คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ใครผัวใครเมียเดี๋ยวได้รู้กัน [NC]
ลวรั้ที่ 2 ใรผัวใรเมียเี๋ยวไ้รู้ัน
ึ! ลาึืนนั้น หมอที่เมามายไ้ที่เินโัโเมาที่ระท่อมอหมอสรัล มือ็ปลล็อลอน ระแทประูเสียั มันประอหม้อยามาไม่หสัหย นหมอสรัลที่ำลันั่ิหาวิธีหนี็หันลับไปมอ้วยแววาเรียบนิ่ แ่เมื่อหมอ้อหน้าเา้วยสายาบาอย่า หมอสรัล็มอร่าสูให่อหมออย่าหวาระแว
“เ้ามาทำไม”
“หมอสรัล...อูบหน่อยสิ” ไม่ว่าเปล่า หมอพุ่ัวเ้าไปฟัแ้มเนียนาวอหมอสรัลทันที หน้ามืามัวไปหม รู้แ่ว่า หมอสรัลโรน่าเอา เหมือนับว่าเ็บมาั้แ่ที่เห็นหน้ารั้แรแล้ว
“เี๋ยว!!! ถอยไป!!!” หมอสรัลันร่าอหมอออไป หมอปรือา ประอถ้วยยาที่ัวเอถือมา ลูน้ออหมอ้มยาที่พ่อสิห์ำับว่า้อให้หมอสรัลินให้ไ้ สสัยเป็นยาแ้ปวแผลละมั้ หมอิ
“ินสิ อันนี้พ่อสิห์ให้เอามาให้ มันเป็นยานะ” หมอพูเสียยานา เอาถ้วยยาไป่อปาอหมอสรัลที่ทำหน้าเหม็นหืน ใบหน้าหล่อสะบัหนี ันถ้วยยาออห่าัว ยาอะไร็ไม่รู้ะให้เาล้าินลไ้ยัไ
“นี่ยาอะไร ยาพิษหรือเปล่า”
“ะเป็นไปไ้ยัไัน ไม่มีทาเป็นยาพิษแน่ มันือยาแ้ปวแผล” หมอว่าึ้นอย่าหัวเสีย ่อนะ้มมอถ้วยยารหน้า หมอำลัเมาไ้ที่ เาิแ่ว่าอยาะูบ อยาสัมผัสหมอสรัล เายับไปร่อมหมอสรัลเอาไว้ ทัู้บทั้หอม หมอสรัลันร่าอหมออออย่านึรัเียอีรั้ หมอสรัลไม่อยาะัืนรุนแรมานั ยิ่มันเมาแบบนี้ ลัวะเอบีบอาย
“ผมไม่ไว้ใหรอ ผมไม่ิน”
“ไ้ เี๋ยวินใหู้ ็แ่ยาแ้ปว ะอะไรนัหนา” หมอผละออ แล้วยเอาถ้วยยาึ้นระหลายอึ นเหลือยาเือบรึ่ถ้วย หมอทำหน้าเหยเ เพราะรสมอยา
“...” หมอสรัลเียบริบ มอหมอั้แ่หัวรเท้า ไม่มีอาารแปลประหลาอะไรแสออมา
“แ่ ินใหู้แล้ว ไม่เห็นะเป็นอะไร เอ้า ินเ้าไปไ้แล้ว”
เร้ ุบ!!! หมอยื่นถ้วยยาให้หมอสรัลที่ไม่ไว้ใสุี นปัเอาถ้วยยานหรัวอหมอ ล้ามเนื้อแน่นสมส่วนเปียื้น หมอะัไปนิ ่อนะเอาผ้าาวม้ามาเ็ัวลวๆ
“ุ...ผมไม่ไ้ั้ในะ” หมอสรัลเอ่ย พลามอหน้าอหมอที่อนนี้าเยิ้ม แถมยัยับัวมาใล้นั่ร่อมบนัอเา ยื่นหน้าอมาใล้ นหัวนมเียริมฝีปาอเาไปมา
หมอเอ่ยเสียแหบพร่า “เลีย...”
“หะ!!?” หมอสรัลใ มอหัวนมที่ัู้ันรหน้า เาลืนน้ำลายลอ เมื่อเห็น แน่ละ เาื่นเ้นับร่าายผู้ายอยู่แล้ว ยิ่หมอยิ่แล้วให่ ่อน้ารับแบบที่เาอบเลย
“เลียเี๋ยวนี้...รนี้” ไม่สั่ธรรมา หมอหัวอหมอสรัล นปานุ่มแนบไปับหัวนม หมอสรัลใเอามือันร่าอหมอออ แ่ไม่เป็นผล หมอัวให่ว่าเามา นสุท้าย...
แผล่บ~
“อ๊ะ!” หมอสรัละั เาไม่รู้ะทำยัไ ึไ้แลบลิ้นเลียหัวนมนั่น และเสียระเส่าอหมอ็ัึ้นมา้าหู หมอสรัลเยหน้าับ้อใบหน้าอหมอ ที่อนนี้มีอารม์เ็มที่
“ู้วยสิ ทำอี” หมอเอ่ยสั่หมอสรัล หาแ่ใบหน้าอนนี้ลับูอออ้อนผิหูผิา หมอสรัล้มหน้าอ้าปาับเอาหัวนมเ้าปา วัลิ้นเลีย และบูึ เาวรหยุ แ่พอทำไปมันลับหยุไม่ไ้
๊วบ~ แผล่บ~
“เสียว...อ๊ะ! เสียวั อื้อ!” หมอปัริมฝีปาล่าอัวเอ มือ็ันร่าอหมอสรัลในนอนราบลที่ฟู ่อนที่หมอะเลื่อนมือลูบลำามัวหมอสรัล มือหยาบร้าน เลื่อนมาแะที่ส่วนอ่อนไหวอหมอสรัล
“...อึ” หมอสรัลลืนน้ำลายลอ ยามที่นิ้วอหมอลไปที่ท่อนเอ็นอเาผ่านาเ แ่นี่มันหมายวามว่าอย่าไร ัว็ออะให่ ล้าม็แน่นนานั้น ทำไมถึไ้มีท่าทายั่ววนประหนึ่แม่เสือสาวแบบนั้น
“แ็แล้วนี่นา...” หมอแลบลิ้นเลียริมฝีปาัวเอ ่อนะรั้าเอหมอสรัลล ท่อนเนื้อแ็ให่ีผึ่ปราแ่สายา หมอสรัลหน้าร้อนวูบ ะอาย็อาย ะมีอารม์็มี
ฟึ่บ...มือหยาบร้านยับไปำรอบท่อนเอ็นให่ ัรูึ้นลหมอสรัลราแผ่วเอามือมาปิหน้าัวเอ้วยวามอาย
หมอถอาเอัวเอออ แล้วร่อมร่าอหมอสรัลที่ผละมือออมาาใบหน้าหล่อ แล้วเหลือบมอหมอที่ใ้มือแบะ้นออ
ึ้...
“อั่ มันแน่นเินไป มัน อ๊ะ” หมอสรัลเร็ไปทั้ร่า เมื่อหมอพยายามร่าัวเอลมา ส่วนทาับแบลย้ำไปมา แ่เพราะมันฝื และไม่ลสัที หมอเลยบ้วนน้ำลายัวเอมาป้ายที่รนั้น
หมอสรัลมอส่วนปลายเยิ้มไป้วยน้ำถูรอยีบสีอ่อนรอบเ้ามาเรื่อยๆ มันอ และเหมือนะูอเาเ้าไป
สวบ!!!
“อึ๊!!! อ๊ะ!!!” สรัลัปาแน่น นิ่วหน้า เพราะรู้สึถึวามแน่นนยับแทบไม่ไ้ที่่วล่า แถมยัุนพูไม่ออ หมอัวสั่นระริ หมอสรัลพยายามั้สิวบุมลมหายใ มัน็เสียวอยู่หรอ แ่หมอน่าะเ็บ
“เป็นอะไรไหม” หมอสรัลยันัวลุึ้น แล้วเอามือไปเลี่ยเส้นผมที่ปรหน้าอหมอออให้ หมอส่ายหน้าไปมา น้ำาลอหน่วย หน้าแ แ้มแ น้ำาเลอะหน้าไปหม
ทำไมยั่วยวนนานี้...
ึ...
“อ๊ะ อื้อ!!!” หมอโอบอร่าอหมอสรัลแน่น หมอสรัลแทบะลั่าย เพราะท่อนเอ็นอเาที่ถูรัแน่น แถมยัอเสียถี่ยิบ หมอสรัลอไม่ไ้ ที่ะยับระแทเ้าไปสู้วามแน่นอุ่นร้อนที่ื้นแะนั่น
สวบ!!!
“อ๊ะ หมอ...อหมอให่มาเลย มันเ้ามาลึมา” หมอสรัลัฟันรอ เมื่อหมอลูบที่ท้อัวเอ้วยใบหน้าเลิ้ม แ่ยัไม่ทันที่ะไ้ระแทให้สมใอยา ร่าอหมอสรัล็ถูลที่ฟูเ่นเิม ส่วนหมอ ็้ำมือับฟู เอนายไป้านหลั แล้วยับสะโพลืนินท่อนเอ็นให่
สวบๆๆๆ
“อ๊ะๆๆ ีัอ๊ะ!!! เสียวมาเลย อื้อ!!! หมอ...หมอสรั...อ๊ะ หมอสรัล อ๊า!” หมอระแทายึ้นลลืนินเอาม่อนเอ็นให่เร็วึ้นเรื่อย มันทั้ให่ ทั้ระแทเ้ามาโนุระสันภายในแบบถึใ
“ุ อั่....อา มัน อ่ะ แน่น” หมอสรัลเสียวนเร็ไปทั้ร่า า็ับ้อมอร่าอหมอย่ม วบึ้นลอย่าเมามันไม่มีทีท่าว่าแระ มันแน่น และบีบรัส่วนอเานเาเริ่มหน้ามืแล้ว มืออเา็เผลอยับไปบีบเ้นเอาเนื้อที่้นนุ่มแน่นเ็มมือ
หมับ!
“อื้อ!!! อ๊าาา!!! ะาย เสียวะายแล้ว ฮึ่ มัน อ๊ะ ะแแล้ว!!!” หมอเอ่ยเสียหวานยั่ว ยับเร็วึ้นนเนื้อระทบเนื้อเสียัลั่น หมอสรัลัฟันแน่น ระแทายสวนลับเ้าไป มือ็ล็อสะโพอหมอเอาไว้แน่น ทำไมเสียมันยั่วนานี้
ปั่บๆๆๆ สวบๆๆๆ
เสีย่วล่าระแทระทั้นเ้าหาันอย่ารุนแร นระท่อมโย พื้นสั่นบ้านสั่นไหวไปหม หมอสรัลยันายลุึ้น ประอร่าอหมอในึ้นั สอแนเ้าใ้้อพับ แล้วระแทสวนายเ้าไป หมอน้ำหูน้ำาไหลพรา าพร่าเลือนไปหม มือิไหล่หมอสรัลนเป็นรอยเล็บ
ุ๊บ~ ๊วบ~ หมอะโบมูบหมอสรัล นิ้วเรียว็ยับไปเปิปาอหมอสรัล แล้วสอลิ้นวัพันเี่ยวันมั่วไปหม
“อึ่! อุ๊บ!!!” หมอแนบูบแนบแน่น เร็ไปทั้ัว ่อนะปลปล่อยเอาน้ำาวุ่นพุ่ออมาเ็มไปหม หมอสรัลที่ถู่อทาับแน่นรัและอระรัว็ทนไม่ไหว ปล่อยน้ำาวอุ่นีเ้าไป้าใน
พรว!!! หมอัวระุ หายใาห้ว รู้สึอุ่นวาบไปทั่วท้อ หมอสรัลเลื่อนใบหน้าไปบัที่ไหล่แร่อหมอเ็มเี้ยว วาอหมอสรัลมอรอยันั้นนิ่ัน
“อ๊ะ! หมอ เอาอีรอบ อึ่! เอาันอีไ้ไหม” เสียยั่วยวนระิบ้าหู มือ็ุนเลื่อนมาลูบไล้ไปามัว ่อทาับแน่นมิบอท่อนเอ็นอหมอสรัล นหมอสรัลัฟันรอ ิเอาเส้นผมอหมอแน่น แล้วสอลิ้นัวเอเ้าไปเี่ยวระหวัับลิ้นอหมอ ่วล่า็ระแทเ้าออเร็วึ้น แม้ว่าน้ำาวที่ปล่อยไปอนแระทะลัออมาบาส่วน็าม ะเอานส่เสียมายั่วไม่ไ้อีเลย หมอสรัลิแล้วับร่าอหมอลที่ฟู
และูท่าว่ามันะไม่บที่สอรอบ
เ้าวัน่อมา
หมอนอนหมสภาพ ปรือาึ้นมาเห็นหมอสรัลำลันอนหลับสนิท ร่าสูให่ยันัวลุึ้น นิ่วหน้าเ็บ่วล่า เหมือนว่า่วล่าอเามันระบม และเ็บแสบาเมื่อืน หมอุมมับ เาำไ้ีว่าเิอะไรึ้นแม้ะเมา
มันนวสะโพัวเอไปมา มอไปยัประูระท่อม
โีที่เมื่อืนหมอสรัลไม่ไ้หนีไปไหน เพราะเาไม่ไ้ประู ็แน่ละ เอาันยันเ้า หมอสรัล็ใส่เ็มแรนานั้น ะเอาแรที่ไหนหนี แ่ถึหนีไป็ไปไหนไม่ไ้อยู่ี หมอสรัลรู้ทาออเสียที่ไหนมีแ่ป่ามีแ่เา รัโรแห่นี้ถูาถาอามบัาไว้หมแล้ว และทาออมีแ่นในหมู่บ้านนี้เท่านั้นที่รู้
ุ๊บ...หมอโน้มัวไปุมพิที่ริมฝีปาบวมเ่ออหมอสรัล มันยิ้มัเิน ่อนที่ะสวมเสื้อผ้า และแบสัารัวเอออมาาระท่อม แล้วล็อลอนแน่นหนา
เฮือ!!! ในะที่หมอำลัล้าหน้าล้าาอยู่หน้าระท่อม ู่ๆ พ่อสิห์็เินเ้ามาหา หมอระแอมไอ พยายามไม่แสพิรุธออมา ทั้ที่สะุ้แรนพ่อสิห์มวิ้วสสัย
“ไอ้หมอ เอ็ไ้เอายาให้ไอ้หมอสรัลมันินไหม”
“หะ...ให้” หมอโหลับไป ็แ่ยาแ้ปวแผล เาินเอ หมอสรัลไม่ไ้เป็นนิน ไม่ไ้สำัอะไรนัหรอ ใริน็เหมือนัน แถมเาเอินไปแล้ว็ไม่ไ้แสอาารอะไรออมา้วย
“แล้วไ้เอาันไหม ปล่อยในใ่ไหม” พ่อสิห์เอ่ยถามลูเลี้ยอนเอ เห็นเมื่อืนระท่อมสั่นเสียแทบพันานั้น ะไม่ใ่รอบเียว ไอ้หมอสรัลนั่นไ้ท้อในเร็ววันนี้เป็นแน่ อแ่ินยาเสเ็าแม่หมอ แล้วเอาับหมอบ่อยๆ พอหมอสรัลท้อลอลูออมา ทรยศระอัเลือาย แ่ิพ่อสิห์็รู้สึสะใแล้ว
"เอ้า ไอ้หมอสรุปยัไ ปล่อยนอหรือปล่อยใน"
“...ปะ ปล่อยใน” หมอเียบไปนิ ่อนะอบออมาเสียแผ่ว
มันไม่ไ้โหนะ ็หมอสรัลปล่อยในัวอมันริ
TBC
+++++++++
●MALIN●
อันนี้หมอ็อบำถามอพ่อสิห์ไปามรแล้วนะ ไม่ไ้โห้วยถามว่าเอายาให้ินไหม
็อบไปแล้วิน แ่หมอเป็นนิน ปล่อยในไหม ็ใ่...ปล่อยในแ่หมอไม่ไ้ปล่อย55555
เอาริๆ เรื่อนี้เราั้ใเน้น NC มาเลย่ะ เพราะอยาหัเียนให้ีมาึ้น แหะๆ
ยัไ็อบุทุนที่เ้ามาอ่านนะะ อย่าลืมอมเม้นให้เรา้วยน้าาา ุ๊บๆ ราบามๆ
ความคิดเห็น