ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ชิบอันที่สาม . แฟน......ชิบ
"น้ำตานองหน้าแล้วทุเรศสะไม่มี" ผมโยนทิชชู่ตรงหน้ามัน รับได้ไม่ได้ไม่รู้ แค่นี้ก็แสดงความสนใจมากพอแล้ว
สำหรับไอ้คนปัญญาอ่อนแบบนี้-___-...
"ฮึก..อึก ไอ้.. ฮึก เลว ฮึก" ไหล่มันสั่นขึ้นลง
จะด่าทั้งทีแต่คนโดนด่าฟังแทบไม่ออกเลยครับมึง.....
"ปัญญาอ่อน" ผมลุกหนีออกจากโต๊ะ
หลังจากที่ผมกับมันวิ่งหนีตำรวจ(ยักษ์)แล้วไปหลบกันอยู่ที่ซอกแล้ว สิ่งที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นก็เกิดขึ้น... ไอ้ภูวะปัญญานิ่มถึงกับร้องไห้แค่เพราะผมเผลอไปกระชากเสื้อมัน(นิดนึง) บวกด้วยไอ้....ชนกัน แต่ขอเหอะ แค่ชนนะเว้ย ไม่ได้ไปกระแทกกันสะเมื่อไหร่ ร้องไห้สะงั้น ไอ้บ้า ขี้แง ไม่โตเอ้ย
ผมพามันมานั่งสงบสติอารมณ์ที่ร้านกาแฟไกลๆโรงเรียน(กลัวโดนจับ) เหตุผลก็ไม่ใช่อะไร แต่เพราะไอ้คำว่า 'ต้องรับผิดชอบ' ของมันนี่แหละที่ทำให้ผมถึงกับงง รับไม่ได้ ต้องพาแม่งมานั่งเคลีย ประเด็นคือมันเอาแต่นั่งร้องไห้เป็นเด็กสามขวบ ไม่ได้คุยสักที...
"จะไป ฮึก ไหน.. นาย ฮึก ต้อง..ฮึก..รับ..ฮึก..ผิด..ฮึก..ชอบ..ฮึก..ฉัน..ฮึก...นะ ฮึก" นี่มึงสะฮึกหรือร้องไห้ครับ
"รับผิดชอบเหี้ยไร ยังไม่ทันจะทำไรเลยเนี่ย" ผมสบัดมือมันออกฉุนๆ
"ก็..." มันทำตาโตอ้าปากค้าง
ก็อะไรละ... ก็มันยังไม่ทันเกิดอะไรขึ้นเลยไง!
"ก็นาย..." แหนะ น้ำตาคลอใส่ผมอีก-_-
"พอเหอะ รำ" ผมสบัดหน้าเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเดินออกจากร้านไป
ผมมองนาฬิกาบนข้อมือ สี่โมงแล้ว ได้เวลากลับบ้าน
ว่าแต่ทิ้งมันไว้ที่ร้านอย่างนั้น หวังว่าคงจะไม่เป็นอะไรตายไปนะ.... ไอ้ภูวะ
เช้าวันใหม่ของผมเริ่มด้วยโดนไอ้พี่ชายต่างพ่อถีบตกเตียง
"ตื่นได้แล้วน้องชายที่รัก เดี๋ยวมึงสาย" ไอ้ดี หรือ วันสุขสวัสดี เอาตีนเขี่ยก้นผมเบาๆ
อืม... รับรู้ถึงความรักชัดเจนครับ
ผมไม่พูดอะไรแต่กลับลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวแทน เสร็จแล้วก็ลงไปกินข้าวที่แม่เตรียมเอาไว้ให้ผมกับพี่ก่อนจะออกไปทำงานแต่เช้า กินเสร็จก็แยกย้าย ผมนั่งรถไฟฟ้าไปโรงเรียน ส่วนมันรอเพื่อนมารับไปมหาลัย
"โชคดี" มันโบกมือบ้ายบายจากหน้าต่าง
"โชคดี" ผมตอบแค่นั้นก่อนจะเริ่มออกเดินทาง
"เฮ้ย ได้ข่าวปะวะมึง" ตัวประกอบ1ชวนคุย อยู่บนรถไฟเซ็งๆต้องหาไรพูด
"เรื่องไอ้เด็กใหม่สองคนนั้นปะ ได้แล้ว เหี้ยยยย โคตรอะแม่ง" ตัวประกอบ2ตอบอย่างออกรส ใบหน้าแสดงความ 'โคตรอะแม่ง'
"ป่าว... กุหมายถึงเรื่องหมาไอ้เก้ ว่าแต่เรื่องเด็กใหม่อะไรวะ เล่าบ้างเด่!" ไอ้1ตีแขนอีกคน
"อ้าวไอ้ห่านิ... โอเค ก็เรื่อง......." ไอ้2ทำกระซิบซาบ
"เฮ้ย! พูดเป็นเล่นน่า!!" เอาหัวไอ้2เป็นประกัน ไอ้1แบบเขาตกใจมากเลยนะเนี่ย!
"กูพูดเป็นคำกับประโยคก็พอ!"
"มึงอย่าเล่นมุขก็พอ! ไม่ฮา ไอ้กากกกก"
ผมโหนบาร์ยืนฟังประโยคสนทนาของวัยรุ่นสองคนตรงหน้าด้วยความงงงวย มันจะขยันเล่นมุขอะไรกันขนาดนั้น... แล้วอีกอย่าง เด็กใหม่ที่ว่า..... ลางสังหรมันบอกว่าจะต้องเกี่ยวข้องกับตัวเอง ไม่ได้หลงตัวเองหรอกนะ แต่ดูจากเครื่องแบบบนร่างกายแล้ว.... โรงเรียนเดียวกัน
เดี๋ยว... มองดูดีๆ ไอ้สองคนนี้มันเพื่อนร่วมห้องเลยชัดๆ
"มันยืนอยู่ตรงนั้นปะมึง" คนสูงกว่าชี้มาที่ผม
"เฮ้ย มึงหมายถึงหลังกูอะนะ..." อีกคนที่เหลือหันมาช้าๆ... ก่อนจะหันกลับไปแล้วเตะผ่าหมากเพื่อนตัวเอง "มันอยู่ตรงนี้ทำไมไม่บอก!"
"ห้อกกกกกกกก เด้กกุเจ็บนะะะะ" ร่างสูงถึงกับลงไปกองกุมเป้าอยู่ที่พื้นรถไฟ
พวกปัญญาอ่อน....
"ไอ้เลวริว!"
คนที่ชื่อเด้ก หรือคนที่เตี้ยกว่า เดินเข้ามาหาผมพร้อมรอยยิ้มแหยๆ
"เอ่อ... โยใช่ปะ" มันยิ้มเหงื่อตกมาให้
"ใช่" ผมพยักหน้าให้นิ่งๆ
"เราเด้กนะ ส่วนไอ้เกรียนนั่นริว..."
ผมพยักหน้าอีกครั้งเชิงรับรู้
"คือ.. ที่พวกเราคุยกันเมื่อกี้...."
"ไม่ได้ยินอะไรเท่าไหร่" หรือจะพูดให้ถูกคือไม่ได้ยินส่วนสำคัญนะสิ...
"จริงหรอ.." เด้กทำตาโตแบบว่า พูดจริงดิ ส่งมาให้
ผมพยักหน้าเป็นรอบที่สาม "นอกจากที่พวกนายด่ากัน ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น"
ไอ้เด้กขำแหะแหะ ก่อนที่รถไฟฟ้าจะถึงสถานีที่พวกผมต้องลงพอดี ผมกับมันแล้วก็ไอ้ริวเดินไปรรด้วยกัน โดยที่มีไอ้เด้กชวนคุยตลอดทาง
"มึงเชื่อปะมีแต่คนบอกกูพูดมาก กุนี่อยากจะส่งลูกน้องพ่อไปดักตีหัวแม่ง เด็กขี้อายอย่างกูเนี่ยนะ เหอะๆ พลาดมากมึงเอ้ย" ไอ้เด้กเม้าน้ำลายเป็นฝอย
เด้ก... ที่จริงแล้ว.... มึงมันพูดมากโคตรๆๆๆๆๆเลยต่างหากวะ
ไอ้ริวทำหน้า 'ใครเชื่อมึงก็โง่แล้ว' ใส่เด้กมัน ก่อนจะโดนคนเตี้ยกว่าตบเกรียน
สองคนนี้แม่ง....
ผมถอนหายใจเบาๆก่อนจะเปิดประตูห้องเรียน
"ดอกไม้!"
ขาผมสดุดกึก ....มีมันคนเดียวที่บ้าพอจะเรียกผมแบบนี้...
"ไอ้...ภูวะ" ผมกัดฟันกรอด หันไปเผชิญหน้ากับมัน
"เรียกดินสิไอ้ห่า!" มันคำราม
"งั้นมึงก็เรียกกูว่าโยบ้างเส่!" ผมตะคอกกลับ
คนเริ่มมุงดูพวกผมที่ทำท่าจะต่อยกันหน้าห้องเรียน พื้นที่ไม่แคบของทางเดินเริ่มแคบลงไปถนัดตาเพราะฝูงชน
ความเสือกทะลุ100สินะโรงเรียนนี้.....
"เมื่อวานมึงทิ้งกู" มันกอดอกมองผมด้วยสายตาไม่พอใจ
"ไม่ได้ทิ้ง เค้าเรียกเดินจากมา" ผมยักไหล่กวนตีน
"มึงเดินจากกูได้ไง กูเป็นแฟนมึงนะ"
"แฟนแล้วไง.... เฮ้ย เดี๋ยวนะ!"
เมื่อกี้มันพูดว่าไงนะ!!
อะไรแฟนๆนะ!!!
บอกผมที่ว่าหูมึงฝาดแล้วโย ไม่ใช่ว่าไอ้ภูวะมันพูดว่าแฟนจริงๆหรอก...
"ก็แฟนไง มึงต้องรับผิดชอบกู จบปะ"
จบชีวิตพ่อมึงสิว้อย!!!!!!
-------------------------------------------------------------------
หายหน้าไปเป็นชาติ ตอนนี้กุ๊กมาแลกเปลี่ยนอยู่เมกาแล้วนะคะ
ไม่ขอพูดมาก เอาเป็นว่าขออภัยที่หายไปนาน และขอบคุณนักอ่านทุกท่านคะ
บะบาย เจอกันจ้า<3
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น