คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นำบท..............บทนำ
Coffee bean
ร้านคาเฟ่ขนาดเล็กที่ตั้งอยู่ในตรอกซอยกลางกรุงโซล ซึ่งภายในร้านนั้นคละคลุ้งไปด้วยไอกรุ่นกลิ่นหอมของเมล็ดกาแฟที่กำลังคั่วใหม่ๆ มีผนังสีอ่อนสบายตาซึ่งเข้ากันได้ดีกับเคาน์เตอร์ไม้โบราณสไตล์ยุโรป อีกทั้งยังมีของตกแต่งอีกมากมายที่ถูกวางกองไว้อย่างระเกะระกะให้ออกแนวคลาสิคด้วย
“จุนซู ~” อ๊ค แทคยอน เอ่ยเรียกชื่อเพื่อนของตนขณะมองไปรอบๆร้าน
ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าเรียว รองรับได้ดีกับนัยน์ตาคมเข้ม และจมูกสันโด่งได้รูป อีกทั้งผิวสีเข้มคล้ำแดดของเขาก็ดูลงตัวไม่น้อยเมื่อตัดผมรองทรงซอยสั้นสีดำขลับเช่นนี้ แม้ตอนนี้จะดูยุ่งเหยิงเหลือเกินก็ตามที แต่ก็ไม่ทำให้ความหล่อเหลาของใบหน้าเขาน้อยลงไปเลยสักนิด ซึ่งถือว่าองค์ประกอบโดยรวมเรื่องหน้านั้นจัดได้ว่าเป็นผู้ชายเกาหลีที่หน้าตาดีเลยทีเดียว
ยิ่งมีความสูงเกิน 180 ซม.และรูปร่างกำยำล่ำสันเช่นนี้แล้ว ยิ่งทำให้เขาดูเป็นชายหนุ่มที่น่าต้องตาต้องใจของสาวๆจริงๆ
“อะไร?” คิม จุนซู ถามออกมาอย่างเบื่อๆขณะกำลังเอียงตัวนอนราบกับเคาน์เตอร์
“ทำไมแกถึงจัดร้านแบบนี้ว่ะ?”
“แล้วไงว่ะ?”
“. . .”
ได้ข่าวฉันถามแกไม่ได้ให้แกมาถามฉันกลับนี่หว่า!. . . .แทคยอนคิดในใจอย่างขุ่นมัว เมื่อได้ยินคำตอบของเพื่อนตัวเองที่กำลังเลื้อยอยู่บนเคาน์เตอร์
“โอ๊ย! เบื่อจริงวุ้ย~ไม่มีลูกค้าเข้ามาเลยสักคน” จุนซูอ้าปากหาว
“ก็ฉันไงว่ะ ที่เป็นลูกค้าแกน่ะ”
แทคยอนยกถ้วยกาแฟขึ้นจิบ ไอกรุ่นร้อนๆจากถ้วยกาแฟที่ลอยขึ้นมา ทำให้เขาดูเป็นชายหนุ่มที่สุขุมนุ่มลึกไม่น้อยเลยทีเดียว ถ้าหากสาวๆได้มาเห็นเป็นอันต้องกรี๊ดสลบแน่นอน
“. . . .” เขามองภาพตรงหน้าอย่างเคลือบแคลง พร้อมกับทำหน้าเหยเก “อย่างแกไม่เรียกลูกค้าโว้ย!! มากินก็กินฟรีแบบนี้น่ะ!!”
“ไม่ได้กินฟรีโว้ย!!” หนุ่มโกโก้ทำทีเป็นเสียงดังปฎิเสธคำสบประมาท ก่อนที่จะเอ่ยเสียงอ่อยเพื่อแก้ต่างสร้างความดีให้กับตนเองบ้าง “แค่ติดไว้ก่อนเท่านั้นเอง”
“ติดนานเนอะ ได้ข่าวแกติดค่ากาแฟฉันตั้งแต่ตอนเปิดร้านใหม่ๆ”
จุนซูย้อนรำลึกถึงช่วงแรกๆที่เปิดร้านแห่งนี้ ซึ่งเจ้าเพื่อนตัวแสบนี่ก็มักจะมาสั่งกาแฟดื่มที่เป็นประจำ แต่ไม่เคยควักเงินออกจากกระเป๋ามาจ่ายเงินให้เพื่อนผู้น่าสงสารคนนี้เลยสักครั้ง
“ถือซะว่ามันเป็นมิตรภาพระหว่างเพื่อนล่ะกันเนอะ”
ทันทีที่แทคยอนจิบกาแฟดำเสร็จ เขาก็คลี่ยิ้มเรียงฟันสีขาวสวย ก่อนที่จะรีบวิ่งออกจากร้านไปด้วยความเร็วแสง ทิ้งให้จุนซูนั่งมองตามร่างของร่างสูงที่ค่อยๆลับหายไปจากสายตาอย่างรู้ทัน
“ตล๊อด~ ไอ้นี่ พูดถึงเรื่องเงินทีไร ต้องชิ่งหนีทุกรอบ”
. . . น่าเบื่อจริงๆเลยแฮะ ไม่มีอะไรสนุกๆให้ทำเลยหรอว่ะ ร้านก็เงียบ คนให้แกล้งก็ไม่มี สงสัยเราต้องลองหาพนักงานมาเพิ่มซะแล้วสิ . . .
จุนซูมองเหม่อไปรอบๆภายในร้านที่วังเวง เงียบเชียบอย่างกับป่าช้า (เว่อร์ไป~) แล้วค่อยเห็นดีเห็นงามกับความคิดของตนแอง
ตู๊ดๆๆๆ
ไม่นานนักเสียงโทรศัพท์สีดำลายหมีแพนด้าประหลาดที่ถูกแขวนไว้ตรงเสาด้านหน้าเคาน์เตอร์ก็ดังขึ้นขัดบรรยากาศเงียบสงบเมื่อครู่ เสียงเตือนว่ามีสายเข้าของมันดังมากจนทำให้คนขี้เกียจอย่างจุนซูต้องรีบเดินไปรับสายปลายทางทันที ก่อนที่คุณป้าข้างร้านจะโยนของอะไรสักอย่างมาประทุษร้ายร้านของเราและตัวเขาเองเพื่อให้เสียงมันเงียบ
“คร้าบผม สวัสดีคร้าบ ผม คิม จุนซู มาสเตอร์ร้าน coffe Bean คร้าบ~”เขากรอกเสียงใส เพื่อกลยุทธ์ทางการค้าใส่ปลายสายทันทีที่เขารับโทรศัพท์
“. . . .”
หึหึ....
รู้สึกว่าจะมีเรื่องสนุกๆเกิดขึ้นซะแล้วสิ
จุนซูกระตุกยิ้มตรงมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ราวกับนายพรานที่กำลังจ้องจะจับเหยื่ออันโอชะของตน
ความคิดเห็น