คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : คนโง่ที่ทำเพื่อความรัก
ลวรั้ที่ 9 นโ่ที่ทำเพื่อวามรั
วันนี้หมอสรัลนั่ทำแผลให้เ็น้อยที่พาันวิ่เล่นแล้วหล้ม โยมีหมอนั่เป็นลูมือ หยิบับอุปร์ทำแผลให้ แม้แ่ผู้ให่ที่โนสัว์ป่าทำร้าย็มาให้หมอสรัล่วยรัษา หมอมอผัวัวเอ้วยวามภาภูมิใ นอะไรรูปามแล้วยัิใีอี หมอสรัลรัษาาวบ้านเสร็ ็เรียมไปล้าไม้ล้ามือ
เรื่อไม้เรื่อมือที่ะใ้รัษาไม่ไ้มีรบเหมือนในโรพยาบาล แ่หมอ็ยัไปเสาะหามาให้ เพราะอยาให้หมอสรัล่วยรัษานในหมู่บ้าน ที่ไม่ล้าไปที่โรพยาบาล
“าวบ้านที่นี่ มีนป่วยเยอะเลยนะรับ”
“แ่พี่หมอ็อุส่าห์ใีรัษาให้”
“ผมเห็นแล้วมันทนไม่ไ้ ทำไมพวเาไม่ยอมไปโรพยาบาลัน” หมอสรัลล้ามือเสร็ หมอ็เอาผ้ามาเ็มือให้อย่าอ่อนโยน ทำเอาลูน้ออหมอมอหน้าหมอสรัลอย่านึอิาที่ลูพี่อมโหเหี้ยม อบใ้แ่ำลัอนนี้ลับพยายามอ่อนโยนับหมอสรัล ทีับพวมันทั้่า ทั้เะ ทั้ระทืบ
“...หมู่บ้านนี้มีแม่หมออยู่ เวลาเ็บป่วยะินสมุนไพร ไม่็ใ้พิธีรรมรัษา อนเ็้าป่วย ็ไ้แม่หมอนี่แหละ่วยเหลือ” หมอสรัลพยัหน้า้าใ แม้ะัใับสิ่ที่ไ้ยินอยู่ไม่น้อย็าม
หมอสรัลเหลือบมอที่ร่าายท่อนบนอหมอ มีรอยแผลเป็นมามาย สื่อให้เห็นว่าหมอนั้นไ้ผ่านเรื่อราวเ็บปวมาไม่น้อย พอมาสีเุแบบนี้เา็เริ่มิ ว่าหมอะเอทำร้ายมามาแ่ไหน แล้ว้อทนทรมานมานานแ่ไหนัน หมอสรัลถอนหายใ ่อนะเอาผ้าที่หมอเ็มือนั้นมาลุมร่าอหมอเอาไว้
“ทำไมไม่ใส่เสื้อรับ”
“็้าร้อน อีอย่า้า้อฝึ้อม ใส่ไป็ยิ่ร้อน เหื่อออ็เปียเสื้ออี” หมออธิบาย หมอสรัลเียบไม่ไ้พูอะไร่อ นหมอรู้สึเสียวสันหลัวาบ เมื่อสายาน่าลัวอหมอสรัลวัึ้นมา้อัน ลูน้ออหมอลืนน้ำลายลอัเอื๊อ่อนะพาันแยย้ายหนีันไปนละทา
“อ้าวเฮ้ย ะไปไหนวะไอ้พวั่ว!” หมอ่าลูน้อัวเอ ที่เยยำเร่อหมอ แ่อนนี้มันันแปรพัร์ไปลัวหมอสรัลแทน เพราะเห็นว่าหมอยอมพ่ายแพ้่อหมอสรัลเพียผู้เียว นั่นแปลว่าอนนี้หมอสรัลนั้น แ็แร่ที่สุ ไม่แปลที่พวมันะพาันลัวน้อวิ่หนี
“ถ้าไม่ใส่ วันนี้็นอนนอบ้าน” หมอสรัลว่าบหมอรับว้าเอาผ้าาวม้าที่ผูเอวมาลุมร่า่วบนทันที ู่ะให้นอนนอบ้านอีแล้ว หมอิในใ
พรึ่บ...หมอที่เอาผ้าาวม้าที่มัเอวาเมาลุมัว ็เหลือบมอ่วล่าที่ลมเย็นโรสบาย
“...” หมอสรัลเหลือบมอ่วล่าอหมอ
เิวามเียบึ้น เมื่อาเอหมอที่ไม่ไ้มีผ้าาวม้ามัไว้ หลวมโรนมันหลุลมาอที่เท้า หมอเบิาถลน ส่วนสวนอมันห้อยโเ มันรีบ้มลไปึาเึ้นมา หมอสรัลถอนหายใส่ายหัว ้อไปรอบายอเา และหมอ้วยวามไม่อบในั โีที่แถวนี้ไม่มีนแล้ว ลูน้ออหมอ็พาันหนีไปหมแล้ว
“อยานอนนอบ้านริๆ” หมอสรัล้อหมอเม็
“ไม่เอานะ ้าะนอนอพี่หมอ” หมอทำหน้าเหมือนะร้อไห้ อนนี้มันไม่เห็นอินทร์มาับามอแล้ว เลยไ้อยู่ับพี่หมออมันเหมือนปิมาึ้น
“ถ้าผมเห็นว่าหมอไม่ใส่เสื้ออีละ็...เห็นีันแน่”
“้าลัวแล้ว ้าอโทษ”
“แล้ว...มีใรเยเห็น รนั้น อหมอนอาผมไหม” หมอสรัล ออถามเสียเย็น หมอเลิ่ลั่ไม่รู้ะอบยัไ ลูน้ออมัน็ผู้ายทั้นั้น เล่นน้ำแ้ผ้ามาั้แ่เ็ อาบน้ำรวม็เย หมอสรัลเห็นหมอเียบไป็เ้าใในทันที ว่าเห็นันหมไส้หมพุแล้ว
“้า...”
“เมื่อ่อนผมไม่สนหรอว่าใระเห็น แ่อนนี้หมอมีผมแล้ว ถ้าปล่อยเนื้อปล่อยัว ผมเอาายแน่” แน่นอนว่านี่ไม่ใ่ารู่ เพราะหมอสะุ้ อนที่หมอสรัล้อหน้ามันแบบาไม่ะพริบ
“ะ...้าเ้าใแล้วพี่หมอ”
ืนนั้น หมอสรัลับหมอยัไม่ไ้เ้านอน หมอนั่เหม่อมอไปยัท้อฟ้ายาม่ำืน หมอสรัล็ เอาเรื่อไม้เรื่อมืออุปร์รัษานป่วยัเ็บให้เ้าที่เ้าทา และพร้อมใ้เมื่อเิเหุ อนนี้เาลายเป็นหมอประำรัโรอย่า่วยไม่ไ้ ทำให้หมอสรัลยิ่ิถึบ้าน และโรพยาบาลที่พระนรมาึ้นไปอี
“ืนนี้าวสวยนะ” หมอยิ้มแย้มูมือหมอสรัลออมานอบ้าน เินรมาที่แร่ไม้ใผ่ หมอสรัลนั่ลบนแร่แล้วเยหน้ามอวาวที่ระยิบระยับบนฟ้า
“ใ่ าวเ็มฟ้า ไม่เยเห็นมา่อนเลย”
“พี่หมอ วันนี้เป็นวันเิอ้า...”
“...แล้วทำไม ไม่บอันเลย แล้วมีอที่อยาไ้ไหม ะไ้ลอหามาให้?” หมอสรัลเอ่ยึ้น เาเอ็ในิหน่อย ที่หมอไม่บออะไรเาเลย
“ที่ริ ้ามีอที่้าอยาไ้มาั้แ่เ็แล้วเหมือนัน เพราะ้าไม่เยไ้มา่อนเลย” หมอนั่ยิ้ม วา้อมอไปยัวาวระยิบระยับบนท้อฟ้า หมอสรัลเลิิ้วแปลใ ทำไมหมอูเศร้า ทั้ที่ใบน้ายิ้มแย้ม วามเศร้ามันส่่อ
“หมออยาไ้อะไรรับ” หมอสรัลแสร้ยิ้มถามไปั้นยัไะ พรุ่นี้เา็ิะหนีไปาที่นี่อยู่แล้ว ถึอนนั้นเา็ะไม่ไ้เอหมอ หรือนที่นี่อี่อไปแล้ว เพราะเาะให้พ่อมาทลายรัโรนี้ให้สิ้นา
“้า...อยาไ้รอบรัว”
...
หมอสรัลนิ่ไปนิ หมอเอนัวลนอนบนแร่ แล้วหลับาพริ้ม เ็นนี้ิอะไรอยู่ รู้สึยัไ แล้วที่ผ่านมาเอะไรมาบ้า หมอสรัลิพลาเอามือไปแะที่แ้มอหมอ ใหนึ่็นึสสาร เห็นใ แ่เาลับพยายามไม่ิแบบนั้น หมอเป็นโร ลัพาัวเามา เา้อหนีสิ เา้อไม่สนใสิ
“ั้นพี่ะเป็นรอบรัวให้หมอเอ ีไหม?”
หมอสรัลยิ้ม เาเอนัวลนอนใล้หมอ หมอเห็นแบบนั้น็ุัวเ้าหาหมอสรัล ราวับหาที่พัพิใ หมอสรัลมวิ้วแน่น ลูบหัวนอายุน้อยว่าัวเอนับสิบปีไปมา เา้ยินลูน้อหมอุยันว่าหมออายุแ่ 22 ปีเท่านั้น
“ี ้าอยาให้พี่หมอเป็นรอบรัวอ้า” หมอเอ่ยเสียสั่น หมอสรัลเยามนึ้นมา หมอาแ่ำ ล้ายพยายามลั้นน้ำาอยู่ หมอที่ภายนอนอื่นเห็นว่าแ็แร่ ูโหเหี้ยม น่าเราม เป็นผู้นำอทุนในรัโร ทำอะไร็ู่ายายไปหม
ใรเล่าะรู้ว่าหมอนั้นอ่อนไหว อ่อนแอ และเปราะบานาไหน เพราะมัน้อยืนหยั้วยัวนเียวมาั้แ่น มันึไม่เยแส้านอ่อนแอให้ใรไ้เห็น มันัเ็บ เ็บมาลอ นอนนี้ มันไ้เอนที่มันเปิเผย้านอ่อนแอออไปให้เห็น หมอสรัลรวบเอาัวหมอไปอแน่น
“พี่หมอำที่พี่หมอเยถาม้าไ้หรือไม่ ที่ถ้ำหลัม่านน้ำนั่น”
“ทำไมรับ”
“มันเป็นทาออไปารัโร ที่ริมันมีอยู่หลายทามา แ่รหลัม่านน้ำะเป็นทาที่ออไปยัหมู่บ้านไวที่สุ เพราะ้าเป็นนเื่อมทา และร่ายาถาไว้เอ” หมอเอ่ยึ้นมา พลา้อลึเ้าไปในวาอหมอสรัล มันเื่อใ เื่ออย่าหมหัวใแล้ว
หมอสรัลนิ่ไปนิ ่อนะถอนหายใออมา พลาเอ่ยเสียนุ่ม
“เหนื่อยไหมนเ่”
หมอสรัลุมพิที่ระหม่อม หมอพยัหน้าัฟันแน่น หมอบอหมอสรัลปล่อยน้ำาไหลออมา เหมือนไ้ปลปล่อยวามรู้สึทั้หมที่มี ามทรมาน และามเ็บปวหลายปีที่อทนมาลอ พัทลายล ืนนั้นหมอหลับาออหมอสรัลไป หมอสรัลอุ้มหมอเ้าไปในนอนในบ้าน
่วหนึ่ หมอสรัลรู้สึเ็บหนึบที่ใอย่าน่าประหลา หาแ่เา็พยายามที่ะสลัวามรู้สึนั้นออไป ไม่ว่ายัไ เา็ไม่เหมาะับที่นี่ ไม่วรอยู่ที่นี่ หมออุส่าห์ยอมบอทาออมาแล้ว เา็วระหนีสิ
...
่วีสอีสามอวันถัมา หมอสรัลลืมาื่น มอหมอที่นอนอเอวอเา วามุหลับสนิท หายใอย่าสม่ำเสมอ ไม่มีทีท่าว่าะื่นึ้นมา หมอสรัลับมืออหมอออไป แล้วเา็ลุออมาาที่นอน ร่าสูเินสอส่อมอ้ายมอวาไปรอบบ้าน อนนี้ทุนยัหลับันอยู่
“พี่หมอ๋า...พี่หมออ้า~”
หมอสรัละัหันไปมอหมอที่นอนหลับาพริ้ม ยิ้มละมุนละไม ประหนึ่ำลัฝันหวานถึเาอยู่ หมอสรัละัเาที่ำลัะ้าวออไปาบ้าน เหมือนเาลัเล และสับสนไปหม หมอสรัลมวิ้วแน่น
เายมือึ้นมาุมมับัวเอ แล้วนั่มอหมออยู่แบบนั้นเนิ่นนาน นิ้วเรียวยับไปแะที่โรหน้าอหมอ ถ้าาหนีไป แล้วพาหมอไป้วยหมอะไปหรือเปล่า?
หมอสรัลส่ายหัวไปมา หมอไม่มีทายอมไปับเาอยู่แล้ว
“...” หมอสรัลเินออาบ้านอหมอมา และรไปยัน้ำ สถานที่ ที่หมอเยว่า ที่หลัม่านน้ำนั้น เป็นทาออารัโร เมื่อมาถึ หมอสรัลยืนเหม่อ หันลับไปมอทาเ่า นี่เาำลัลัเลอะไร เาวระีใที่ไ้ลับบ้าน
เาวรีใที่หนีาโรป่า ไม่้อถูี่่มเห ไม่้อทนลำบา ไม่้อระแวว่าะมีใรมาทำร้าย เาะไ้ลับบ้านไปหาพ่อแม่ และใ้ีวิสุสบายอย่าที่เยเป็น…แ่ะไม่มีหมออี่อไปแล้ว
ุบ...หมอสรัลทุบอัวเอ เาำหมัแน่น แล้ว้าวาเินไปยัม่านน้ำ ยิ่้าวเท้าเินเ้าไป มวลวามอึอัยิ่ถาโถมเ้ามา
ร่าสูอหมอสรัลเินผ่านม่านในน้ำออมาไ้็แปลใ เมื่อ้าในเป็นทาถ้ำ เินนานพอสมวร เมื่อออมา้านอเป็นป่าว้าและทาที่ออมาเป็นปาถ้ำที่ถูปปิ้วยเถาว์วัลย์ รอบ้าเป็นป่ามี้นไม้ให่แ่ยัมีทาห้าโล่เียนทีู่เหมือนะเป็นทาเินอาวบ้านยาวไล และไม่แน่ว่าถ้าเินออไปะเป็นทาออไปยัหมู่บ้านอเา หมอสรัละไ้ลับบ้านัวเอแน่แล้ว แ่ไม่รู้ว่าทำไมเาไม่รู้สึีใเลย
แร หมอสรัลเลือที่ะเินหลบไป้าทาที่มีป่าร เพื่อป้อันนอื่นมาพบเห็น ทุารระทำเื่อ้า หมอสรัลเหม่อลอย เหมือนิอะไรไปเรื่อย แทนที่ะรีบหนีไป
หาแ่ในัหวะที่หมอสรัลำลัะเินหลบไปที่้าทา ็พบับอินทร์ที่แอบามหมอสรัลมาั้แ่แรยืนอยู่ เพราะสสัยที่หมอสรัลทำัวลับๆ ล่อๆ ใน่วมื่ำ และ็เป็นอย่าที่ิ เมื่อหมอสรัลเินผ่านม่านน้ำออารัโรไป อินทร์ึใ้ทาลัออมาัที่หน้าถ้ำพร้อมับลูน้ออัวเอ อินทร์ออมอหน้าหมอสรัลที่ะันิ่ไป
“ว่าไ ะไปไหนอมึ เมียไอ้หมอ” ลูน้อออินทร์ว่าึ้น
“หึ ไอ้หมอนี่มันโ่ริ มันเื่อใไอ้หมอสรัลนั่นมาสินะ ถึยอมบอทาออารัโรให้” อินทร์ยยิ้มเยาะ มอหมอสรัลั้แ่หัวรเท้า ไม่เ้าใเลย ว่าทำไม หมอถึล้าเื่อใหมอสรัลมานานี้ เื่อเ้าไปไ้ยัไเอหน้าันไม่ี่เือนี่วัน ทีเาอยู่ับมันมาั้แ่แบเบาะ ลับไม่เยเื่อใอะไรเลย
“ไอ้หมอสรัล มึรู้ัวไว้้วย ว่ามึทำลายวามเื่อใไอ้หมอไปแล้ว และอย่าหวั ว่ามันะมา่วยมึ”
“ใ่ เพราะไอ้หมอ มันเลียนที่หัหลัมันที่สุ” ลูน้อออินทร์เอ่ยถาถาหมอสรัลอย่านึำัน อินทร์นิ่ไปนิ ่อนที่มันะถอนหายใ แล้วเบื่อหน้าไม่มอหมอสรัล
หมอสรัล็นิ่เียบไป เาำลัหุหิ และโมโหที่ัวเอไม่เ้าใเลย ว่าัวเอทำอะไร ้อารอะไรันแน่ แ่เาเอ็โรธัวเอหลัานี้้อลับไปเอพวออินทร์ทำร้ายอีแน่นอน แ่ราวนี้หนัหนามาว่ารั้่อน
หมอสรัลถอนหายใ เาเหมือนำยอมไม่ไ้ิะ่อสู้ เหมือนว่าใไม่ไ้อยาออมาั้แ่แร ที่เินเื่อ้า ประหนึ่เหมือนรอให้ใรสันมาับไ้ ัภาพมาที่อินทร์ำลัยิ้มเหี้ยม ่อนะสั่ลูน้อให้มาับหมอสรัลมัเอาไว้ หมอสรัลยอมำนนแ่โยี เพราะัืนไป็ไม่ไ้่วยให้เารออยู่แล้ว
หมอสรัลเอ็โรธ และโมโหวามรู้สึมามายีันไปหม เาเอ็ไม่อบใเหมือนัน ที่มาถึนานี้แล้ว เาลับหนีไปบ้านัวเอไม่ไ้ และ้อลับไปรัโรอีรั้ ที่เป็นอยู่นี่ มันืออะไร เา้อารอะไรันแน่
เาแ่อยาลับบ้าน หรืออยาอยู่ที่นี่...ับหมอ ไม่เ้าใเลย
“เอาไอ้หมอสรัลไปที่ลานลาหมู่บ้าน” อินทร์วาลั่นสั่ลูน้อัวเอ
TBC
+++++++++
อย่าลืมอมเม้นให้ำลัในเียน้วยน้า อบุที่เ้ามาอ่านนิยายอเรานะะ
อนนี้หมอสรัลมีเริ่มแสนรู้ึ้นมาแล้ว เริ่มมีารหึหวมาึ้นโยที่ัวเอไม่รู้ัว
และอนนี้ะเป็นอนที่บ่บอถึวามสับสนอหมอสรัล และวามย้อนแย้ที่เิึ้นในิใ
หมอสรัล็ไม่เยรัใร และไม่เยิะรัใร้วย หมอสรัลทำามาลอนมาเอหมอ
็ะๆ มึนๆ หลอัวเอลอเวลาหัวใเ้นแปลๆ หรือิอะไรที่เี่ยวับหมอ็นั่นแหละ อบหมอเ้าแล้ว
ส่วนหมอ็น่ารัเหมือนเิมลูแม่ สใส ะเร้ะน้อยเื่อใหมอสรัลเ็มที่แบบหมใเลย
ความคิดเห็น