Line…….เมื่อเราไม่ได้คู่กัน

ลำดับตอนที่ #1 : Line 1...ด้ายแดง

กริ๊งๆ........กริ๊งๆ........เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นพร้อมกับมือๆหนึ่งยื่นมากดปลุ่มปิดเสียงของมัน

เช้าแล้วเหรอเนี่ย   เสียงของฟานดังขึ้นด้วยท่าทีที่ง่วงงุน

ให้ตายเถอะ  วันนี้มันวันเปิดเทอมนี่หน่า   ชายหนุ่มพลันนึกขึ้นได้ว่าวันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนที่ 1 ในปีการศึกษา 2550 ซึ่งเป็นปีที่เขาได้ศึกษาในระดับชั้นมัธยมศึกษาปี่ที่ 6

ไม่ได้ล่ะต้องรีบไปจองที่นั่งแต่เช้า  ฟานที่รอช้าเขารีบลุกจากเตียง มุ่งตรงไปยังห้องน้ำทันที กระจกที่อยู่ตรงข้ามสะท้อนใบหน้าของชายหนุ่มอายุราวๆ17ปีด้วยความสูง 180 ซม.ทำให้เขาดูโดดเด่นผมสีดำสนิทซึงตัดกับผิวขาวของเขาอย่างชัดเจนใบหน้ารูปไข่สวยได้รูปราวกับผู้หญิง ดวงตาสีเทาควัญบุหรี่

ฟาน! เช้าแล้วนะลูกเดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอกวันนี้เปิดเทอมวันแรกไม่ใช่หรอ เสียงแม่ของฟานตะโกนขึ้นมาจากชั้น1 บ้านของฟานเป็นบ้านเช่า2ชั้น

เวลาผ่านไปราว1ชั่วโมงชายหนุ่มก็ทำธุระเรียบร้อย ไปล่ะครับ แม่  ฟานกล่าวกับแม่ของเขาอีกครั้งก่อนจะเดินออกจากบ้านไป ขณะที่เดินออกไปได้ไม่ไกลนักเขาก็ได้ยินเสียงใสๆดังขึ้นจากด้านหลังของเขา

ฟาน!ฟาน!รอด้วยสิ  เพราะเสียงใสๆนี้ทำให้เขาหันกลับไปมองทันที เสียงที่เขาได้ยินมาตั้งแต่เด็กและคุ้นเคยเป็นอย่างดี......ใหม่  คือเพื่อนสมัยเด็กเพียงคนเดียวที่ยังรู้จักและสนิทกันมากที่สุดอาจเป็นเพราะบ้านของทั้งคู่อยู่ข้างๆกันทำให้เขายังเป็นเพื่อนกันจนทุกวันนี้

ฟานอ่ะ ทำไมไม่รอกันเลยนะ เสียงของใหม่หอบเล็กน้อยขณะที่เธอวิ่งมาจนทันเขา

อะไรล่ะยัยตัวยุ่ง คนที่ช้ามันเธอเองไม่ใช่รึไง  ฟานพูดประชดหลับ

ก็ไหนฟานนัดกับเราไว้ว่าเปิดเทอมจะมารอเราที่หน้าบ้านไง  หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมกับทำหน้าตาน้อยใจที่ชายหนุ่มเห็นทีไรก็อดใจอ่อนไม่ได้ทุกที

เอ่อ.....ขอโทษนะ เราลืมจริงๆ  ฟานเอ่ยกับใหม่ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงอย่างสำนึกผิด

ช่างมันเหอะ ยังไงซะตอนนี้เราก็ได้ไปโรงเรียนกับฟานเหมือนแต่ก่อนแล้วนี่

นั่นสินะ 2 ปีที่แล้วใหม่ได้ทุนไปเรียนต่อที่เยอรมันทำให้เขากับเธอต้องห่างกันไปพักหนึ่ง หลังจากที่ใหม่กลับมาเธอดูเปลี่ยนหลายๆอย่างทั้งความสูง รูปร่าง หน้าตา แต่ถึงภายนอกเธอจะดูเปลี่ยนไปแค่ไหนข้างในก็ยังเป็นใหม่สาวน้อยที่น่ารักและสนุกสนานคนเดิมอยู่ดี

เมื่อทั้งคู่มาถึงโรงเรียนฟานและใหม่ก็ได้อยู่ห้องเดียวกันอีกครั้งเหมือนกับตอนประถมและมัธยมต้นที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกันมาหลายปี

อะไรเนี่ย  ฉันได้อยู่ห้องเดียวกับเธออีกแล้วเหรอยัยตัวยุ่ง  ฟานอดไม่ได้ที่จะตะลึงอย่างคาดไม่ถึง

นี่.....อยู่กับฉันแล้วมันมีปัญหาอะไร ใหม่ทำท่าค้อน

แต่ไม่ทันที่ทั้งคู่จะได้ต่อปากต่อคำอะไรนักก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นขัดจังหวะ

เฮ้ย!ฟานปีนี้ก็อยู่ห้องเดียวกันอีกแล้วนะ  เสียงของแทนเอ่ยทักเขาอย่างสนิทมนม

นั่นสินะทำไมแกกับฉันต้องอยู่ห้องเดียวกันอีกแล้วเนี่ย  ฟานกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่จริงจังนัก

สงสัยว่าเราจะเป็นเนื้อคู่กันมั้งเนอะฟานจ้าาา  แทนส่งสายตาหวานเชื่อมที่ใครได้เห็นต้องคิดว่ามันบ้าแน่นอน

โอ๊ยแกหยุดพูดเลยฉันเห็นแล้วขนลุก 

เออ หยุดพูดก็ได้ ถ้ามันเป็นอย่างที่ฉันพูดจริงสงสัยว่าแกกับใหม่จะเป็นเนื้อคู่กันล่ะม้างอยู่ด้วยกันแทบทุกปีแถมพอเขากลับมาจากเมืองนอกยังมาอยู่ห้องเดียวกันอีก  แทนเอ่ยขึ้นลอยๆหากแต่คนฟังกลับสะดุ้งอย่างบอกไม่ถูก

ไอ้บ้า!หยุดพูดไปเลยป่ะ ดูพูดแต่ละอย่างมันน่า......ทั้งนั้น

เฮ้อออ แกเนี่ยนะฉันล้อเล่นน่า เออนี้แกรู้เรื่องไอ้บามรึเปล่า

เรื่องอะไรอีกล่ะ  ฟานกล่าวอย่างไม่ค่อยสนใจมากนัก

ก็เรื่องที่......ไอ้บามมันเจอเนื้อคู่ของมันแล้วไง   แทนทำท่าตื่นเต้น

อ๋อเหรอ.......แล้วมีอะไรอีกเปล่า  ฟานพูดด้วยท่าทีที่ไม่ใส่ใจทำเอาคนเล่าหมดอารมณ์ไปด้วย

ก็ได้ว่ะ.....ไม่คุยกับแกก็ได้ ไปเล่าให้ใหม่ฟังดีกว่า

พอพูดจบแทนก็เดินจากไป อันที่จริงแล้วแม่เขาขาก็เพิ่งเล่าให้ฟังว่าเมื่อมนุษย์เราเกิดมาก็ย่อมมีเนื้อคู่ของตัวเองและเมื่ออายุครบ 18 ปีคนๆนั้นจะมีด้ายแดง ( rose line ) ปรากฏให้เห็นที่นิ้วก้อยถ้าเราเดินตามเส้นนั้นไปก็จะได้พบกับเนื้อคู่ที่แท้จริงแต่ด้ายแดงจะปรากฏให้เห็นเพียงแค่วันเดียวเท่านั้นฟังดูแล้วก็เป็นเรื่องที่โรแมนติกดีแต่สำหรับฟานแล้วเขาคิดว่ามันก็เหมือนกับนิยายมากกว่าใครมันจะมีด้ายแดงที่นิ้วก้อยได้

หลังเลิกเรียนฟานและใหม่ก็เดินกลับบ้านด้วยกันเหมือนที่เคยทำมาตลอด แต่อยู่ๆใหม่ก็พูดขึ้นมาว่า....

นี่ๆฟานจำได้ไหมพรุ่งนี้วันอะไร ><

ฟานเงียบไปสักพักแล้วก็พูดขึ้นว่า ก็วันเสาร์ไงยัยตัวยุ่ง แค่นี้ก็จำไม่ได้

ไม่ใช่ พรุ่งนี้น่ะวันเกิดนายไงล่ะจำไม่ได้จริงๆด้วย  ใหม่ทำท่ารำคาญนิดๆ

ใช่จริงๆด้วยพรุ่งนี้วันเกิดเขานี่หน่า ทำไมเขาลืมวันเกิดตัวเองไปได้นะฟานนึกในใจแต่พอหันไปหาใหม่ เขาก็เห็นรอยยิ้มแปลกๆบนใบหน้าเธอ

มีอะไร ยิ้มอยู่ได้ ฟานถามอย่างแปลกใจ

ก็พรุ่งนี้......วันเกิดนายใช่ม้านายก็ต้องอายุ 18 ปีแล้วอ่ะดิเพราะฉะนั้น..........   ใหม่ทำท่าจะพูดต่อฟานก็ชิงตัดพูดขึ้นมาดื้อๆ

อย่าบอกนะว่าเธอกำลังจะพูดถึงเรื่องด้ายดงด้ายแดงอะไรนั่นน่ะ บอกไว้ก่อนเลยนะว่าฉันไม่เชื่อหรอก

แหม ก็เราอยากรู้นิ ว่าเนื้อคู่ของฟานจะเป็นใคร

ฟานนิ่งเงียบไม่พูดอะไรอีก

เมื่อเช้าอ่ะ แทนมาเล่าให้ฟังว่า บามเค้าเจอเนื้อคู่ของเขาแล้วก็เพราะด้ายแดงเนี่ยแล้วตอนนี้บามกับผู้หญิงคนนั้นก็เป็นแฟนกันแล้วด้วย  ใหม่ยังคงพูดต่อไป

เมื่อทั้ง 2 ถึงบ้านทั้งคู่ก็แยกย้ายเข้าบ้านไป ราตรีนี้มันช่างสั้นสำหรับใครบางคนนัก

กริ๊งๆ......กริ๊งๆ.......เสียงนาฬิกาที่คุ้นเคยดังขึ้นและเช่นเคยมือๆหนึ่งก็คว้ามันไปปิดดั่งเช่นทุกวัน ฟานลุกจากเตียงและเข้าห้องน้ำเหมือนที่เคยทำอยู่ทุกๆวัน แต่สิ่งที่ทำให้เขาต้องตกตะลึงก็คือ.........เส้นด้ายบางๆเส้นหนึ่งที่ผูกกับนิ้วก้อยของเขาอยู่ เขาทอดสายตาตามด้ายออกไปแต่เขาก็ไม่อาจมองเห็นปลายของมันได้ แต่ที่สำคัญด้ายเส้นบางๆเส้นนี้มันมัสีแดง!

ด้วยวินาทีนั้นเองเขารีบแต่งตัวแล้ววิ่งออกไปตามด้ายที่เขาเห็น พอวิ่งออกไปซักพักเขาก็จำได้ว่าเส้นทางนี้มันเป็นเส้นทางที่เขาเดินไปโรงเรียนทุกวันนั่นเอง

เมื่อถึงหน้าโรงเรียนเขามองตามเส้นด้ายบางๆเข้าไปในโรงเรียนมันพาเขาไปที่สวนพืชผักที่อยู่ทางด้านหลังของโรงเรียน ในขณะที่เดินความคิดหนึ่งก็แว็บขึ้นมาในหัวของเขา ‘ วันนี้เป็นเวรรดน้ำต้นไม้ของใหม่นี่หน่า ’ เขาพยายามสลัดความคิดฟุ่งซ่านนี้ออกจากหัว แต่เมื่อไปถึงหลังโรงเรียนเขาก็ต้องตะลึงอีกครั้งเมื่อพบ ใหม่กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่และด้ายบางๆที่นิ้วก้อยของเขาก็ทอดยาวไปทางผู้หญิงที่กำลังรดน้ำอยู่เช่นกัน