คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : :: Chapter 6 :: หมอจิล กอด จูบ ลูบ คลำ
:: Chapter 6 ::
หมอิล อ ูบ ลูบ ลำ
หมอิล : หมอไม่ไ้อ่อนโยน น่ารัับุอัพ ลอหรอนะรับ
านเลี้ยไร่อิฟ้า
“นานไปแล้วุอัพ”
หมอิลยิ้มให้ผมที่ีบน้ำแ็้าไม่ยอมปล่อยลแ้วสัที
ผมสะุ้สะบัหัวไปมาแล้วส่แ้วให้หมอิล
อะอมนั่ินไ่ทอบนัอหมอิลพลาโยัวไปมาน่ารัับเสียเพลที่เปิลอ
ผมเบี่ยสายาไปมอเิ้ลที่ำลัแะปลาให้เอิ้น
มอแล้วยัไเิ้ลนี่แหละ แม่อลูัๆ นอะไรน่ารั ใี
แถมยั...ไอ้เหี้ยหมีที่นั่้าๆเิ้ล ทำไมมันถึไ้เิ้ลไปสภาพอย่าโรใ้
มันอุ้มลูอมันับเิ้ลอีสอนไว้ในอ้อมแนสอ้า
นี่มันนป่าเนื้อัๆ เิ้ลเหมาะับผมที่สุแล้วถามใร
ใร็ูออ
“พี่อัพรับ อะอมอยาินอันนั้น” เสียน่ารัอเ็ายอะอมทำให้ผมหันไปมอแล้วหยิบเอาอุ่นมาให้อะอมที่ยมือไหว้อบุผม
หัวใผมรู้สึพอโ อบที่อะอมยิ้มให้
แถมยัมายมือไหว้น่ารันอ่าอุ้มไปเ็บที่บ้าน
ถ้าไม่ิที่พ่อออะอมมันมานั่้อหน้าผม เลิ้มล้ายะแผมไปทั้ัวแบบนี้
นผมยื่นมือไปปัไปมาหน้าหมอิลนั่นแหละ ร่าสูึไ้สิ แล้วหัวเราะในลำอ
มอไปอีทา
ไอ้ท่าทาแบบนี้ผมโรเลียเลย
เหมือนหมอิลมอผมเป็นเ็ หรือนที่อ่อนว่าัวเออย่าไรอย่าั้น ทั้ที่ผมอ่ะูเป็นผ็ายมาว่าหมอเสียอี
เผลอๆแ่ผมแะหมอ็ปลิวแล้วบอบบาสำอานานี้
“ทำไมุอัพมอผมแบบนั้นรับ” หมอิลมวิ้ว
“ถามริ หมอทำแ่าน ออำลัายบ้าป่ะเนี่ย
เป็นลมึ้นมาทำไ” ผมออถามหมอิลออไป อะอมที่ลืนอุ่นไปส่ายหัวรัวยับัวมาใล้ผมแทบะโ๊ะ
ผมเลยอุ้มอะอมมาที่ัอผมแทน
“ปี๊ไม่เป็นลมหรอรับ ปี๊แ็แรมา”
อะอมทำมือาอออวพ่อัวเอนผมอยิ้มำไม่ไ้ ถัไปหมอิลำลัทำปาุ๊ๆใส่อะอม
เหมือนไม่อยาให้พู
“ปี๊ล้ามให่” อะอมพูบ็เอาอุ่นเ้าปาัวเอไป
ผมมอหน้าหมอิลที่ยิ้มหวานมาให้ ิในใไม่อยาะเื่อเท่าไหร่หรอล้ามให่ในที่นี้ออะอม
อาะเพราะอะอมไม่เยเห็นล้ามใรมาว่า
“อะอมินส้มไหมพี่แะให้” ผมถามเ็น้อยพนัหน้า
หมอิลเลื่อนเ้าอี้มาิผม แล้วยื่นหน้ามาใล้
“ไม่ถามผมบ้าเหรอ ถามลูแ่ไม่ถามพ่อ น่าน้อยใเนอะ” หมอิลทำาบ๊อแบ๊วใส่ ผมถอนหายใ
แล้วับส้มยัใส่มืออหมอิล
แ่มือาวๆอหมอว้ามืออผมเอาไว้แล้วบีบเบาๆ่อนะผละออ
ทำให้ผมมอหน้าหมอิลทันที
“หมอทำอะไร แ๊ะอั๊ผมเหรอ”
“อ้าว...รู้ัว้วยเหรอรับ แย่ั ราวหน้าะระวัไม่ให้รู้ัวนะรับ”
หมอิลระุยิ้มบาใมาหนึ่ที ผมเม้มปาหน้าร้อนวูบวาบ
“หมอิล พี่อัพ ทานเ้ฝีมือผมให้หน่อยนะรับ”
เิ้ลูมือเอิ้นมายื่นเ้สอว์เบอร์รี่ให้ผมับหมอิล
ผมยิ้มมอหน้าเิ้ลแล้วพยัหน้า
“อยาินนทำั”
“...” ผมะัหันไปมอหมอิลที่ัเ้ส่วนอผมเ้าปาัวเอนหม
้วยใบหน้าเรียบนิ่ พร้อมับเ้ัวเอที่ินไปามๆัน
“ไอ้หมอ!!!”
ผมวาเสียัลั่น หมอิล้อหน้าผมนิ่่อนะหันไปยิ้มให้เิ้ล
“หมอว่ามันเปรี้ยวไปนะรับ เพิ่มหวานอีนินี่อร่อยเลย”
หมอิลอบเสียนุ่ม เิ้ลพยัหน้ายิ้ม่อนะูมือเอิ้นลับไปหาไอ้อิหมีวาย
“หมอทำแบบทำไมวะ!!! ไม่เป็นเหรอว่าเิ้ลเอามาให้ผมินอ่ะ”
“ ็ุอัพบอว่าอยาินนทำ ผม็ินเ้ให้ไรับ ผิรไหน”
หมอิลพูบ็ลุพาร่าสูาวสว่า โเ่นอัวเอเินออไป ล้ายำลัหุหิ
แ่ผมหุหิยิ่ว่า ไอ้หมอบ้ามารยาททราม
---------่อนะะ---------
“พี่อัพ ปี๊โรธอะไรเราหรือเปล่ารับ” อะอมทำหนาเศร้าบนัอผม ไอ้หมอบ้าทิ้ลูัวเอไว้ับผมอี
มันเป็นนยัไันแน่วะเนี่ย ผมส่ายหัวไปมา ไม่โรธเราสอน
แ่โรธผมนเียวมาว่า
“ไม่ไ้โรธหรอรับ พ่ออะอมแ่ออไปสูอาาศ้านอไ”
ผมอบลับไป พร้อมับ้มลไปฟัแ้มนุ่มนิ่มออะอม
เ็น้อยยิ้มเอามือมาแะแ้มัวเอแล้วหอมแ้มผมลบบ้า
“อะอม็อยาไปสูอาาศ
พี่อัพพาอะอมไปนะ” อะอมเอาหัวมาถูไถอออ้อนผม ผมยิ้มามแล้วพาอะอมเินออมาาานเลี้ย
เ็น้อยวิ่เาะแะไปามไร่อิฟ้าท่าทาสนุสนาน
“อะอมระวัล้มนะ”
ผมวิ่ามอะอมไปพร้อมับยิ้มอย่าเอ็นู ถ้าผมมีลูน่ารัแบบนี้็ีสิ
อย่าน้อยเิ้ล็น่าะเปลี่ยนใมาหาผมบ้า แม้ว่าโอาสแทบะไม่มี
และเป็นไปไม่ไ้เลย็าม
“พี่อัพวิ่ับอะอมให้ไ้สิ”
อะอมหันมาโบมือใส่ผม ผม็วิ่ไล่ามะับัวเ็น้อยให้ไ้
นไม่ทันระวัวิ่ไปสะุ้อนหินแถวนั้นนล้ม และหัวเ่าระแทพื้นินเ็มๆ
“อูย...”
ผม้มลมอหัวเ่าัวเอมีเลือิบออมา
รู้สึเ็บแสบอะอมหยุวิ่แล้วมาหาผม้วยใบหน้าื่นระหน
“อะอมอโทษ พี่อัพเ็บไหม”
อะอมยมือไหว้ผมทั้น้ำาลอ ผมส่ายหัวลูบหัวอะอมไม่ให้เาร้อไห้ เพราะแผลแ่นิเียว
ผมยันัวเอลุึ้นมา แ่ลับมีใรบานประอร่าผมอีแร
“หมอิล”
“ปี๊ พี่อัพเ็บรับ”
อะอมบอพลาเบะปาะร้อไห้ หมอิลมอหน้าผมแล้วเลื่อนสายาไปมอที่บาแผล
่อนที่ะประอผมมาถึที่พัอเรา
อะอมวิ่ไปหยิบล่อพยาบาลมาให้หมอิลอย่ารู้หน้าที่
“เ่มาอะอม
เี๋ยวปี๊ทำแผลให้พี่อัพ่อนนะรับ” หมอิลยิ้มอ่อนโยน
่อนะลมือทำแผลให้ผมอย่านุ่มนวลนแทบไม่รู้สึเ็บ ผมมอหมอิลไม่ละสายาเพลิเพลินับารที่เห็นหมอมาทำอะไรแบบนี้
“อบุรับ”
“ทีหลั็อย่าวิ่
ิว่าัวเอเป็นเ็เล็หรือรับ” หมอิลถามเสียอ่อนโยนพร้อมับส่มือมาไล้ที่แ้มอผม
แ่ผมผะแล้วเบี่ยหน้าไปอีฝั่ หมอิล็ยิ้มเหมือนเิม
“ผมะเ็หรือะแ่็เรื่ออผมไหมละหมอ
หมอนั่นแหละหายไปแล้วทิ้ลูไว้ับผม พ่อประสาอะไร โรธผมมารึไ” ผมว่าออไปอย่าหัวเสีย
“หมอหายโรธุอัพ็ไ้นะรับ” เอิบ...
“ไม่ไ้อให้มายโทษให้สัหน่อย
ะโรธอะไร็เรื่ออหมอสิ” ผมพ่นลมหายใออทามู้วยวามไม่พอใ
ใรบอว่าผมแร์ที่หมอโรธผมัน อะอมนั่เ็บอุปร์ทำแผลใส่ล่อ
แล้วหมอิล็พาไปล้ามือ
“หมอรู้ว่าุอัพแร์หมอ” ใรบอมิทราบ
=_=
ยัไม่ทันะไ้ิอะไร่อ หมอิล็มานั่ใล้ผมพร้อมับอะอมที่หายเ้าไปห้อนอน
ฟึ่บ...ุ้บ...
ผมเบิาว้านั่นิ่ไม่ไหวิ
่อนะเลื่อนสายาไปหาหมอิลที่ยิ้มแ่โลสใสหลัาที่ยื่นหน้ามาุ้บที่มุมปาอผม
หมอิลเลื่อนมือมาแะที่เอวอผม ่อนะโอบเนียนๆ
เพี๊ยะ!!!
ผมีมืออหมอิลออหมอิล็เอาออรับ
แ่เปลี่ยนมาแะที่สะโพอผมแทน ผมอ้าปาำลัะ่า แ่อะอม็วิ่ออมาาห้อนอนพร้อมับอเล่นในมือเสีย่อน
“ปี๊อพี่อัพ
อะอมอยาอบ้า” อะอมวาอเล่นที่พื้นแล้วปีนโฟาึ้นมาอผมบ้า
หมอิลำในลำอ ยื่นหน้ามาหลับาพริ้มสูลมหายใมลิ่นายผมเ้าปอ
“ออไปเี๋ยวนี้เลยนะ!!!”
ผมวาหมอิลเสียัลั่น ลืมว่าอะอมที่ำลัออยู่ะใ
เ็น้อยสะุ้เยหน้ามอผมพร้อมับเบะปาน้ำาไหลอาบแ้ม หมอิลยิ้มาปิ
แ่เป็นยิ้มแบบเสแสร้ให้ผมล้ายว่าผมผิ
ประมาว่า ้มลราบเท้าอะอมบัเี๋ยวนี้!!!
แ่ผม็ทำอะไรไม่ถูอุ้มอะอมมาอปลอบสายา็มอหมอิลที่เนียนเอาหน้ามาบไหล่
แถมยัแนบริมฝีปาับไหล่ผมเบาๆเพราะเห็นว่าผมัืนไรไม่ไ้ เอาให่เลยไทีนี้
หมอห่าหายาเรื่อแบบนี้
หรือหมอาวามอบอุ่น?
“โอ๋ๆ
อะอมไม่ร้อเนอะ พี่ไม่ไ้ไล่เรา นี่ไพี่อเราแล้วเียบเนอะ” ผมโยัวอะอมไปมา
อะอม็หยุร้อแล้วแ่ยัสะอื้นหน้าุับอผม มือ็ำเสื้ออผมแน่น
หมอิล็ยัลวนลามผมอยู่
“นี่หมอ
ถ้าไม่หยุ ผมะับหมอทำเมียนะ อย่าให้ผมึ้น”
ผมบอหมอิลเสียเบาเพราะลัวอะอมไ้ยิน หมอิลเลิิ้วยิ้มน่ารั
ฟึ่บ...มือ็เลื่อนมาแะที่าอ่อนอผมแล้วลูบึ้น้าๆ
“็ลอทำให้หมอเป็นเมียุสิรับ
หมอรอวันนั้นอยู่” พร้อมับระิบ้าหูอผม
แล้วแลบลิ้นเลียที่ใบหู ผมหอหนี แล้วยมุมปาึ้นยิ้ม ในเมื่อหมออยาไ้นั
ผม็ะสนอให้
ให้หมอไ้รู้ว่าเวลามาราใ้ร่าอผมมันเป็นยัไ
“หมออย่ามาร้ออีวิทีหลัแล้วัน...”
ความคิดเห็น