Line…….เมื่อเราไม่ได้คู่กัน

ลำดับตอนที่ #2 : Line 2 คู่แท้

Line  2   คู่แท้

หลังจากที่เหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นกับฟานเขาก็ไม่พูดถึงมันให้ใครฟังแม้แต่คนเดียวจนเวลาผ่านไป1อาทิตย์ วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขาต้องไปโรงเรียนเช่นเคย

ไปกันเถอะฟาน จะสายแล้ว   เสียงที่คุ้นเคยดังมาจากข้างล่างของตัวบ้าน

อืม  เดี๋ยวลงไป

ทั้ง2เดินไปเหมือนกับทุกวันที่เคยทำแต่ใหม่สังเกตได้ว่ามีบางอย่างเปลี่ยนไป นั่นเพราะช่วง1อาทิตย์ที่ผ่านมาฟานแทบจะไม่พูดกับเธอเลย เวลาหญิงสาวถามอะไรฟานก็จะตอบกลับแบบปัดๆไปเท่านั้น

นี่ ฟานทำไมช่วงนี้เธอเป็นอะไรรึเปล่าดูเงียบๆไปนะ  ใหม่เอ่ยถามขึ้น

.......................

ว่าแล้ว ว่าต้องไม่ตอบ  ใหม่ทำท่าผิดหวังเล็กน้อยเพราะรู้อยู่แล้วว่าฟานคงไม่ตอบคำถาม หลายครั้งที่ใหม่เอ่ยถามเช่นนี้มาตลอดตั้งแต่วันเกิดของฟานแต่ก็ไม่ได้รับคำตอบกลับมาทุกครั้ง

เวลาผ่านไปจนเลิกเรียนใหม่ยืนรอฟานที่เป็นเวรวันนี้อยู่ที่หน้าประตูโรงเรียนเมื่อฟานเดินมาถึงใหม่ก็เอ่ยชวนทันที

นี่ วันนี้เราไปกัน pizza กันไหม

..............

คงไม่ไปอีกล่ะสิ เฮ้อ  ใหม่ถอนหายใจด้วยความท้อใจ

ก็ได้...วันนี้ยังไมอยากกลับบ้าน  ฟานเอ่ยขึ้นมาทำให้ใหม่ที่ตอนนี้มีสีหน้าน้อยใจกลับยิ้มกว้างทันที

................

ทั้งสองนั่งกินพิซซ่ากันอย่างสนุกสนานดูเหมือนว่ามันเป็นครั้งแรกตั้งแต่1อาทตย์ที่ผ่านมาที่ฟานยอมพูดกับใหม่ด้วยท่าทางที่เต็มใจ

ฟาน ขอถามอะไรได้ป่าว ใหม่เอ่ยถามขณะที่กำลังทานพิซซ่าอยู่

อะไรล่ะ ว่ามาสิ

ก็..........เนื้อคู่ของฟานอ่ะ เป็นใครเหรอบอกเราได้ไหม

.....................   ฟานเงียบไม่ตอบกลับเพราะคำถามนี้ใหม่เคยถามมาแล้วครั้งหนึ่งในวันเกิดของเขาและเช่นเคยในวันนั้นเขาก็ไม่เอ่ยตอบ

จะรู้ไปทำไมล่ะ ยัยตัวยุ่ง  อยู่ๆฟานก็พูดขึ้นมาทั้งๆที่ใหม่ถอดใจไปแล้วอาจจะเป็นเพราะวันนี้บรรยากาศรอบๆเป็นใจ

ก็........ไม่มีอะไรหรอก  ใหม่ตอบกลับด้วยสีหน้าที่เข้มขึ้นเล็กน้อย

อ้าว  แล้วมาถามทำไม  ฟานพูดตอบด้วยท่าทีงงๆ

ก็........ถ้าเนื้อคู่ของฟานเป็น.....ก็คงดีเนอะ  ใหม่มีท่าทางเอียงอายอย่างเห็นได้ชัด ความจริงแล้วใหม่แอบชอบฟานมานานตั้งแต่สมัยม.1แล้วในตอนนั้นถ้าเธอไม่ได้ฟานมาช่วยจากอุบัติเหตุจนเขาต้องเข้าโรงพยาบาลนานกว่า1เดือนตอนนี้เธออาจจะไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้ก็เป็นได้จนวันที่เธอได้รับทุนไปเรียนต่อฟานซึ่งมาส่งเธอที่สนามบินเอ่ยกับเธอขึ้นมาว่า

เราจะรอใหม่กลับมานะ  จนถึงวันนี้เธอก็ยังจำความรู้สึกนั้นได้ว่ามันตื้นตันและมีความสุขขึ้นมาในใจแค่ไหน

ยัยตัวยุ่งเมื่อกี้เธอพูดอะไรนะมันฟังไม่ค่อยชัดอ่ะ  ฟานเอ่ยถามใหม่

ป......ป.....เปล่าไม่ได้พูดอะไรเลยนะ  ใหม่พูดตะกุกตะกัก

เหรอ  งั้นอิ่มรึยังล่ะกลับกันได้แล้วมั้ง  ฟานเอ่ยชวน

อืม อิ่มแล้วล่ะไปกันเถอะ 

วันเวลาผ่านไปความสัมพันธ์ของฟานกับใหม่ก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆโดยที่ทั้งคู่ก็ไม่ทันที่จะรู้ตัวและแล้วในวันหนึ่งที่แสนธรรมดาสำหรับทั้งคู่ก็เปลี่ยนไป

ฟาน มากับเราแป๊ปนึงได้มั้ย เสียงเรียบง่ายของใครบางคนดังมาจากทางโต๊ะด้านหลังของฟาน

อ๋อได้สิ  เขาตอบกลับโดยไม่ลังเลเพราะคนที่พูดกับเขาในตอนนี้จะเรียกว่าเป็นคนที่เรียบร้อยที่สุดในห้องก็ว่าได้ พ่อของเธอเป็นถึงรัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศทำให้ทางบ้านของเธอมีฐานะไม่ชาเล่นทีเดียว บวกกับนิสัยที่เรียบร้อยและมีน้ำใจทำให้เธอเป็นที่รักของเพื่อนๆทุกคนในห้อง

มีอะไรหรือเอม ฟานเอ่ยถาม

ช่วยขึ้นไปที่ดาดฟ้ากับเราได้ไหม เอมเอ่ยกลับด้วยท่าทีเอียงอาย

ฟานเลิกคิ้วเป็นเชิงสงสัยเล็กน้อยแต่ก็ไม่มาก  ได้สิ  ไปก็ไป  ฟานยิ้มให้ก่อนจะเดินนำไปดาดฟ้าโดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยว่ามีใครบ้างคนกำลังมองมาที่พวกเขา

.......................

เมื่อมาถึงดาดฟ้าฟานก็เอ่ยถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเพราะเห็นว่าเอมไม่กล้วสบตากับเขาชายหนุ่มจึงพยายามทำให้บรรยากาศดีขึ้น

มีอะไรเหรอบอกเรามาได้เลย

คือ...............เมื่อวานเป็นวันเกิดเรา เอมยังคงไม่กล้าสบตากับฟาน

แล้วทำไมล่ะ  ฟานพูดต่อโดยที่ไม่ทันคิดอะไรแต่ฉับพลันเขาก็นึกถึงวันที่เป็นวันเกิดเขาขึ้นมาได้

วันเกิดเธอเหรอ .....ห........หรือว่า.........  สีหน้าของฟานเปลี่ยนไปทันที

เธอเห็นอะไรเหรอเอม  เขาพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ

เอมไม่ได้พูดอะไรออกมาเธอเพียงแค่ยกนิ้วมือข้างหนึ่งขึ้นมาเธอชูนิ้วก้อยให้เขาดู

ฟาน........... เอมเอ่ยขึ้นมาช้าๆ

...........  ฟานยังคงนิ่งเงียบ

เรา........เป็นเนื้อคู่กันใช่ไหม  เอมตัดสินใจพูดต่อพร้อมกลับตาคำๆนี้ทำให้ฟานอึ้งไปชั่วขณะเขาก้มมองที่นิ้วที่เขาเคยเห็นด้ายเส้นบางๆในวันเกิดของเขาเพียงวันเดียวหรือว่าปลายทางของด้ายที่เขาเคยเห็นวันนั้นไม่ใช่ใหม่แต่เป็นเอม..........