คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter # 1
เช้าอากาศแจ่มใสในมหาลัยชื่อดังของกรุงโรม ในห้องพัก 407 หน้าต่างบานหนึ่งได้ถูกเปิดออกพร้อมกับ เสียงเรียกชื่อของใครสักคนหนึ่ง ปรากฏใบหน้าหญิงสาวผู้เลอโฉม ใบหน้าของเธอช่างสมดุล ทั้ง จมูก ตา และปาก รวมถึงใบหูที่เข้ากันอย่างลงตัวกับใบหน้า ทรงผมดัดรอนอย่างพอเหมาะสวยงามพอที่จะมัดใจชายหนุ่มทั้งหมาลัยได้ หญิงสาวผู้นั้นยืนอยู่ตรงริมหน้าต่างสูดอากาศหายใจบริสุทธิ์ในตอนเช้า ในชุดนอนตัวเก่งสีขาวของเธอ เธอหาวฟอดใหญ่ๆก่อนที่จะเดินไปอาบน้ำ และเปลี่ยนชุดเตรียมไปเรียนในช่วงสายๆ เหตุที่เธอต้องรีบเปลี่ยนชุดเพราะว่า เธอต้องเดินทางนานถึงครึ่งชม.เพื่อที่จะไปกินข้าวมื้อแรกของวันในที่ๆเธอชอบ และอีกเหตุผลที่เธอจงใจกินข้าวที่ๆเดียวกันตลอดเพราะผู้ชายหนึ่งคนที่เธอเจอเมื่อ 3 เดือนก่อน …
ณ ร้านอาหาร ซานโจเซ่ ประเทศฝรั่งเศส
“ขอขนมปังครัวซองหนึ่งที่ค่ะ”
“โอ้วว ได้เลยครับ แม่หนูน้อยผู้น่ารัก”
-..- ใบหน้าเหมือนไม่เต็มใจรับคำพูดของพนักงานขายของในร้าน เธอรีบเดินไปที่โต๊ะตรงหัวมุมของร้านทันที ระหว่างที่เธอเดินผ่านโต๊ะต่างๆ เธอเป็นจุดสนใจของชายหนุ่มที่อยู่ในร้านมากมาย และเมื่อเธอเดินผ่านโต๊ะๆ ก่อนที่จะถึงโต๊ะหัวมุม ปรากฏชายรูปร่างสง่างามนั่งจิบกาแฟในยามเช้าอยู่ มีเพียงผู้ชายคนนี้เท่านั้นที่เธอสังเกตุว่า เขาคนนั้นไม่เคยมองเธอแม้แต่หางตา ทำให้เธอรู้สึกสนใจในตวผู้ชายคนนี้อย่างมาก บวกกับใบหน้าของชายคนนั้นผมสีน้ำตาล และอาจหมายถึงคนชาติเดียวกับเธอ …
เวลาผ่านไปถึง 3 เดือน ชายคนนั้นก็ยังจิบกาแฟในยามเช้าเช่นเดิม ที่ร้านเดิม และก็เช่นเดิมที่เธอนั้นจะมากินอาหารที่เดิมเพราะชายคนนี้ และด้วยเวลาอันยาวนานบวกกับความสงสัยของเธอ เธอจึงหลั้นใจเดินเข้าไปหาชายคนนั้น แต่ว่า….
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด !!!! ท่านมู๋บ้า
-..- ใบหน้าของเธอบ่งบอกถึงความงง ว่า ใครวะ!! มู๋บ้า และข้างหน้าของเธอปรากฏหญิงสาวมากมายมาห้อมล้อมชายหนุ่มคนนั้น และเพียงที่ชายหนุ่มคนนั้นลืมตามองเธอเพียงแวบเดียว เขาก็ลุกขึ้นแหวกวงล้อมของบรรดาสาวๆ พุ่งตรงมาหาเธอและโอบกอดเธอพร้อมพูดกับสาวๆที่มันมาหองเขาว่า
“ขอประกาศให้รู้ไว้นะว่า คนๆนี้แหละ คือ แฟนของผม”
ม่ายยยยนะ … ชีวิตของฉันเกิดอะไรขึ้นนิ อยู่ดีๆ ก็มีชายหนุ่มมาบอกว่าฉันคือแฟนซะงั้น หญิงสาวกำลังอึ้งอยู่นั้น ปากของชายหนุ่มก็ดันมาประกบเข้ากับปากของเธอ หน้าของเธอแดงกล่ำ และชายหนุ่มก็จับมือเธอและวิ่งพาเธอออกจากร้านไปในทันที …
และแล้วจุดเริ่มต้นของเรื่องราวอลเวงก็เริ่มขึ้น
“อีตาบ้า ทำอะไรฉันเนี่ย” เธอตะโกนว่าชายหนุ่มที่กำลังพาเธอวิ่งไปไหนก็ไม่รู้
“เดี๋ยวก็รู้เองแหละน่า เงียบๆเถอะ”
“แล้วนายเป็นใครเนี่ย”
“ก็แฟนเธอไง”
“ไอ้บ้า !!! ฉันไปเป็นแฟนแกตั้งแต่เมื่อไหร่”
“เมื่อกี้ไง”
…… เธอเงียบด้วยความอื้ออึง และตามชายหนุ่มไปโดยดี เสมือนเธอตกลงอยู่ในห่วงอวกาศ ขาของเธอก้าวออกไปแบบไม่สาเหตุควบคุมได้ จนสติของเธอกลับมาเมื่อถึงที่ปราสาท เซนต์โดมินิค
โอ้วววววววว เธอร้องออกมาด้วยความตกตะลึงถึงความใหญ่ และหรูหราของปราสาท
“ตามเข้ามานะ เดี๋ยวฉันจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง” ชายหนุ่มบอกเธอ แล้วเดินผ่านประตูใหญ่เข้าในข้างในปราสาท …. เธอเองก็เดินตามเข้าไปอย่างโดยดี เพื่ออยากรู้อะไรบางอย่างจากชายหนุ่ม
ที่ห้องรับแขกของปราสาทอันใหญ่โต มีคนรับใช้ และทหารมากมาย เมื่อเธอก้าวเข้ามาก็รู้ได้เลยว่า ชายหนุ่มคนนี้ ไม่ใช่ชายหนุ่มธรรมดาอย่างแน่นอน (น่าจะรู้แต่แรกแล้วแหละ)
“ผมชื่อ เซนโทซ่า นี้คือชื่อที่ผมใช้ที่นี่ ผมเห็นคุณแวบแรกก็รู้แล้วว่าคุณเป็นคนไทยใช่ไหมครับ” ชายหนุ่มเริ่มเกริ่นเรื่อง
“ใช่ค่ะ เอ๋ แล้วคุณพูดไทยได้หรอค่ะ”
“ใช่ครับ ผมเป็นลูกครึ่งครับ ชื่อไทยของผมก็มีนะ”
“ชื่ออะไรหรอค่ะ”
“แม่ ตั้งชื่อของผมว่า พิชชา”
“เอ่อ ดิฉันชื่อ เบลล่า ค่ะ”
“ชื่อเพราะจังเลยนะครับ”
“คุณพ่อตั้งให้อ่ะค่ะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณเบลล่า”
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณพิชชา”
หญิงสาวหน้าแดงกล่ำ และยิ้มอย่างเขินๆ เมื่อเธอได้จับมือกับ ชายหนุ่ม …
วันรุ่งขึ้น ที่มหาวิทยาลัย ระหว่างที่ เบลล่าที่อยู่ในชุดนักศึกษา กำลังเดินไปที่ห้องเรียนในเวลา 9.00 น. ระหว่างทางเดิน เธอก็พบกับเพื่อนของเธอ ที่พึ่งมาถึงเช่นกัน เพื่อนของเธอนั้นผมสั้น สีผมทอง หน้าตาถือว่าเข้าขั้นโอเคเลยทีเดียว กำลังยืนรออยู่ข้างเสาบนทางเดิน
“มานานยัง ติ๊ด ” เธอเรียกเพื่อนด้วยเสียงอันนุ่มนวล
“ไม่นานเท่าไหร่ แต่นี่เธอเรดมาเยอะนะ จำได้ไม๊ว่าเราจะไปกินข้าวด้วยกัน” เพื่อนสาวตอบด้วยน้ำเสียงดัง
“ขอโทษที พอดีฉันมีนัดอ่ะ”
“แหนะๆๆ นัดกะใคร ? ”
ในระหว่างที่ทั้ง 2 คนคุยกันนั้น มีชายหนุ่ม 3 คน หน้าตาดีที่เป็นเพื่อนกับ เบลล่า เดินเข้ามาทัก เพราะพวกเขาอยู่กลุ่มเดียวกัน
“เป็นไงมั่งจ๊ะ เจ๊” ชายหนุ่มผมออกสีน้ำตาลทอง ทักทายด้วยหน้าตายิ้มแย้ม
“แหนะๆๆ เบล ได้ข่าวว่ามีคนมาลอเป็นแฟนธอนี่นา” ชายหนุ่มผมยาวประบ่า พูดเสริม
“อิอิ แล้วทำเป็นบอกไม่มีแฟน” ชายหนุ่มร่างท้วม พูดล้อเลียน
เธอเริ่มทำสีหน้าไม่พอใจ แล้วตะโกนกลับสวนคำพูดของชายหนุ่มทั้ง 3 ออกมาทันที
“ไม่มีเว้ย ใครที่ไหน ไปเอาข่าวมาจากไหนเนี่ย”
ชายหนุ่มทั้ง 3 อึ้งกับน้ำเสียงของเธอ แต่ก็ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จไปว่า มีสายรายงานมา (ซะงั้น) ทำให้สีหน้าของเธอ งง แล้วก็พูดแค่ว่า
“ไปเรียนกันเถอะ….”
ทุกคนก็ … ตามๆกันไป …
ความคิดเห็น