คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เป็นเมียต้องเอาใจผัว [NC]
ลวรั้ที่ 4 เป็นเมีย้อเอาใผัว
านแ่ืนนั้นผ่านไปแบบุ่นมัว หมอพาหมอสรัลย้ายมาอยู่บ้านอัวเอ ที่หลัให่ว่าเิม มีอะไรที่สะวว่าอยู่ระท่อมหลันั้น แ่็้อมีลูน้ออหมออยูหมอสรัลลอ ันไม่ให้หนีไปไหน นว่าหมอสรัละั้ท้อลูอหมอ หมอสรัลถึะถูส่ัวลับบ้านไ้ แ่้อถูส่ลับพร้อมลู
แ่หมอ็ไม่รู้เรื่อยา และเรื่อแผนอพ่อสิห์ที่ะทำให้หมอสรัลท้อ
“ไม่มีอะไรินหรือ ผมหิว้าว” หมอสรัลเอ่ยถามหมอที่นั่๊ยาออยู่หน้าบ้านับลูน้อ ไม่อบใส่เสื้อ ูสิโว์เ้าไปรอยสัเสือโร่ำราม ล้ามนั่น็อี พวสาวๆ ในรัโรถึไ้ามอ่อยไม่เว้นแ่ละวันเพราะแบบนี้ หมอสรัลิแล้ว็้อหน้าหมอนิ่
“พวมึไมไ้ยินหรือ พี่หมอูหิวแล้ว ไปหา้าวมาสิ!!!” หมอว่าึ้นเสียั ลูน้ออหมอ่า็ลุหนีหายไปหา้าวมาให้หมอสรัลันหม ส่วนหมอ็เทยาอใส่แ้วระเ้าปา หมอสรัลมอแล้วส่ายหัวไปมา
อแบบนั้นมันีรไหนัน
“ุไม่ิน้าวหรือไ ทำไมมาินยาอแ่เ้าแบบนี้” หมอสรัลถามึ้น
“พี่หมอเป็นห่ว้าหรือ” หมอหันลับมาแล้วยิ้มว้า สายาาหวัสุฤทธิ์ หมอสรัลไม่อบ แ่เินไปหยิบัน สบู่ และผ้าาวม้าออมาอาบน้ำ ็แปลใเหมือนันว่าทนอยู่ไ้ยัไ ที่บ้านอเาสะวสบาย มีแ่อหรูหราใ้ แ่ที่นี่เหมือนโลนละโล ไม่มีอะไรเลย ไอ้ที่มี็ใ่ว่าะเป็นอี
“พี่หมอ ไม่้อไปอาบที่น้ำแล้วนะ เมื่อวาน้าัน้ำุ่มให้แล้ว” หมอี้ไปที่ห้อน้ำที่สภาพน่าลัวเหลือเิน หลัาพุพั ผนัีไม้เป็นรูโหว่เ็มไปหม หมอสรัละัเท้า ลัเลอยู่นิหน่อยว่าะเ้าไปอาบีไหม แ่็ีว่าเินไลไปอาบน้ำ
“ะมีนแอบูไหม” หมอสรัลพูลอยๆึ้นมา
“็ลอมีสิ ้าะ่ามันให้หมเลย ไม่ว่าใร็ห้ามมาูพี่หมออ้า” หมอว่าึ้นเสียเหี้ยม มันูพี่หมออมันไ้นเียวเท่านั้น เพราะว่าร่าายอพี่หมอเป็นอมันนเียว
“ผมหมายถึุ ุไม่แอบูผมใ่ไหม”
หมอเียบ “…”
มันำลัิว่าหมอสรัลรู้ทันมันไ้อย่าไร มันอุส่าห์ั้ใะแอบูร่าาวๆ อหมอสรัลเสียหน่อย
“ถ้าุแอบูผม ืนนี้นอนนอบ้าน” หมอสรัลว่าแ่นั้น แล้ว็เ้าไปอาบน้ำ หมอที่ั้ใะแอบูพี่หมออมัน ถึับ้อพับเอาวามินั้นเ็บไปทันที เพราะลัวผัวไล่ไปนอ้านอ เี๋ยวไม่ไ้นอนอผัว เมื่อวานพี่หมออมันอารม์ไม่ี แ่วันนี้พี่หมอยอมุยับมันแล้ว
หมอสรัลอาบน้ำเสร็ ัวหอมฟุ้ หมอยเอาับ้าวับปลามาประเนให้ถึที่
“ิน้าว้วยันเถอะพี่หมอ”
“อบุรับ” หมอสรัลนั่ล มอหมอที่ยิ้มแย้ม ั้าวัับ้าวให้ เอาอเอาใเ็มที่ สายาหมอสรัลเหลือบไปเห็นหม้อยาแสนุ้นา เหมือนืนวันนั้น
“นั่นยาอะไรอีแล้ว?”
“พ่อสิห์ให้เอามาให้พี่หมอิน ยาแ้ปว แ้ไ้ไเหมือนวันนั้น”
หมอสรัลเอ่ยเสียเรียบ “ผมหายแล้ว”
“ินไปเถอะ มันเป็นสมุนไพร บำรุ้วย” หมอว่าออมาอี หมอสรัลถอนหายใ ให้ายเา็ไม่ยอมินยาประหลานั่นเ็เลย ถึืนนั้นหมอะเป็นนิน แล้วไม่เป็นอะไรเลย็เถอะ แ่เาไม่ินหรอ เาเป็นหมอนะ ไอ้ยาท่าทาอันรายแบบนั้นใระินล
“วันนั้นที่หมอิน มันมใ่ไหม”
“อื้มใ่มันมมา เหม็น้วย แ่พี่หมอ้อินนะ เพราะพ่อสิห์ะให้นมารวูว่าินหมหรือเปล่า” หมอพยัหน้า เี้ยว้าวแ้มุ่ย ันหม้อยามาใล้หมอสรัล
“แล้วหมอะให้พี่ินเหรอ ทั้ที่มันม” หมอสรัลเอ่ยเสียพร่า หมอแถบพ่น้าวออมาาปา าเหลือาลาน เมื่อหมอสรัลพูาอ่อนโยนหวานหูแบบนั้นออมา
หมอเสียอ่อย “พี่หมอ…”
“หมอินให้พี่ไม่ไ้หรือรับ นะ…” เพราะเาะไม่ยอมินยาน่าสสัยนั้่นเ็า
“ไ้!!! ้าะินเอ!!!” หมอลืน้าวลท้อ แล้วหยิบเอาหม้อยามาระลอ หมอทำหน้าเห่ยเ อยาะอ้วเอายาออมา แ่็้อทนลืนลไป เพราะเี๋ยวหมอสรัละมอว่ามันพึ่พาไม่ไ้ หมอสรัลมอแล้วยยิ้มออมา
“อบุรับ” หมอสรัลว่าแล้วยิ้มให้หมอ ทั้สอนิน้าวเสร็เรียบร้อย หมอ็เอาานามส่ให้ลูน้อไปล้า หมอนี่สบายีริ ะทำอะไร็มีลูน้อทำให้หมทุอย่า หมอสรัลิ
“ไ ไอ้หมอสรัลมันินยาที่้าให้หรือยั” พ่อสิห์เินผ่านบ้านหมอมา เอ่ยถามหมอที่ำลั้อมมวยอยู่หน้าบ้าน หมอสรัล็นั่มนมไม้อยู่ระเบียบ้าน า็มอหมอับพ่อสิห์สลับันไปมา
“ให้ินแล้ว หมอสรัลบอว่ามแล้ว็เหม็นมา” หมอโหอีรั้ แ่ที่บอว่ามับเหม็นนี่เรื่อริ พ่อสิห์ยิ้มว้า เมื่อไ้รับำอบที่น่าพอใ็เินผิวปาอารม์ีาไป หมอถอนหายใ ที่พ่อสิห์ยัับโหนไม่ไ้ ว่าที่รินที่ินยานั้นือหมอ ไม่ใ่หมอสรัลแ่อย่าใ หมอสรัลมอไปรอบหมู่บ้านโรแห่นี้
มันเหมือนหมู่บ้านธรรมาทั่วไป ผู้นที่นี่็ใ้ีวิเหมือนาวบ้านปิ ะมี็แ่พวผู้ายพี่้อฝึวิา และมีรอยสัน่าลัวเ็มไปหม อย่าอหมอ ็มีรอยสัเสือโร่ลาหลั แนสอ้า็สัอะไรไม่รู้เ็มสอแน มัน็...ูีนะ แบบที่เาอบ
“หมอ ้อฝึแบบนี้ทุวันเลยหรือ” หมอสรัลย้ายที่นั่าระเบียมานั่รั้นบันไบ้าน มอหมอที่เหื่อผุเ็มร่าาย หมอสรัลเลิิ้วนิหน่อย เมื่อสบาับหิสาวสอสามนที่เินผ่านไปมา มอหมอาเป็นมัน
“ใ่ ้า้อฝึทุวัน ร่าาย้าะไ้แ็แร” หมออบลับไป แ่็ยิ้ม้าเมื่อหมอสรัลมอเลยหลัอมันไปไม่ไ้มอหน้ามันเลยแม้แ่น้อย หมอเลยั้ใะหันไปมมอ้านหลััวเอว่ามันมีอะไร
“อะแฮ่ม!!!” หมอสรัลระแอมไอออมา หมอะัมอหมอสรัล้วยวามเป็นห่ว ไม่ใ่ว่าหมอสรัลื้อไม่ยอมินยาแ้ไ้ ที่พ่อสิห์ส่มาให้ นไ้ลับหรอนะ หิสาวสอสามนนั้นสะุ้ ้อหมอสรัลาวา แล้วเินาไป หมอสรัลหรี่ามอเหมือนไม่ไว้วาใ หัวใอเารู้สึร้อนรุ่มอย่าน่าประหลา
“พี่หมอไม่สบายหรือ”
“เปล่า ฝึ่อเถอะ” หมอสรัลเท้าา ้อหมอนิ่ หมอเม้มปา หน้าร้อนวูบวาบ้วยวามเิน นหมอรูปามอมัน ำลัูมันฝึ้อมมวอยู่ มันเลยั้ใเป็นพิเศษ เพราะมันอาะูหล่อในสายาอหมอสรัลบ้า
ไม่รู้ว่าที่มันินั้น ถูไหม เพราะหมอสรัลลอบยิ้มอนที่มอหมอลอเวลา
่วบ่ายวันนั้น หมอ้อไป้อนวัวเ้าอ หมอสรัล็ไ้ามมา้วย เพราะอยารู้ทาหนีทีไล่ หมอ็นึีใ หลิไปว่าพี่หมออมันเป็นห่ว เลยมา่วยันทำาน
“อะไรวะ แ่นี้็้อพาเมียมา้วยเหรอไอ้หมอ”
“ไอ้อินทร์” อินทร์ ลูเลี้ยอีนอพ่อสิห์เป็นู่ปรับอหมอมาั้แ่เ็ ไม่ว่าะทำอะไรมัะแ่ันันมาลอ และนที่แพ้มัะเป็นอินทร์เสมอ แ่พ่อสิห์็ไม่ว่าอะไร เพราะเห็นเป็นอินทร์พ่อสิห์รัอินทร์มาว่าหมอ และรัเหมือนลูนหนึ่ ่าาหมอ ถ้าหาว่าหมอทำอะไรพลาแม้แ่น้อย พ่อสิห์ะลโทษหมออย่าหนั
“ทำไม มีปัหาอะไร ูทัไม่ไ้หรือไ”
หมอยยิ้ม “มึนี่ว่าีนะ ไม่มีอะไรทำหรือไ” หมอว่าบ็ูมือหมอสรัลหนีออมาารนั้น เพราะไม่อยาะ่อเรื่อเล็ให้เป็นเรื่อให่
“พูีไปเถอะไอ้หมอ” อินทร์ว่าลับมา หมอไม่สนใ พาหมอสรัลมาถึน้ำ หมอนั่ลบนโหินเหลือบมอหมอสรัลใบหน้าสวยำลัมอผีเสื้อบินไปมา หมอเท้าามอหมอสรัลอย่าเผลอไผล หมอไม่รู้ัวเลยว่าัวเอมีใอบผู้าย นไ้มาเอับหมอสรัล
มันิแ่ว่ามันอบ มันรั มันอยาไ้ อยาูแล ในัหวะที่หมอสรัล้าวาไป เหมือนั้ใะแะผีเสื้อ เท้า็ันลื่นไถลน้ำ หมอใ รีบพุ่ไปว้าร่าอหมอสรัลเอาไว้
ูม!!! ร่าสอร่าลในน้ำ หมอเสยผมัวเอที่เปียลู่ วามอใบหน้าสวยามราวภูิามในป่านี้ หมอเลี่ยนิ้วไปที่แ้มใสอหมอสรัล าม ไร้ที่ิไปทุส่วน หัวใอมันสั่นไหว เ้นระรัว
“้าอบพี่หมอ” หมอสรัละัไปนิ เมื่อใบหน้าหล่อเ้มเลื่อนเ้ามาใล้ มือเรียวอหมอสรัล โอบรอบสะโพอหมออย่าลืมัว วาสอวาประสานัน ใบหน้าที่ใล้ัน ใล้นสัมผัสไ้ถึลมหายใ
“อื้ม ุ๊บ...พี่หมอ แฮ่ ุ๊บ อ๊ะ”
หมอะโบมูบเหมือนนหื่นหระหาย หมอสรัลที่นิ่ไปอนแร็ูบอบลับมา มืออหมอสรัลบีบเ้นามัวอหมอไปมา หมอหยัายเ้าหาหมอสรัลอารม์ำลัึ้นถึีสุ หมอสรัลัารถอาเอหมอออ โีที่หมอไม่อบใส่เสื้อ สรัลเลยไม่้อเปลื้อผ้าให้วุ่นวาย
๊วบ~ มืออหมอสรัลทั้บีบ ทั้นวที่หน้าออหมอ ปา็ูหัวนมสลับไปมาทั้สอ้า
น้ำไหลเย็นแ่ไม่ไ้ทำให้ร่าสอร่าที่แนบิันเย็นไป้วยเลย มันร้อนเหมือนไฟำลัแผเผาร่า หมอสรัลสอนิ้วเ้าไปที่่อทาับแบ ระแทระทุ้ พยายามะยับยายอย่ารีบร้อน
สวบๆๆ
“พี่หมอ ฮื่อ อ๊ะ มัน แฮ่ ไม่เอานิ้ว อ๊า พี่หมอ เอาอันนั้นอพี่หมอ” หมอบหน้าที่ไหลอหมอสรัล อ้าปาับไหล่เนียนแ่มีล้ามเนื้ออหมอ หมอแทบำไม่ไหวแล้ว
ึ สวบ...หมอสรัลบหน้าออหมอเ็มเี้ยว มือ็บเอาท่อนเนื้อที่แ็เ็มที่สอใส่เ้าที่่อทาับแบเื่อ้า หมอิเล็บที่แผ่นหลัอหมอสรัลนเป็นรอยยาว
สวบ!!! ปั่บ! ปั่บ! ปั่บ!
หมอสรัลันายเ้าไปนสุ แล้วเริ่มยับระแทสวนายเ้าไป มันแน่น และอถี่ยิบเหมือนรั้แรไม่มีผิ มันีมานหมอสรัลละเลลิ้นที่หัวนมหมอ มือ็บีบ้นนิ่ม ระแทายเร็วึ้น
“พี่หมอ อ๊ะ น้ำมันเ้า อึ่! อ๊ะๆๆ เสียวมาเลย อ๊ะ! อื้อ!!!”
“อั่ ี...อ๊ะ รัแน่นะายแล้ว” หมอสรัลราระเส่ามอล้ามท้ออหมอ ไล้้มลมอผ่านย้ำใส ่วล่าอพวเาเื่อม่อัน และส่วนนั้นอหมอ็น่ารั แ็โ่ยับามแรระแทที่สวนเ้าไป ทัุ้ทั้เสียว เสียราัระมแ็ับเสียน้ำ
ึ...ฟุ่บ หมอสรัลรั้ร่าอหมอไปที่โหิน เอาเสื้อผ้าไปรอเอาไว้ให้หมอนั่บนนั้น หมอสรัลมอ่อทาสีมิบอ้าหุบอยู่แบบนั้น มือ็ับเ่าอหมอาาออ แล้วสอเอาวามให่โร้อนระอุเ้าที่รูับแบนั้น
ปั่บๆๆๆ แ๊ะๆๆ
“พี่หมอ แฮ่ อ๊ะๆๆๆ อ๊าาา ฮื้อ ลึมาเลย เอาอี อ๊ะ แรๆ เลย ี๊ อ๊ะ! อพี่หมอให่มาเลย แม่! อ๊ะ”
ึ้! หมอสรัลัปาหมอเพื่อลโทษที่หลุำหยาบออมา แ่เา็ันอบเพราะมันเร้าอารม์ี พอลโทษเสร็็ัระระแทหยัายเ้าถี่ยิบนหมอิ้นพลาน เหมือนนะาใ
"อั่ แม่โรเสียว!"
“แฮ่ พูา อ๊ะ! หยาบายนะ แล้ว…ี๊! อบไหม”
“อบ อ๊ะ อบมาเลย เอาแรๆ เลยพี่หมอ อ๊าาา!!!” หมอเร็ิมือ ิปลายเท้า ปล่อยน้ำาวุ่นออมาเลอะเทอะหน้าท้อัวเอ และหมอสรัล หมอสรัลัฟันรอ หยัายระแทเ้าลึสุ แล้วีเอาน้ำอุ่นร้อนเ้ารูรัที่้ำนเป็นสีแอ่อน
พรว!!!
“อ๊ะ อึ่!” หมอสรัลระุเร็ปล่อยหมทุหยาหย โน้มัวไปแลลิ้นแลน้ำลายนัวเนียเหมือนนมึนเมา
“พี่หมอ เราไป่อันที่บ้านนะ” หมอสรัลบิ่หูอหมอ เมื่อหมออออ้อนเอ่ยบอออมา หมอสรัลหอมแ้มหมอไปหนึ่ที้วยวามมันเี้ยว เาั้สิ วบุมัวไม่ไ้ทุทีเลย ใ็บอว่าเลีย บอว่าหลอใ้แ่นั้น แ่ทำไมมันทั้รู้สึี ทั้ใเ้น ทำไมหมอ้อเป็นแม่เสือร้ายแบบนี้นะ มันเิน้านมาไปแล้ว
+++++++++
อย่าลืมอมเม้นให้ำลัในเียน้วยน้า ุ๊บๆ
พี่หมอเหมือนะเริ่มมีอาารร้อนๆที่หัวเพราะรู้สึไม่พอใับบาอย่า
ยาที่พ่อสิห์เอามาให้หมอสรัล สรุปหมอ็้อินยานั้นอีรอบอยู่ี55555
และหมอโบ๊ะบ๊ะับหมอสรัลหลัาินยาไปแล้วอี
อนนี้เราเียนสอเรื่อพร้อมันนะะ ะพยายามลทุวัน
แ่อาะลทีละรึ่ ้อออภัย้วยน้า
ความคิดเห็น