอง จนต้องผลักร่างสูงในออกจากตัวตั้งหลายต่อหลายครั้ง แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าทุกสัมผัสของคิมซอกจินมันทำให้เขาคล้อยตามไปได้อย่างง่ายๆ และเผลอตอบรับสัมผัสของติวเตอร์พิเศษคนนี้อย่างน่าอาย
‘มันจะเจ็บเหมือนในหนังมั้ยอ่ะฮยอง’ จองกุกเอ่ยออกมาด้วยเสียงกระเส่า หลังจากที่รู้ดี ว่าเขาอยากจะเล่นไปตามซอกจินอย่างที่สุด ร่างสูงปลุกอารมณ์ของเขาให้มันเตลิดไปไกลมาก ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เขายังขัดขืนอยู่แท้
สัมผัสของคิมซอกจินมันทำให้เขายอมแพ้...อย่างราบคาบ
‘ครั้งแรกก็เจ็บนะ’ เสียงแหบพร่าเอ่ยออกมา ทำให้ใบหน้าของคนใต้ร่างค่อนข้างหวั่นกลัว แต่ประโยคถัดมา ก็ทำให้เขารู้สึกโล่งใจและอบอุ่นอย่างแปลกประหลาด
‘แต่เพราะมันเป็นครั้งแรก... ฮยองจะเบากับเราให้มากที่สุดนะ’ พูดจบร่างสูงก็ประกบริมฝีปากอิ่มมอบจูบให้กับคนใต้ร่างอีกครั้ง จูบที่อ่อนหวาน และอ่อนโยน สมองของจองกุกตอนนี้ขาวโพลนไปหมด ตอนนี้สมองของเขาสั่งเพียงว่าให้ไว้ใจคิมซอกจิน และคล้อยตามไป
และเตียงนอนสีชมพูอ่อนจะกลายเป็นสมรภูมิรักของคนทั้งคู่
แค่คิดถึงเรื่องเมื่อคืน ใบหน้าหล่อก็ต้องขึ้นสีระเรื่อขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ อยากจะตบหน้าตัวเองสักสิบทีให้หายฟุ้งซ่าน ถ้าไม่ติดว่ากลัวคนที่นอนอยู่ข้างๆ จะตื่นขึ้นมา
มือเรียวตัดสินใจค่อยๆ ยกแขนของคนที่กอดเขาอยู่ออก ก่อนจะค่อยๆ คว้าเอาผ้าเช็ดตัวผืนเมื่อคืนขึ้นมานุ่งลวกๆ แล้วลุกขึ้นมาจากเตียงทันที แต่ความเจ็บร้าวที่มันยังคงอยู่ก็ทำให้ต้องทรุดลงไปบนพื้นข้างเตียงอย่างไม่ทันตั้งตัว
ราวกับตอกย้ำความเจ็บให้มันรุนแรงขึ้นไปอีก
ไหนบอกว่าจะเบาๆ ไงวะ หลังๆ นี่แรงยิ่งกว่าในหนังอีก TT
ความเจ็บที่แล่นเข้ามาเพิ่ม ทำให้ตอนนี้ดวงตากลมกลับมีน้ำใสๆ หยดลงมาจากหน่วยอย่างหยุดไม่อยู่ มันเจ็บร้าวไปหมด เจ็บจนเขาลุกไม่ได้ เจ็บจนเขาอยากร้องไห้ออกมาดังๆ
แม่ง ไม่เคยรู้สึกอ่อนแอขนาดนี้มาก่อนเลย...
“เจ็บเหรอ” อยู่ดีๆ คนที่นอนหลับอยู่บนเตียงก็ลุกขึ้นมาเมื่อไหร่ไม่รู้ ร่างสูงกำลังนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเขา ก่อนจะมองด้วยสายตาที่เป็นห่วง
โชคดี ที่ฮยองนุ่งผ้าคลุมแล้ว...
จองกุกนี่แกคิดอะไรของแกวะ ไม่คิดสิ TT
“ครับ ฮึก.. ไหนฮยองบอกว่าจะเบาๆไง”
“หึ เด็กน้อย ลืมไปแล้วรึไงว่าตัวเองพูดอะไรออกมา”
ฮะ ! เขาเนี่ยนะพูดอะไรออกไป จำได้ว่ามีแต่เสียงร้อง...
ไม่เอา ไม่พูด >///<
“ลืมจริงๆ ด้วย” ยิ่งเห็นหน้าเหลอหลาปนน้ำตาของคนที่นั่งกองอยู่บนพื้นก็ต้องหัวเราะออกมาเบาๆ ใบหน้าหล่อระบายยิ้มกว้างก่อนจะค่อยๆ ประคองร่างของคนเด็กกว่าให้ขึ้นมา
“ผมพูดอะไรออกไปเหรอครับฮยอง”
“อยากรู้จริงๆ เหรอ” สายตาเจ้าเล่ห์มองมายังคนข้างๆ อย่างมีเลศนัย ทำให้จองกุกใจสั่นแปลกๆ แต่เพราะความอยากรู้เขาจังทำได้เพียงพยักหน้าเบาๆ และประโยคถัดมาก็เล่นเอาแทบลืมหายใจ...
“ฮยองครับ แรงกว่านี้ ผมอยากได้แรงกว่านี้”
ฮะ !
จอน-จอง-กุก
นี่นายพูดอะไรออกป๊ายยยยยยยย ม่ายยยยยยย >0<
“เห็นใสๆ ชอบอะไรแบบนี้ก็ไม่บอก” ยิ้มอีกแล้ว เข้าเกลียดยิ้มของคิมซอกจินที่สุด อ๊ากกกก
ใบหน้าที่ร้อนวูบวาบขึ้นมาแปลกๆ ถ้าให้จองกุกเดา เขาคิดว่าตอนนี้หน้าของเขามันคงกลายเป็นสีแดงจัดไปแล้วล่ะ อยากจะหนีออกจากอ้อมแขนจากคนข้างๆ นี่ชะมัด ถ้าไม่ติดว่าเจ็บตัวอยู่
ได้แต่ปล่อยเลยตามเลยให้คนตัวสูงพยุงจากเตียงมายังห้องน้ำ แต่ทว่าเมื่อมาถึงห้องน้ำแล้ว ติวเตอร์ตัวดีก็จัดการวางเขาลงบนชักโครก ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินไปล็อกประตู
ฮะ ! ล็อกประตู !!!
“ฮ...ฮยอง จะทำอะไรเหรอครับ” เอ่ยออกมา พร้อมกับดวงตากลมที่ค่อนข้างตื่นตระหนัก แต่คนต้นเหตุก็ยังทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว หนำซ้ำยังเดินมาเปิดน้ำอุ่นใส่อ่างอาบน้ำให้อย่างหน้าตาเฉย
“ก็อาบน้ำให้นายไง เจ็บอยู่หนิ ไม่ใช่เหรอ”
“เอ่อ... ฮยองแค่เปิดน้ำใส่อ่างให้ก็พอแล้วครับ เดี๋ยวผมจัดการเองดีกว่า”
ตั้งแต่เลิกดูดขวดนมมาจนโตป่านนี้เขายังไม่เคยให้ใครอาบน้ำให้เลยเหอะ !!
“เอางั้นเหรอ... เอาออกเองได้นะ” สายตาคมมองมาอย่างเป็นห่วง ราวกับรู้สึกผิดที่ตนเป็นต้นเหตุให้เขาต้องเจ็บตัว
แต่เอาอะไรออกวะ...
“เอาอะไรออกเหรอครับ”
ที่ถามเพราะว่าไม่รู้จริงๆ ซอกจินหมายถึงเปิดระบายน้ำออกจากอ่างรึเปล่า รึว่าหมายถึงเอาตัวเองออกจากห้องน้ำ แต่ก็ไม่น่าจะใช้คำว่า เอาออก ป่ะวะ...
“นั่นไงไม่รู้จริงๆด้วย ให้ฮยองอาบให้น่ะดีแล้ว” ร่างสูงไม่พูดพร่ำทำเพลง ปลดผ้าเช็ดตัวเขาออกพร้อมกับอุ้มร่างของคนเด็กกว่าลงอ่างอาบน้ำ ที่ตอนนี้มีน้ำอุ่นปริมาณพอเหมาะอยู่ ใบหน้าหล่อที่ขึ้นสีแดงจัดเหวอออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
และก็ต้องเหวอมากกว่าเดิม...
เมื่อใบหน้าหล่อร้ายยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง ยิ้มที่ทำให้เขาเสียวสันหลังวาบไปแล้วเมื่อคืน….
และนิ้วเรียวที่กำลังแทรกเข้าไปในช่องทางอันปวดร้าวของเขา...
“น้ำของฮยองในตัวนายอ่ะ ต้องเอาออกนะ”
Here!!!!!!!!!!!!!!
ไม่เหลือแล้ว ศักดิ์ศรีความเมะของจอนจองกุก TT0TT
ผ่านมาแล้วเกือบ 2 อาทิตย์ที่เขาต้องอยู่ร่วมคอนโดเดียวกับจินฮยอง และก็มีอะไรกันเกือบแทบทุกคืน...
อ้อ.. ต้องใช้คำว่าเกือบแทบทุกคืน เพราะว่าบางคืน ซอกจินก็บอกให้เขาจูบ
แค่จูบ
กับสัมผัสนิดหน่อย -///-
ตั้งแต่อยู่ด้วยกัน จองกุกรู้สึกว่าเข่าได้เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่างจากอาจารย์พิเศษคนนี้ ซอกจินเป็นเมะที่ดี คงต้องใช้คำนั้น เขาใส่ใจทุกรายละเอียดของการมีอะไรกัน ตั้งแต่เริ่มทำให้ฝ่ายตรงข้ามคล้อยตามหรือมีอารมณ์ร่วม
ซึ่งเขาก็โดนข้อนี้เข้าไปอย่างจัง ถึงแม้จะพยายามปฏิเสธหลายครั้งแล้วก็เถอะ TT
ระหว่างมีอะไรกันต้องทำยังไง อีกฝ่ายต้องการให้เรียกชื่อแบบไหน…
‘ทำไมฮยองให้ผมเรียกฮยองว่าจินฮยองล่ะครับ’
‘หืม’
‘ก็ทีโบมีนูน่า ทำไมเรียกฮยองว่าคุณจินล่ะ ท่าทางเธอน่าจะทำงานที่ร้านมานาน น่าจะสนิทกับฮยองจนน่าจะเรียกจินโอปป้ามากกว่า’
‘ฉันอยากให้นายชิน’
‘หา...’
‘ตอนอยู่บนเตียง ฉันรู้สึกดีถ้านายเรียกฉันแบบนั้น’
‘-/////-‘
ต้องเล้าโลมแบบไหน หลังจากมีอะไรกันต้องทำยังไง ต้องจัดการอะไรบ้าง
ที่สำคัญ ต้องเร่าร้อนแบบไหน จังหวะอะไรยังไง
ซอกจินสอนเขาหมด สอนทุกอย่าง...
แต่ไอ้ความรู้สึกอยากอยู่แบบนี้ตลอดไปมันคืออะไรกัน
อยากให้ซอกจินอยู่กับเขาแบบนี้ตลอดไป
สัมผัสอ่อนโยนแบบทุกครั้งก่อนจะมีอะไรกัน
หรือ่อนโยนและอ่อนหวานทุกครั้งที่จูบกัน
ไม่ต้องเร่าร้อนหรือรุนแรง หรือจาบจ้วงเหมือนที่จูบกับคนอื่น
แค่จูบกับจินฮยอง จูบแบบจินฮยอง มันก็ทำให้รู้สึกดีได้อย่างแปลกประหลาด
แต่เขาทำแบบนี้เพื่ออะไร ลืมไปแล้วรึไง...
ไม่ใช่แค่เขาหรอกที่ถาม อีกคนก็เหมือนกัน...
“ถามหน่อยสิ ทำไมต้องลงทุนยอมเปลืองตัวขนาดนี้”
เสียงนุ่มๆ ของเจ้าของรถสีแดงเพลิงเอ่ยถามเขาขึ้นมา หลังจากที่เก็บร้านเสร็จแล้ว และกำลังจะมุ่งหน้ากลับคอนโด
“แฟนน่ะครับ เราจะเลิกกัน ถ้าผมทำให้เขา เอ่อ... ไม่มีความสุขกับเรื่องนั้น”
“ความจริง ฉันสอนนายหมดแล้วล่ะ จนบางครั้งที่ลองให้นายเริ่มก่อนฉันก็คิดว่านายทำมันได้ดีอย่างเหลือเชื่อ บางที... ฉันคงต้องปิดคอร์สแล้วล่ะ”
“หืม” ปิดคอร์สเหรอ เขาลืมเรื่องนี้ไปเลย ไม่สิ ไม่เคยคิดด้วยซ้ำ
“คอนโดแฟนนายอยู่ไหนล่ะ เดี๋ยวฉันจะไปส่ง”
นอกจากบอกทาง ทั้งคู่ก็ไม่ได้พูดอะไรกันออกมาอีก จนกระทั่งรถสีแดงสดเคลื่อนตัวมาจนถึงคอนโดแห่งหนึ่ง
“ปิดคอร์สอย่างเป็นทางการนะ ขอให้ลูกศิษย์ของฉันโชคดี” ร่างสูงหันมาส่งยิ้มอบอุ่นให้ ก่อนจะยีหัวเขาเบาๆ
“นั่นสิครับ ปิดคอร์สแล้ว... ขอบคุณมากนะครับฮยอง” ว่าพลางส่งยิ้มบางๆ ให้ ความจริงเขาควรจะรู้สึกดีใจแล้วยิ้มได้มากกว่านี้สิ แต่ทำไมมันรู้สึกหวิวแปลกๆ อย่างนี้นะ
“ทำแบบที่ฉัน ทำให้นาย เชื่อเหอะ แฟนคนไหนก็หนีไม่รอดหรอก” จากมือที่ยีหัว ก็เปลี่ยนมาเป็นลูบหัวอย่างแผ่วเบา ราวกับจะส่งผ่านความอบอุ่นมาให้ทั้งทางรอยยิ้ม สายตา และสัมผัส
อย่าว่าแต่แฟนเลยครับ...
ลูกศิษย์ฮยองคนนี้ก็เหมือนกัน...
“นั่นสิครับ เอ่อ... ฮยองครับ” ดวงตากลมมีแวววูบไหว เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขากำลังจะทำ
“หืม”
ไม่มีคำตอบ....
มีเพียงจูบที่คนตัวเล็กมอบให้ สัมผัสที่มันแปลกไปจากเดิม ไม่รุนแรง เร่าร้อน ดุดัน
ทว่ากลับอ่อนหวาน นุ่มนวล และอ่อนโยน...
ต่างจากทุกๆ จูบที่ผ่านมา
“จูบนี้” ร่างเล็กเอ่ยขึ้นมา หลังจากถอนจูบไปแล้ว ใบหน้าหล่อมีสีระเรื่อขึ้นมาเล็กน้อย “เป็นจูบสำหรับฮยอง มีให้แค่สำหรับฮยองคนเดียว”
“......”
“ผมคงต้องไปแล้วล่ะครับ”
หลังจากเอ่ยจบ มือเรียวก็เอื้อมไปเปิดประตู ก่อนจะก้าวลงจากรถ ทว่าก็ต้องชะงักเท้าไว้เมื่อได้ยินเสียงจากคนที่ตนเพิ่งจูบไปก่อนหน้านี้
“จองกุก”
“ครับ”
“เซ็กซ์น่ะ มันไม่ใช่ความรักหรอกนะ”
ร่างสูงเดินมาเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงห้องที่คุ้นเคย ที่ไม่ได้ย่างก้าวเข้าไปนานเกือบ 2 อาทิตย์ กดกริ่งอยู่สองสามครั้งก็ยืนรอสักพัก บานประตูก็ถูกเปิดออก เผยร่างขาวบางของคนตัวเล็กที่แสนคุ้นเคย
ใบหน้าสวยนั่น มองแว้บเดียวก็รู้ว่างอนอย่างแรง
“มาทำไม หายไปตั้งเกือบสองอาทิตย์ คุยก็คุยแปปเดียวแล้วก็หายไป รู้มั้ยว่านอยด์นะ มาหาก็ไม่มา ไปที่ผับก็ไม่เจอ ทำไมทำอย่างงี้ อุ๊บ...”
คำตัดพ้อต่อว่าทั้งหมดถูกกลืนลงคอไปหมด เมื่ออยู่ๆ ร่างสูงของแฟนเด็กประกบจูบลงมาอย่างไม่ทันตั้งตัว
เร่าร้อน รุนแรง จาบจ้วง
แบบที่เขาชอบ...
‘จูบแบบนี้บ่อยมั้ย’
‘ผมก็จูบแบบนี้กับทุกคนนะ’
‘งั้นต่อไป....’ ร่างสูงโน้มตัวลงมาหาเขา ก่อนจะมอบจูบให้ แบบที่ไม่เคยจูบกับใครมาก่อน ‘จูบกับฮยองแบบนี้ เพราะฮยองชอบแบบนี้’
จูบแบบไหน มันต้องขึ้นอยู่กับคนชอบสินะ
“อื้อ จองกุกอ่า... ปล่อยฮยองก่อนดิ นี่มันหน้าห้องนะ”
ปากว่า แต่ก็ต่อต้านแบบไม่เต็มแรงนัก
“อ่า... ฮยอง...” เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้นมา ก่อนจะมองลงไปในแววตาของคนตัวเล็กกว่านิ่ง มันเป็นแววตาที่ยุนกิอ่านไม่ออก แต่ก็ทำให้รู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ
“ผมอยากแก้ตัววันนั้น... เรามาเริ่มใหม่ได้มั้ย”
*********************************************
ครบแล้วๆๆๆๆ กรี๊ดๆๆๆๆๆ 100% แล้ว ฮูเร่ >0< + ปลื้มปริ่ม TT^TT
ขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ ไรท์อ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะเลย
ตอนหน้าจะจบแล้วค่ะ มารอลุ้นไปด้วยกันนะคะ XD
ปล.รี้ดคะ อย่าฆ่าไรท์เลยที่ทำค้าง ไรท์ผิดไปแล้นน ><
ความคิดเห็น