คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ลูกสะไภ้คนโปรด?
แ่รั้ที่ 15 ลูสะไภ้นโปร?
หลัาที่ส่อินทร์ และนที่ไ้รับบาเ็บไปโรพยาบาลแล้ว หมอสรัล็ทำแผลเรียบร้อย ร่าสูอหมอสรัลับมืออหมอไม่ปล่อย ั้แ่ออมาารัโร เพราะลัวหมอะไ้รับอันราย รถอที่บ้านหมอสรัลับมารับหมอ และหมอสรัลลับบ้าน ปัน็อาสาเฝ้าอินทร์ที่นอนโรพยาบาลเลยไม่ไ้มา้วย
หมอับหมอสรัล็ลับมาที่บ้าน มันมอบ้านอหมอสรัลที่มันเยมาลัพาัวหมอสรัลไป่อนหน้านี้ ราวนี้มันมาแบบปิไม่ไ้เร่รีบเหมือนรั้่อน บ้านหมอสรัลให่มาเป็นบ้านสามั้นให่โ มีนาน สาวใ้ในบ้านมามายเ็มไปหม พอพวนาน สาวใ้เห็นหมอสรัลลับมาอย่าปลอภัย ็พาันออมา้อนรับบาน็ร้อห่มร้อไห้ีใ
หมอยิ้มเื่อน "พะ...พี่หมอรวยัเลยเนอะ"
หมอสรัลยิ้มำ "ไม่ีเหรอ พี่ะไ้เอาเินมาเลี้ยหมอไ" ร่าสูินูมือเมียเ็เ้าไปในบ้าน ท่ามลาวามใอนาน และสาวใ้ ที่มอหมอั้แ่หัวรเท้า ราแร็ิว่าโรป่าที่ไหนเ้ามาลัพาัวหมอสรัลอี แ่พอเห็นหมอสรัลูมือเ้ามา็พอเ้าใไ้ว่าเป็นนรู้ัอหมอสรัล
"เร็อะไรเนี่ย หื้ม" หมอสรัลยิ้มเอ็นูหมอ
ฟอ...หมอสะุ้ หันไปมอหน้าหมอสรัลที่ยิ้มว้าอย่ามีวามสุ หมอสรัลโมยหอมแ้ม่อหน้านหลายสิบน ที่อนนี้อ้าปา้า้อมันาแทบถลน หมอเม้มปาแน่น หรือพี่หมอะเอาืนมันอนที่มันแอบหอมแ้มอนอยู่รัโรนะ
หมอสรัลและหมอมายืนอยู่ในบ้านที่โถห้อรับแ หมอัวแ็ทื่อ มอทรยศ และุหิมล พ่อแม่อหมอสรัลที่นั่รโฟาัวหรู ทรยศเลิิ้วเินมาหาลูายัวเอ สายาเหลือบไปมอหมอนิหน่อย ิว่าหมอเป็นนในรัโรนั้น และเป็นนที่่วยหมอสรัลอนอยู่ที่รัโร น่าะเป็นเพื่อนันละมั้
็แ่เพื่อนที่...ับมือัน?
"ไ ไหนล่ะเมียแที่เียนมาในหมาย ที่ว่าน่ารัน่าเอ็นู ทั้อ่อนหวาน อ่อนโยน บรรยายมาะยาวยื ไหนเป็นผู้หิแบบไหน" ทรยศเอ่ยถามึ้น หมอมวิ้วมอหน้าหมอสรัลเียนหมายั้นหรือ พี่หมอบรรยายถึใรัน น่ารั น่าเอ็นู? ไม่ใ่มันแล้วมั้ หมอเาหัวัวเอแรๆ
"นี่น้อหมอ เมียผมเอ สวย น่ารั นิสียี น่าเอ็นู" หมอสรัลผายมือไปที่หมอ พรีเน์เมียเ็อัวเอเ็มที่้วยใบหน้าภาภูมิอย่ามั่นอมั่นใ หมอเบิาว้ามอหน้าหมอสรัล แล้วมัน็้มมามอัวเอ สภาพแบบมันเนี่ยนะ น่ารั น่าเอ็นู นั่นหมอสรัล่าหา ไม่ใ่มัน
"มะ...เมีย!" ุหิมลแทบลมับยมือมา่ายหน้าผา หาแ่ทรยศเ้าไปรับร่าอภรรยา่อนที่ะล้มลไปที่พื้นไ้ทัน หมอยิ่หน้าเสีย มันยิ้มเื่อน ึายเสื้อัวเอนยับยู่ หมอสรัลเห็นแบบนั้นเลยึเอามืออหมอมาุมเอาไว้ เหื่อเปียเ็มมือไปหม ไม่้อลัว ไม่้อัวล ไม่ว่ายัไเา็ะอยู่เีย้าหมอ
ทรยศี้หน้าลูายัวเอ "สรัล...นี่แ!"
"พี่หมอ ้าว่า ้าไปีว่า อย่าทะเลาะันเลย" หมอระุแนเสื้ออหมอสรัล พอหมอสรัลไ้ยินว่าหมอะหนีัวเอไปทั้ที่ัวเอท้ออยู่ เา็ยิ่ับมืออหมอแน่นมาึ้นไปอี อยาเป็นเมียไม่มีผัว มีลูไม่มีพ่อั้นหรือ!?
"ะไปไหน พี่ไม่ให้ไปไหนทั้นั้น"
"แ่ว่า..." หมอทำหน้าเหมือนะร้อไห้ มัน็อุส่าห์เรียมใมาแล้ว ว่าพ่อแม่หมอสรัละไม่ยอมรับมัน แ่พอมาเอับัวแบบนี้มัน็เสียใเหมือนัน ที่พ่ออหมอสรัลนั้น แสออมาแบบัเนมา
"แะมีเมียเป็นผู้ายไ้ยัไ! แล้วหนูน้ำ้าล่ะ!!!"
"น้ำ้าไหน?" หมอสรัลมวิ้วมึน ทำเอาทรยศะัยมือึ้นมาุมมับัวเอ นี่ไอ้ลูายอเามันไม่รู้เลยหรือยัไ ว่ามีหิสาวหน้าาี ารศึษาีมาาระูลที่ี่วยามหาอนที่หมอสรัลถูลัพาัวไป หมอที่ัวหอยู่แล้ว ยิ่รู้สึวว่าัวเอัวหลไปมาว่าเิมหลายเท่า น้ำ้าือใร แฟนพี่หมอหรือ?
"พี่หมอปล่อย้าเถอะ" หมอเบะปา น้ำาลอ เพราะิว่าัวเอะมาทำให้รอบรัวอหมอสรัลแแย ุหิมลเอามือทาบอ สายายัับ้อมอไปที่หมอไม่วาา ผู้ายหน้ามเ้มผิวล้ำัวให่น่าลัวนนี้น่ะหรือ เป็นเมียอลูายเธอ ไม่รู้ว่าเล่นอีน้ำมันพรายใส่ลูายอเธอหรือเปล่า
"แม่รับไม่ไ้! สรัลมานี่ มาหาแม่มา!" ุหิมลทำท่าะเินหาลูาย แ่หมอสรัลเบี่ยัวถอยหนี าลูายแสนีเป็นสุภาพบุรุษ เื่อฟัพ่อแม่ อนนี้ลับพยศ เอาแ่ใ เลือเมียที่เป็นผู้ายัวให่บึบึนมาว่าพ่อแม่แท้ๆ ทำเอาุหิมลน้ำาแทบไหล
"สรัล นี่แม่นะ" ุหิมลเอ่ยเสียสั่น
"นี่็เมียผมเหมือนัน แล้วอีอย่า แม่็รู้ว่าผม...อบผู้าย แล้วแม่็ยอมรับแล้ว้วย" หมอสรัลเอ่ยเสียราบเรียบ ุหิมลรู้ว่าลูายัวเออบผู้าย แ่ใระไปิว่าผู้ายที่หมอสรัลอบ ะัวให่ ล้ามแน่นปึ หน้าาป่าเถื่อนน่าลัวนานี้ แ่ทันทีที่ทรยศพ่ออหมอสรัลไ้ยิน ลับถลึาโ เาเอ็เพิ่รับรู้ ว่าลูายอเา อบผู้าย
"นี่...นี่แอบผู้ายรึ แล้วุหิทำไมรู้" ทรยศี้หน้าหมอสรัลสลับับเมียัวเอ
"นีุ่! อนนี้มันใ่เรื่อทีุ่้อสนใุนั้น่อนหรือไ" ุหิมลว่าึ้น ปวหัวุบๆ เหมือนไมเรนะึ้น ทรยศอ้าปาพะาบๆ ทำไมลูับเมียถึไ้มีวามลับันสอนโยไม่ยอมบอเาเลย นี่ผัวนะ เป็นพ่อ้วย!!! มันะเินไปแล้ว!!! ทรยศำหมัแน่นโรธมาึ้นไปอี
เาเห็นลูายัวเอเอาแ่ทำาน ไม่ายามอหิสาวนไหน เห็นแ่น้ำ้าที่หมอสรัละูสนิท พูุย้วยอยู่ เพราะเป็นหิสาวหน้าาน่ารั ารศึษาี มาาระูลี แถมยัเป็นพยาบาลในโรพยาบาลเียวันับสรัล ทรยศเลยิไปว่าน้ำ้าับสรัลบัน
"็เพราะถ้าผมบอพ่อแล้วพ่อะเป็นแบบนี้ไ"
"สรัล!!! มันะมาไปแล้วนะ!!! ไอ้โรนี่มันีรไหน ัวให่อย่าับยัษ์ ท่าทาเถื่อนเหมือนอุลีมาล สัลายพร้อยเ็มไปหม ไม่ใ่ว่ามันทำอใส่ แล้วหลอเอาสมบัิแหรือไ!!!" ทรยศวาลั่นถึว่าละ อนอยู่รัโรเาะอลูัวเอ ลู็ผลัออ แล้วไปหาไอ้โรัวให่ยัษ์นนั้น
"ไม่ริสันิ้าไม่ไ้ทำอใส่พี่หมอนะ ็ริอนแร้าิะทำ...แ่้า็ไม่ไ้ทำ!!!" หมอสะุ้ใหน้าีที่ถูใส่ร้ายว่าทำอใส่พี่หมออมัน ทรยศ้อหน้ามันเหมือนะ่าแัน มันยมือมาปิปาัวเอเพราะรู้สึเหมือนะอ้วอีแล้ว หมอสรัลหันไปมอหมอ ที่อนนี้เหมือนะัวสั่น น้ำาลออย่าน่าสสาร โถ่เ็น้อยัวเล็น่ารัอพี่ หัวใอหมอสรัลเ็บหนึบ นสุท้ายหมอสรัล็หันมา้อหน้าพ่อ ับแม่อัวเอ เอาัวเอมายืนบัหมอที่บัแทบไม่มิเอาไว้
"แะไปบััวมันทำไม บั็ไม่มิ ห่ะ!!!" ทรยศเท้าเอว้อลูายัวเอ เส้นเลือปูโปนไปหม โรธนอยาวัปืนออมา่าน แ่็ทำไม่ไ้ เพราะนั่น็ลูายหัวแ้วหัวแหวน เลี้ยมาั้แ่ีนเท่าฝาหอย
หมอสรัลหันไปอเมียัวเอแน่น "หมอท้ออยู่ เลิทำให้หมอลัวสัทีเถอะรับ"
"...ท้อ!!!" พ่อับแม่อหมอสรัล รวมไปถึหมอะโนึ้นมาพร้อมันเสียั หมอที่เพิ่รู้ว่าัวเอท้อยืนอึ้ไปหมมือแะไปที่ท้อัวเอ ยัไม่ทันที่ะไ้พูอะไร่อ อนนีุ้หิมลเป็นลมสลบไสลนอนลบนโฟาสุหรูไปเรียบร้อย ท่ามลาวามใอนทั้บ้าน
"ุหิ!!!"
ุหิมลลืมาื่นึ้นมา แล้วสะุ้ใเมื่อเห็นหมอนั่เ็ัวเอายามมาให้ม้วยใบหน้าที่เป็นห่ว หลัาทีุ่หิมลสลบไปหมอสรัล็แบร่าแม่ัวเอมานอนบนเียส่วนทรยศ็้อไปัารเรื่อโรที่ถูับมา หมอสรัลเลยให้หมอมาูแลแม่ัวเอ เพื่อทำะแนน
หมอลี่ยิ้มสใส "ุแม่ ไม่เป็นอะไรนะรับ"
"ใรแม่เธอ" ุหิมลว่าออมาแล้วนั่อยู่บนเีย เธอยัมอหมออย่าหวาระแว นึไปถึอนที่ทรยศบอว่าหมอทำอใส่ลูายอเธอ เธอึนึึ้นไ้ว่ามีสร้อยพระ ุหิมลลุาเียเินผ่านหมอที่นั่หน้าเศร้า้าหมอสรัลไปที่ห้อพระ
"สรัลมานี่หน่อยลู" ุหิถือสร้อยพระมา หมอนั่มออย่าสบเสี่ยม ่อนะมอไปที่สร้อยพระ หมอสรัลมวิ้ว เมื่อแม่อัวเอเอาสร้อยพระนั้นมาสวมให้หมอสรัล ทุอย่าสบนิ่ หมอสรัลเลิิ้วมอแม่ัวเอ แล้ว้มมอสร้อยพระ หมอนั่้มหน้า
"้าไม่ไ้ทำอใส่หมอสรัลริๆ เื่อ้าเถอะ" หมอว่าบ็เม้มปาแน่น ไหล่แร่สั่นเทา้วยวามเสียใ
"หมอ ไม่ร้อๆ" หมอสรัลนั่อปลอบหมอ ที่อารม์อ่อนไหว่าย เพราะั้ท้อ หมอเอ็อึ้ไปเเหมือนันอนที่รู้ เพราะมันไม่ิว่ายาที่ินทุวันมันะเป็นยาที่ทำให้ท้อไ้ พี่หมอ็เล่นปล่อยในใส่ทุรั้ ะไม่ท้อ็แปล หมอที่สับสนพอรู้ว่าัวเอเป็นแม่น ็ระมัระวััวมาึ้น
แ่็ยัปรับอารม์ที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอัวเอไม่ไ้อยู่ี
"้าไม่ไ้ร้อ ้าอโทษที่้าูน่าลัว แ่้าไม่ไ้ทำอใส่พี่หมอริๆ ้ารัพี่หมอ้วยวามบริสุทธิ์ใ" หมอสูน้ำมู ่อนะยมือไหว้แม่อหมอสรัลเพื่ออโทษ แม่อหมอสรัละัยมือมาุมหัวใัวเอ เธอรู้สึผิึ้นมาทันทีที่ทำแบบนั้นลไป ทำให้เ็น่าสสารรหน้าเสียใไปแล้ว
"ไม่้อมาไหว้ ันไม่ใอ่อนให้เธอหรอ" ุหิมลเบือนหน้าหนี หัวใเ้นแปลๆ เมื่อหมอที่อนแรเธอมอว่าูน่าลัว อนนี้เหมือนเ็หนุ่มธรรมาทั่วไปทีู่หัวอ่อน น่าสสารมานหนึ่ หมอำลัท้อ เธอ็เ้าใอนที่เธอท้ออารม์แปรปรวนะายไป
"หมอลุึ้น่อน เราไปหาอะไรินันเนอะ ยัไมไ้ินอะไรเลยใ่ไหม" หมอสรัลประอเมียัวเอึ้นมา หมอเม้มปาแน่น วาเศร้าสร้อยอมัน้อุหิมลเหมือนหมาหอย ุหิมลถอนหายใ ่อนะเินไปห้อรัว ัแืที่เธอทำเอาไว้ออมาใส่าน ั้าว หาน้ำมาให้หมอ
"ินสิ ท้ออยู่็้อบำรุ" หมอสรัลเห็นแบบนั้น็ยิ้มออมาไ้บ้า อย่าน้อยแม่อเา็เปิใแล้ว หมอยมือไหว้แม่อเา แล้วนั่ิน้าว น่ารัน่าันหมอสรัลมอ้วยวามเลิ้ม
"สรัล ะลับไปทำานที่โรพยาบาลไหม" แม่อหมอสรัลถามึ้น ใบหน้าามอหมอสรัลเอาแ่มอหมอไม่ละสายา มือ็เอื้อมไปเ็้าวที่เมียินเลอะที่ปาให้
"ะไปรับ แ่อยาูแลหมอ่อน" หมอสรัลพูอบ แ่าลับมอหมอไม่ไ้มอแม่ัวเอเลย ุหิมลปรือาเหนื่อยหน่ายไม่ิว่าลูายที่เอาแ่เมินเยับนที่เ้าหา เมินหน้าหนีทุนที่มาีบ ไม่เยีบใร ไม่เยเ้าหาใร อนนี้ะมานั่หน้าระรื่นมอายล้ามให่ หน้าิบเถื่อนอย่าหมอแบบนี้
"ุแม่็ทาน้วยนะ เี๋ยวเ็บท้อ" หมอเอ่ยอย่าใสื่อ มันัฟัในแืึ้นมาป้อนแม่อหมอสรัล มันไม่รู้หรอว่ามันำลัทำอะไร มันแ่เห็นว่าแม่อหมอสรัลเป็นลมหลับไปนานมา เลยิว่าะหิว แม่อหมอสรัละัมอหมอที่แววาใสื่อ ไม่มีพิษมีภัย
"เธอ อยู่ที่รัโรนั่นั้แ่เ็เลยหรือ"
"...ใ่ พ่อแม่้าถู่าายหม ้าถูเลี้ย ถูทรมานั้แ่เ็ ที่ริ ที่้าัวให่แบบนี้เพราะ้อฝึหนั ะไ้ไม่มีใรมารัแ้าไ้" หมอว่าึ้น ุหิมลวาสั่นเรือ นึสสารเ็ที่ไม่รู้เรื่อรู้ราวแล้ว้อถูทำร้าย ถูทรมานอยู่ในรัโรแบบนั้น แ่ิเธอ็เ็บปวแล้ว ุหิมลเป็นนใี ี้สสารนเป็นทุนเิมอยู่แล้ว เธอึนึสสารหมอึ้นมา
เธอไล่สายามอหมอ นอเหนือารอยสันั้น มีรอยแผลเป็นหลายแห่ เธอรู้สึปวใึ้นมาทันที
"แล้วไปทำยัไ ให้สรัลหลไ้นานี้" ำถามนีุ้หิมลสสัยมา นาเธอเป็นแม่อหมอสรัล เธอยัไม่เยิภาพที่ลูายัวเอะมีวามรัไ้เลยนวันนี้ หมอเอที่ถูถามแบบนั้น็หน้าแ นึไปถึืนนั้นที่มันเมา แล้วึ้นร่อมพี่หมออมัน มัน้มหน้าุเอามือที่ยื่นไปป้อนแม่อสรัลลับมาวาบนโ๊ะ
"นี่เป็นวามลับอผมับแม่นะ" ู่ๆ หมอสรั็ยิ้มึ้นมา แล้วทำเสียระิบระาบ แ่็ไ้ยินันทั้หมอยู่ี หมอะพริบาปริบๆ ยื่นหูไปฟั้วย
"วามลับเหรอ ไหนว่ามาสิาสรัล"
"หมอเป็นแม่เสือสาว ย้ำหัวใอผม" พูบหมอสรัล็ยิ้มำ เพราะั้ใะแล้ให้หมอเิน เลยพูแบบนั้นออไป หมอแ้มแั มัน้มหน้านหน้าแทบะุ่มลไปในาน้าวอยู่แล้ว ุหิมลยมือึ้นมาป้อปาแล้วหัวเราะอย่ามีริ หมอเยหน้าึ้นมาทำหน้าหน้าาน่าเอ็นู
"พี่หมอบ้า! ุแม่อย่าไปฟันะ พี่หมออบแล้" หมอทำแ้มป่อ
"น่ารัริๆ เลย" ุหิมลลืมัวเผลอไปบีบแ้มอหมอเล่น หมอสรัลเห็นแบบนั้น็หุบยิ้ม แล้วับมือแม่ัวเอออาแ้มอหมอ ุหิมละั แล้วิ๊ปาใส่ลูายัวเอ ี้หวั้แ่เ็ หมอสรัลอนเ็อเล่นมามายเ็มไปหม เพื่อนมาบ้านมาเล่น้วย หมอสรัล็ไม่เยแบ่ให้ นาอนนี้มีเมีย แ่แม่ะับยัหว ุหิมลยิ้มออมาหมอไม่ไ้น่าลัวเลย ถึภายนอะูป่าเถื่อน แ่ภายใน่า่าันราวฟ้าับเหว
"ุแม่อย่าเลีย้าเลยนะ ้ารัพี่หมอริๆ เพราะพ่อับแม่้าายไปแล้ว ้าแ่อยามีรอบรัวเหมือนนอื่น อยามีวามสุ ้าอยามีพ่อมีแม่แบบหมอสรัลบ้าแ่นั้นเอ ุแม่อพี่หมอใีมา สวยมา้วย" หมอยับัวมานั่้าแม่อหมอสรัล แล้วเอาหัวไปบที่ัอหิวัยลาน ที่หัวใเ้นระรัวอย่าเอ็นู มืออุหิมลวาไปที่หัวอหมอ แล้วลูบไปมา หมอะัมันัปาแน่น แล้วหลับาพริ้ม นี่สินะสัมผัสอนเป็นแม่ มันอบอุ่นแบบนี้นี่เอ
"านี้ไป็เรียแม่นะลูหมอ" ุหิมลยิ้มออมา ไม่รู้ว่าทำไมพอเธอเห็นหมอที่เป็นแบบนี้ เธอถึไ้น้ำาลอออมา เ็นนี้วรไ้รับวามรั ไม่วร้อเศร้าหรือโเี่ยว เพราะะนั้นเธอะเป็นแม่อีนให้หมอเอ ลูในท้ออหมอ ็เป็นหลานอเธอเหมือนัน
เป็นเพราะเธอเอ็รับไ้อยู่แล้วั้แ่ที่หมอสรัลยบอว่าอบผู้าย เธอเลย่อน้าเปิใมาว่าทรยศ ถึอนแรเธอะใับสภาพภายนออหมอที่เห็นอนแร็าม
วับ!!! หมอสรัลวัหมอมาอเอาไว้แทน แล้วลูบหัวหมอไปมา หมอทำหน้ามึน เพราะเมื่อรู่ยับัแม่อหมอสรัลอยู่เลย
"หมอเป็นเ็ี ใรๆ็รั แม่พี่รัหมอ แล้วพี่็รัหมอเหมือนันรับ" เอาอีแล้ว หมอสรัลหวเมียแม้ระทั่ับแม่ัวเอ ุหิมลถอนหายใปรือามอบนับารระทำอลูายัวเอ
TBC
อุนพ่ออุนแม่หมอสรัลอย่าใร้ายับน้อเลย หนูหมอ็ัวเร้เท่านี้เอ??????????‘?????????????
อย่าลืมอมเม้นให้ำลัใเรา้วยนะะ หมอสรัลพาหมอมาเปิัวแล้ว่า
ว่าที่สะใภ้นโประเป็นใรไปไม่ไ้นอาน้อหมอนนี้แน่นอน
อนแรพ่อแม่อพี่หมอะไม่อบหน้าหมอ่ะ เพราะรูปลัษ์ภายนอ
แ่พออยู่ไป ็ะเริ่มหลรัหมอเหมือนที่พี่หมอรัแน่นนอน
ความคิดเห็น